Alþýðublaðið - 26.10.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUSL AÐIÐ
Dagsbrúnarfundur
verður á tnorgun f Goodtetnplsrahúsinu bl, 71/2 síðdegis — B'yrir-
lestur verður fluttur. Auk þess fleiri merkileg naál á dagskrá.
Fólagsstj ó vnln.
Jafnaðarmannafélagið
heldur fund í Goodtemplarahúíinu (uppi) á flmtudaginn 27. október
klukkan 8 eftir hádegi. Stjóraln.
U.f. Yersi.
Hverfing, <50 A,
Riðbletta meðalið fræga komið
aftur, Tauklemmur, FI beinshöf
uðkambar, Hsrg eiður, Fægilögur
og Smirsl, það bezta er hingað
hefir flust Tréausur, Kolaausur
og Bróderskævi. -— Góð
vara, gott verð
Von feefir fle»t ttl Idsms þaria,
Nýkomnir nidur-.oðnii áv-.xtir,
þeir al ódýruitu í borgiuui; súkku-
laðt, brjóstsykur, íselgæti; sfgar-
ettur. vmdlar. — *Von< hefir nú
eins og áður birgðir af öliura
möguiegurn haustvörum og selur
þær raeð mjög sanngjörnu verði.
— Lýsi handa börnunnm er ætíð
fyri'liggjandi.
Tnlið við mtg sjálfan ef uro
stó k*up er að ræða á matvöru
Alha vinsamlegast
Gnnnar Sigurðsson.
Simi 448.
AlþbL er blað allrar alþýðtt.
Hang'ikjöt og-
ísL smjör
rýkomið í verzi.
SSmoEar Jósssonar
Laugaveg 12.
Bókband og lieftlcag
33°/o—40°/o ódýrara, ew annar-
staö&r i bænum, á Frakkastig 24.
Prlmushausar „Radius“
á kr. 3,75 í verzlun
Hanneaas1 Jónssonar,
Laugaveg 28
A Vatnsstfg 3 er gert
við p'ímusa, luktir, lampa, ofna,
grammofona, brauðhnífa, skæri,
katla, könnur, potta. Hreinsaðar
klukkur og fleira.
iyao Tnrgeniðw: Æskuminningar.
trausti. Og ástareldurinn funaði upp hjá honum enn
meira en áður, meðan hann var að kalla þessa mynd
fratn í httga sínum. Hann mundi nú eftir rósinni, sem
hann var búinn að bera 1 vasa sínum i þrjá daga, tók
hana og þrýsti henni svo fast að vörum sínum, að
sársaukadrættir komu í andlit hans.
Hann var nú hættur að íhuga og gera áætlanir.
Hann var búinn að þurka út í kuga sínum fortíðina,
og stökk nú inn í strauminn til þess að berast með
bonum inn í hið ókomna, hann hugsaði ekkert um
hvert — ef til vill bar hann hann beint í fangið á dauð-
anum.
Nú voru það ekki lengur bylgjuxnas í kvæðinu eftir
IJhlaud, sem fyrir stuttu höfðu verið að vagga honum
— nei það voru heljarstórar hrannir, sem brutust áfram
— og báru hann með sér!
* Hann greip pappírsblað og skrifaði alveg viðstöðu-
aust:
„Kæra Gemma !
Þér vitið, að eg hefi tekið það að mér að gefa yður
ráð, — þér vitið hver ósk móður yðar er, og hvers hún
hefir beðið mig, — en eitt vitið þér ekki, sem eg þó
nú ætia aö segja yður, en það er, að eg elska yður —
eg, sem aldrei hefi elskað'áður, ber nú óslökkvandi ást
til yðar. Þetta hefir kornið alveg óvænt (yrir mig og
tilfinningar mínar eru alt of sterkar til þess, að eg geti
sagt yður frá þeim í orðum. Þegar móðir yðar kom til
mín með beiðni sína — var mér þetta ekki fullljóst
enn — ella hefði eg aldrei tekist þenna starfa á hendur
. . . Eg vil vera fulikomlega hreinskilinn við yður, svo
að þér vitið, við hvern þér eigið, — engin misskiln-
ingur má vera okkar í milli. Þér sjáið að eg get ekk
gefið yður ráð. . . . Eg elska yður — það er það eina
sem eg veit og finn.
Dnaitri Saniii.“
Eftir að Sanin hafði brotið þetta bréf saman og límt
aftur umslagið, ætlaði hann að hringja á þjóninn og
senda hann af stað með það. „Nei, það má eg ekki
hugsaði hann. „En með Emil? Að fara inn í búðina
■ og leita hann uppi á méðal hinna starísmannanna —
það ,'get eg ekki heldur. Svo er Kka komið kvöld, og
hann llklega farinn heim.“ Með þessar hugsanir tók þó
Sanin hattinn sinn og gekk út á götuna. Þegar hann
beygði fyrir götuhornið, kom hann auga á Emil, sér
til rnikillsr gleöi. Drengurinn var á hraðri ferð heim-
Ieiðis með poka undir handleggnum óg pappirsstranga
í hendinni.
„Það er vfst ekki að ástæðulausu, að talað er um
hepm þeirra ástföngnu,“ hugsaði Sanin og kallaði á
Emil. Hann snéri sér við og kom hlaupandi.
Sanin lét hann engan tíma fá til þess að fara í neinn
ofsa, en bað hann fyrir bréfið og sagði honum hverjum
hann ætti að fá það og hvernig. Emil hlustaði á með
eftirtekt. —
„Þannig, að enginn sjái það?“ spurði hann og setti
upp mesta spekingssvip. „Eg skil, hvað um er að vera!"
„Já, vinur min®“, sagði Sanin og varð dálítið vand-
ræðalegur, en klappaði samt Emil á kinnina . . . „Og,
ef hún svarar því, þá ætlið þér að faera mér það alveg
strax, er það ekki? Eg verð heima.“
„Þér getið verið alveg rólegirl" hvíslaði Emil glað-
lega, hljóp af stað og kinkaði kolii til hans um leið.
Sanin snéri heim og lagðist út af 1 legubekkinn í myrkr-
inu, lagði handleggina aftur fyrir höfuðið og gaf hug-
ann á vald hinni nývöknuðu ást, sem enginn getur lýst;
Sá, sem hefir fundið til hennar, þekkir þá þrá og þá
sælu, sem fyigir henni; hinum, sem aldrei hafa fundið
til hennar, er aUs ekki auðið að gefa nokkra hugmynd
urn hana.
Dyrnar opnuðust og Emil kom inn. „Hérna er það",
hvíslaði hann, — „hérna er svarið!" — Og hann rétti
upp samanbrotið pappfrsblað. Sanin stökk á fætur ag
reif þ&ð úr höadum hans. Tilfinningar hans hlupu með