Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1997, Page 12

12
MÁNUDAGUR 10. FEBRÚAR 1997
Spurningin
Ferð þú á þorrablót í ár?
- spurt á Hvolsvelli
Ingólfur Ingvarsson: Já, ég fer á
þorrablótið héma í Hvolnum.
Margrét Björgvinsdóttir: Ég fer á
blótið í Hvoli sem verður á þorra-
þrælnum, 22. febrúar.
Hákon Guðmundsson: Já, þakka
þér fyrir, ég geri það. Ég fer á blót-
ið hér á Hvolsvelli og svo fór ég á
eitt í Gaulverjabænum. Það var
ágætt blót - ég var að vísu uppi á
sviði allan tímann.
Ragnhildur Ólafsdóttir: Ég reikna
með að ég fari á þorrablótið hérna á
Hvolsvelli.
Sigurlín Óskarsdóttir: Já, gatan
mín er í þorrablótsnefnd í ár.
Ingi Guðjónsson: Ég fer á blótið
hér en ég verð að vinna.
Lesendur
Kvótinn og mynt-
samband Evrópu
Það er röng aðferð að selja veiöileyfi í gegnum gengisskráninguna, þau á aö
selja beint og hafa gengisskráninguna eftir þörf á almennu efnahagsum-
hverfi.
Þorsteinn Hákonarson skrifar:
Þess misskilnings gætir að hér
séu ekki seld veiðileyfi í sjávarút-
vegi. - Það hefur lengst af verið gert
síðan við fengum sjálfstæða mynt.
Myntskráningin ræður hvað fæst
fyrir útflutningsvömr. Útgerðar-
menn hafa fengið úthlutað kvóta til
afnota, í umboði eigándans, þjóðar-
innar. Framsal var hugsað til þess
að greinin tæki til hjá sér innbyrðis
og kæmi sér upp hagkvæmari út-
gerð og vinnslu.
Það hefur ekki gerst, aldrei hefur
verið fiskað af meiri krafti og með
meiri fjárfestingu en nú. Staðsetn-
ingamákvæmni, veiðarfæri, vélar-
afl og fiskleitartæki eru nú langt
umfram það sem áður var. Stærsta
óhagræðið er það sem nefnt er len-
sportari. Það er fiskur sem er hent í
hafi. Þessum fiski er hent vegna
þess að veiðarfærin geta ekki greint
á miili tegunda. Það er auðvelt að
sjá á skýrslum að isfisktogari á
sömu slóð og á sama tíma gefur upp
aðra aflasamsetningu en frystitog-
ari. - Þetta er í skýrslum.
Það er röng aðferð að selja veiði-
leyfi í gegnum gengisskráninguna.
Þau á að selja beint og hafa gengis-
skráninguna eftir þörf á almennu
efnahagsumhverfi. Ef við tækjum
upp á því að festa krónuna, miða
við nýja sameinaða Evrópumynt, þá
er ekki lengur hægt að selja veiði-
leyfi í gegnum gengisskráninguna.
Þess vegna verður að gera það
beint. Útgerðarfyrirtæki, sem hafa
keypt kvóta, verða þá að fá tíma til
aðlögunar, í gegnum sérstakar af-
skriftarreglur og veiðileyfaúthlut-
anir í nokkum tíma.
En það er alveg út í hött að taka
þátt í EMU eða myntsambandi Evr-
ópu án þess aö jafna og laga til milli
atvinnuvega. Það þýðir m.a. mjög
erfiðan hlut á vinnumarkaði, þ.e. að
kerfisskiptin myndi þýða lægra
raungengi til að bæta sjávarútvegi
upp aðstæður við jöfnun milli at-
vinnuvega. Veiðileyfi yrðu síðan að
fara eftir verði á útflutningsmörk-
uðum þegar fram í sækir.
Það er ekki tilefni til þess að veita
verslun, þjónustu, iðnaði og land-
búnaði betri kjör með gengisfell-
ingu vegna kerfisbreytinga.
