Dagblaðið Vísir - DV - 24.10.1995, Qupperneq 6

6
ÞRIÐJUDAGUR 24. OKTÓBER 1995
Fréttir
Séra Kristján Bjömsson, prestur og björgunarsveitarmaður á Hvammstanga:
Fann dóttur sína illa
slasaða við rútuf lakið
- léttir að sjá að hún var lifandi og málhress, segir Kristján í viðtali við DV
„Það var mikill léttir að sjá að hún
var á lífi og málhress þótt hún væri
mikið slösuð. Ég byijaði á að leita
hana uppi og þegar ég fann hana sá
ég bara rétt í nefið þar sem hún lá
við hliðina á rútuflakinu. Björgunar-
menn höfðu þá þegar dúðað hana inn
í sængur og teppi og henni virtist líða
vel eftir því sem við var að búast,“
segir séra Kristján Björnsson, prest-
ur og björgunarsveitarmaður á
Hvammstanga, í samtali við DV.
Ólöf, fimmtán ára -gömul dóttir
hans, var með rútunni sem valt við
Þóroddsstaði í Hrútafirði í gær.
Kristján segir að hann hafi verið að
bíða eftir Olöfu þegar fréttir bárust
um að rútan hefði oltið og margir
slasast.
Kristján var með fyrstu mönnum á
slysstcið ásamt félögum sínum úr
Björgunarsveitinni Káraborg á
Hvammstanga. Hann vissi ekkert um
afdrif dóttur sinnar, sem verið hafði
á sundmóti í Reykjavík ásamt fleiri
unglingum frá Hvammstanga.
Nokkrir úr hópnum voru með Norð-
urleiðarrútunni en flestir voru í ann-
arri rútu.
„Þegar ég kom að lá fólk fyrir utan
rútuna og fljótlega var farið að flytja
fólk í Staðarskála og að Þóroddsstöð-
um. Fólkið var rólegt ög virtist skilja
að ekki var hægt að hjálpa öllum í
einu. Þeir farþegar sem voru rólfærir
hlúðu að hinum sem meira höfðu
slasast," segir Kristján.
Kristján sagði að björgunaraðgerð-
ir hefðu verið vel skipulagðar og
hjálparstarfið gengið vel þrátt fyrir
erfiðar aðstæður. Auk björgunar-
sveitarinnar á Hvammstanga fóru
björgunarmenn frá Laugarbakka og
Borðeyri á staðinn. Þá voru notaðir
sjúkraflutningabílar frá Blönduósi
og úr Borgarnesi og báðar þyrlur
Landhelgisgæslunnar.
Ólöf, dóttir Kristjáns, var ein þeirra
níu sem fluttir voru á Borgarspítal-
ann. Hún brákaðist á öxl og er einn-
ig mikið marin í andliti. Líðan henn-
arerþógóðeftiratvikum. -GK
skoðað rútuna sem valt í Hrúta-
firði nákvæmlega og einnig mun
ætlunin að Bifreiðaskoðun ís-
lands skoði hana til að leita að
hugsanlegum bilunum.
Flest bendir þó til að kenna
megi um slæmri færð og svipti-
vindum. Rútan fór út úr hjólför-
unum og í sama mund skall á
henni vindhviöa. Rútan er af
gerðinni Scania og var tekin í
notkun árið 1987.
Rútan var gerð fyrir 44 farþega
og var því nær fullsetin þegar
slysið varð en með henni var 41
farþegi auk bílstjórans.
Ökumaður rútunnar hafði
skipti við félaga sinn i Staðar-
skáa en slysið varð skammt þar
fyrir norðan. Ökumaðurinn slas-
aðist töluvert, fótbrotnaði og
kinnbeinsbrotnaði. -GK
Rútuslysiö 1 Hrútafirði:
Hörmuleg að-
koma á slysstað
„Það var hörmuleg aðkoma að
þessu þegar ég kom að. Rútan var á
hliðinni. Þarna voru glerbrot um allt
og mikið um beinbrot og skurði hjá
fólki," segir Þorsteinn Helgason,
formaður Flugbjörgunarsveitarinn-
ar að Laugarbakka.
