Dagblaðið Vísir - DV - 24.05.1996, Page 12

12
FÖSTUDAGUR 24. MAÍ 1996
Spurningin
Tekur þú lýsi
eða vítamín?
Jón Björnsson málarameistari:
Nei, hvorugt.
Anna Brynja Smáradóttir nemi:
Ég tek lýsi reglulega.
Agla Egilsson nemi: Ég tek fjölvít-
a-mín.
Margrét G. Andrésdóttir nemi:
Ég tek vítamín.
Guðjón Ingi Hauksson, grafískur
hönnuður: Ég tek vítamín.
Pálína Benjaminsdóttir, vinnur á
veitingahúsi: Nei, hvorugt.
Lesendur
ASÍ-þingiö
- marklaus skvaldursamkoma
ASÍ-þing að störfum - síöasta marklausa skvaldursamkoman?
Einar Kristjánsson skrifar:
Það virðist ætla að taka íslenska
launþega langan tíma að átta sig á
því aö þeirra eigin samtök hafa ekki
gert þeim lífíð bærilegra í kjaramál-
um. í áratugi hefur sami lofsöngur-
inn verið sunginn: launin skulu
hækkuð og jöfnuður komast á milli
atvinnugreina. Ekkert af þessu hef-
ur gengið eftir. Fiskvinnslukonur
og láglaunað afgreiðslufólk er nán-
ast í sömu sporum. Iðnaðarmenn og
sjómenn á stóru skipunum eru þeir
einu í hópi púlsmanna sem standa
upp úr launalega, enda í nánu sam-
floti við vinnuveitendur sína um
samninga alla og skiptakjör.
Enn er haldið Alþýðusambands-
þing. Efst á dagskrá er ekki lau-
naumræða nema að litlu leyti held-
ur kosning forseta ASÍ - svo mikiö
hitamál að kæla verður þingheim
niður með því að fara i hópferð á
Austurvöll til að gera aðsúg að for-
seta Alþingis og félagsmálaráð-
herra. Menn hrópuðu köpuryrði að
félagsmálaráðherra sem unnið hef-
ur ýmis afrek í félagsmálakerfinu á
skömmum tíma. Það er goldið með
hrópum og hlátrasköllum úr miðj-
um múgnum fyrir framan Alþingi.
ASÍ-forustan gerir sér náttúrlega
enga grein fyrir því að hún er á
launum hjá umbjóöendunum,
launafólki í landinu, sem geldur
sína tíund hvort sem það hefur efni
á eða ekki. Þar er ekki spurt um
miða sem möguleika heldur einfald-
lega sagt: Borgið, spyrjið svo - ef þið
þorið. Og ASÍ-forustan er einfald-
lega svo heppin að það eru fáir sem
þora. Þess vegna gengur forkólfum
launþegasamtakanna allt í haginn,
gagnstætt hinum almennu launa-
mönnum.
Réttlát lagasetning á Alþingi um
nýskipan í vinnumálalögjöfinni
verður kveikjan að svívirðingum og
hatrömmum ádeilum launþegafor-
ustunnar á ríkisstjórnina. ASÍ-for-
ustan veit sem er að þarna er verið
að sýna hinum almennu launþegum
lykilinn að frelsinu, undan áþján-
inni sem hefur skyldað menn til að
fara í verkföll að skipun fámennra
stjórna verkalýðsfélaganna.
Allar líkur eru á því að það ASÍ-
þing sem nú situr og t.d. kýs gegn
því að taka fyrir kosninga- og kjör-
dæmamál, sem einn fulltrúinn af
Austurlandi vjldi láta reyna á með
tillöguflutningi á þinginu, verði síð-
asta marklausa skvaldursamkoman
af þessu tagi. Það rennur upp nýr
tími og breyttur nái rikisstjórnin
því markmiði að breyta ástandinu á
vinnumarkaðinum í takt við það
sem gildir í vestrænum ríkjum þar
sem laun greiðast í samræmi við af-
köst og launamenn njóta verka
sinna i formi verðmæta sem skila
sér til þeirra sjálfra, ekki til heillar
hersveitar forustumanna fangabúða
sem kallast verkalýðsfélög.
