Dagblaðið Vísir - DV - 09.05.1997, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 9. MAÍ 1997
Spurningin
Lesendur
Tekur þú vítamín?
Margrét Ingadóttir nemi: Nei,
aldrei. Ekki einu sinni lýsi.
Kólnandi veðurfar
á norðurhveli
- fólk almennt ekki meö á nótunum
Jón Stefánsson skrifar:
Við íslendingar erum háðari veð-
urfari en flestir aðrar, a.m.k. á
svæðinu norður við heimskauts-
bauginn. Sumar aðrar þjóðir á
þessu svæði, t.d. í Noregi, Finn-
landi, Svíþjóð og jafnvel í Alaska,
hafa vissu fyrir nokkuð góðum eða
hlýjum sumrum vegna meginlands-
veðráttu sem rikir á þeim stööum.
Við á íslandi erum í sífelldum bam-
ingi við veðursveiflur og aldrei á
vísan að róa.
Veðurfréttir eða öllu heldur veð-
urspár hér á landi hafa heldur ekki
verið upp á marga fiska. Nú er svo
komið að veðurfréttir, t.d. í sjón-
varpi (sem eru feikn góðar á mörg-
um erlendum sjónvarpsstöðvum),
eru nánast ekki lengur inni á skján-
um hér. Svo vesælar eru þær og
marklitlar. Ég kenni engum eða
engu um. Það er einfaldlega ekkert
á neinu að byggja hér að því er lýt-
ur að veðri.
Eitt er þó nokkuð víst að allra
færustu manna mati í vísindaheimi
hálofta og veðurfars: Veðurfar fer
kólnandi á norðurhveli jarðar. Og
það snarkólnandi. Það er ekki nóg
með að ósonlagið stækki hér norður
frá heldur er Golfstraumurinn að
taka stökkbreytingum sem ég kann
ekki skil á. Skilst þó að hann sé að
dreifa sér og verði ekki jafn-nota-
drjúgur okkur og til þessa.
Lítið hefur verið um þetta rætt
hér á landi einhverra hluta vegna.
Oftast viljum við íslendingar lítið
vita af hættum eða válegum tíðind-
um þótt augljóst sé að slíkt dynji
yfir okkur fyrr eða síðar. Dæmigerð
er hættan af snjóflóðum í byggðum
Er virkilega einhver hætta á ferð? Og enginn segir neitt!
dýpstu fjarða okkar. Þar er þraukað
og vonað. Það láta menn gott heita.
íbúar þessa lands virðast heldur
ekki með á nótunum hvað varðar
snöggkólnandi veðurfar. Það verður
því sár biti að kyngja ef skyndilega
verður svo komið hér að ekki verði
við unað og fólk flýi fhnbulkuldann.
- Vilja ekki fjölmiðlar upplýsa land-
ann lítið eitt?
Ingólfur B. Ingólfsson fulltrúi:
Nei, ég geri það nú ekki.
Sæmundur Pálsson forstöðumað-
ur: Nei, það geri ég ekki.
Ragnhildur Ólafsdóttir nemi: Já,
ég tek alltaf lýsi.
Er hægt að auðgast á gjaldþroti?
Atli Hraunfjörð skrifar:
Við heyrum stundum sagt frá því
að hinn eða þessi hafi verið gerður
gjaldþrota eða orðið gjaldþrota. For-
sendumar eru ýmsar en stundum
vill brenna við að aðfaramennimir
stefna einstaklingnum í þrot þótt
sjá megi fram á að viðkomandi
muni geta kraflað sig út úr vand-
ræðunum með dugnaði og aðstoð á
lengri tíma. En hvað verður svo um
hinn gjaldþrota einstakling? Getur
hann aftur horfið inn í þjóðfélagið,
verið í vinnu, greitt sína skatta og
önnur gjöld og þó lifaö eðlilegu lífi?
Séð sér farborða?