Þorsteinn og félagar hans voru með
þeim fyrstu á vettvang þar sem rúta
frá Norðurleið með 41 farþega valt.
Tvær konur létu lífið. Lögreglan á
Blönduósi fékk tilkynningu um slys-
ið klukkan 21.12 og kallaði þegar eft-
ir aðstoð björgunarsveita.
Laust eftir klukkan hálftíu, eftir að
ljóst var að þarna hafði orðið stór-
slys, var allt tiltækt björgunarhð
kallað út. Flugbjörgunarsveitin á
Laugarbakka sendi strax þá tvo bila
sem hún hefur yfir að ráða á vett-
vang og sama gerðu aðrar svetir.
Allir læknar á svæðinu voru kallaðir
út og stýrðu þeir aðgerðum á slysstað
en almannavarnanefndin í Vestur-
Húnavatnssýslu haíði yfirumsjón-
ina.
Þyrlur Landhelgisgæslunnar voru
báðar sendar á vettvang og voru
komnar að Staðarskála fyrir mið-
nætti. í skálanum var komið upp
greinarstöð fyrir hina slösuðu og þar
ákveðið hvert hinir slösuðu yrðu
sendir til frekari aðhlynningar.
Níu voru fluttir með þyrlunum á
Borgarspítalann en auk þess voru
fjórir fluttir til Akraness, 7 til
Hvammstanga, 6 til Blönduóss, tveir
á Sauðárkrók og einn til Akureyrar.
í allt slösuðust 29 þegar rútan valt.
Flestir hinna slösuðu hlutu axlar-
meiðsl en einnig fótbrot og margir
skárust í andliti og á höndum. Talið
er að konurnar sem biðu bana hafi
látist samstundis. -GK
Níu voru fluttir með þyrlunum á Borgarspítalann í fyrrinótt. Auk þess voru
hinir slösuðu fluttir til Akraness, Hvammstanga, Blönduóss, Sauðárkróks
og Akureyrar. DV-mynd S
Þórodi
Boröe
Istaöir
kílómeti
íRú im lysii í I IrÉkilíröa
- tölur innan sviga sýna fjölda slasaöra sem
fluttir voru til hinna ýmsu staöa meö sji'ikr-
hifrnirSi im —
Sauöá
Blönduós (6)
Ivammstangi
Báöar þyrlur Land-
helgisgæslunnar
voru kallaöar út
kl. 21.43 ogfluttu
9 slasaöa til
Reykjavíkur
j Akranes (4)
^Reykjavfk (9)
Rútan valt viö
Hofgil í um eins
kólómetra fjar-
lægð frá i____
Þóroddsstöðum
21.05: Rútan veltur
21.12: Tilkynning um
slysið berst lögreglu
á Blönduósi.
21.30: Björgunar-
menn koma á slys-
DVl
Benóný Ásgrímsson í tveimur björgunarleiðöngrum á sama deginum:
Erf iðasti dagurinn
T
„Þetta er örugglega erflðasti
vinnudagurinn á öllum ferlinum,"
segir Benóný Ásgrímsson, flugstjóri
á þyrlum Landhelgisgæslunnar, eftir
tvo langa björgunarleiðangra í fyrra-
dag. Hann hefur unnið hjá Gæslunni
í nær 30 ár, þar af sem flugmaður í
16 ár.
Benóný mætti til vinnu um klukk-
an eitt á sunnudaginn og þá beið
þegar fyrsta verkefnið; að fara á þyrl-
unnni TF-Líf og sækja tvo veika sjó-
menn á eistneskum togara um 260
mílur suður af íslandi. Það varð
lengsta flug sem farið hefur verið á
íslenskri þyrlu og var Benóný ekki
kominn heim fyrr en á tíunda tíman-
um um kvöldið.