ísland án kjarnorkuvopna
Linda Lundbergsd. skrifar:
Mörg undanfarin ár hefur það
verið fastur liður í tilverunni að
þegar ríkisstjórnir hafa verið mynd-
aðar hefur nýr utanríkisráðherra
skotist suður á Keflavíkurflugvöll
og komið svo þaðan með þau tíðindi
aö þar séu engin kjarnorkuvopn. Að
vísu hef ég ekki orðið vör við þessa
yfirlýsingu frá núverandi utanríkis-
ráðherra, en hann hlýtur að hafa
skroppið i bíltúr suður eftir eins og
forverar hans. Og þar sem Halldór
Ásgrímsson er með fádæmum
traustur maður dreg ég ekki í efa aö
hann hafi leitað af sér allan grun.
En það er ekki nóg að stjórnmála-
menn trúi því að ísland sé kjamor-
kulaust land. Kjarnorkuvopn eru í
eðli sínu slík ógnun gegn öllu lífi og
siðmenningu að okkur ber skylda
til, jafnt gagnvart sjálfum okkur
sem öðrum, að berjast gegn tilveru
þeirra með oddi og egg. Það sætir
því nokkurri furðu að árið 1994
skuli fulltrúi íslands á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna hafa
greitt atkvæði gegn tillögu Alþjóða-
heilbrigðismálastofnunarinnar í þá
veru að tilvist kjarnorkuvopna yrði
tekin til meðferðar hjá Alþjóðadóm-
stólnum í Haag. Rökin fyrir tillög-
unni voru þau að mannkyni stafaði
slík hætta. af kjarnorkuvopnum að
úr því þyrfti að fá skorið hvort til-
vera þeirra sem slík væri ekki brot
á mannréttindum allra jarðarbúa.
Upplýsingar um það hvernig ís-
lensk stjórnvöld vörðu í þessu til-
felli atkvæði þjóðarinnar hjá Sam-
einuðu þjóðunum hafa ekki farið
hátt, fyrr en nú að þær koma fram í
bók Ástþórs Magnússonar, „Virkj-
um Bessastaði". Hér var þó um svo
mikilvæga tillögu að ræða að í raun
hefði ríkisstjórn sú sem þá sat átt
að leggja málið undir þjóðaratkvæði
þannig að afstaða landsmanna
mætti vera lýðum ljós.
Ég efast ekki um það eitt andar-
tak að sjónarmið þeirra Davíðs
Oddssonar og Jóns Baldvins Hanni-
balssonar hefðu kolfallið í slíkri at-
kvæðagreiöslu. Sennilega er þar
fundin skýringin á því hversu leynt
þetta mál fór.
Ólafur Ragnar fyrir sjálfstæðismenn?
Enginn í öllum Sjálfstæðisflokknum jafnoki Ólafs Ragnars?
Gunnar Gíslason skrifar:
Mér er minnisstætt lesendabréf
eitt sem ég barði augum í DV ein-
hvern tíma um miðjan síðasta mán-
uð. Þar lét bréfritari að því liggja að
Ólafur Ragnar Grímsson væri í for-
setaframboði að undirlagi sjálfstæö-
ismanna - hvorki meira né minna.
Og athugi maður skoðanakannanir
hlýtur nú eitthvað að vera til i
þessu - a.m.k. sýnir fylgi frá 40-64%
við Ólaf að allmargir kjósendur
Sjálfstæðisflokksins styðja Ólaf til
forseta.
Eitt er þó víst: Sumir stjórnendur
stórfyrirtækja hér á landi líta von-
glaðir til Ólafs sem mun ekki verða
síðri vöru- og þjónustukynnir fyrir
íslenska framleiðslu en núverandi
forseti. Það er þó með eindæmum
að jafnoki úr hinum víðfeðma og
sterka Sjálfstæðisflokki skuli ekki
vera á lausu til að kljást við hinn
væntanlega draumaprins á Bessa-
stöðum.
