Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.1998, Qupperneq 30

30
LAUGARDAGUR 28. MARS 1998
%tkamál
„Ég elskaði hann og trúði í
blindni öllu sem hann sagði. Það
var loks fyrir um tveimur árum að
ég fór að hafa efasemdir. Langtím-
um saman gat ég ekki lengur fengið
hann til að rísa upp af sófanum.
Hann lá þar bara og letin leyndi sér
ekki. Ég sagði að hann yrði að leita
sér að vinnu, en það var eins og að
tala við stein.“
Þannig byrjaði Raphaela Wind
lýsingu sína á því sem leiddi til al-
gerra þáttaskila í lífi hennar. Svo
hélt hún áfram. „Hann sagðist hafa
nóg með að gæta litla sonar okkar,
Karstens. Þegar hann var ekki að
sinna honum horfði hann á sjón-
varp. Á kvöldin þegar ég kom heim
úr vinnunni sagði hann: „Jæja,
elskan. Ég er til!“ Þá átti hann við
það að hann vildi fara í rúmið með
mér. Það var það eina sem hann
hafði áhuga á. Hann var sólginn í
kynmök. En ég var orðin þreytt. Al-
veg dauðþreytt á ástandinu."
11 ár saman
Þannig sagði Raphaela frá í rétt-
inum í Ingolstadt í Þýskalandi. Hún
var aðeins tuttugu og sjö ára, en
hafði búið með Franz Binder í ellefu
ár.
„Þau þrjú siðustu voru víti lík-
ust,“ sagði hún. Ég vildi að við slit-
um samvistunum á vinsamlegan
hátt, en það átti ekki eftir að ger-
ast.“
Það var sem hrollur færi um Rap-
haelu þegar hún lauk við þessa setn-
ingu, enda var stutt í að hún gæfi
lýsingu á því hvernig samskiptum
þeirra Franz lauk. Hún lokaði aug-
unum, en þegar hún opnaði þau aft-
ur gætti hún þess að líta ekki til
mannsins á sakamannabekknum,
Franz, sem hún hafði búið svo lengi
með. Hann var þrjátíu og átta ára.
„Það fékk mikið á Franz þegar ég
setti honum stólinn fyrir dyrnar,"
sagði Raphaela næst. „Hann var
óhamingjusamur og einn daginn fór
hann að stama. Læknirinn sagði að
stamið væru viðbrögð við því áfalli
sem hann hefði orðið fyrir þegar ég
sagðist ekki vilja búa með honum
lengur. Ég var auðvitað döpur
vegna þeirra áhrifa sem það hafði á
hann, en gat ekki annað en haldið
fast við mitt.“
Uppgjöf og skammvinn
tilraun
„Ég sagði að lokum við hann: „Þú
mátt gjarnan búa hjá okkur Karsten
þangað til þú hefur sigrast á stam-
inu. En við verðum að sofa sitt í
hvoru lagi. Á meðan verðurðu að
búa þig undir að vera án mín.““
En stamið hvarf ekki. Raphaela
fór með Franz til geðlæknis, en löng
samtöl og lyf gerðu ekkert gagn. Og
meðan meðferðin stóð yflr var sem
Franz gæfi sig sjálfsmeðaumkun á
vald. Hann grét oft, og eitt sinn
sagði hann við Raphaelu. „Ég eyði-
lagði allt. Það er allt mín sök að við
getum ekki búið saman lengur."
En Raphaela sá eina eða tvær til-
raunir hjá Franz til að koma sér á
réttan kjöl á ný. Eitt sinn er hún
kom heim hafði hann tekið til hátt
og lágt, þvegið, þrifið og ryksogið.
