Dagblaðið Vísir - DV - 17.10.1995, Page 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 17. OKTÓBER 1995
Spurningin
Ertu búin(n) að sjá
Nei er ekkert svar?
Sigþór Jónsson nemi: Nei, mig
langar ekki að sjá hana.
Holmfríður Sylvía nemi: Nei, en
ég fer samt oft á islenskar myndir
og sá t.d. bæði Veggfóður og
Sódómu Reykjavík.
Sigurður Lárusson nemi: Nei, en
það getur alveg eins verið að ég fari
og sjái hana.
Ingi Rafn Gylfason nemi: Nei, og
ég ætla það ekki.
Gísli Ægir nemi: Nei, ég er ekki
búinn að því.
Lesendur
Fyrirkomulagið á gamla Broadway var til fyrirmyndar, segir bréfritari.
7 Sg' TÍIpI .Jgl 'Æ'*' * f '■' " WjPf 1 íf\ Wmí ®pa1

Sjalfræðisaldurinn
og unglingavandinn
Jóhann H. Gunnarsson skrifar:
Ég hef fylgst vel með fréttum þess
efnis að hækka skuli sjálfræðisaldur
upp í 18 ár. Þetta er hinn mesti fár-
anleiki sem átt hefur sér stað hér
um langan tíma. Ég spyr: Er vand-
inn í miðbæ Reykjavíkur nægilega
mikill til þess að láta vandann bitna
á öllum ungmennum landsins? Eða
er þetta bara enn ein hugmyndin
sem aldrei verður svo neitt úr og er
bara notuð til að hrella ungt fólk?
Og þótt svo af verði, þá verður
hugmyndin aldrei mjög svo gagnleg
því búið er að skerða mannréttindi
ungs fólks nægjanlega mikið, t.d.
með reglum ESB um lágmarksaldur
til að fá atvinnu, styttingu vinnu-
tíma úr 8 tímum niður í 4 og síðast
en ekki síst með þeirri þjóðfélags-
tísku að kenna unglingum um allt
það sem miður fer, bæði í sambandi
við glæpi og félagsleg vandamál
unglinganna. — Vegna hinna þjóðfé-
lagslegu ástæðna hér tel ég að þessi
aldursflokkur myndi ekki virða
þessi lög. Auk þess sem hugmynd
borgarstjóra og co. fellur illa að ís-
lensku umhverfi. Vandamálið við
að framkvæma þær aðgerðir sem
eru nauðsynlegar stafar af því að
miðbærinn er opið svæði.
í miðbænum er mikið um neyslu
áfengis og vímuefna. Samkvæmt
lögum er ungmennum yngri en 18—
20 ára ekki heimilt að vera inni á
vínveitingastöðum. Þetta getur átt
við miðbæinn og myndi leiða til
þess að lögreglan og aðrir sem hafa
svipað vald gætu útilokað þennan
aldurshóp frá miðbænum. Þetta
ástand myndi þá ekki bitna á mann-
réttindum ungmenna hér í Reykja-
vík og úti á landi. Einnig myndi
hugmyndin um frjálsan opnunar-
tíma vínveitingastaða koma sér vel.
Og lögum um aldurstakmarkanir
inn á skemmtistaði er ekki nægjan-
lega vel framfylgt.
Og eitt enn: Félagslega séð er ekki
nægjanlega mikið gert fyrir ung-
linga. Ungmenni vilja fá útrás eins
og aðrir aldurshópar en félagsmið-
stöðvarnar gera ekki það gagn sem
þær ættu að gera. Það þarf meira til.
Til dæmis mætti hafa skipulagðar
úti- og eða innihátíðir á mánaðar-
fresti. Það vantar líka mun fleiri
dansleiki og opið lengur, t.d. til kl. 2
að nöttu og það er mjög gagnlegt að
hafa opið til kl. 2 vegna þess að þá
eru nánast allar leiðir útilokaðar
fyrir ungmennin að komast t.d. nið-
ur í miðbæinn. Margir muna eftir
þegar Glymur (Gamla-Brodway) var
og hét. Þar var fyrirkomulag til fyr-
irmyndar og þá var fólki ekið heim
í rútum. Fólk ætti að hugsa sig bet-
ur um áður en það tekur ákvörðun í
þessu erfiða máli.