Mórallinn
í kirkjunni
H.J. skrifar:
Eftir nýjustu útgáfu presta til
fjölmiðla í hinu svonefnda bisk-
upsmáli virðist sem mórallinn í
kirkjunni sé sá að maður megi
ekki bera hönd fyrir höfuð sér
þótt hann sé borinn upplognum
svívirðingum. Prestum verður
tíðrætt um trúnaðarbrot. Að
margra dómi er hið raunveru-
lega trúnaðarbrot það að ráða-
menn innan kirkjunnar demba
til fjölmiðla ásökunum og
óhróðri um yfirmann og samein-
ingartákn þjóðkirkjunnar. Það
sýnir ekki mikil heilindi gagn-
vart samstarfsmanni og hefði
verið sæmra að jafna ágreining
þeirra innan eigin vébanda.
Hvemig siðanefnd tekst svo að
gera úlfalda úr mýflugu í dóm-
arahlutverki sínu er sér kapít-
uli. - Það er víst ekkert trúnað-
arbrot að hennar dómi þegar
kunnur prestur hér í borg held-
ur einkafundi með aðila að þess-
ari deilu? Nei, það mátti enginn
um það vita! Allt er þetta mál
hið undarlegasta og ekki til þess
fallið að auka vegsemd kirkjunn-
ar, og þaðan af síður hróður
prestastéttarinnar.
ESSO-skálinn
á Seyöisfiröi
Þorgeir G. Jónsson skrifar:
Ekki vil ég trúa því að ESSO-
skálanum hér á Seyðisfirði verði
lokað. Ég er viss um að væri
ekki Lottókassinn i SHELL-skál-
anum hér í bæ þá væri óhætt að
loka honum. - Ég reikna með að
yfirmenn Olíuverslunar íslands
gruni ekki hvaða þýðingu ESSO-
skálinn hefur fýrir loðnu- og
síldarsjómenn sem hingað koma.
En málið er stærra. Það fólk sem
missti vinnuna væri líkt og að
segja upp svo sem 3000 manns í
Reykjavík. Ennfremur: ísland er
ekki bara Reykjavíkur-svæðið,
því á landsbyggðinni býr þó
fleira fólk en í Reykjavík einni.
Og að lokum: Hvers vegna færir
Olíuverslunin ekki aðalstöðvar
sínar frá Reykjavík t.d. austur á
Reyðarfjörð?
Ómakleg
ummæli
Sighvatur hringdi:
Ég er undrandi á þeim sem
leggja því lið að ófrægja félags-
málaráðherra, Pál Pétursson,
einn ötulasta félagsmálaráð-
herra hér um árabil og leysir
mál þeirra sem minna mega sín
bæði fijótt og vel. - í Alþýðublaö-
inu sl. miðvikudag birtast á for-
síðu eftirfarndi gífuryrði Frið-
riks Sigurðssonar hjá Þroska-
hjálp: „Væri gott að heyra frá
Páli Péturssyni - ef hann er ekki
of upptekinn við að stúta stéttar-
félögum." - Ósmekkleg ummæli,
ekki síst þegar ráðherrann tekur
frumkvæði um framhaldsrekst-
ur heimilis Þroskahjálpar.
Jón hefði
breytt miklu
Gyða skrifar:
Ég harma að Jón Baldvin
Hannibalsson skyldi ekki fara í
framboð til forseta íslands. Ég er
viss um að framboð hans hefði
breytt miklú, og alla vega dregið
úr atkvæðafylgi Ólafs Ragnars
Grímssonar, en það er einmitt
brýn nauðsyn. Varla verður
komið í veg fyrir það héðan af.
Því miður. ■<
Lýst eftir kvæöi
Höskuldur hringdi:
Hver man kvæði sem byrjar
svona, eða inniheldur þessi vísu-
orð: Sjö sinnum að sagt er mér/
syngi þetta versið hver/ þeim vil
ég gefa sjö tunnur rauðagull? -
Eða þá hvar þetta er á prenti.