Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1997, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 28. NÓVEMBER 1997
Spurningin
Ætlaröu aö fylgjast meö
fegurðarsamkeppni karla?
Erla Dögg Guðmundsdóttir nemi:
Já, mér finnst þessi keppni mjög
sniðug.
Edda Elísabet Magnúsdóttir
nemi: Ef ég hef tök á, þeir eru nátt-
úrlega rosalega sætir.
Heiðrún Harpa Marteinsdóttir:
Það geri ég örugglega.
Stefán Friðriksson nemi: Já, það
finnst mér sennilegt.
Gauti Friðriksson nemi: Nei, ég
reikna ekki með því. Ég get ekki
sagt ég hafi áhuga á þessari keppni.
Héðinn Haraldsson nemi: Að sjálf-
sögðu. Þetta eru algjörir eðal-gæjar.
Lesendur
Smáskattalausn í
stað stóreignaskatta
Smáskattalausnin kemur m.a. fram í verðhækkunum hjá þjónustustofnun-
um hins opinbera.
Girnnar Gunnarsson skrifar:
Það má segja að almenningi svíði
ekki lengur undan svipuhöggum
hins opinbera hvað skattheimtu
snertir. Fólk tekur þegjandi við þess-
um höggum og borgar þegjandi en
hugsar stjórnmálamönnum allra
flokka þegjandi þörfina. Það nýjasta
í skattheimtu hins opinbera er eins
konar smáskattalausn, sem á að
duga í þetta skiptið. Hækkun á þjón-
ustu opinberra aðila, svo sem sýslu-
manns- og lögreglustjóraembætta. -
Þannig á að hækka verð á vegabréf-
um, skráningargjöldum og vottorð-
um hvers konar. Stóreignaskattar
hækka hins vegar ekki.
Fuflyrða má að sá kurr sem hefur
skapast um það hvort setja eigi á
auðlindagjald eða veiðileyfagjald, er
fyrst og fremst til kominn vegna þess
að fólki ofbýður þau ólög sem gilda í
dag um að eigendur kvóta geti hirt á
þurru fjármuni Sem skipta tugum
milljóna án þess að koma nálægt út-
gerð sjálfir. Fáum dettur í hug að
þeir sem mest hafa komið nálægt út-
gerð og stunda hana af fullum krafti
i dag eigi að hætta og láta hana eftir
einhverjum sem stundum er kaflað
„þjóðin“. Almenningur myndi aldrei
stunda útgerð að neinu marki.
En það er þetta með skattheimt-
una og réttlætið. Það er eins og rík-
isvaldinu komi aldrei annað í hug en
ný og ný skattheimta af almenningi
þegar hala þarf meiri peninga inn i
rikiskassann til að standa undir vel-
ferðarkerfinu. Hvað hefúr t.d. orðið
um loforðin, samþykktirnar og
stefnumótanirnar um að afnema
tekjuskattinn? Síðastliðna þrjá ára-
tugi hefur þessi sjáifsagða og réttláta
framkvæmd verið uppi á borði
stjórnmálaflokka. Aðallega Sjálf-
stæðisflokks. Það hefur hins vegar
ekki verið tekið svo mikið sem eitt
skref í þá átt.
Það er ekki hægt að telja það
skattalækkun þótt eitt eða tvö prós-
ent séu gefin eftir af tekjuskattinum
nú og eigi að lækka í áfóngum á
næstu ármn. Á móti koma tiflögur
um skattahækkanir í formi smá-
skammtaskatttöku eins og nú er til
umræðu. Þetta er ekki tfl að auka
tiltrú fólks á framtíðinni hér á
landi.
Nefndarmenn til
vandræða í kerfinu
Benedikt Sigurðsson skrifar:
Það er orðið á aflra vitorði að
nefndaskipun hins opinbera er
löngu orðin að miklu meini í þjóðfé-
laginu. Nefndir eru kostnaðarsamar
og því dýrt tæki ríkisins til að koma
málum áleiðis. Nefndir hafa þó
alltaf verið eftirsóttar innan kerfis-
ins og þeir sem í þeim sitja þykja
hólpnir þar sem setan gefur góðar
aukatekjur. Það er almælt, að emb-
ættismenn 1 kerfinu séu þaulsætnir
í nefndum og illt að losa um þá eða
víkja burt. Gamlir embættismenn,
jafnvel komnir á eftirlaun, sem hafa
setið í nefndum á vegum hins opin-
bera hafa líka reynst erfiðir viður-
eignar því þeir telja sig ekki þurfa
að víkja fyrir yngri mönnum sem
betur væru að nefndarlaunum
komnir en hinir eldri. Nefndar-
menn eru því til verulegra vand-
ræða í kerfinu. Það er þó ekki hægt
að verja það ef gamlir embættis-
menn eru svo þaulsetnir í nefndum
hins opinbera að yfirmenn í hinu
opinbera kerfi, jafnvel ráðherrar,
þora ekki að hrófla við hinum öldnu
eldklerkum sem hafa ráðið því sem
þeir vildu ráða á meðan þeir voru í
fullu starfi. Þeir eiga að sjá sóma
sinn í því að gefa eftir sæti sín ótil-
neyddir.
Óþarfa framkvæmdir í
gatnaþrengingum
- umferöin líður fyrir ofvirkni
Unnið að þrengingu Hofsvallagötu í Reykjavík.
Friðjón skrifar:
Ég tel mig tala fyrir munn flestra
þeirra sem þurfa að nota gatnakerfi
höfuðborgaritinar þegar ég fordæmi
látlausar framkvæmdir síðustu ára-
tugi og felast í þrengingum helstu
ökuleiða með ýmsum hætti. Langt
er síðan menn hafa gefist upp á að
gagnrýna svokallaðar „eyjar“, oftast
graseyjar sem eru látnar skipta
akreinum. Þessar eyjar eru til
einskis gagns eða augnayndis, því
þama er venjulega búið að spóla
mold úr grasinu yfir akreinina við
hliðina. Þess vegna aka bílar hér
moldugir upp á glugga eftir að hafa
ekið meðfram graseyjum þessum.
