Dagblaðið Vísir - DV - 18.10.1995, Blaðsíða 10

10
MJÐVIKTIDAGUR 18. OKTÓBER 1995
Menning
Bragðlaus
Beethoven
vdtu halrinir tónlfiikar á vegum
síðastliöið sunnudagskvold.
Á efnisskránni voru verk efiir Beethoven, Smetana
og Brahms. Það var Tríó Reykja\ókur sem iék en
venjulega samanstrmrinr þaö af Gnönýju Guömunds-
dóttnr fiöluleikara, Gunnari Kvaran selióleikara og
Hailrirrri Haraldssyni píanoleikarai Halldór er þó í fiii
frá tríóinn nm þessar Tnunriir og var þaö Peter Maté
sem fiijáp 1 skaiöiö þama nmivöldiö.
Fyrst á riagskránni var fríó opus 70 nr. 2 i Es-dúr
eftir Beetho ven. Þetta verier sniildarlega skrifaðeins
og flest annaö eftir gamia meistarann. Það sem
kannski einkennir tnnlist hans öðrufiemur eru snarp-
ar andstæöur og ástríöufull átök. Ýmislegt i fiutningi
þremenninganna var faliegt, eins og td. þriöji þáttur
verksins sem var spilaöur af þóörænni yfirvegun. En
í heild var fiilknnin samt fiemur dauf og tiiþrifaiitil
og tónstyrkur hijóðfæranna ekki alveg í réttu jafn-
vægi imrijyrðis. Hljómur píanósins var mjög flatn-
eskjulegur pg heföi Peter Maté mátt leika ögn sterkar
því strengjahijóöfærin áttu þaö næstum til aö yfir-
gnæfa hann FlygiTlinn í Bústaðakirkju er reyndar
afspymulélegur, enda gamalt Yamaha pianó sem ekk-
ertheyristi
Eftir aö tnntist Beethovens hafði hljámaö var komiö
aö tríói i g-mriil opus 15 eftirBedrich Smetana. Smet-
ana er þjóöartónskáld Tékka og heyrast verk hans
Tónlist
Jónas Sen
alltnf sjaldan hér á lanrii Þau em nefnilega einstak-
lega fögm- og yfir þeim er sérkenmlegnr blær, enda
var fiann afer þjóölegur í tónsköpnn sinni. Tóniist
hans er þó ekki kraftmeiri en sú sem Beefhctven
samdi; þrátt fyrir þaö léku Gnnnar, Guöný og Peter
nú af tölnvert meiri þrótti. Túlkun þeirra var iika
meira sannfærandi og í betra jafnvægi, þótt feilnótur
bafi verið allmargar.
Lokaverkiö á efnisskránni var svo pianókvartett eft-
ir Brabms. Auk Guðnýjar, Gnnnars og Peters spilaöi
Gnömundur Kristmnndsson á lágfiölu og er nokkuð
ijóst aö þetta var besta aíriöi tónleikanna. Aö vísu
gpkk fintningnrinnekki snnrðnlanstfyrir sigenmargt
var samt afer fellega ieikið. Hápunkturinn varfiúlega
bægi þátturinn sem var fcábærlega fluttur. Enda var
hér prýöitegt tónlistarfóik á feröinni sem margsnmis
hefur sannaö sniili sína. Þaö var bara ekkert í sériega
góöu formu nmrætt kvöld - en því gengur ömgglega
beturnæst.
Yndisauki
Steinnnn Bima Ragnarsdóttir hefur sent fiá sér
gpislaplritn með venknm ettir Schnmann og Grieg.
Japis gefur piritnna rit Fyrst á plötunni em Kindersz-
-enen, eöa þættir .úr hprim bama, op. 15 efifi Kobert
Schumann. Þættimir em 13 taisins og em sannkrilluö
ljuÐingslög.
