Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.1997, Blaðsíða 12

12
MIÐVKUDAGUR 5. MARS 1997
Spurningin
Lesendur
Vilt þú aö ríkiö láti fullkanna
hvort hér sé olíu aö finna?
Ingvar Hilmarsson, starfsmaður
Bón- og þvottastöðvarinnar: Já,
alveg eins.
Snæbjöm Guðbjartsson, verk-
taki: Að sjálfsögðu.
Aðalheiður Jónatansdóttir hús-
móðir: Ég held að hér sé enga olíu
aö finna.
Gísli Jökull Gíslason nemi: Nei,
eiginlega efast ég um olíu sé að finna
í svona nýju landi. Svo er það dýrt.
Stefán Amgrímsson markaðs-
stjóri: Nei, það verður of dýrt. Við
höfum nóg af öðrum orkugjöfum.
Kristján Jóhannesson markaðs-
fulltrúi: Að sjálfsögðu.
Happdrættisþjoð-
in heimtar sitt
Guðlaugur Jónsson skrifar:
Það er nú kannski engin furða
þótt íslendingar, ein mesta happ-
drættisþjóð á Vesturlöndum, heimti
sinn vinning og engar refjar.
Hversu oft höfum við sem þjóð ekki
hreppt vinninginn? Við höfum oft-
ast nær verið að fá einhvem vinn-
ing, ekki bara í öllum happadrátt-
unum og lottóunum heldur líka á al-
þjóðlega vísu. Það var t.d. ekkert
sjálfgefið að við ynnum svo stórt í
útfærslu landhelginnar sem raun
ber vitni nú. Það er líka með ólík-
indum hve stóran skerf við íslend-
ingar höfum hlotið æ ofan í æ vegna
varnarsamstarfs okkar við Banda-
ríkin.
Það er ekki hægt að segja að ís-
lenska þjóðin sé á einhveiju nástrái
þegar litið er til umsvifa hins opin-
bera í verklegum framkvæmdum, í
samgöngumálum, í orkumálum og
tækniuppbyggingu af ýmsu tagi, svo
sem í fjarskiptamálum. Gleymum
ekki hugbúnaðarstarfsemi eða
bankastarfseminni, sem hefur
sprungið út eins og túlípanar í
vermireit. Og það jafnt í opinbera
geiranum sem hinum ríkisrekna. -
Allt eru þetta umsvif sem verða
ókunnugum mönnum lítt skiljanleg
hjá svona lítilli þjóð. Ef þeir þekktu
svo umsvif landsmanna sjálfra inn-
byrðis yrðu þeir enn meira undr-
andi.
Það er t.d. ekkert leyndarmál að
íslendingar eru einhver happdrætt-
isglaðasta þjóð sem um getur - um
það hefur einmitt verið birt könn-
un fyrir ekki löngu. En það er mik-
il alvara á bak við þá staðreynd að
vera mikil happdrættisþjóð. Það er
ekki jafn saklaust og að menn
kaupi einn eða tvo happdrættis-
miða á mánuði. Happdrættishugs-
uninni fylgir meiri stórhugur.
Menn reikna með að stór vinningur
hljóti að koma einhvem allra
næstu daga. Og á það er spilað.
Það er spilað á þessa hugsun í
daglegu lífi allflestra íslendinga. í
matvörubúðunum, í fjárfestingum
og sólarferðum eða einfaldlega
óvæntum og óundirbúnum ferðalög-
um nánast hvenær ársins sem er.
Skuldunum (því engin laun, hversu
há sem þau kunna að vera) er svo
velt áfram, þvi happdrættisvinning-
urinn hlýtur að vera í nánd. -
Samningaviðræður um kaup og
kjör, sem nú standa yfir, eru
einmitt byggðar á þessum hugsun-
arhætti. Beðið eftir óvæntum vinn-
ingi. Með „útspili" ríkisins (og það
er einmitt kallað þessu nafni af
samningamönnunum). Gerist það
ekki er mikil vá fyrir dyrum, þvi
þjóðin hefur ekki lengur efni á að
spila með í landshappdrættinu;
vinna, kaupa, skulda. Happdrættis-
þjóðin heimtar því sitt án tafar og
án vifilengja.
