Dagblaðið Vísir - DV - 24.04.1998, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 1998
Spurningin
Hefur vorkvefiö sest
aö í þér?
Ásta Rut Jónasdóttir nemi: Já, ég
er með það núna.
Halldóra Sigurðardóttir nemi:
Nei, ég er svo hraust.
Ingibjörg Thorarensen nemi: Nei,
ég vona að ég sleppi.
Jón Torfi Jónasson prófessor:
Nei, ég er ekki kvefsækinn.
Ásdís Jónsdóttir nemi: Nei, aldeil-
is ekki. Hef aldrei verið hressari.
HaUgrímur Ámundason nemi:
Nei, ég hef ekki fengið það enn.
Lesendur
Nokkrar spurningar
um Landsbankann
Reykvíkingur skrifar:
Ég vil byrja á því að þakka fyrir
skemmtileg skrif Dagfara undan-
farið. Slær hann á léttar nótur að
vanda um háalvarleg efni.
Ég sendi ykkur þessar línur
vegna þess að ég tel að það velti nú
mest á ykkur fjölmiðlamönnum að
fylgja málinu eftir í siðbótinni.
Bankastjóramir hafa sagt af sér og
forsætisráðherra vill greinilega
þagga niður alla gagnrýna um-
ræðu. Almenningur situr hins veg-
ar eftir með margar spurningar
sem ekki hefur verið svarað. Má
þar nefna nokkrar:
Ef bankastjórn/ráð ber ekki
ábyrgð á milljarðs króna tapi sem
féll á Landsbankann og fylgist ekki
með risnu upp á tugi milljóna hjá
fyrirtæki sem er að hagræða, hvert
er þá hlutverk stjómarinnar? Þarf
nokkra stjóm? Hvemig má það
vera að aðilar sem reyndust óhæfir
i fyrri stjórn reynist hæfir í nýrri
stjóm hjá sama fyrirtæki? Hvers
vegna var nýtt starf bankastjóra
Landsbankans ekki auglýst nú úr
því að allt í einu átti að fara að
leita eftir faglegri þekkingu og
hæfni. Hvers vegna var viökom-
andi bankastjóri ekki ráðinn til
skamms tíma?
Fundið var að óhóflegum lax-
veiðiferðum og risnu hjá bankan-
um. Fram kom að bankastjórarnir
töldu utanlandsferðir meö mökum
hluta af kjörum sínum en hversu
mikið var um að miUistjórnendur
bankans fæm í utanlandsferðir
með mökum sínum, þeim að kostn-
aðarlausu?
Fram kom að laxveiöiferðirnar
virtust gegna mikilvægu viðskipta-
hlutverki hjá bankanum. í viðtali í
sjónvarpinu kom fram að einn
bankastjórinn fékk mjög mikilvæg-
ar upplýsingar um slæma stöðu ís-
lensks fyrirtækis hjá útlendum
bankastjóra í laxveiðiferð. Einnig
kom fram að áfengi virðist hafa
verið ríkulega haft um hönd innan
hans sviðs hjá bankanum. Hvar
var bankaleyndin í þessu máli og
voru fleiri dæmi um slíka leka eins
og bankastjórinn greindi frá?
Og úr þvi að bankamálaráðherra
fyrirskipaði ekki bann um að listar
með upplýsingum um hverjum
hefði verið boðið í laxveiðar yrðu
opinberir, hví er ekki búið að birta
slíkan lista? Var fjölmiðlamönnum
boðið?
Eru það einungis bankarnir af
ríkisfyrirtækjunum sem bjóða í
laxveiðar á kostnað ríkisins? Hvað
með fyrrum aðstoðarmann Jó-
hönnu sjálfrar?
Fangar vinna
L.M. skrifar::
Með þessu bréfi vil ég svara skrif-
um Þorleifs Kr. Guðlaugssonar sem
skrifaði um vælið í meðferð fanga
og aðbúnað þeirra í DV fimmtudag-
inn 16 april. Hann ætti að kynna sér
málið betur áður en hann skrifar
næstu grein, hver sem hún nú verð-
ur.
Þorleifur byrjar á því að dæma
foreldrana. Það er varla svara vert.
Síðan talar hann um lúxuslíf fang-
anna (guð hjálpi honum) og frítt
lúxusfæði. Og síðan segir hann að
fangamir þurfi ekki að vinna. Eitt
skal Þorleifur vita en það er að þeir
vinna flestir við til dæmis númera-
gerð og byggingarvinnu og við að
steypa hellur. Síðan talar hann um
að fangar búi í sínu eigin húsnæöi
og líkir því við vistarverur gamla
fólksins sem er alveg út í hött. Og
hann fullyröir að gamla fólkið sé
troðið undir hæl stofnunar sem hef-
ur fengið nafnbótina menningar-
stofnun.
Ég held að Þorleifur myndi helst
vilja að allir fangar væru í dimmum
og rökum klefum eins og var sjálfs-
agt á 18. öld.
Málið er að ég á þrítugan son sem
er á Litla Hrauni og er hann búinn
að vera þar meira og minna síðast-
liðin tíu ár. Þetta er sorgarsaga en
ég þoli ekki að Þorleifur skuli segja
að fangamir vinni ekki. Þaö fór fyr-
ir brjóstið á mér. Ég vil benda hon-
um á að kynna sér málavexti áður
en hann skrifar næst.
Spilin á borðið
Dröfn hringdi:
Það er slæmt hve spurninga-
keppni framhaldsskólanna hefur
fengiö leiðinlegan stimpil við þær
uppákomur sem orðið hafa að und-
anfómu. Áður var þetta virt keppni
sem allir biðu eftir með öndina í
hálsinum. Nú er þetta orðið að
langvarandi deiluefni sem ekki er
séð fyrir endann á. Satt að segja hef-
ur keppnin sett ákaflega ofan við
þessi átök.
