Dagblaðið Vísir - DV - 04.03.1997, Qupperneq 10
10
ÞRIÐJUDAGUR 4. MARS 1997
Spurningin
Er vetrarveðriö fariö aö fara
í taugarnar á þér?
Gestur Pálsson: Já, pínulítið, aðal-
lega slabbið á götunum.
Helga Jónsdóttir nemi: Já, maður
er pirraður. Þetta hefur verið lang-
ur vetur.
Valur Valsson nemi: Já, snjórinn
er leiðinlegur.
Július Sigurjónsson fram-
kvæmdastjóri: Nei, þetta er ágætis
veður.
Stefán Stefánsson nemi: Já,
snjórinn.
Jóhanna Amórsdóttir: Já, snjór-
inn og slabbið.
Lesendur
Lokun Reykja-
víkurflugvallar
og fyrirvaraskýrsla Hí
Reykjavíkurflugvöllur verður ekki endurbættur með skýrslugeröum eða
óskhyggju.
Guðjón Sigurðsson skrifar:
Það biðu margir eftir skýrslu
Hagfræðistofnunar Háskóla íslands
um Reykjavíkurflugvöll sem unnin
var samkvæmt samningi við Borg-
arskipulag Reykjavíkur og Flug-
málastjóm. Ekki svo að skilja að
þessi skýrsla sé einhver salómons-
dómur um málefni flugvallarins,
því áreiðanleiki skýrslunnar er
mörgum fyrirvörum háður. Þetta er
því eins konar „fyrirvaraskýrsla“
sem litlu svarar af því sem máli
skiptir. Skýrslan þjónar fyrst og
fremst hagsmunum Flugmála-
stjómar og flugfélaganna sem reka
innanlandsflugið frá Reykjavíkur-
flugvelli.
í skýrslunni er lagt upp úr því að
meta kostnaö við uppbyggingu og
rekstur mannvirkja á nýjum stað,
kæmi til flutnings frá Reykjavík!
Það þarf engan „nýjan stað“. Á
Keflavíkurflugvelli, þar sem innan-
landsflugið ætti að vera, er allt til
alls sem kemur innanlandsfluginu
til góða. Þar er öryggið, þar er ný-
tísku flugstöðvarbygging og litlum
mannskap þyrfti að bæta við, t.d.
hvað snertir innritun í flug og far-
angursmóttöku. Veitingasalur á
jarðhæð Leifsstöðvar er meira að
segja vannýttur og getur mætt öll-
um þörfum innanlandsfarþeganna.
Margsannað er að Reykjavíkur-
flugvöllur mætir ekki kröfum um
alþjóðlegar öryggisreglur og er því í
raun stórhættulegur lendingarstað-
ur farþegaflugvéla. Enn er notast
við flugbraut sem oft er búið að
lýsa yfir að ekki megi nota, og það
eitt er glæpsamlegt athæfi gagnvart
lífl og limum farþega sem lenda þar
í flugvél.
Allir vita að engir peningar
liggja á lausu til framkvæmda við
Reykjavíkurflugvöll og þær fram-
kvæmdir yrðu allar í skötulíki sem
bráðabirgðaframkvæmdir. Einnig
vantar fé til að aðskilja enn frekar
borgaralegt flug og vamarliðsflug á
Keflavíkurflugvelli. Bandaríkja-
menn greiða ekki meira til þeirrar
framkvæmdar, en ætlast eðlilega til
að íslendingar taki þátt í að greiða
kostnað vegna reksturs flugvallar-
ins.
Það er því erfitt að sjá hvemig
fyrirvaraskýrslan um Reykjavíkur-
flugvöll getur komið að notum sem
staðfesting um áframhaldandi
rekstur flugvallarins. Allt laust fé
til flugmála næstu misserin hlýtur
að beinast til reksturs Keflavíkur-
flugvallar, eina flugvallarins hér
sunnanlands sem hægt er að
treysta sem samgöngumiðstöð fyrir
innanlandsflug jafnt og utanlands-
flug.
