Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.1995, Qupperneq 4

4
MIÐVIKUDAGUR 11. OKTÓBER 1995
Fréttir
Formannskjörinu í Alþýðubandalaginu að ljúka:
Menn þora ekki að
spá fyrir um úrslitin
- sem tilkynnt verða á landsfundi flokksins á föstudag
Landsfundur Alþýðubandalagsins
hefst klukkan 17.00 á morgun,
fimmtudag, aö Hótel Sögu. Fyrir
klukkan 12.00 á föstudag þarf fólk að
hafa skilað atkVæðaseðlum sínum í
formannskjörinu sem svo verður
kynnt klukkan 19.00 þá um kvöldið.
Formannskjörið fer þannig fram að
allir flokksmenn fá sendan kjörseðil
sem þeir verða síðan sjálfir að koma
til skila.
Formannsslag þeirra Steingríms
J. Sigfússonar og Margrétar Frí-
mannsdóttur er því að ljúka og
flokksmenn, sem DV ræddi við og
hafa alltaf getað farið nærri um úr-
slit kosninga í flokknum, segjast
engu þora að spá. Menn vilja heldur
ekkert láta hafa eftir sér en eru til-
búnir að tala undir nafnleynd.
Mönnum sem DV ræddi við í gær
um málið ber saman um eitt. Það er
að fá atkvæði muni skilja frambjóð-
endur aö. Sumir segja aö munurinn
verði jafnvel innan við eitt hundrað
atkvaeði. Menn telja að fastar fylk-
ingar frambjóðendanna séu álíka
stórar. Það verði því 800 til 1.000
manna hópur, sem sumir kalla „hinn
þögla hóp“ og ekki hefur gefið neitt
upp um hvað hann kýs, sem ráða
muni úrslitum í formannskjörinu.
Ýmsir halda því fram að í byrjun
kosningabaráttunnar hafi Stein-
grímur J. Sigfússon haft heldur
stærri fylgismannahóp. Þetta hafi
breyst og þau Margrét standi nú
mjög jafnt hvað þetta varðar. Margir
segja aö Margrét hafi verið að sækja
á í allt haust en Steingrímur hafi náð
að stöðva þá sókn með góðri ræðu í
útvarpsumræðunum frá Alþingi á
dögunum. Þar hafi hann náð að
skora mark.
„Svona kosningar skilja alltaf eftir
sig sár. Þó hygg ég að þessar kosning-
ar skilji eftir sig minni sár en flestar
aðrar, alveg sama hvor frambjóðand-
inn sigrar. Þetta verður ekkert likt
því og þegar Svanfríður Jónasdóttir
féll í varaformannskjöri fyrir Stein-
grími J. um árið og fór svo yfir í Þjóð-
vaka,“ sagði einn þingmanna Al-
þýðubandalagsins sem DV ræddi við
um máhð.
Sumir segja aö þetta formánnskjör
sé uppgjör í Alþýðubandalaginu milli
flokkseigenda sem styðji Steingrím
og fijálslyndra sem styðji Margréti.
Það er sögð mikil einfóldun því
margir úr gamla flokkseigendahópn-
um styðji Margréti. Þar njóti hún
gamalla ættartengsla. Eins styðji
ýmsir úr fijálslyndari armi flokksins
Steingrím J. Þeir hinir sömu segja
að þetta sé frekar uppgjör milh kynj-
anna í flokknum.
En alhr eru sammála um eitt. Úr-
shtin verða jöfn og spennandi.
Rusl safnast upp í porti við Suðurlandsbraut:
Eigumbaraað
tæma tunnurnar
- segir Ingi Ámason forstöðumaður
„Það er greinilegt að fólk lætur
öskutunnumar ekki nægja og haug-
ar rushnu upp í lausum pokum. Við
eigum bara að tæma tunnur en eig-
' endur sorpsins að sjá um annað,“
segir Ingi Ámason, forstöðumaður
hreinsunardeildar Reykjvíkur, um
sorp sem safnast hefur upp í porti
við Suðurlandsbraut.
Ahmörg fyrirtæki em í nágrenn-
inu og er sorpið rakið til þeirra. Eng-
inn kannast þó við að eiga óþverrann
og safnast hann því upp en öskukarl-
amir fara eftir sínum reglum og
hreyfa ekki við pokunum. Er talið
að nokkur hundmð kíló af sorpi hafi
safnast þarna síðustu vikur.
„Við getum fjarlægt þessa poka en
það gerist ekíci nema eigendurnir
biðji um það og borgi kostnaðinn,"
segir Ingi. Beiöni um shkt hefur ekki
borist og á meðan magnast ólyktin í
portinu.
„Þetta er auðvitað bara spurning
um umgengni þeirra sem nota portið.
Við. urðum að hreinsa þarna upp í
fyrra og eftir það var aht í góðu lagi
um tíma. Nú hefur sótt í sama farið
og áður. Það virðist sem enginn telji
sig bera ábyrgðina," segir Ingi. -GK
'’gjghr"'r' * T
: j 1 i i \ \ ■ ■ 11 .. 1 1
. \ vMWsttÍtiMímimi ’< > \ ‘ ■
..