Veridö er i hpilri ágattlpga lpikiri Sériega feDega fer
Stpinnnn meö íyrsta þáttinn, Frá fjarræmim Irinrlnm
og þjóörnn, þann fiórða, Bamið bíönr, þann nínnda,
Riddari á reiöpriki, og þann éHefia, í grýltúeik. Sjötfi
þáttnrinn, Merkisviðburöur, -er einnig mjög vel og
Tóníist
Askell Másson
tignariega leiknm og án þess aö vera ofgeröur i tón,
eins og snmum hættir tfl. Einnig er sá þriðji, Eltmga-
Mkur, skpmmtflpga fram settur fijá Stpinimni Annaf
þállni'imi, Sknndin saga, mætti verameö ögn iéttari
áslætti, sá sjönndi, Sælnriramnnr er í þaö hægasta
og skálda mætti hún meira í tóninn í þeim áttunda,
Viö arineldinn, þeim tritfta, Bamiö sofnar og i þeim
síöasta, Ávarpi skálristns
Svíta rtr. 1 úr Pétri Gaut efiir Edvard Grieg kemnr
næst og er hún í fjórum þáttum. Þetta er pinstaklega
skáidleg og myndræn músik, enda samin viö feikril
Steinnnn Bima Mknr svítnna gpysifallpga, þótt undir-
tthlönm finnist kannski ski'anlnritnmar fTill glpiftar í
tyrsta þættinnm og aö spennan mætti vera mrari í
þfiim siftasta
Einkar fallpga Mknr Stpinnrm siftan SÖng Sólvfiigar
úr Svítu nr. 2 úr sama verki.
Síöasta veiMö á piötunni er Pfenókonsert í a-moll
op. 16 fiftir Grieg. Meö hpnni Mknr Sinfrininhljnm-
sveit Tsianris imrtir 3
Steinunn Bima Bagnarsdóttir.
Þetta er góö upptaka og er Mknr hæöi einleikara
og Jíljómsveitar hinn vandaöasti. Steinnrm fer ofilega
ákostumíverMnnogannanþáttinnieikurbún nnaðs-
átakamfiiri á köflum, td. í síöasta þættinum, enhann
er enguaö síönrmjögvel úífeerönrá öflumstnndum.
Upptakan á eiiúeiksvfirknnnm er þokkaleg og sömu
sögu craö segja um frtiit plötnnnar. Gaman er aö iesa
Debut
Fyrstu áskríftartrinlpikar Sinfrinintiljrimsvpitar Tsianris í guiri áskrifta-
röö voru balrinir á fimmtnriaginn var. Stjómandi var Osmo Vánska og
einleikari Óm Magnússon.
Tónleikamir hófúst á Sinfóníu nr. 4 í D-dúr eftir Joseph Haydn. Þessi
iitla sinfónia er í þrem köflum og er taiiö að hún sé samin um 1759,
skömmu eftir að Haydn réðst fil starfa sem tónhstarstjóri við hirö Morz-
ins greife í Lnzavec kastala nálagt Pflsen. HljómsvptHn var Ttrti og iéku
m.a J
verk var lpikift af snerpu og fiáhærri nákvæmni þannig aö iTrmn var á
að hlýöa.
Viö tók Ljóöræn svíta eftir Pál
Tsrilfssnn í fjómm þáttnm. Þetta
verkPáls samanstpnrinr af tjrimm
melódíum tians sem hann síðan
fesrir í hlj óms veitarbúning. Fyrati
þátturinn er hátiölegur, annar Tétt-
irr og tipianrii" ngminnir á riamii-
geröa bafletttóniist, sá þriöji er
strpymanrii strnngjatrintist og sá
síðasti fir braöur, en fleygaöur um
miöjuna af hægum kafla. Þetta er
verk í léttum stíl og þokkalega or-
kestreraö og var þaö vel iefldö af
hljómsveitiimi imdir nákvæmri
síjóm- Osmos Vanskas.