Það er greinilega eitthvað að
skipulaginu þegar vafaatriði koma
upp í spumingakeppni af þessu
tagi. Vitaskuld þcirf að búa þannig
um hnútana að ekki geti minnsti
vafi leikið á því hvort svörin em
rétt eða ekki. Ella hlýtur að koma
fram hörð gagnrýni og mótmæli frá
því liðinu sem telur sig hlunnfarið.
Á seinni ámm virðist lika sem
meiri harka hafi hlaupið í keppn-
Bréfritari telur nau&synlegt aö ágreiningurinn varöandi spurningakeppni
framhaldsskólanna ver&i skýr&ur hi& allra fyrsta þannig a& ni&ursta&a megi
nást.
ina. Af hverju það stafar skal ósagt
látið en það er óneitanlega
skemmtilegra að fylgjast með þegar
liðin leggja meiri áherslu á gæði
svaranna heldur en skjót viðbrögð á
bjölluhnappa. Svoleiðis óðagot kem-
ur aðeins í veg fyrir rétt svar því
keppendur gefa sér ekki tíma til að
hugleiöa spuminguna og em síðan
úr leik.
Ekki ætla ég að kenna neinum
einum um hvemig komið er. Stjóm-
endur þáttarins hafa vafalaust gert
eins vel og þeir gátu. En engu að
síður er ágreiningurinn staðreynd.
Það er því nauðsynlegt að öll spil
verði lögð á borðið, þ.e. spurningar,
svör og úrskurðir, þannig að það
sjáist svart á hvítu hvemig máliö er
vaxið. Greinaskrif og viðtöl um ann-
að er merg málsins þjóna engum til-
gangi. Þar fljúga einungis hnútur
sem gera málið enn verra viður-
eignar. Það þarf botn í það nú ella
mun spumingakeppni framhalds-
skólanna ekki bíða þess bætur.
DV
Til hamingju,
Kópavogsbúar
Gunnar hringdi:
Mér finnst stórkostlegt að
Kópavogsbúum skuli vera að
takast að reisa tónlistarhús með
300 manna sal og glæsilegri að:
stöðu án þess að væla eða vola. I
Reykjavik hefur tónlistarhús
verið bitbein borgar og ríkis
árum saman og sér ekki fyrir
endann á því. Nú er meira að
segja aftur orðið vafamál hvar
húsið á að rísa. Og þó var búið
að gera teikningu af því sem
sjálfsagt hefur kostað einhverjar
milljónir króna.
Geta borgaryfirvöld ekki tekið
af skarið eins og þeir gerðu í
Kópavogi og reist þetta hús í
Laugardalnum þar sem afar vel
mun fara um það?
Hvítir brúðar-
kjólar
Jórunn hringdi:
Nú fer í hönd tími brúð-
kaupanna. Fjöldi ástfanginna
para á öllum aldri lofar fyrir
framan Guði og mönnum eða
borgardómara og mönnum að
elska og virða hvort annað það
sem eftir er af þeirra lífi.
Flestar giftast stúlkurnar í
hvítum kjólum sem á jú að vera
tákn sakleysisins. En hvaða
brúður er saklaus í dag? Er þetta
ekki yfirdrepsskapur? Mér
finnst sérstaklega skrýtið að sjá
myndir af brúðhjónum þar sem
brúðurin er í hvítum, síðum kjól
og á myndinni eru kannski þrjú
böm hjónanna. Og hjónin eru
kannski búin að búa saman í tíu
ár.
Átaksverkefni
HaUdór hringdi:
Nú er í gangi átaksverkefni af
ýmsum toga gegn eiturlyfjum.
Þessi verkefni hafa veriö kynnt
með pomp og prakt. En það er
eins og úthaldið vanti. Nú þyrfti
að keyra áfram af fullum þunga
og berjast gegn vágestinum. En
ég óttast að það verði ekki gert.
Það er mikil þörf fyrir
forvarnarstarf gegn fíkniefnum.
Það sýna okkur best fréttimar
sem fjölmiðlar færa okkur eftir
helgar.j Ofbeldisverk, .fikniefna-
svall og fleira af þeim toga heyra
frekar orðiö undir reglu en
undantekningu.
Fyilibyttur
Guðjón hringdi:
Eitt er það sem ég skammast
min fyrir, sérstaklega þegar út-
lendingar eru hér í heimsókn. Og
það er drykkjuvenja íslendinga.
Sumir eiga náttúrlega regulega
bágt og eru drykkjumenn og alkó-
hólistar og aðrir eru svokallaöar
helgarfyllibyttur. Það er sem sé
skammarlegt hvernig foreldrar
geta liöið bömum sínum að koma
drukkin heim helgi eftir helgi án
þess að gera eitthvað í málinu.
Drukkin ungmenni eru sérlega
áberandi í miðborg Reykjavíkur.
Ég veit að sumir foreldrar taka i
taumana en það er ekki nóg.
Margir drykkjumenn og eitur-
lyfjaneytendur hafa byrjað með
einu glasi - kannski niðri i mið-
bæ Reykjavíkur.
Hærri laun
Sigrún hringdi:
Ég er hjúkrunarfræðingur og
er ein af þeim sem hafa sagt upp
störfum. Hjúkrunamámið tekur
fiögur ár og maður þarf að vera
iðinn við kolann til aö standast
prófin. Það þarf líka að vera ið-
inn við kolann að námi loknu.
Um er að ræða mikið ábyrgðar-
starf og ég veit að hjúkmnar-
fræðingar leggja sig aúa fram í
starfi. Er ekki tími til kominn að
við fáum mannsæmandi laun
miðað við nám og ábyrgð í
starfi?