Þá tók við hálftíma hvíld því um
klukkan tíu um kvöldið kom kall um
að sækja slasað fólk norður í Staðar-
skála eftir rútuslysið í Hrútafirði. í
það sinn fór Benóný með minni þyrl-
una, TF-Sif, og lauk því .verki ekki
fyrr en um klukkan þrjú um nóttina.
„Ég fann ekki fyrir þreytu þegar
ég fór að sofa en þegar ég vaknaði
var ég allur lerkaður," segir Benóný.
Hann segir að fyrri ferðin hafl verið
erfðari enda mun lengri og í hvass-
viðri. Síöari ferðin hafl þó verið að
því leyti erflðari að aðkoman í Stað-
arskála var allt annað en glæsileg.
„Veðrið á leiðinni norður í Hrúta-
fjörð var ekki til vandræða þótt skil-
yrði væru til ísingar og ókyrrð í lofti.
Þetta eru engu að síður ferðir sem
taka verulega á,“ segir Benóný.
Benóný sagði aö reynslan eftir
sunnudaginn sýndi að íslendingar
yrðu að eiga tvær þyrlur. Bæði hefði
í þessu tilviki reynst vel að hafa tvær
til taks og eins væri nauðsynlegt að
hafa aðra þyrluna í flughæfu standi
ef hin stöðvaðist vegna viðhalds eða
viðgerða.
„Við gefum okkur út fyrir að vera
með þyrluþjónustu allan sólarhring-
inn. Til þess að svo geti verið í raun
verða þyrlurnar að vera tvær,“ sagði
Benóný. -GK
Þrjár systur frá Hvammstanga og amma þeirra meðal hinna slösuðu:
Hræðilegur tími að bíða eftir fréttunum
- dætumar eru allt sem við eigum, segir faðirinn, Haukur Friðriksson
„Það var hræðilegur tími þarna
um kvöldið að bíða eftir fréttum af
hvemig dætmnum og móður minni
hafði reitt af. Við fengum þó fljótlega
fréttir af að þær væm ekki alvarlega
slasaðar en engu að síður ákvað ég
að fara strax norður og kom að rút-
unni þar sem verið var að hífa hana
upp á veginn. Þá var búið að flytja
aUa á brott,“ segir Haukur Friðriks-
son á Hvammstanga, faðir þriggja
stúlkna sem vora í rútunni sem valt
í Hrútafirði í fyrrakvöld.
Haukur fór suður á föstudaginn
ásamt allri fjölskyldunni. Ætlunin
var að vera á námskeiði þar næstu
flmm vikur. Dæturnar þrjár tóku
þátt í sundmóti í Reykjavík með fleiri
unglingum frá Hvammstanga en
ekki var pláss fyrir þær í rútu sund-
fólksins norður aftur þannig að þær
fóru með Norðurleiðarrútunni.
Amma þeirra, Kristín Lúövíksdótt-
ir, 67 ára gömul, fór með norður og
átti hún aö sjá um heimilið í fjarvera
foreldranna. Hún slasaðist nokkuö
og var lögð inn á heilsugæslustöðina
á Hvammstanga ásamt tveimur af
sonardætrunum. Hin þriðja var flutt
á sjúkrahúsið á Blönduósi en talið
var að hún hefði fótbrotnað. Svo
reyndist þó ekki vera.
Systumar heita Fríða Dögg, 15 ára,
Katrín Sjöfn, 12 ára, og Eyrún Ösp,
11 ára. Þær slösuðust allar nokkuð,
eru marðar á öxlum og skrámaðar í
andliti. Að sögn Hauks voru þær að
lesa í rútunni þegar hún valt og átt-
uðu sig ekki á því sem var að gerast
fyrr en allt var afstaðið.
„Dæturnar eru allt sem við eigum
og hörmulegt að þetta skuli gerast
þegar við voram að senda þær frá
okkur. Það voru erfiðar stundir að
bíða við símann eftir fréttum.
Kannski best í svona tilfellum að fá
ekki að vita allt strax. Mest er um
vert að þær sluppu allar tiltölulega
vel frá slysinu," segir Haukur.
-GK