Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1996, Blaðsíða 4

4
ÞRIÐJUDAGUR 30. APRÍL 1996
Fréttir
Forsetakjörið í Alþýðusambandinu:
Víðtækur stuðningur
við Hervar Gunnarsson
- enn sem komið er virðast áhrif stjórnmálaflokkanna lítil
Eftir viðræður við fjölda áhrifa-
manna innan Alþýðusambandsins
er ljóst að Hervar Gunnarsson,
varaforseti ASÍ, nýtur víðtæks
stuðnings innan sambandsins.
Hann sagði í viðtali við DV um helg-
ina aö hann ætlaði ekki að gefa sér
langan tíma til að taka ákvörðun
um hvort hann gæfi kost á sér.
Ákvörðunar sinnar sé að vænta í
vikunni.
Björn Grétar Sveinsson, formað-
ur Verkamannasambandsins, sem
er alþýðubandalagsmaður, Kristján
Gunnarsson, formaður Verkalýðs-
og sjómannafélags Keflavíkur, sem
er alþýðuflokksmaður, og Hrafnkell
A. Jónsson, formaður Árvakurs á
Eskifirði, sem er sjálfstæðismaður,
styðja allir Hervar Gunnarsson sem
næsta forseta ASÍ.
Þessum mönnum öllum ber sam-
an um að Hervar hafi áunnið sér
bæði virðingu og traust með störf-
um sínum innan ASÍ þau fjögur ár
sem hann hefur verið varaforseti
sambandsins.
Þá er það einnig alveg ljóst að
talsmenn ófaglærðs fólks innan Al-
þýðusambandsins leggja þunga
áherslu á að næsti forseti sam-
bandsins komi úr þeirra röðum.
Hervar Gunnarsson er formaður
Verkalýðsfélags Akraness og kemur
því úr þeirra röðum.
Ljóst er að stjórnmálaflokkarnir
hafa enn sem komið er ekki haft
mikil afskipti af þessum málum öll-
um innan ASÍ. Ýmsir telja að það
geti gerst þegar til þingsins kemur
og þá gæti margt breyst.
Af samtölum við menn að dæma
er aukið líf að komast í þetta mál
sem og miðstjórnarkjörið á ASÍ-
þinginu, sem hefst 20. maí. Undan-
farnar vikur hefur starfið innan
samtakanna fyrst og fremst beinst
að baráttunni gegn frumvarpinu
um stéttarfélög og vinnudeilur. Nú
er það að færast í auknum mæli yfir
í málefni komandi þings.
-S.dór
Teknir á
178 km
hraða
DV, Suðurnesjum:
„Það er ljóst að flestir bif-
hjólamenn virða ekki hraðatak-
mörkin. Þetta eru kraftmikil
hjól og það er augljóst að tals-
vert er um brot. Það er ógæti-
lega ekið oft á tíðum en við fylg-
umst vel með,“ sagði Karl Her-
mannsson, aðstoðaryfirlögreglu-
þjónn í Keflavik, við DV.
Keflavíkurlögreglan stöðvaði
bifhjólamenn á dögunum sem
voru á 178 km hraða og þá hefur
lögreglan þurft að hafa afskipti
af bifhjólum vegna kvartana um
hávaða þegar gefið er í á götum
Reykjanesbæjar.
„Aðstæður að undanförnu
hafa verið mjög góðar og þá
sækja menn meira í hjólin.
Þetta kemur í bylgjum og nú er
uppsveifla," sagði Karl.
-ÆMK
Slippstöðin Oddi breytir þýskum togara í frystiskip:
Tíu Pólverjar „fluttir inn“
vegna þessa stóra verkefnis
DV, Akureyri:
Þýski togarinn Cuxhaven, sem er
í eigu Deutsche Fischfang Union
sem Samherjamenn á Akureyri eiga
stóran hluta í, er kominn að bryggju
hjá Slippstöðinni Odda á Akureyri
þar sem gera á miklar breytingar á
skipinu. Nýsamið er um þetta verk-
efni, og til að unnt sé að fram-
kvæma það verða fluttir til landsins
tíu pólskir járniðnaðarmenn þar
sem innlent vinnuafl á þessu sviði
liggur ekki á lausu.
„Það á að breyta skipinu í frysti-
skip, setja upp pressu, kúta, frysti-
mótora í lest og einangrunarklæða,
og til að gera þetta þarf að smíða
dekkhús," segir Marteinn Hámund-
arson, verkefnisstjóri hjá Slippstöð-
inni Odda. Marteinn segir hugsan-
legt að meira verði unnið við skip-
ið, en þeim verkefnum sem þegar
hefur verið samið um á að vera lok-
ið í endaðan maí.
-gk
ýski togarinn Cuxhaven við bryggju hjá Slippstöðinni Odda á Akureyri.