Bifreiðagjöld öryrkja
Jóhann Guðmundsson skrifar:
Þeir sem metnir eru 75% öryrkj-
ar, og geta þess vegna ekki stundað
vinnu sína, fá felld niður bifreiða-
gjöld. Þegar þeir komast á aldur líf-
eyrisþega, þ.e. er þeir ná 67 ára
aldri, fá þeir sendan reikning frá
Tollstjóraembættinu vegna bifreiða-
gjaldsins sem þá er fyrir 6 mánuði í
senn.
Hér er um að ræða að lífeyrisþegi
sem jafnframt er öryrki verður að
mæta kjararýrnun sem numið getur
vel á annan tug þúsunda króna á
ári, jafnvel hærri upphæð eftir
þyngd ökutækis.
Við eftirgrennslan hjá skrifstofu
Tollstjóraembættisins vegna þessa
máls voru svörin þau að ef öryrki
væri hreyfihamlaður og fengi bens-
ínstyrk greiddi hann ekki bifreiða-
gjaldið þótt kominn væri á eftirla-
unaaldur.
I hluta skýringanna segir: Undan-
þágur frá bifreiðagjaldi eru veittar
vegna eftirtalinna bifreiða: Fólksbif-
reiðir skráðar í eigu þeirra sem
njóta örorkustyrks, örorkubóta,
bensínstyrks eða umönnunarbóta
og greiðslu vegna örorku barna frá
Tryggingastofnun ríkisins.
Jafnframt eiga þeir - öryrkjar -
sem notið hafa niðurfellingar skv. 1.
málsl. rétt á niðurfellingu ef þeir
hafa öðlast rétt tii eliilifeyris-
greiðslna eða dveljast á stofnun.
Er hér ekki um að ræða mál sem
þarf að taka á þannig að það sé leið-
rétt sem fyrst?
A5 losna við fátæklingana
Sigurlaug Jónsdóttir skrifar:
Hvernig væri að einhver hinna
háu herra sem stjóma þessu landi
kæmu til mín og byggju með okkur
í einn mánuð eða svo og þyrftu að
framfleyta sér á okkar launum sem
eru um 120 þúsund á mánuði?
Við emm par með tveggja ára
snáða sem þarf þarf sitt og engar
refjar. Við emm í 46 fermetra íbúð
sem springur bráðlega utan af okk-
ur. Hún er til sölu og búin að vera
það í eitt ár en ekkert gengur. Við
greiðum af henni tæp 30 þús. kr. á
mánuði í húsbréfalán þar sem mik-
ið hvílir á henni.
Við eram með kreditkort og Stöð
2 og aðrar „ónauðsynjar" eins og
bíl og video. Við borgum um 30 þús.
kr. í mat á mánuði og verslum í
LÍiÍBÆi þjónusta
allan sólarhringinn.
Aðcins 39,90 mínúfan
- eða hringið í síma
5000
milli kl. 14 og 16
Peningarnir duga einfaldlega ekki til að lifa sómasamlegu lífi hér á íslandi,
segir bréfritari.
Bónusi sem tekur eingöngu reiðufé
en við kaupum bensín á kortið. Við
tryggjum íbúðina og bílinn og okk-
ur sjálf og borgum það á kortinu en
borgum auðvitað kortareikning
upp á 70-80 þúsund kr. Peningamir
duga hreinlega ekki til að lifa sóma-
samlegu lifi hér á íslandi. Við vær-
um hins vegar miiijónamæringar í
Afríku.
Ég vinn 50% vinnu og maðurinn
100% vinnu og bamið er í leikskól-
anum hálfan daginn, má ekki hafa
hann allan daginn því ég á mann, og
ef ég fengi 50% atvinnuleysisbætur
myndi ég missa þær strax því ég
yrði að afþakka það sem byðist
vegna þess að ég fæ ekki pössun.
Svo er nú lágmark að vera hjá barn-
inu sínu og lifa sómasamlegu lifi á
meðan. Það er bara engan veginn
hægt. - Viil nú ekki einhver í
stjórnkerfinu binda enda á þjáning-
ar okkar sem erum fátæk og láta
fara fram fjöldaaftöku, t.d. einhvern
næsta sunnudag, á Lækjartorgi?