Einræði eða lýðræði á Sjónvarpinu?
Viðar Hörgdal skrifar:
Ég hringdi í Boga Ágústsson hjá
Sjónvarpinu hinn 11. sept. sl. og
sagði honum að mér og mörgu eldra
fólki fyndist Gunnar E. Kvaran tala
svo óskýrt þegar hann segði fréttirn-
ar. Það kæmi vel í ljós þegar hann
ætti viðtal við fólk, þá heyrðist
ágætlega í viðmælanda en til muna
verr í honum. Því stillti ég og margt
eldra fólk á Stöð 2 til að heyra frétt-
ir þar sem þær væru ótruflaðar og
þeir sem ekki væru áskrifendur að
Stöð 2 fengju þá aðstoð sinna nán-
ustu eða annarra til að ná þeim
fréttum. Nú, þegar þátturinn Mata-
dor er sýndur er um tvennt að velja;
að taka hann upp á video eða horfa
á hann og taka fréttirnar á Stöð 2
upp.
Ég spurði Boga Ágústsson þá
hvort ekki væri hægt að fá þessum
fréttamanni annað starf en þular-
starfið.
Þá svaraði Bogi Ágústsson: Mér
líkar prýðilega við hann sem þul og
hann verður áfram sem þulur en
það er rétt að margt eldra fólk, sem
farið er að tapa heyrn, hefur kvart-
að yfir honum.
Mér er því spurn: Er íslenska
Sjónvarpið rekið á lýðræðisgrund-
velli eða einræði Boga Ágústssonar?
Reiðhjólin — annað umhverfi
Konráð Friðflnnsson skrifar:
Er maður var að alast upp var
draumur flestra drengja og telpna
að eignast reiðhjól. Á endanum
rættist svo draumurinn hjá flestum.
í þann tíð hjóluðu krakkar hvar sem
þeir vildu og í nokkru öryggi. Bíla-
eign manna var þá minni en nú
þekkist. — Draumur barna í dag er
auðvitað hinn sami og var að þessu
leyti. Munurinn nú er einkum sá að
nútíminn kaupir gjarnan nýtt
handa blessuðum afkvæmunum.
Annað er ekki boðlegt í neyslusam-
félaginu.
Framfarirnar í reiðhjólum eru
líka gífurlegar, sér í lagi þar sem
eru gírahjólin. Annað hefur líka
breyst í þessari deild. Og það er hin
mikla og aukna notkun hjálma.
Áður voru þessi öryggistæki svo til
óþekkt, nema hjá þeim er áttu skell-
inöðrur. Og notkun þessara hjálma
er máske brýnni nú en hún var þá
vegna þess að þetta umhverfi hefur
tekið nokkrum breytingum. Bif-
reiðaeignin er orðin meiri og svo
hitt að flestar götur eru nú malbik-
aðar eða steyptar. Og því gefur
augaleið að verra slys getur hlotist
af að detta á malbik eða harða
steypu heldur en að falla á malar-
Reiðhjólanotkun hjá börnum hefur færst neðar í aldursstigann, segir Kon-
ráð. — Umhugsunarefni fyrir umsjónarmenn barna.
götu. — Þótt það hafi vissulega ekki
verið hættulaust.
Enn eitt hefur líka tekið breyting-
um. Það er hversu börn eru oft ung
þegar þeim er geflð sitt fyrsta tví-
hjól. Börn eru vart farin að ganga
hjálparlaust fyrr en þau eru farin að
læra að hjóla á götunum innan um
bílana. Þetta er umhugsunarefni
fyrir foreldra og aðra umsjónar-
menn barna. Sé þeim í raun annt
um börnin sín ættu þeir að hugsa
málið upp á nýtt.
