Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.1996, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 14. MAÍ 1996
Spurningin
Lesendur
Skipuleggur þú tíma þinn?
Óskar Kristjánsson verktaki: Ég
geri það yfirleitt, já.
Baldvin Bemdsen verktaki: Já, til
hins ýtrasta.
Stefán Hallgrímsson, rekur lík-
amsræktarstöð: Já, já.
Salbjörg Bjarnadóttir sölumaður:
Ég reyni það.
Björn Ingimundarsaon nemi. Nei,
ég geri það ekki.
Hvers virði er ég,
húsmóðirin?
Sigrún Björk Ólafsdóttir skrifar:
Svona mun ævisaga margra
kvenna líta út árið 2032.
- Þegar ég var 18 ára gömul
kynntist ég fyrrverandi manni mín-
um. Við giftum okkur. Ári seinna
eignuðumst við okkar fyrsta barn.
Þá kom fyrsta áfallið. Ég var hús-
móðir og hafði ekki rétt.á fæðingar-
orlofi, ég fékk hins vegar fæðingar-
dagpeninga að fjárhæð 2.700 kr. í 6
mánuði. Maðurinn vann fyrir okk-
ur og nýtti skattkort mitt. Þar kom
annað áfall, hann mátti bara nýta
80% af skattkortinu.
Með árunum eignuðumst við 3
börn til viðbótar og var ég ávallt
heima til þess að hugsa um þau, svo
og heimilið og eiginmanninn. Um
tíma velti ég því fyrir mér hvort ég
ætti að setja börnin mín á leikskóla
en komst svo að þeirri niðurstöðu
að ekki væri rétt að taka leikskóla-
pláss frá öðrum sem þurftu frekar á
því að halda og varð því ekkert úr
því. Þegar börnin mín voru öll orð-
in frekar stálpuð langaði mig til
þess að fara út að vinna en eigin-
maður minn taldi mig af því. Hon-
um fannst óþarfi að ég tæki atvinnu
frá öðrum. Með þessu taldi ég mig
einnig vera að spara ríkinu fé og
var ég nokkuð ánægð með það.
Þegar ég var svo orðin 52 ára kom
eiginmaðurinn minn heim og til-
kynnti mér að hann vildi skilnað.
Hann hafði kynnst annarri konu
sem hann var orðinn ástfanginn af.
Það var því ekki um annað að ræða
fyrir mig en reyna að fá vinnu ein-
hvers staðar. Ég fór og ætlaði að
skrá mig atvinnulausa. Þá var mér
tilkynnt að ég fengi engar atvinnu-
leysisbætur þar sem ég væri „bara
Já, hvers virði eru hinar margnota húsmæður?
húsmóðir".
Það var ekki auðvelt fyrir mig að
fá vinnu þar sem ég hafði hvorki
menntun né reynslu í neinu nema
húsmóðurstarfinu en á endanum
tókst mér þó að verða mér úti um
hálfsdagsvinnu í mötuneyti. Þar fæ
ég 310 krónur á tímann og vinn frá
9-13 fimm daga vikunnar.
Á þessum tekjum gat ég ekki lifað
svo að ég varð að sækja um félags-
lega aðstoð. Af þessum launum mín-
um greiði ég u.þ.b. 31.000 kr. á ári í
lífeyrissjóð og veitir það mér ca
hálfan punkt árlega. Þar sem ég
greiddi ekki í lífeyrissjóð áður verð-
ur þvi ellilífeyrir minn u.þ.b 5.300
kr. á mánuði.
Ég verð því að segja eins og er: Ég
kvíði ellinni. Ég sé ekki fram á ann-
að en að ég verði að ómaga. Af
þessu má glöggt sjá að ævistarf mitt
við uppeldi á börnum mínum og að
halda heimili sé einskis metið í okk-
ar blessaða þjóðfélagi. Þvi spyr ég:
Hvers virði er ég?