Öðru nær. Hann má ekkert eiga
eða vera skráður í vinnu, þá er allt
hirt sem hirða má, og ef hann hefur
skilið við maka sinn er hann bjarg-
arlaus. Hann er sama sem dæmdur
til skógar, eins og gert var hér áður
fyrr.
Við hinum gjaldþrota blasa þó
þrír kostir að minnsta kosti. Að
fara úr landi, vinna svart eða gerast
undirverktaki og reyna að ná sem
hæstu kaupi ásamt vsk. og stinga
öllu í vasann, standa ekki skil á
sköttum og opinberum gjöldum.
Hirða allt. - Hann á ekkert og ekk-
ert af honum að hafa ef einhverjum
dettur í hug að krefja hann skila.
Hafi hjónin hins vegar skilið í
góðu má allt eins gera ráð fyrir að
þau búi saman í óvígðri sambúð
sem einstaklingar, með sitt heimil-
isfangið hvort. Konan, hin fyrrver-
andi eiginkona, nýtur alls af samfé-
laginu sem snýr að einstæðum
mæðrum sem ekki er vert að lasta.
Þau hafa það gott - utanlandsferð,
nýr bíll, fln fót og engar áhyggjur af
skuldum eða aurabasli.
Já, gjaldþrot og hjónaskilnaður er
mikil blessun ef maður kann að
nýta það. - En hvað getur þetta
gengið lengi?
Áfram í Evróvisjón-keppninni
Halldór Jónsson skrifar:
Nú er skyndilega farið að ræða
um að óljóst sé hvort við íslending-
ar eigum að vera með í Eurovision-
keppninni. Hvað skyldi hafa breyst?
Þetta að Páll Óskar og kó voru ekki
með sigurlagið? Höfum við ein-
hvern tíma sigrað í þessari keppni?
Er einhver verulegur munur á
hvort við lendum í 16. sæti, því 21.
eða 2. sæti? Ég sé ekki mikinn mun.
Ég veit bara það að við eigum litla
Páll Óskar Hjálmtýsson - sífellt
glaður og jákvæður. Því á hann hug
og hjörtu landsmanna. - Þaö er
þetta sem gerir gæfumuninn.
möguleika á að sigra, rétt eins og
aðrar þjóðir sem sífellt eru meö þótt
þær ekki sigri.
Það eru ákveðnar þjóðir sem hafa
miklu meiri möguleika á að ná til
fólks á þessu sviði. Þar á ég fyrst og
fremst við engilsaxnesku löndin,
England og írland, svo þau frönsku-
mælandi og síðan Svíþjóð og Noreg.
Öll þessi lönd eiga „lýrískt“ tungu-
mál og þau njóta þess. Hin löndin
koma ekki síður fram með ágæt lög.
Ég nefni Tyrki, Grikki, slóvensku
löndin og Þýskaland, Ítalíu og
meira að segja okkur íslendinga. Að
tala núna um að hvíla megi keppn-
ina af okkar hálfú? Þetta er bara
geðvonskurugl. Allir virðast ánægð-
ir með Pál Óskar og framgöngu
hans þótt hann hafi ekki sigrað. Það
er framkoma Páls sem gerir
gæfumuninn. Hann er glaður, kátur
og jákvæður. Kemur heim með bros
á vör og á hug og hjörtu lands-
manna. Það er þetta sem gerir
gæfumuninn. Þefr sem hafa upp-
örvandi framkomu njóta vafans, ef
svo má orða það. Ég mæli með
áframhaldi í Eurovision, hvemig
sem allt fer. Látum ekki úrtölu-
menn tala okkur aftur á bak. Þetta
er einu sinni skemmtun, ekki
spurning um líf eða dauða.