DV
Lífeyrisgreiðsl-
ur 65 ára
Knstinn Sigurðsson skrifar:
í dag getur fólk hætt að vinna
67 ára gamalt og fær þá ellilífeyr-
isgreiðslur greiddar. Það sama
gildir ekki um lífeyrissjóðs-
greiðslur. Þær fást ekki að fullu
fyrr en við 70 ára aldursmarkið.
Áð öðrum kosti minnka þær um
6% fyrir hvert ár. Þetta er auð-
vitað ekkert vit og algjört ósam-
ræmi þar sem hið löggilta ald-
ursmark starfsloka er 67 ár. Þess
vegna sætir það furðu að stjórn-
málamenn og verkalýðsleiðtogar
skuli ekki beita sér fyrir breyt-
ingu svo að menn geti hætt störf-
um að fullu mun fyrr, eða við 65
ára aldursmarkið með fullum
réttindum. í nágrannalöndum
miðast aldurinn við 65 ár.
Fagna frum-
kvæði Arnþrúðar
Kolbeinn hringdi:
Ég trúi ekki öðru en flestir
fagni frumkvæði Arnþrúðar
Karldsdóttur, sem nú situr á Al-
þingi, um að bera fram tillögu
um hert viðurlög við fikniefna-
brotum. Hér er mál sem allir al-
þingismenn ættu að geta stutt.
Ég trúi ekki öðru en að t.d. allar
þingkonur styðji Arnþrúði í
þessu máli. Fróðlegt væri að
gera könnun á því hve margir
þingmenn vflja styðja tillögu
Arnþrúðar.
Konur
sefja ofan
Eyrón skrifar:
Mér finnst íslenskar kynsyst-
ur mínar hafa sett ofan að und-
anförnu og fréttaflutningur af
samskiptum þeirra við hitt kyn-
ið ekki bæta þar um. Ég tek sem
dæmi kæru tveggja kvenna á sjó-
menn á erlendu skipi í Hafnar-
fjarðarhöfn. Nýlega kæru konu á
hendur breskum sjómanni á
skipi við Grandagarð. Og svo
kæru konunnar á hendur lækna-
miðli sem nú er orðið að hreinu
grínmáli manna í milli. — Er
líka annað hægt?
Styð Guðmund
Emilsson
Einar Ámason skrifar:
Mér virðist ádeila hins
finnska hljómsveitarstjóra á
Guðmund Emilsson vera einn
meiri háttar misskOningur. Ég
veit líka ekki hvað við íslending-
ar tökum mikið mark á hinum
finnska hljómsveitarstjóra. Svo
mikið er víst að verk þau sem
Sinfónían hefur valið á verkefna-
skrá sína eru lítt spennandi
framundan. Þeir tvennir tónleik-
ar sem Guðmundur Emilsson
hefur haft veg og vanda af í upp-
hafi starfsárs Sinfóníunnar —
tónleikar þar sem verk spænskra
og suður-amerískra tónskálda
voru í fyrirrúmi — voru hins
vegar þeir bestu sem lengi hafa
heyrst hér. Hafi Guðmundur og
Sinfónían þökk fyrir þá tónleika.
Óvirðing
við kvenna-
íþróttir
Steinar Hlífarsson skrifar:
Mig langar til að vekja athygli
á því virðingarleysi sem kvenna-
landsliði íslands var sýnt í lands-
leik þeirra og HoOendinga þ. 7.
okt. Hvers vegna voru t.d. ekki
til staðar litlar stelpur eða strák-
ar til að ná í boltann þegar hann
fór langt út fyrir völlinn, eins og
venjan er í karlabolta, jafnvel
allt niður í 4 deOd? Þetta var nú
einu sinni landslið íslands og
þær hafa staðið sig vel í fótbolta,
stelpurnar. Mér finnst að öllum
kvennaíþróttum mætti sýna
meiri virðingu, t.d. meö því að
mæta betur á völlinn þegar
íþróttir kvenna eru á dagskrá.