Dagblaðið Vísir - DV - 26.06.1996, Blaðsíða 13

MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 1996
13
Friður og forsetakjör
Kjallarinn
Sennilega má
skipta forsetafram-
bjóðendunum í
tvennt þegar kem-
ur að friðar- og ör-
yggismálum. Ann-
ars vegar þann
sem ekki hefur
gefið annað í skyn
en að hann sé
fylgjandi þeirri
farsælu utanríkis-
stefnu sem mótuð
hefur verið af Al-
þýðuflokki, Fram-
sóknarflokki og
Sjálfstæðisflokki á
lýðveldistímanum.
Nefnilega Pétur
Hafstein. Kjaminn
í þessari stefnu er
varnarstarf vest- —————
rænna lýðræðis-
ríkja í Atlantshafsbandalaginu
NATO og varnarsamningur Is-
lands og Bandaríkjanna. Hins veg-
ar eru þrír frambjóðendur sem
bæði fyrr og nú hafa lýst sig and-
stæðinga þessarar stefnu. Það eru
þau Ástþór Magnússon, Guðrún
Agnarsdóttir og Ólafur Ragnar
Grímsson.
Glúmur Jón
Björnsson
efnafræðingur
Friður í fimmtíu ár
Atlantshafsbandalagið
hefur tryggt frið meðal
aðildarríkja sinna frá
stofnun bandalagsins.
Meginstoðin í stefnu
þess er að árás á eitt að-
ildarríkið jafngildir árás
á þau öll. Bandalagið er
því fyrst og fremst vam-
arbandalag. En NATO
hefur ekki aðeins tryggt
frið meðal aðildarríkja
sinna. NATO á stóran
þátt í því að þjóðir Mið-
og Áustur- Evrópu
hrundu af sér oki komm-
únismans og geta nú fet-
að sig eftir lýðræðis- og
frelsisbrautinni.
NATO tókst líka það
....... sem bæði Sameinuðu
þjóðunum og Evrópu-
sambandinu mistókst; að koma á
friði i ríkjum fyrrum Júgóslavíu.
Nýfrjálsu þjóðimar í Evrópu hafa
það flestar að markmiði að verða
aðilar að NATO. Það á t.d. við um
vini okkar í Eystrasaltsríkjunum.
Friðarhjal í hálfa öld
Andstæðingar þessarar farsælu
stefnu hér á landi hafa ekki látið stillt Atlantshafsbandalaginu og
sitt eftir liggja í gagnrýni á þátt-
töku íslendinga í vamarsamstarfi
lýðræðisríkjanna í Evrópu og
Norður-Ameríku. Alþýðubanda-
„Ein af þeim spurningum sem
þjóðin þarf því að svara í for-
setakosningunum í lok mánaðar-
ins er hvort verðlauna eigi þá
frambjóðendur sem reynt hafa
að grafa undan utanríkisstefnu
íslands..
friði upp sem andstæðum. Þegar
menn líta nú yfir farinn veg blasir
við að þetta tal þjónaði einungis
hagsmunum ráðstjórnarríkjanna
enda nutu ýms-
lagið og Kvennalistinn hafa farið
þar fremst í flokki ásamt ýmsum
afleggjurum úr þessum flokkum,
s.s. Samtökum herstöðvarand-
stæðinga.
Ekki hefur skort á að þessir
hópar hafi brigslað forystumönn-
um Alþýðuflokks, Framsóknar-
flokks og Sjálfstæðisflokks um að
hafa svikið Island í hendur útlend-
ingum og ekki síður um að hafa
svikið „friðinn". Þessir sjálfskip-
uðu talsmenn friðar hafa alla tíð
ar svonefndar
friðarhreyfing-
ar stuðnings
ráðsfjómarrikj-
anna.
Á að verð-
launa and-
stæðinga
NATO?
Ein af þeim
spurningum
sem þjóðin þarf
því að svara í forsetakosningun-
um í lok mánaðarins er hvort
verðlauna eigi þá frambjóðendur
sem reynt hafa að grafa undan ut-
anríkisstefnu Islands og samstöðu
lýðræðisríkjanna í NATO. Það
gera menn með því að kjósa ein-
hvern þessara þriggja frambjóð-
enda.