Lélegur tækniútbúnaður Oliufelagsins
Kristinn Snæland skrifar:
Sú xmdarlega staða blasir við
viðskiptavinum Olíufélagsins hf.
að sjálfsafgreiðsluverð stöðva
þeirra gildir aðeins á meðan við-
komandi bensínstöð er opin. Elds-
neytisverðið er sem sé tveimur
krónum lægra með sjálfsafgreiðslu
á dagvinnutíma en hækkar í sama
verð og þjónustuverðið er eftir að
stöðin lokar.
Hið rökrétta væri að sjálfsögðu
að tankarnir með hærra verðinu,
þjónustuverðinu, lækkuðu þá er
þjónustu lýkur og sjálfsafgreiðsla
kemur á alla tankana. Ég, sem er
reyndar aðili að rekstri einnar
bensínstöðvar Olíufélagsins, hef
harkað af mér þessa ósvinnu í
verðlagningunni hjá mínu félagi
og reyndar vonað að eftir að mínir
menn, og einnig ég, heföum kvart-
að við höfuðstöðvamar yrði þetta
lagfært. Það hefur hins vegar ekki
gerst og okkur, sem reynum að
skipta við eigin stöð, er aðeins sagt
að ekki sé hægt aö stilla dælumar
þannig að verðið lækki á dým dæl-
unum eftir lokun. - Ef svo er þá er
dælubúnaður og viðkomandi
tæknibúnaður Olíufélagsins
óheyrilega lélegur.
Þessi lélegi tæknibúnaður eða
þverúð þjónustudeildar félagsins
er þegar búin að hrekja fjölda fé-
laga minna frá viðskiptum við eig-
in stöð. Það þykir mér slæm þróun
og ráðlegg Olíufélagsmönnum að
breyta þessu viðskiptavinum í vil.
Töpuð verðmæti í járnblendinu
- samningamenn á sokkaleistunum
Skipti eignaraöildin okkur svona óskaplega miklu máli?
Hallgrímur skrifar:
Einhverjir munu sjálfsagt gleðj-
ast við það að áform um stækkun
járnblendiverksmiðjunnar á
Grundartanga runnu út í sandinn.
En mikiU skaði var það fyrir ís-
lenskt þjóðarbú. Virkjimaráform
renna líka að einhverju leyti út í
sandinn, sem aftur þýðir minni
framkvæmdir og minni atvinnu á
komandi árum.
Auðvitað verður alltaf einhver
að beygja sig, og það hefðum við átt
að gera í sambandi við samningana
við Norðmenn um eignaraðild. Við
þetta töpum við tvennu: stækkun
og meiri umsvifum verksmiðjunn-
ar og nýjum virkjunum á vegum
Landsvirkjunar.
Hér er um að ræða efnahagslegt
áfall sem á eftir að koma fram vítt
og breitt í þjóðfélaginu. Við verð-
um uppiskroppa með raforku til
stóriðju mun fyrr en ella. Allt fyrir
að vera að karpa um eitthvað 100
milljóna eignaraðild við Norð-
menn. Ég veit ekki hvort ríkisvald-
ið stjórnar samningamönnum okk-
ar á fundum um svona mál. Hitt er
ljóst að við eigum ekki slynga
samningamenn sem kunna að gefa
eftir þegar það á við og herða róð-
urinn þegar þurfa þykir. - Mér er
nær að halda að þeh fáu samninga-
menn sem við metum á alþjóðlegan
mælikvarða séu meha og minna á
sokkaleistunum þegar til kastanna
kemur.