Órói í ríkisstjórnarflokkunum
Magnús Ólafsson skrifar:
Senn er hálfnað tímabil núver-
andi ríkisstjómar. Þótt mönnum
þyki ekki fara mikið fyrir óróa
innan ríkisstjórnarflokkanna er
þar ekki allt sem sýnist. Málefna-
samningur einnar rikisstjórnar
hér á landi segir aldrei opinber-
lega hvað ákveðið hefur verið á
bak við tjöldin, t.d. í stjórnar-
myndunarviðræðum á lokastigi.
Við helmingstímaskeið núverandi
stjórnar kemur það þá í ljós hafi
eitthvað verið ákveðið sem al-
menningur veit ekki.
Líklegt þykir mér að fyrir það
fyrsta verði skipti í stól forsætis-
ráðherra og núverandi forsætis-
ráðherra fari í stól forstjóra
Landsvirkjunar og formaður
Framsóknarflokks taki við sem
oddamaður ríkisstjórnar. Innan
ríkisstjórnarflokkanna er því
nokkur órói sem þó mælist ekki
nema í návígi við ráðherrana og
vonbiðla í þingmannaliði flokk-
anna um það hver fái að spreyta
sig í ráðherrastól til loka kjörtima-
bilsins.
Það sem kynni að koma í veg
fyrir þessi áform eru verkföll af
stærri gráðunni er myndu leiða til
afsagnar núverandi ríkisstjómar
og nýrra kosninga. - Endurnýjun í
forstjórastól Landsvirkjunar er þó
fasti punkturinn. - Sem betur fer!
Afnemum
Einar Ólafsson bókavörður skrif-
ar:
Vinnutími er töluvert lengri hér á
íslandi en í nálægum löndum sem
okkur er gjarnt að bera okkur sam-
an við. Dagvinnulaun eru líka miklu
lægri hjá stórum hópum launafólks.
Samhengið þar á milli dylst varla
nokkrum. Þetta láglaunaþrælahald
hefur margvíslegar afleiðingar, þótt
þær séu ekki alltaf mælanlegar eða
sannanlegar.
í haust leiddi skoðanakönnun í
ljós að flestir telja afskipti foreldra af
skólastarfi of lítil. Það gefúr augaleið
að vinnuþjakað fólk hefur ekki af
miklum tíma að sjá til slíkra af-
Hl§li[D)í\ þjónusta
allan
láglaunaþrælahaldiö
Bara dugleg í skorpum og aflahrotum, og ósköp afkastalítil?
skipta. Lág laun og langur vinnutími
hljóta að valda alls kyns heilsu-
bresti, bæði líkamlegum og andleg-
um. Það verður þó aldrei mælt
hversu margir veikindadagar stafa
af þessu fyrirkomulagi né hversu
mörg sjúkrahúsrúm teppast.
Margt bendir til að láglaunastefn-
an sé þjóðhagslega óhagkvæm. Það
hefur verið liður í þjóðarmonti okk-
ar íslendinga að við séum svo dugleg
en þegar að er gáð virðumst við bara
dugleg í einhverjum skorpum og
aflahrotum hins vanþróaða fiski-
manna- og bændasamfélags en ósköp
afkastalítil þegar kemur að því
vinnulagi sem algengara er í nútíma-
samfélagi.
Fyrir nokkrum árum tóku verka-
lýðshreyfmgin, atvinnurekendur og
ríkisvaldið höndum saman um að
vinna bug á því vanþróunareinkenni
sem verðbólgan var. I þeirri þjóðar-
sátt færði verkalýöshreyfingin mest-
ar fómir. Hefði ekki áætlun um af-
nám láglaunaþrælahaldsins verið
eðlilegt framhald? Væri ekki þjóðráö
vinda sér í það? Nú er lag.