DV
Hrefnu á mat-
seöilinn
Guðbjörg skrifar:
Ég vil taka undir með forsætis-
ráðherra sem skorar á menn að
segja skýrt og klárt hvað þeir
vilja í hvalamálinu. Hvort hval
eigi bara að veiða til að vera á
matseðli landsmanna eða til sölu
á heimsmarkaði. Ég vil eindregið
að við tökum upp hvalveiðar, sér-
staklega á hrefnunni, til að hafa á
matseðlinum, og það hjá sem
flestum veitingahúsum hér á
landi. Þetta er líka aðdráttaraíl
veitingahúsa fyrir marga erlenda
ferðamenn sem ekki eiga þess
kost að bragða á hvalkjöti í
heimalandinu.
Lífeyrisfrum-
varpið
G.K.Á. hringdi:
Nú hefur að mér virðist komið
fram viðræðugrundvöllur og
ásættanleg lausn á lífeyrisfrum-
varpinu sem var orðið hita- og
hræðslumál á þingi. Vilhjálmur
Egilsson hefur sett fram þá tillögu
aö allir lífeyrissjóðir fái heimild
til að reka séreignardeildir, auk
þess sem séreignarsjóðimir fái
heimild til að stofna og reka sam-
tryggingardeildir. Þetta virðist
prýðileg lausn. En mér er nær að
halda að þetta verði kveðið í kút-
inn. Verkalýðsrekendur telji þetta
ekki ásættanlegt og þar sem ráð-
herrar liggja yfnleitt flatir fyrir
þeim þrýstingi þá verður frum-
varpið frekar saltað en að láta
kjósa um lausnina.
Bætt
bjórmenning
Vilhelm hringdi:
Loks kemur að því sem ég hef
lengi beðið eftir - að geta skotist
inn í verslun og keypt mér eina
eða tvær dósir af ísköldum bjór.
Þetta er bætt bjórmenning. En þvi
miður er víst aðeins hægt að kæla
bjórinn í Kópavogi. Annars stað-
ar þar sem ÁTVR er með útsölur
á ekki að kæla bjór. Þar þykir lík-
lega nógu gott í landann að lepja
volgan bjórinn. Það verður hins
vegar ekki amalegt að sitja í
brekkum Kópavogs á heitum degi
og geta skokkað eftir köldum bjór
í verslun í nágrenninu.
Launabiliö
eykst sífellt
Unnur Jónsdóttir skrifar:
Ýmis félög hafa verið að semja
um launahækkanir svo að ekki
komi til verkfalla. Samið er um 70
þús. króna lágmarkslaun, í pró-
sentvís, eins og venjulega. Þannig
eykst launabilið jafnt og þétt. Það
nýjasta í þessum málum hér er að
nú er farið að tala um „fátæk-
linga“ kinmoðalaust eins og það
sé bara sjálfsagt mál að þeir byggi
þetta land. Upphaflega var þetta
fólk nefnt „láglaunahópar“. Fátæk-
lingar á Islandi eru atvinnulausir,
öryrkjar, ellilífeyrisþegar og fólk á
lægstu launatöxtunum. Þá koma
múltimillar til þess að ekki komi
slagsíða á meðaltalstölur hjá Þjóð-
hagsstofnun. Þeir eru með þetta 4
til 6 milljónir í árstekjur, plús
laun fyrir stjómar- og nefndafundi
(i vinnutímanum), risnu, bila-
styrk, ferðakostnað og dagpeninga.
Með þessu fara árstekjur upp í
10-12 milljónfr. Þannig liflr fólk á
íslandi hlutfallslega við „mjög við-
unandi kjör“.
Vakt við
Bláa lóniö
Grindvíkingur hringdi:
Það er hárrétt að Bláa lónið er
afar hættulegur staður og ekki
annað veijandi en að þar sé varsla
allan sólarhringinn, varsla við lón-
ið sjálft og allt svæðið vel upplýst.
Það er ekki hægt að líða að óvið-
komandi fari inn á sundsvæðið
þegar það er lokað eða að nóttu til.