DV
Hámenningu frá
athafnamönnum
Gunnar skrifar:
Fyrst þarf aö plægja akurinn.
Það gildir alls staðar. Þótt menn-
ingarforsprakkar nútímans hér
á landi telji að heilmikil menn-
ing spretti af norrænu samstarfi
og felist í samnorrænum verð-
launaveitingum er staðreyndin
sú að það eru athafhamennimir,
hinh verklegu plógfarar, sem
ryðja brautina. Það eru ekki þeir
sem nota Flugleiðafarrými til
Noðurlanda eins og SVR sem
koma heim með þekkinguna eða
verkkunnáttuna. Ekki þeh sem
óskapast út í gallabuxnatískuna
há Ameríku. Öll okkar menning
hér á landi byggist upp á verk-
þekkingu og tækni. Ekki frá
Norðurlöndum heldur Ameríku.
Frelsið í síld-
arsmuguna
Hjörleifur hringdi:
Eins og menn muna voru ekki
allh með gleðisvip þegar sjávar-
útvegsráðherra gaf veiðar í síld-
arsmuguna hjálsar. Kvótaeigend-
ur í síld og flehu urðu verulega
reiðir og muna þessa ákvörðun
ráðherrans síöar meh. En hverj-
ir eiga svona mikilla hagsmima
aö gæta. Það skyldu þó ekki vera
einhverjir meðal okkar æðstu
ráðamanna. Væri grannt skoðað
kæmi í ljós nokkuð þessu til
sönnunar. Já, hverjir eru stórir í
kvóta í stjórnsýslunni?
Láglaunin í Dan-
mörku
Soffía skrifar:
Ég krefst þess að verkalýðsfé-
lögin hér láti fara frá sér yfirlýs-
ingu þar sem þau segja skoðun
sína á því að danskar stúlkur í
stórmörkuðum þar í landi séu
með þetta frá 135 þúsund krón-
um á mánuði. Hér erum við að
reyna að semja um 70 þúsund
krónur - á tveimur eða þremur
árrnn! Eru ráðamenn í stéttarfé-
lögunmn heilbrigðh á geði að
vera að ræða um þessa forsmán?
Ég krefst umræðu um þetta án
tafar og einnig umræðu um
hvers vegna tekjuskattinn má
ekki lækka verulega. Hér sýður
upp úr komist þetta ekki upp á
boröið shax.
Tvö númer á öll-
um bílum
Ámi Valur hringdi:
Ég er mjög ósammála Erni í
lesendabréfi í DV sl. mánudag en
hann sagði það nægja að hafa
eitt númer á bifreiðum hér á
landi. Ég tel að tvö númer eigi að
vera á öllum bílum hér. í fyrsta
lagi er þaö lögbrot að hafa ekki
tvö númer á bílum, og það verð-
ur ekki afnumið nema með laga-
breytingu. Annað kemur til. Það
geta verið þær aðstæður að
menn nái eingöngu að sjá fram-
númer bíls sem t.d. stingur af há
slysstað og oft eru aftumúmerin
lítt sjáanleg vegna óhreininda.
Bílnúmer eru því nauðsynleg
bæði að framan og aftan.
Gróska er and-
vana fædd
M.G.H. skrifar:
Allt bendir nú til þess að
Gróska, þessi vinstri nýbóla sem
enn einu sinni birtist hér undir
nýju nafni, myndi ekki breyta af-
stöðu kjósenda þótt kosiö væri
nú. Og áreiðanlega enn síður því
lengra sem líður. Ég húi því
ekki að A-flokkamir hafi nokkra
burði til að sameinast. Því efth
því sem annar þeirra eflist er
fomsta hans lítt líkleg til að vilja
ræða samvinnu eöa sameiningu.
Litlu flokksbrotin Kvennalisti og
Þjóðvaki era nú varla á kortinu,
og einhver „gróska" því andvana
fædd.