Glúmur Jón Björnsson

r-----------
.Atlantshafsbandalagiö hefur tryggt frið meöal aðildarríkja sinna frá stofnun bandalagsins,“ segir m.a. í greininni,
Gegn hagsmunum Reykjavíkur
Það er ótrúlegt að fylgjast með
því hvernig Halldór Blöndal sam-
gönguráðherra lætur Reykvíkinga
og íbúa á höfuðborgarsvæðinu
sitja á hakanum þegar málaflokk-
ar hans era annars vegar. Má þar
nefna fjárveitingar til Reykjavík-
urflugvallar, sem hafa verið í lág-
marki, en ekki síst niðurskurð á
vegafé.
Árið 1994 var gerð síðasta
vegaáætlun, sem gilda átti í fjögur
ár, frá 1995 til 98. Nú, aöeins ári
eftir að hún gekk í gildi, hefur rík-
isstjóm Davíðs Oddssonar skorið
svo niður hefðbundin framlög og
framlög til framkvæmdaátaks að
ekki stendur steinn yfir steini.
Niðurskurðurinn í ár bitnar harð-
ast á höfuðborgarsvæðinu, því
svæði sem hefur lengi verið af-
skipt miðað við landsbyggðina
þegar vegafé úr ríkissjóði er ann-
ars vegar.
Almennur niðurskurður á fram-
lagi til vegamála er nú rúm 18%
en fé til svokallaðs framkvæmda-
átaks er skorið mun meira eða um
36%. Þetta kemur harkalegast nið-
ur á höfuðborgarsvæðinu en fram-
kæmdaátaksféð, sem skipt er eftir
höfðatölu, hefur farið að miklum
hluta til framkvæmda þar. Þessar
framkvæmdir skila yhrleitt há-
marksarði.
Mikil
slysahætta
Þetta gerir það
að öllum líkind-
um að verkum
að framkvæmd-
ir, sem fyrirhug-
aðar vora á Vest-
urlandsvegi í Ár-
túnsbrekku,
munu tefjast. Það veldur því að
bráðabirgðaástand mun ríkja á
þessari fjölfórnu leið í borginni
nema aukið fé komi til.
Borgaryflrvöld, einstakir borg-
arfulltrúar, umferðarnefnd
Reykjavíkurborgar og Samtök
sveitarfélaga á höfuðborgarsvæð-
inu hafa lýst yfir áhyggjum sínum
vegna frestunar áætlunar um að
tvöfalda akbrautir neðan Ártúns-
brekku.
„Slysahættan er slík við aðstæð-
ur sem þama skapast að ekki er
réttlætanlegt með nokkram hætti
að fresta framkvæmdum," segir í
ályktun frá Samtökum sveitarfé-
laga á höfuðborgar-
svæðinu og þar er
einnig bent á að
vegna aukinnar
slysahættu gæti
kostnaðurinn við
frestunina orðiö
meiri en spamaður-
inn.
Vegafé til en
viljann vantar
Nú hefur komið í
ljós að hækkanir á
bensínverði munu og
hafa reyndar skilað
mun meiri tekjum í
ríkissjóð en áætlað
var í fiárlögum. Sam-
kvæmt áætlunum
FÍB frá 6. maí sl. er
tekjuaukinn áætlaður um 300
miújónir króna á þessu ári. Síðan
hefur bensínverð enn hækkað,
jafnvel þótt hlutur ríkissjóðs í
bensínverðinu hafi lækkað. Þessi
tekjuaukning mun ekki skila sér
til bifreiðaeigenda eða vegagerðar
sérstaklega.
Vegagerðin telur að um 200
milljónir króna vanti til þess að
upphafleg áætlun um framkvæmd-
ir í Ártúnsbrekku standist. Ég,
ásamt fióram öðram þingmönn-
um, lagði fram tillögu um að 200
milljónum króna af vörugjaldi af
eldsneyti yrði varið til að flýta
vegaframkvæmdum í
Ártúnsbrekku í
Reykjavík.
Átta þingmenn
Reykjavíkur og þrír
Reykjanesþingmenn
greiddu atkvæði gegn
þvi að aukið vegafé
kæmi til fram-
kvæmda í Ártúns-
brekku. Reykjavíkur-
þingmennimir voru
Pétur H. Blöndal, Sól-
veig Pétursdóttir,
Katrín Fjeldsted, Geir
H. Haarde, Davíð
Oddsson, Björn
Bjarnason, Arnþrúð-
ur Karlsdóttir og
Ólafúr Öm Haralds-
son, sem auglýsti sig
sem „sérstakan þingmann Reykja-
víkur“ fyrir síðustu alþingiskosn-
ingar. Það dugði til að fella tillög-
una þó svo aö allmargir lands-
byggðarþingmenn styddu hana
þar sem hún þótti sanngjöm. Ég
veit að vegamálastjóri mun leggja
sig fram við að haga framkvæmd-
um þannig að skaðinn verði sem
minnstur en til þess þurfa stjóm-
völd að sjá að sér og tryggja fé til
framkvæmdanna. Ella mun hættu-
ástand skapast á einni fiölfornustu
leið í þéttbýli.
