Alþýðublaðið - 01.11.1921, Blaðsíða 1

Q
Sff- ■ .LHSSSBSSS"
1921
Sji m anr a Jétagr Janðnr.
Tilboði útgerðarmanna hafnað.
Fundur var haldiíiá í gærkvöldi
i Sjómannaféia(»i R ykj' víkur um
„stðasta og hseðsta 000* útgerðar>
ro^nma í k»vpgja!dsmáli«u Bl?u
salurinn nlðri v4r troðfullur. Tóku
margir til tmls og rnæltu allir á
tnóti þessu tilboði og stóð fand
urinn 4 tima. Va.r tHboi útgerðar
nsanna loks borið undir at'-væðt
og greiddt ekkl efnn einasti
atkvæði með þyf, ea allir tundar
tnenn á mótl. Var þá botin upp
ðg samþykt f einu hljéði svo
hljóð*ndi tillsga:
„Sjómannafélag R ykjavfkur sér
sér eski fæit að ganga að tiibofti
*Fél*gs fsl bot«vörpusk:p;eig-
cnda" dagsettu 27 þ. tn. og
hafnar þvf þar af Jeiðandí.
Á hints bóginn telur fékgið
ekki tfmabært að slíta öllum
ssfji ESÍngaumleitunum, ef um hær*a
ti;bo3 af heodi útgerðarmanna
væri að ræða, sem leitt gæti til
sarnkotnulags. Mesta lækkun sem
félagið sér sér á ssokkurn hátt
færí að ganga að, er sem svarar
25% iækkun á kaupi, míðað við
árskáup eftir fyrra árs kauptsxta.**
Þr.att fyrir það, þó útgerðar-
•ixsena Saefðú sent félaginu bréf,
sem ekfei varð öðruvísi litið á, en
sem síðasta sáttaboð, vildi Sjó-
mannafétagið gera eiaa tilraun
en. Sýnir það Ijóslega, að ekki
stendur á sjóiaönnura að teygj*
sig til sarakomulags, ef það mætti
takast Og verður þeim ekki utn
þ ð kent, þó samningar strandi.
Þeir halda c.nnþá samningajeiðinni
OpÍUEÍ.
Eveikja ber á bifreiða- og
reiðbjólfiijóskerum eigi slðar en
ki 43/4 i kvöld.
Þriðjudaginn I. nóvember.
Það var sett á tilsettum tíoia,
Var fyrsti fundurinn á föstudaginn,
Forseti var kosinn Jjgimar Jóns
son cand. theol og Pétur G
Guðmundsson skrifari, en vara-
forseti Kjartan Ólafsson og vara
skrifati lagólfur Jónsson, 29 íull
trúar voru mættir við þiogsetn
inguna, en von er á fleitum
Frúmva»p að stefnuskrá flokksias,
endurskoðaðir, var lagt fram og
verður það mál vafalaust stærsta
mál þingsins. Næsti fundur ( kvöd.
Ijerra Jakob jlÆSIkr.
Hr. J. Mölier gengur illa að
skilja sjálfan sig, enn ver að skilja
mig, en endilega vill hann gera
okkur sammála.
Hosum til hægðaraukar ætla eg
að skifta í tvo liðu máli utínu
I
ífndirstaða alb verðmætis er
vinna (athuga mismun viwtu og
aívinnu), Því eru það verkámenn,
sem skapa áuðinn. Nú .existescar*
stétt mánna, sem nefnd er at
vinmtrekendur. Þeir eru ; Tó'gutn
samkvæmt eigendur framleiðsl-
unnar; hún er einstaklingseign.
Þetta er á erlendum málum nefnt
.kapitalistisk* framleiðsluaðferð.
Lögmál hcnnar er þsð, að kaup
gjald, þ e. a. s. söluverð vinn-
unnar eigi að fara eftir getu og
mætti fyrirtækjanna. Jeg býst
ekki við því, að flr. J. M viljí
andmæla þessu. Séu tímarair
eifiðir (t d. íjárkreppur) er kaup
inu þrýst niður í þessum tiifetlum
er ekki tekið tillit til þess, hvort
verkamaðurinn þolir slfkt. Þá er
ávalt reynt að haga þannig fram
teiðslunni að hún borgi sig (o: að
kapitalistlan hafi ákveðinn hagnað
af) Stundum getur jafnvel farið
252 töinbl,
B
«

B ru n a t rygg í n ga r
á Innbúi og vörum
hvsrgl ódýrarl ®n hJA
A. V. Tuilnius
v&tryggingaskrlfstofu
Elmsklpaféiagshúsinu,
sl hseð.
svo langt, sð ekkert viðlit sé sA
halda framleiðsiunni áfram. t
grein þeirri, sem hr, J. M vitnar
svo mjög í, og eg reit i sumar,
gerði eg ráð fyrir »ð svo væri
nú ást.tt unt togaraútgerðina; eg
bjóst við og býst við því enn.
að togsraeigendurair bfndi skfp
sín .við garðinn* vegna þess, a6
eogin tök séu að fá viðunanlegan
markað, svo að sötuverð fisksftss
geti borið kostnaðinn við útgerð
ina, því kyrstaðau er vitanlega
tap. Af þvl leiðir atvinnuleysi.
Séu samt einhver tök á þvf, að
stunda útgerð í vetu-, gerir sjó-
mannakatipid hvorki til aé frá, en
það er .prieclp* mál fyrir út-
gerðarmenn að þrýsta því niður.
Útgerðin er aðeins rekin i þeim
tilgangi, að græða á henni fé, a!!s
ekki fyrir landsniean sjálfa, \><3t
hefir hin dýrkeypta reynsiá síðustw
fveggja ára sýnt þeim. Nú gefa
sanst nokkrir togarar, sem feugisí:
hafa fyrir minna verð, staðíut
útgerðarkostnaðinn, Áiítur þá hr.
J M. rétt að kaup háseta á þeim
sé lækkað, þó svo, að hér stá
atvinnuleysi. Já, hahn hefir ótvf-
rætt lýst þvi yfir. Eg álít það
óverjandi ranglæti. Um það erttm
við ekki sanimáia.
II
Eg verð að endurtaka það, sem
eg hélt fram síðast, að kaup við
uppskipun al'ment, sé ekki komin
undir fiskmarkaði. Hún er sjálf-
stæður atviucniiðúr, en á henni