Nýjasta uppátækið er að skipta
sem flestum götum borgarinnar,
ýmist með mjóum steinræmum eða
heflum. Allra síðasta uppátækið má
berja augum á Hofsvaflagötunni þar
sem verktakar hamast við að rífa
upp miðjuna á götunni og setja þar
steinhnullunga eða heflur. Allt tfl
að mjókka götima og
gera hana hættulegri
fyrir ökumenn. Hvers
vegna er ekki nægilegt
að strikamerkja göt-
una með hvítri ræmu
líkt og gert er víðast
hvar í heiminum þar
sem umferðármenning
hefur best þróast?
Þriðja dæmið um
skiptingu umferðar-
æða í borginni er svo
gamla lagið úr sveit-
inni: girðingin. íslend-
ingar hafa löngum lit-
ið til girðinga sem
lausnar á vanda gegn
ágengni. Nú hefur
þetta fyrirbæri flust til
höfuðborgarinnar!
Vandaðar netgirðingar
eru komnar meðfram
mestallri Hringbrautinni, og víðar
má sjá tilburði til svipaðra fram-
kvæmda. Hverja er verið aö
vemda? Ungbörn eða vifluráfandi
sauðfé úr nágrannabyggðunum? -
Nú er mál að hætta þessum allsend-
is óþarfa gatnaþrengingum í borg-
inni og leyfa breidd gatna að halda
sér, því þessi ofvirkni er farin að há
umferðinni verulega.
DV
íbúðir á vegum
borgarinnar
Þór skrifar:
Hvaða vit er í því fyrir Reykja-
víkurborg að hafa á sínum snær-
um íbúðir fyrir þann hóp manna
sem (ég tala nú bara beint út)
kallast undirmálsfólk? Fólk sem
ekki borgar neina skatta og hef-
ur ekki vfljað taka hvaða störf-
um sem því býðst eins og öllum
almenningi. Ég er ekki á móti
því að við styðjum þá sem í raun
þurfa á okkar samhjálp að halda,
t.d. fólk sem er veikt eða er að
koma inn í samfélagið eftir
harða útreið á einhverju sviði.
En að borgin sé að leigja full-
frísku fólki, sem getur unnið og
er í vinnu, ibúðir á hlægilega
niðursettu verði er engan veginn
réttlætanlegt.
Burt meö sjó-
mannaafsláttinn
Magnús Jónsson hringdi:
Hinn svokallaði sjómannaaf-
sláttur, þ.e. skattaafsláttur til
handa sjómönnum og skattaleg
fríöindi þeirra t.d. í formi vinnu-
fatnaðar, fæðispeninga o.fl. ætti
ekki að þekkjast. Nú er svo kom-
ið að sjómenn geta vart samið
um kjör sin átölulaust vegna
þess að sjómönnum er sífellt
núið um nasir að þeir hafi nú
sjómannaafslátt og annað í þeim
dúr. Ég tel að þessi skattaafslátt-
ur til handa sjómönnum sé þeim
meiri þrándur í götu en flest
annað. Burt með sjómannaaf-
sláttinn nú þegar.
íþróttir og
áfengi
Stefanfa hringdi:
Hvað ætlar íþróttahreyfingin
að gera endanlega varðandi
ásókn í auglýsingar og auglýs-
ingaskilti með áfengum drykkj-
um á kappleikjum? Finnst henni
það vera réttlætismál að taka við
þessum auglýsingum vegna pen-
inganna sem inn koma vegna
þeirra? Mér fmnst að íþrótta-
hreyfingin ætti aö fordæma allar
slíkar auglýsingar og hafha þeim
öllum nú þegar.
Framlag til ósk-
arsverðlauna?
Gunnar Jónsson skrifar:
Ég las í Mbl. fyrir stuttu að
farið hafði fram kosning um ís-
lenska bíómynd sem framlag
okkar til óskarsverðlauna í ár. -
Ekki veit ég hvernig kosningin
mifli hinna tveggja mynda, Perl-
ur og svín og Blossa fór fram, en
eftir að hafa séð þær báðar
frnnst mér útkoman furðuleg.
Án þess að lasta myndina Blossa
stendur hún, að mínu mati, Perl-
um og svínum langt að baki. Það
væri fróðlegt að heyra um
hvemig svona atkvæðagreiðsla
fer fram. Ég tel að eitthvað óeðli-
legt búi hér að baki, en jafhframt
nauðsynlegt að við sendum okk-
ar bestu myndir til sýningar er-
lendis.
Veiðiskylda er
rétta leiðin
Kristófer hringdi:
Ég tek undir skoðun Guðjóns
Á. Kristjánssonar, forseta Far-
manna- og fiskimannasambands
íslands, um að komið verði á
veiðiskyldu þannig að gert verði
að skyldu að fiskiskipin veiði
sjálf þær heimildir sem þau hafa
sem aflaheimild. Hinir sem ekki
veiddu þá úthlutun sem þeir fá,
misstu frá sér visst hlutfall af
hinum óveidda afla. Það er ljóst
orðið að grípa verður til ein-
hverra bráðabirgðaákvæða um
aflaheimildir, því landsmenn
eru á suðupunkti út af óréttlæti
því sem felst í kvótaheimildum
til þeirra sem alls enga útgerð
stunda. Það óréttlæti er við það
að sprengja þjóðina í tvo gagn-
stæða hópa.