Alþýðublaðið - 03.11.1921, Qupperneq 1

1921
Fimtudagica 3. nóvember.
Út með tog-arana!
Það er sumur saoaleikur sesa
er svo einfaldur að kvert manns
/
barn getur skilið kana. Það er
mú tii dæmis það, að framleiðslan
verði að Ssalda áfram j&fat vondu
árin sesa þau góðu, ef þjóðin
eigi ekki að fara á vonarvöl, Það
sér hver maður, að þsð er nauð-
synlegt að togararnir gangi jafnt
i hinum svokölluðu vondu árutn
sem hinttm góðu. Sjómenn og
annar verkalýður, þarf að fá sitt
kaup jafat í voaau sem góðu ár-
unum og Íandssjóður þarf að fá
sína skatta og tolla, hvernig sem
árar, og ekki sízt þegar iila árar.
Árið í ár, er nefnt 8v©nt" hvað
togaraútgerð snertir.
En hvernig er nú *Iíku .voadu"
ári varið?
Er það svo að það borgi sig
betar fyrir þjóðina að togararair
séu bundnir við hafnargarðinn og
verkalýðarintt atvinnulaus, heldur
en að togararnir gaagi?
önei, langt frá því. Þjóðin
bíður í faeild s'mtst stórkostlegt
tjón við þ&ð. En útgerlarmennirnir
komast með því hjá tspi, eða
faaida að þeir geri það.
Það er algeriega eðlilegt, að
útgerðarmenn geri ekki út þegar
þeir haida að þeir tapi á útgerð
iani, það er enginn sem láir þeim
það. Reyndar eru þeir vánir að
raupa af atvinnunni sem þeir
.veiti* varkaiýðanm, og tala þá
oft og einatt eins og þeir reki
útgerðina að mikiu leyti eða jafa-
vei eingöngu til þess að „veita*
atvinnu, en ekki tii þes® að græða
á því. Eu hafi einhverjir fest
trúnað á sifkt, þá hafa þeir lfk-
legast séð það nú, að slikt skraf
er fásinna. En kw&ð urn það. Það
er, eins og áður var ssgt enginn
að lá útgerðarmönnum þó þeir
ekki geri út með tapi. Þeir eru
ekki nema menn. Ef að þeir halda
að þeir tapi, þó ekki té nema
'iio eða 20 þús kr. á togarannna,
þá gera þeir ekki út. En til þess
að útgerðarmaðurinn komist hjá
10 eða 20 þús. króna tapi verður
verkaiýðurinn að tapa hundruðum
þúsunda í atvinnumissi og iauds-
sjóður tugum þúsunda í toiia og
skattamissi. Útgerðin getur því
nldrei orðið sro bágborin að
þáð borgi sig ekki betur fyrir
þjóðina að togararuir gangi ea
að þeir sén bundnir við land.
Það er því bersýmiiegt, að það er
hil mesta þjóðarböi, að tcgararnir
skuli vera eign oinstakra manna,
en ekki þjóðarheildarinnar. En
ráðið til bess að bæta úr þessu
er ofur einfalt. Landið i að taka
togarana- eignarnámi og gera þá
út. Borgun eiga útgerðarraenn að
fá fyrir skipin, en auðvitað ekki
meira en þau eru virii nú. En
féð til þess að borga með, á landið
að taka með sérstökum eignaskatti,
sem þeir borgi, sem meira eiga
en 50 þús. kr. skuldlcusar eigur
í (það ssá Ifka hugsa sér upphæð-
iaa 'aærri eða iægri). Skatturinn ,
setti að vera þannig, að þeir borg-
uða að tiltöiu meira, sena mestar |
settn eignirnar. !
Það má ekki eiga sér stað fram-
ar, að iandið tapi miijónum sam-
tak 'i verkalaun og íolia, til þcss
að komast fajá því, að útgerðar-
menn tapi nokkrum tugurn þús-
usda, og ráðið til þess er, að
iaedið taki togarana.
Og hin v&kandi aiþýða ísiands,
og sérstakiega aiþýðan i Reykja-
vík, verður að knýja þetta fram.
Þetta þarf frsas að g&nga og þetta
skal fram g&saga. Hafiit það ekki
fram með góðu, þá skai það fram
engu «ð síður. Alþýðan í Reykja-
vfk ’sveltur, 6n hún þarf þess ekki,
ef landið tekur togarana.
Öt með togaranal
254 tölnbl.
Bry ns tryggi n gar
á Innbúl og vörum
hvorci édýrari on h|á
A. V. Tuifnius
vátr^gctngftskrifstofu
Elmo klpa fétaffah úslnu,
S R.
Allir bæj&rbúar ættu að þekkja
féiag það, scrn gengur undir þessu
fangatnarki, og það heizt — sjálfra
sf* vegna — af eigia reynd, ekkí
bvað síst allir alþýðumean. Þeir
eru þó áreiðaalega farnir *ð skilja
það og reyna, að margar hendur
vinna iétt verk, og að það er
bæði fagurt og gott að hjálpa
faver öðrum, Þeir vita líka, að
veikindi eru eitskver skæðast sjálf-
stæðisÓvinur hvers aiþýðumanns,
hvort setn hann er ungur eða
gam&II, einhleypur eða ómaga-
maðar, karl eða kona.
Sjúkrasamlag Reykjavikur býð-
ur ykknr tryggingn í ölínm sjúkra-
tilfellum — nema sjálískaparvíta —
og iðgjöldin ern ekki há.
Fyrir einar 38 5) krónnr á ári
skift í 12 staii til greilslu, getur
þú t. d. trygt þér fría 1) alla
læknishjálp, 2) öll Iyf að S/4 hlut-
um, 3) spitalavist I alt að rúmt
tnissiri, og þar ai aoki 4) pen*
rag&fajálp, sem nemnr alt að 60
krónum á mánuii um nokkurn
tíma, ef veikindin vaia lengur en
8 daga.
Og ef þú ert fjölskyldnKaðnr
og þið hjón eruð bæði f samiag-
inu, þá fáið þið öll þessi sömu
hlunnindi, og fyrir börnin ykkar
að auki fyrir þetta sanm gjaU.
En það dugir ekki að bíða með
1) En gjaldupphæiinni getnr
hver ráðii sjálfur, að tnikb leýti..