Að auki hafði hann eldað góðan
kvöldmat. Þá brosti hann og sagði:
„Sérðu hvemig ég er að taka mig
á.“
Gúnther Eichlinger.
kom úr vinnunni sat hann í sóf-
anum og hafði stungið skamm-
byssuhlaupi upp í sig. „Þetta er allt
mér að kenna," muldraði hann. „Til
hvers er að lifa?“
Raphaela gekk út og Franz framdi
ekki sjálfsvíg. Þess í stað tók hann
upp á því að elta hana hvert sem
hún fór. Hann njósnaði um hana og
loks sakaði hann hana um að vera
sér ótrú. Til þess að fá frið sagði
hún við hann: „Já, ég hitti stundum
annan mann. Hann heitir Gúnther
E. Meira þarftu ekki að vita.“
„Gúnther E... GÚnther E.“ Það
var eins og Franz gæti ekki hætt að
hugsa um þennan mann. Hver var
hann? Hvert var eftirnafnið? Hvar
bjó hann?
Dag einn sá Franz Raphaelu á
göngu með manni. Þau fóru á úti-
veitingahús og fengu sér kaffi. Rap-
haela talaði miklu meira en maður-
inn. Þegar þau stóðu upp fór maður-
inn sína leið. Franz elti hann og sá
hann að lokum ganga inn í fjölbýlis-
hús. Hann leit á nafnskiltið.
„Gúnther Eichlinger". Þetta var þá
elskhugi Raphaelu!
Glas með ávaxtsafa
Frá þessu augnabliki gekk Franz
til verks af íhygli og nákvæmni.
Hann var félagi í skotklúbbi í borg-
inni og hafði því leyfi til að eiga
bæði skammbyssu og haglabyssu. 1
næðinu á heimilinu, meðan Rapha-
ela var í vinnunni, hlóð hann báðar
En Raphaela tók ekki mark á
honum. „Það er um seinan, Franz,
og þú ert búinn að gefa mörg loforð
sem þú hefur ekki haldið."
r
Ognun
Franz beitti öllum ráðum til að
halda í Raphaelu. Dag einn er hún
byssurnar svo allt væri til reiðu
þegar stund uppgjörsins kæmi. Sið-
an beið hann þess að Raphaela
kæmi heim. En áður en hann dræpi
Gúnther Eichlinger skyldi hann
refsa Raphaelu svo um munaði.
Hún skyldi fá refsingu sem hún
myndi aldrei gleyma. Og það gerði
hún heldur ekki.
Þegar hún kom heim í lok þessa
vinnudags hellti Franz ávaxtasafa í
glas og rétti henni brosandi. Hún
var þyrst og þáði það með þökkum.
Hún fékk sér góðan sopa, en það var
ekki fyrr en hún var búin að renna
niður að henni varð ljóst að það var
eitthvað að safanum. Hann var mjög
beiskur á bragöið. Og áður en hún
gat nokkuð gert missti hún mátt, og
brátt sofnaði hún út af. Franz tók
hana, batt hendur hennar í skyndi
og lagði hana á rúmið. Síðan færði
hann sundur á henni fótleggina og
batt þá við rúmstólpa.
Með hníf í hendi
Franz fór nú fram í eldhús og
náði í stóran hníf. Svo beið hann
þess að Raphaela vaknaði. Þegar
hún opnaði augun horfði hann á
hana um stund, en rak síðan hníf-
inn af miklu afli í koddann nokkra
sentímetra frá höfði hennar. Þá
lagði hann hnífinn frá sér, tók fram
skammbyssuna og bar hana að enni
hennar. „Nú ætla ég að skjóta þig,
elskan," sagði hann. Svo heyrði hún
að hann losaði öryggið á vopninu.
Þá leið yfir hana.
Þegar hún komst aftur til meðvit-
undar sat Franz enn á rúminu og
hélt nú á hnífnum. Hann hafði skor-
ið sundur blússu hennar og pils og
fært hana úr hvoru tveggja. Nú var
röðin komin að brjóstahaldinu. Það
skar hann í tvennt á einu auga-
bragði. Síðan fann hún að hann
lagði hnífsblaðið að maga hennar og
stakk hann því undir buxnastreng-
inn. Augnabliki síðar var hún
kviknakin.