Síöasta veridö var svo Píanókon-
sert nr. 4 í G-dúr, op. 58 efíir Beet-
hoven.Einleikarinn, ÖmMagnús-
son, þreytti hér frumraim sína meö
hljómsveitinni á tónieikum. Þaö er
djarft teflt aö leika svo læknilega
eifitt og jafnframt viökvæmt verk
í tyrsta sinni með hijómsveit. Öm stóöst þó þá raun vel og lék hann verMð
í heild vel og af yfiivegun. Fyrsti þátturinn virkaöi þó ffernur kaldur í
meðförum hans og beföi hann mátt syngja meira á tiijnöfæriö þegar þaö
átti viö. Annar þátturinn var fellega leikinn, þótt andaktin beföi mátt
vera meiri. Öm náöi sér síðan á strik í síðasta þættimim og lék hann
mjög vel og sumt af glæsibrag. Er ástæöa til að óska Emi til hamingju
meö þessa ágætu fiumraun sina með hljómsveitinni.
Leikur hijómsveitarinnará þessum tónleikum bar góöu samstarfi henn-
ar viö hljómsvettarstjórann fegnrt viíni. Þess má aö lokum geta, að Há-
skólabíó var troðfúllt viö þetta tækifæri.
Osmo Vánská.
Tónlist
Askefl Másson
Guðmundur
Ingólfsson
Þaö má teljast undarlegt hvaö iún tvöfelda gnisiapTata sem Jazzís gaf út
í mttnúngu Guðmundar Ingáifssonar hefiir fengiö titla mnfjollun í fiöl-
miöium, sérstaMega þegar haft er í huga aö Guömundur er örugglega
vinsælasfi djassleikari sem viö íslendingar höfum átt. Erændur vorir
Danir hafe vettt plötnnni aíhygli og má lesa dóm um hana í Jazz Spec-
ial. Viötokur hér hpima við plötunni tiafe veriö góðar þrátt fyrir titlri
umfjölliin, því hún hefiir veriö ófáanleg nm nokkurt skeiö, ennú er kom-
ið nýtt upplag í verslanir.
Guömundur kom alkQnnnn til
ísiands efiir jNoregsdvöl árið 1977,
enMsta npptakan er fiá desember
á því ári. Þær yngstu erufiá miöju
ári 1991, en Guðmundur dó
skömmu seinna það ár. Platan er
mjag gott yfiritt yfir feril Gnö-
mundar og umslagið innibeldur
miklar upplýsingar, bæöi um Guö-
mund sjáifen og upptökumar, sem
er meira en hægt er áö segja um
margar aðrar útgáfiir. Ekkert s£
pfttínn hefiir veriö gefiö út áöur og
prstrn-mtTHtiTjnftríftmæTnafrátnn-
Mknm ogfer vel.áþvi; Guömundur
elskaöi aö spila fjrír fólk, endafcá-
bær skemmtíkrafttir og húmoristí.
I stíl Guðmundar knma fram ein-
kprmi jafii ólikra spilara og John
Lewis og Errofl Garner og raunar
margra annarra þegar efltr er
hlustaö, en hann haföi sinn per-
snnnTpga rrtíl swn innrtiéTt flpst það
sem menn hittöu og voru aö splla
og skant tiarm oftinn þekktum stefiumhéöan og þaöan þegar mennáttn
síst van á. Þaö er erfitt að draga eitthvaö fram yfir annaö á plötunni, en
ég tipf persónulega meira gaman af Guömundi á rólegri nótunum og í
þjóölögnnmn, sem voru mörg í uppáhaldi hjá honum, bæöi islensk og
skanrtinavísk Ftns þykir mér vænt um upptökumar úr Sjónvarpinu með
Btmí Thoroddsen, Bjama Steingrímssyni og Guömimdi Steingrímssyni,
en þeir ftpTrin áfram miftvikndagsdnmpinHm á Kringlukránni eftir aö
Gnömnndnr fefl frá. Sennilega á islensk djassmennt engum einum marmi
mpira að þakka en Gnftmrmdi TngnTfssvni, því Guðmundur var boöbeil
djassmúsíklirmeðal aTmpnnings spilafti nskaifigin á knæpnnmn mpft srn-
um stíl og ftílk tirptfst af. Auk þess ól tiann upp eöa kveikti ábuga hjá
Þptta pr-tvímælaTairst plata spm áprindi inn á mftrg hpjmili og ómissandi
í p'lnrtrsafn sértivprs
Djass
Arsæll Másson