DV-mynd gk
Dagfari
Framhaldslíf traktora
Fátt gleður augað meira á ferða-
lögum um iandið en gamlar land-
búnaðarvélar úti um öll tún, engi
og mýrar. Það er kunnara en frá
þurfi að segja að bændur hafa átt
greiðan aðgang að sjóðum og því
getað endurnýjaö tæki sín vel og
drengilega. Sú mikla nýjungagirni
bænda og endurnýjunarþörf hefur
leitt til þess að tæki hafa verið
stutt í notkun enda sífellt að koma
eitthvað nýtt og spennandi.
Fyrst voru þetta þúfnabanar, þá
traktorar af frumstæðum gerðum
og síðan hvert heyvinnslutækið af
öðru. Kúarektorar í sveitum muna
eftir múgavélum, sláttuvélum,
sláttuþyrlum, heybindivélum,
baggavélum og rúllumaskínum.
Allt þarfaþing á sínum tíma.
Óþarfi var að sameinast um tækja-
kaupin. Hver einstaklingur gat
gengið í sjóðina og allir hamingju-
samir.
Þegar ekið er um hinar dreifðu
byggðir landsins ár eftir ár fer
maður að þekkja þessi tæki. Það er
eins og þau hafi verið yfirgefin í
miðri vinnslu að hausti, líkt og
bóndi eða hans menn hafi skroppið
í kaffi en aldrei komið að vélinni
aftur. Traktorar af ýmsum gerðum
og litum standa því hér og þar. Það
eina sem gerist milli ára er að
landbúnaðartæki þessi tapa lit sín-
um smám saman eftir því sem þau
ryðga meir og meir. Sum sökkva í
jarðveg eða gras og sina leggst að
þeim.
Þessi landbúnaðartæki vitna um
horfna búskaparhætti. Það má
segja að þau séu eins konar lifandi
þjóðminjasafn. Þegar við bætast
aflagðir bílar í túnfætinum, eink-
um eldri Landróverar, þá fer ljúf
minning um gamla sveitamenn.
Landróverar voru afar vinsælir
fyrir nokkrum áratugum. Þeir eru
þeirrar náttúru að hverfa ekki af
yfirborði jarðar þar sem Bretar
byggðu þá úr áli.
Það þóttu því tíðindi þegar það
spurðist á dögunum að hingað til
lands væri kominn Skoti nokkur í
þeim erindum að kaupa af íslensk-
um bændum þessa gömlu traktora.
Traktorarnir áttu helst að vera
komnir nokkuð á efri ár. Skotar
eru kunnir fyrir sparsemi sína og
því vel við hæfi að þeir leiti hing-
að til þess að ná sér í traktora sem
íslendingar eru fyrir löngu hættir
að nota enda marfalt fínni tæki á
boðstólum.
Nú var það álit þeirra sem ekki
voru innvígðir í íslenskt bænda-
samfélag að bændur litu á sölu á
forntraktorum sem fundið fé. Það
eina sem þyrfti væri leiðangur út í
mýri til þess að grafa gömlu brýn-
in upp og selja Skotanum. Margur
hefði jafnvel haldið að í kaupbæti
fengið hinn skoski kaupandi eina
og eina múgavél. En viðbrögðin
voru ekki svona snör. íslenskir
bændur hafa lítinn sem engan
áhuga á því að selja gömlu traktor-
ana.
Skotinn skilur hvorki upp né
niður. Hann leitar að Ferguson og
Ford og þótt aflir vegfarendur
kannist við gripina fást þeir ekki
keyptir. Skotinn vill fá tíu traktora
í hverri innkaupaferð til þess að
viðskiptin standi undir sér. Vand-
inn er bara sá að bændur vilja ekki
selja. Þeir kunna svo vel við trakt-
orana sem standa á beit í túnfætin-
um.
Auðvitað gæti einhverjum dottið
í hug að bændur vildu næla sér í
aukapeninga með þessu. Sumir
þeirra hafa haft orð á því að ekkert
sé upp úr þessum búskap að hafa
nema þrældóminn einan. En það
sannast á íslenskri bændastétt að
ekki er allt falt fyrir peninga.
Menn selja ekki það sem þeim þyk-
ir vænt um. Því fá gömlu traktor-
arnir að ryðga áfram á bæjarhóln-
um.
Þetta er eins og var í eina tíð.
Menn seldu ekki hesta sem þeim
þótti vænt um. Þeir voru þörfustu
þjónarnir. Þeir voru heygðir að
lokinni notkun og fengu því legstað
við hæfi. Traktorarnir tóku við þar
sem dráttarklárar luku sínu hlut-
verki. Menn selja ekki gamlan
traktor sem þjónað hefur um stund
en vikið fyrir öðrum nýrri. Hann
fær sinn legstað í túnfæti með öðr-
um landbúnaðarvélum.
Það er ekki von að skoskur
traktorakaupandi skilji hugarheim
íslenskra bænda. Hann verður því
að bíta í það súra epli að fara heim
traktoralaus. Þeir hvíla áfram í ís-
lenskri mold.
Dagfari