Þessa nótt nauðgaði Franz Rapa-
helu fimm sinnum þar sem hún lá
nakin, bundin og hjálparvana á
rúminu.
„Ég lá grafkyrr og langaði til að
Franz Binder, annar frá vinstri, í brúnum jakka.
Vangaveltur
Einn þáttur málsins, annar en
drápið og nauðgunin, vakti sérstaka
umræðu. Franz hafði lengi verið at-
vinnulaus. Úr honum hafði dregið
allan dug. Hann sat heima fyrir, og
þótt hann tæki þar til hendinni var
ljóst að hann gat ekki komið sér á
framfæri á þann hátt sem Qestir
gerðu. Og þegar Raphaela, sem
vann fulla vinnu, gafst upp á hon-
um, fór hann að stama. Allt voru
þetta einkenni sem læknar geta les-
ið margt úr. Þeirri spumingu var
því varpað fram hvort hugsanlegt
væri að langvarandi atvinnuleysi
gæti farið þannig með fólk að það
yrði að lokum svo utangátta í þjóð-
félaginu að það gæti reynt að rétta
hlut sinn með örþrifaráðum.
í réttarsalnum í Ingolstadt var ekki
reynt að svara þeirri spumingu.
Franz Binder fékk ævilangt fang-
elsi.
I
Raphaela Wind.
deyja,“ sagði hún þegar hún lýsti at-
burðum næturinnar.
Óvænt heimsókn
Það varð Raphaelu til bjargar að
tengdamóðir hennar kom óvænt í
heimsókn um morguninn, en þá var
Franz farinn út. Há hróp urðu til
þess að tengdamóðurinni varð ljóst
að ekki var allt með felldu. Hún
hafði ekki lykil að húsinu, en braut
rúðu og gat komist inn um glugga.
„Ég sagði tengdamóður minni að
Franz hefði nauðgað mér fimm
sinnum um nóttina og nú væri
hann farinn til að drepa Gúnther,
sem hann héldi að væri elskhugi
minn.“
Tengdamóðirinn losaði Raphaelu
af rúminu. Hún fór síðan beint í
símann og bað lögregluna að fara í
skyndi heim til Gúnthers Eichlin-
ger því líf hans væri í hættu. Lög-
reglan hélt þangað, en þegar að var
komið var allt um garð gengið.
Dyrnar að íbúðinni stóðu opnar, og
þegar inn var komið mátti sjá illa
leikið lík Gúnthers Eichlinger.
Drepinn að ósekju
Lögreglumennirnir sem komu að
líkinu voru furðu lostnir yfir að sjá
hvernig morðinginn hafði gengið til
verks. Ljóst var að ekki var um
venjulegt dráp að ræða. Greinilegt
var að skotið hafði verið á Gúnther
um leið og hann opnaði dymar.
Þrátt fyrir að vera mikið særður í
andliti hafði hann komist inn í setu-
stofuna, en þar hafði morðinginn lá-
tið skothríðina dynja á honum.
Likið var flutt af staðnum eftir að
tæknimenn höfðu lokið rannsókn-
um sínum og sýnatöku. Það fór í
hendur réttarlækna, sem komust að
því að alls hefði Gúnther Eichlinger
orðið fyrir þrettán kúlum.
„Þetta var svo hræðilegt. Svo
grátlegt," sagði Raphaela þegar
komið var að þessum þætti réttar-
haldanna. „Gúnther var bara vinur
minn, ekkert annað. Hann var ekki
elskhugi minn. Við höfðum aldrei
gert annað en hittast og ræða sam-
an. Ég átti erfitt vegna ástandsins
heima og vantaði trúnaðarvin. En
það átti eftir að kosta hann lífið.“
Og í raun hafði Raphaela aldrei
sagt Franz að hún ætti elskhuga.
Hún hafði aðeins sagt honum að
hún hitti stundum annan mann. Sú
skoðun að þar væri um elskhuga að
ræða varð til í huga Franz Binder
eftir að hann komst í þrot andlega.
■■■ MM
sok
mín
„Það er