Heiðursfélagar
utan félags
Árni Björnsson hringdi:
Einhvem veginn finnst mér
alltaf afkáralegt að heyra fréttir
um að þessi eða hinn hafi verið
gerður að „heiðursfélaga“ í ein-
hveiju félaginu, ég tala nú ekki
um þegar um stéttarfélag er að
ræða - og viðkomandi persóna er
ekki af sama „sauðahúsi" - ég
meina er alveg utangátta hjá við-
komandi félagi. Þannig les maður
hér í blöðum um útnefndan heið-
ursfélaga hjá t.d. bökurum, tré-
smiðum, læknum, lögfræðingum
eða verkfræðingum, mann sem
aldrei hefur nálægt viðkomandi
starfsgrein komið. Misskilin góð-
mennska?
Setið fyrir svör-
um í Þjóðarsál
Lóa skrifar:
Það er til að æra óstöðuga að
hlusta á þessa sífeOdu „setið fyrir
svörum" þætti í Þjóðarsálinni. Ég
hélt að þessir þættir ættu að vera
fyrir almenning til að komast að
með sínar skoðanir. Annað ekki.
Að fá menn til að sitja fyrir svör-
um tekur tíma frá almenningi. Og
það má ekkert út af bera, þá er náð
í einhvern sérfræðinginn sem á
svo að hringja i og að komast að-
eins langloku- og eilífðarvaðals
karlar eða kerlingar, allsendis
ótalandi og halda viðkomandi sér-
fræðingi á snakki. Eins og gerðist
sl. miðvikudag. Þá hafði snjóað og
auðvitað varð að kaOa á sérfræð-
ing í Þjóðarsálina. En þetta er orð-
ið tO ama og ekkert annað.
Blásið ekki á
afmæliskertin
- hrein bakteríudreifmg
Stefán hringdi:
Mér blöskraði þegar ég sá mynd
í blaði frá hófi matreiðslumeistara
þar sem tveir vom önnum kafnir
við að blása á afmælistertuna.
Þetta er auðvitað hinn mesti ósið-
ur sem hugsast getur. Og ekki
betra í barnaafmælum - líka hjá
fuOorðnum, þar sem börnin em
látin blása af ofúrkrafti, jafnvel
frussa á kertin á kökunum. Svo
klappa aOir! Þeir sem hingað tO
hafa ekki áttað sig á að þetta er
mikO og hættuleg bakteríudreifmg
ættu að sjá sig um hönd í næsta
hófi og þyggja ekki sneið með ný-
frussuðu.
Á sokka-
leistunum í
skólanum
Móðir skrifar:
Ég sá fréttamynd úr einum
skóla hér á þéttbýlissvæðinu. Þar
gaf á að líta börnin (þetta var í
barnaskóla) hlaupandi um innan-
húss á sokkaleistunum. Ég hélt að
hér ætti að vera sú regla að böm-
in kæmu með inniskó að heiman
og settu á sig innanhúss. Þetta var
þannig þegar ég var ung og ég
vona sannarlega að þegar ég sendi
mín börn í skóla, en það verður
bráðlega, þá verði þetta að reglu -
ef hún er þá ekki þegar komin.
Vesalings börn-
in í Evrópu
Gfsli skrifar:
Það er mikið rætt um aukið að-
gengi barna að áfengi hér á landi
komi tO þess að verslun með vín
veröi gefin frjáls og verslanir
ÁTVR legðust af. En hvaða tal er
þetta sífeOt um bömin í sambandi
við áfengi? Manni verður hugsað
tO vesalings barnanna í HoOandi,
Lúxemborg, Spáni og reyndar í
Evrópu allri, hvemig reiðir þeim
af og ekkert ÁTVR sem dreifir vín-
inu! Hafa menn séð útúrdrukkin
börn í þessum löndum eins og hér
á landi? Er ekki umræðan um
hættuna af frjálsri áfengissölu
komin út í öfgar?