Vill þá
Jón Árnason skrifar:
Hún hefur ekki tekið svo lítið
rúm í fjölmiðlum hér, friðarumræð-
an. Allir friðarsinnarnir, friðar-
ömmurnar og ég veit ekki friðar-
hvað og hvað. Ráðamenn hafa látið
líklega og vilja t.d. virkja Höfðahús-
ið þar sem leiðtogafundurinn var
haldinn sællar minningar. En auð-
vitað hefur ekki orðið neitt úr
Óður til nýrrar aldar
bókanna á þann hátt að lesandinn
opnar hana - eins og af tilviljun - og
les það erindi sem virðist eiga við
hann hverju sinni, frekar en að um
samhangandi efni væri að ræða.
Maður er aldrei „búinn að lesa“
slíkar bækur. Þar sannast að það
sem höfðaði til þín í gær getur opn-
að nýja sýn í dag.
Bækur Gunnþórs ættu að geta
satt hvert hjarta sem hungrar eftir
leiðarljósi Guðs. „Óður til nýrrar
aldar“ felur í sér djúpa þrá og fram-
tíðarsýn höfundar um betri og bætt-
an heim, að á jörðinni muni loks
skapast friður milli manna og ríkja,
að kærleikurinn sem Kristur boðaði
verði skilinn og meðtekinn, að
mönnum muni þá takast að skapa
hið langþráða friðarríki hér á jörðu,
„svo sem á himni“.
Ég óska höfundi og landsmönn-
um til hamingju með þetta leiðar-
ljós sem kemur nú út í formi bókar-
korns með hækkandi sól.
Ég gef höfundi að lokum orðið:
„Sá dagur verður dýrlegur, þegar
menn með ólikar trúarskoðanir
hætta að tortryggja og níða skóinn
hver af öðrum og leita í einu alls-
herjar bræðralagi hins eina sanna
Guðs eða lífsmáttarins æðsta og
besta.“
Birna Smith skrifar:
Við getum alltaf gengið að því
vísu að á eftir vetri kemur vor og á
eftir stormi logn. Það er lögmál lífs-
ins að það birtir upp eftir hverja
skúr.
Nú, þegar trúarleiðtogar íslensku
þjóðarinnar virðast fremur brýna
sverð sín hver gegn öðrum en að
leiða þjóðina í átt til ljóss og trúar
kemur áttræður bóndi norðan úr
Húnavatnssýslu með leiðarljós okk-
ur til handa í formi lítillar bókar
sem svo sannarlega ætti að geta
leitt hvert mannsbarn á vit trúar,
vonar og kærleikans.
ILI§[liE)/a þjónusta
allan sólarhringit
— 5000
^rfíilli kl. 14 og 16
Gunnþór Guðmundsson, bóndi og
Ijóðskáid.
„Óður til nýrrar aldar“ er önnur
bókin sem Gunnþór Guðmundsson
gefur út í þessu formi en sú fyrri
hét „Óður til lífsins".
Eins og Úlfur Ragnarsson getur
um í formála bókarinnar er form
enginn friðinn?
neinu - bara tal, yfirlýsingar, mála-
lengingar og marklaust bull eins og
fyrri daginn.
Gott og vel. Nú koma fram ekki
færri en tveir menn sem báðir setja
fram mikinn friðarboðskap í ræðu
og riti og báðir orðaðir við framboð
til forseta íslands. Maður skyldi nú
ætla að allir friðarsinnar á íslandi
tækju ærlega við sér, fognuðu þess-
um talsmönnum friðar og flykktust
til að styðja þá í ræðu og riti. - En
ónei. Enginn vill lengur friðinn! Það
er sennilega vegna þess að það er
ekki sama hvaðan hann kemur.
Hann verður víst bara að vera pólit-
ískur eða koma úr munni einhvers
kjaftaskúmsins í stjórnmálaflokk-
unum.