: ’■ ' |<h|
Verulegt sorp hefur síðustu vikur safnast upp í porti við Suðurlandsbraut 46. Eigendur biða þess aö menn frá hreinsunar-
deitdinni taki ruslið en þeir segjast bara eiga að tæma tunnur. Bíður því sorpið og rotnar í portinu. DV-mynd BG
í dag mælir Dagfari
Bóndi er bústólpi
Það hefur vafist fyrir sumum að
skilja þýðinguna og mikilvægið
fyrir nýjan búvömsamning við
bændur. Ekki þaö að bændur eigi
ekki bágt og eigi það margfalt skil-
ið að ríkisvaldið og skattgreiðend-
ur styrki þá í neyðinni sem hefur
skapast í kjölfarið á breyttu matar-
æði þjóðarinnar. Það er ekki bænd-
um að kenna að íslendingar eru
hættir að borða lambakjöt. Ef þjóð-
in leggur annan mat sér til munns
þá er henni ekki of gott að borga
fyrir lambakjötið engu að síður
vegna þess að það er ekki bændum
að kenna heldur neytendum sjfilf-
um ef þeir vilja ekki kjötið frá
sauðfjárbændum. Fyrir það verða
neytendur að borga, hvað svo sem
þeir éta.
Nei, þaö sem hefur vafist fyrir
mörgum venjulegum manninum
er hitt hvers vegna ríkisvaldið sér
ástæðu til að greiða niður fram-
leiðsluna hjá bændum sem nemur
nokkmm mihjörðum á ári þegar
tekið er tilhti til þess að margar
aðrar stéttir hafa farið illa út úr
breyttum neysluháttum án þess að
ríkið hafi talið ástæðu til að bjarga
þeim stéttum. Þær hafa einfaldlega
fariö á hausinn.
Tökum sem dæmi fataframleið-
endur eða húsgagnaframleiðendur
sem vom til skamms tíma myndar-
leg fyrirtæki og vel rekin vegna
þess að íslendingar keyptu fram-
leiðsluna. íslensk föt voru sam-
keppnisfær og söluhæf bæði í verði
og gæðum.
En svo kom að því aö föt voru
flutt inn frá útlöndum, framleidd í
Austurlöndum þar sem launin er
undir þrælsmörkum og langt fyrir
neðan þá prísa sem hér þekktust
áöur. Sömu sögu var að segja af
húsgögnum, matvælum margs
konar, pappír, eldhústækjum og
svo mætti lengi telja.
Hver man ekki eftir Rafha,
Kárnabæ, Ofnaverksmiðjunni,
Pappírsgerðinni, Trésmíðaverk-
stæði Guðmundar bhnda, Héðni,
Hamri og Stálsmiðjunni, svo aö
nokkur gömul og löngu gleymd
iðnaðarfyrirtæki séu nefnd. Flest
fór þetta heiðarlega á hausinn af
því að engum datt í hug að ríkið
kæmi þessum fyrirtækjum th
hjálpar þegar samkeppnin og
neysluvenjumar breyttust.
Verslanir hafa komið og farið og
margur kaupmaðurinn hefur mátt
þola það að fólk hafi flutt sig yfir í
aðrar verslanir af því verslunar-
hættir tóku stakkaskiptum.
Útgeröarmenn fara á hausinn,
fiskeldið fór á hausinn, skinnaiön-
aðurinn fór á hausinn og enginn
gerði neitt.
Hvað er það þá sem gerir bændur
svo miklu merkhegri að bæði ríkis-
stjóm og alþingi taka höndum sam-
an th að láta skattgreiðendur borga
bændum nýjan og veglegan bú-
‘vörusamning sem gerir þeim jafn-
vel kleift að auka framleiösluna?
Af hveiju mega bændur ekki-fara
á hausinn ef þeir standa sig ekki í
samkeppninni, rétt eins og ahir
aðrir?
Svarið er ekki fólgið í hagsmun-
um bænda þótt þeir séu alls góðs
maklegir enda ekki þeim að kenna,
eins og fyrr er sagt, þegar þjóðin
vill ekki lambakjötið þeirra. Nei,
svarið er að finna í sauðkindinni
sjálfri. íslenskum ráðamönnum
þykir svona óskapleg vænt um
sauðkindina að þeir geta ekki hugs-
aö sér að útrýma henni. Sérstak-
lega af því að það er svo gaman að
slátra henni. Sauðkindin og þá sér-
staklega htlu lömbin eru híuti af
þjóðarmenningunni og svo fara
menn í leitir og göngur og mæta í
réttirnar og syngja sig hása og
þingmennirnir hitta kjósendur
sína og syngja sig hása líka og þetta
er partur af lífsmunstrinu, þökk sé
sauðkindinni.
Þessu má ekki fóma og þó það
kosti nokkra milljarða og jafnvel á
annan tug milljarða, og þess vegna
mega bændur ekki fara á hausinn
og þess vegna má ekki draga úr
dhkakjötsframleiðslunni meðan
einhverjir eru ennþá reiðubúnir að.
leggja það á sig að framleiöa kjöt-
vöru sem endar á haugunum.
Bóndi er bústólpi, ekki síst þegar
bændur eru komnir á framfæri
framfærslunnar. .
Þökk sé sauðkindinni.
Dagfari