í síma
5000
kl. 14 og 16
Mismunandi
kaupmáttur
Stefán hringdi:
Kjarastefna sú sem landssam-
bönd ASÍ hafa lagt fram er ekki
jafngild fyrir alla landsmenn.
Þetta verða landssambönd ASÍ
að taka upp hið bráðasta, og
áður en gengið er frá kjarasamn-
ingum. Kaupmáttur fólks er eng-
an veginn sá sami hvarvetna á
landinu, og kemur þar margt til.
Orkuverðið er eitt, vöruverð á
nauðsynjum til heimilis er ann-
að og jafnvel lífeyrisaðild er ekki
sú sama sem gildir fyrir allt
launafólk. Að ekki sé nú talað
um óréttlætið þegar eftirlauna-
aldur á fullum réttindum frá
stéttarfélögunum var lengdur
upp í 70 ára aldur. Kannski
mesta óréttlætið sem launþegum
hefur verið sýnt lengi.
í baráttusæti á
D-lista
Rósa skrifar:
Ég styð eindregið að Ámi Sig-
fússon, oddviti sjálfstæðismanna
í borgarstjórn, verði áfram borg-
arstjóraefni fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn i næstu borgarstjómar-
kosningum. Ég tel hins vegar
óráð að hann sitji í fyrsta sæt-
inu. Hann á að sjálfsögðu að
vera í baráttusæti listans.
Þannig vinnst borgin á ný. Það
dugar ekki að einhver og ein-
hver sé settur (eða sett) í það
sæti. Ámi á einnig fylgi fjöl-
margra utan Sjálfstæðisflokks-
ins, en það nýtist ekki nema
hann taki baráttusætið.
70 þúsund of
lág tala
Bjöm Ámason hringdi:
Ég las spumingu dagsins í DV
í dag (28. febr.) þar sem spurt var
hver lágmarkslaun þyrftu að
vera hér. Enginn þeirra nefhdi
70 þúsund, heldur 85 þúsund
krónur (sá sem nefhdi lægstu töl-
una) og síðan 100, og upp í
120-130 þúsund krónur. Það er
enginn vafi á að 70 þúsund krón-
ur em allt of lág tala þegar ræða
skal að festa lægstu laun í land-
inu. Nær væri talan 90-100 þús-
und krónur. Það sér hver sjálfan
sig í þeim efnum, ekki rétt?
Stöð 2 með nýj-
an fréttatíma
Björgvin hringdi:
Ég hlakka mikið til að fá hinn
nýja fréttatíma sem Stöð 2 boð-
aði að brátt myndi settur í gang
kl. 22.30 að kvöldinu. Þetta voru
rétt viðbrögð hjá Stöð 2. Ég vona
bara að ekki komi neinn aftur-
kippur í þessa fyrirætlan þótt
Stöð 3 hafi lagt upp laupana. Sú
stöð hafði áformað að koma af
stað fféttastofu og kannski hefur
það ýtt á eftir Stöð 2 að boða
þennan síðari kvöldfréttatíma.
En sem sé: Margir bíða spenntir
eftir fréttunum kl. 22.30 hjá Stöð
2.
íslenskt
„Prins" frá Góu
Knstján Einarsson skrifar:
Ég er einn þeirra sem „Kók og
Prins“ náði tökum á. „Prinsið"
frá Póllandi hefur um árabil ver-
ið afar vinsælt hjá fjölda fólks og
er sjálfsagt enn. Mér fannst
„prinsið“ samt falla verulega í
gæðum með nýjum umbúðum og
það varð harðara og einhvem
veginn fannst mér það rýma. -
Nú hafa betri tímar runnið upp,
því um daginn smakkaöi ég ís-
lenskt „prins" og viti menn;
gamla, góða, mjúka „prinsið"
var þarna komið aftur. Þökk
þeim i Góu, sem framleiða þetta
góða sælgæti. Ég segi: íslenskt,
já takk.