Ásta R. Jóhannesdóttir
„Átta þingmenn Reykjavíkur og
þrír Reykjanesþingmenn greiddu
atkvæði gegn því að aukið vegafé
kæmi til framkvæmda í Ártúns-
brekku.u
Kjallarinn
Ásta Ragnheiður
Jóhannesdóttir
alþingismaður
Meö og
á móti
Giftingar samkynhneigðra
Tilvera min
viðurkennd
„Eg lít á
þessa lang-
þráðu lagasetn-
ingu sem við-
urkenningu
stjórnvalda á
tilveru minni. í
raun hef ég og
minn lífsstíll
ekki verið til!
Fyrir þessari
Páll Óskar Hjálm-
týsson söngvari.
bið era margar ástæður. Sam-
kynhneigðir eru minnihlutahóp-
ur sem samfélagið hefur reynt að
halda niðri. Ef samkynhneigð
berst í tal þá er það oftast í
brandaraformi eða með niðrandi
hætti. Það sýnir hræðslu og fá-
visku. Oft finnst þeim samkyn-
hneigða það dramatísk ákvörðun
að koma út úr dimmum „dark-
rúmum“ og út í dagsljósið. Hann
hefur fáar samkynhneigðar fyrir-
myndir til að leiða sig út úr
myrkrinu. Þetta á ekki við um
gagnkynhneigða sem fá fyrir-
myndir 857 sinnum á dag í fiöl-
miðlum. Það eru líka ófáar brúð-
kaupsmyndirnar sem sýna
„súper-happí“ myndir af nýgift-
um gagnkynhneigðum! Því lang-
ar mig til að lyfta höndunum í
átt til sólarinnar og garga:
„Jíbbí, ég er loksins til!“ Besta
fyrirmyndin verður birting
„gay“ brúðkaupsmynda í DV
sem munu létta á sálarangist
samkynhneigðra sem lifa í felum
og líður eins og þeir séu „frík“
eða geimverur. Ég er hvoragt, ég
er eitt af hinum dásamlegu til-
brigðum við stef móður náttúru.
Ég tala fyrir rúmlega 10% mann-
kyns og svo marga er ekki hægt
að sniðganga. Ég ætla því að fara
og faðma Alþingishúsið og þakka
því fyrir. Hey! Ein spuming að
lokum: „Vill einhver giftast
mér?““
Snonrl Ósknrsson
safnaáarhlrðlr.
Guð hefur
andstyggð
á kynvillu
„Dagur sorg-
ar og nið-
dimmu bætist
við sögu lands-
ins frá Kópa-
vogssanningn-
um til „stað-
festrar sam-
vistar". Ég
hryggist yfir
krýningu vill-
unnar í landinu. Það var Guð sem
skóp karl og konu til að þau gift-
ist og veröi einn maður. Jesús
Kristur staðfesti þá samvist. En
nú taka menn Guðs hugmynd,
umsnúa henni og afskræma.
Menn tefia staðfesta samvist til
bættra mannréttinda. En bestu
mannréttindin era grundvölluö á
kristnum sjónarmiðum og biblíu-
legum gildum. Þú skalt ekki stela,
þú skalt ekki myrða, þú skalt
ekki bera ljúgvitni. Mannréttind-
in aukast ekki við að brjóta til-
skipun Guðs almáttugs. Staðfest
samvist breytir því ekki að Guð
hefur andstyggð á kynvillu. Stað-
fest samvist hreinsar engan frá
synd villunnar. Staðfest samvist
gerir ísland sekt um yfirtroðslur
og að hafna Guðs lögum. Island
hefur brotið markalínu Guðs og
getur ekki sett ný siðferðisgildi.
Allt virðist vera íslands óham-
ingju að liði. Meira að segja for-
setaefnin, sem hrósa sér af viljan-
um til að vemda kirkjuna er
hafnaði þessum auknu mannrétt-
indum, styðja óhæfuverk kynvill-
unnar. Þau ættu ekki að fá eitt at-
kvæði kristinna manna. Ó, Guð
vors lands, ó, lands vors Guö, er
verndin þín horfin og útilokuö?"
-JHÞ