Nýsköpun skil-
greind á ný
Sigurbjöm skrifar:
Þeir segja margt áhugavert
hafa komið fram á ráðstefnu Evr-
ópusambandsins hér á landi ný-
lega um svonefnda „grænbók“
ESB. Aðallega var þama fengist
við, að sögn, að skilgreina „ný-
sköpun" upp á nýtt! Það var þó
eftir þeim í Evrópu að basla við
að koma nýrri skilgreiningu á
það hugtak sem sérhverju bami
er ofur ljós. Á ráðstefnu þessari
var bent á nauðsyn þess fyrir ís-
lendinga að laga sinar reglur og
lög að því sem gerðist í Evrópu.
Ráðstefnan snerist þó mest um að
Evrópuríkin drægjust sífellt aftur
úr Bandaríkjunum, t.d. varðandi
nýtingu uppfinninga o.fl. Hvað er
þá til Evrópu að sækja? Vonandi
sleppum við undan klóm hennar.
Viö sækjum þangað hvorki end-
urbætur á lögum, reglum né ný-
sköpun í neinni mynd.
Dragdrottningar
fínn þáttur
Herborg og Harpa skrifa:
Við viljum svara Sigfúsi sem
skrifar I DV 6. þ.m. um sjón-
varpsþáttinn Dragdrottningar á
íslandi sem sýndur var í Sjón-
varpinu. Sigfús spurði hvar í
veröldinni væri boðið upp á slíkt
„prógram“. Hvað meinar hann?
Drag er þekkt hstform og ekki
einsdæmi hér á landi. Honum
fannst að ekki ætti að sýna
„svona lagað" á besta sýningar-
tima. En athugið eitt: Á laugar-
dagskvöldum sýnir Enn ein stöð-
in oftar en ekki „drag“, þ.e. þeir
klæða sig í kvenmannsfót og
herma eftir þekktum persónum.
Þú minntist ekki á það, Sigfús.
Okkur fannst þessi þáttur hin
besta skemmtun og einn besti
þáttur sem sýndur hefur verið í
íslensku sjónvarpi.
íslendingur,
íslendingur...
Margeii- skrifar:
Það er orðið hálfhvimleitt aö
lesa orðið íslendingur, íslenskur,
ísland o.s.frv. í annarri hverri
setningu í hinu ritaða máli okk-
ar. Ekki er ég minni íslendingur
en hver annar en þetta er orðið
ansi hjákátlegt. Og eins og það er
nú erfitt að skrifa þessi orö. Er
ekki bara hægt að segja t.d.
„við“ i stað íslendingar og „hér-
lendis" í staðinn fyrir „á ís-
landi“? Hvenær sér maður t.d. í
bresku blaði klifað á „We, the
British..."? í sömu greininni?
Reynum að beina ættjarðarást-
inni í sannfærandi farveg.
Þögn á biskups-
vettvangi
Aðalsteinn liringdi:
Enn heyrist ekkert frá emb-
ætti ríkissaksóknara varðandi
biskupsmálið. Þeir ætla líklega
að þegja þetta mál í hel. Það
skyldi þó aldrei vera fótur fyrir
því sem ég las í lesendadálki DV
fyrír nokkru að hér væri allt
stjórnsýslukerfið í hættu. Ef
hreyft væri við biskupi íslands
riðaði pllt stjórnsýslukerfið til
falls. Þá tækju að berast kærur á
fleiri opinbera embættis- og
ráðamenn fyrir meint misferli á
hinum ýmsu sviðum. - Þetta er
orðið afar pínlegt.
Greiðslu-
kortaklandur
P.L.K. skrifar:
Mér finnst greiðslukortafyrir-
tækin vera farin að gera sig alltof
heimakomin. Þótt maöur sé nú
með kort á þeirra vegum má nú
aldeilis fyrr vera. Nú er boðið
upp á „electron debetkort" með:
staðgreiðslukorti, hraðbanka-
korti, ábyrgðarkorti og banka-
korti. Ég vil ekkert af þessum
viðbótarkortum, bara halda mínu
greiðslukorti sem dugar mér vel.