Dagblaðið Vísir - DV - 14.01.1999, Blaðsíða 11

FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1999
enning
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir
Ný verk
Ásgerðar
í dag verður opnuð sýning
á níu nýjum verkum eftir Ás-
gerði Búadóttur í Gallerí Ing-
ólfsstræti 8. Ásgerður er einn
af þekktustu myndlistar-
mönnum þjóðarinnar, hefur
sýnt víða um heim og á mörg
verk á listasöfnum og í opin-
berum byggingum hér heima
og erlendis. Menningarverð-
laun DV í myndlist hlaut hún
strax 1982. Verk hennar eru
frumleg og auðþekkjanleg,
ofin úr ull, hrosshári og
manngerðum þræði, eins kon-
ar næloni. Ásgerður sýndi í
Ingólfsstræti 8 árið 1995 þrett-
án verk sem hún kallaði
„stökur" og Edda Jónsdóttir,
forstöðumaður gallerísins,
sagði nýju verkin tilbrigði við
þær. „Þetta eru fremur litlar
myndir, um það bil 50x50 sm
á stærð, og auðvitað ólíkar
stóru veggmyndunum henn-
ar, en afskaplega fallegar"
segir Edda.
Salurinn í Ingólfsstræti 8 er
lítill, eins og kunnugir vita,
og rými sem skapað er inn í
ræður alltaf talsvert tniklu
um verkin. „Fyrir mig er það
viss ögrun eða áskorun að
sýna í þessum sal,“ segir Ás-
gerður. „Hann setur þér
ákveðin skilyrði, krefst sam-
vinnu og setur um leið vissar
skorður sem eru af hinu góða:
hlutfóll, rými, lýsing."
Sýning Ásgerðar stendur til
14. febrúar og verður opin
fimmtudaga til sunnudaga kl.
14M8.
I Þrykktækni í Kringlunni
í dag var opnuð í Kringlunni sýning á graflk
og grafíkvinnubrögðum. Listamennirnir Daði
I Guðbjörnsson og Dröfn Friðfinnsdóttir sýna
vinnuferil grafíkverka, allt frá því þrykkplatan
i er unnin til fullgerðra verka. Sýningin verður í
| sýningarrými Gallerís Foldar og Kringlunnar á
annarri hæð gegnt Hagkaupi.
:
Átt þú mynd
eftir Sölva Helgason?
Þetta er orðsending til allra þeirra sem eiga
: myndir efth- Sölva Helgason,
inn og flakkarann sem uppi
var á 19. öld. Á þessu ári er
fyrirhuguö útgáfa á bók um
myndlist Sölva og biður út-
gefandinn, Ólafur Jónsson,
alla sem luma á slíku góssi að
láta sig vita bréflega í póst-
hólf 7077, 127 Reykjavík, eða
* símleiðis í númer 895 9852. Best væri ef viðkom-
; andi gæti sent mynd eða ljósrit af myndinni
| sinni.
Frost og funi
í kvöld kl. 20.30 verður opnuð samsýning
fimmtán listamanna í baksal Gallerís Foldar,
Rauðarárstíg 14. Sýningin ber nafnið Frost og
funi og þeir sem taka þátt í henni eru Brynhild-
ur Ósk Gísladóttir, Daði Guðbjömsson, Dröfn
Friðfinnsdóttir, Elín G. Jóhannsdóttir, Erla
Þórarinsdóttir, Gunnar Þorbjörn Jónsson,
Gunnella, Jón Thor Gíslason, Jón Reykdal,
Katrín H. Ágústsdóttir, Ólöf Kjaran, Sara Vil-
bergsdóttir, Soffia Sæmundsdóttir, Unnur Jór-
unn Birgisdóttir og Þorbjörg Pálsdóttir.
Sýningin stendur til 31. janúar.
Sigrún Eðvaldsdóttir og Snorri Sigfús Birgisson: Það hlýtur að vera draumur hvers tónskálds
að láta slíka listamenn flytja verk sín.
Speglar samtím-
ans að hætta
1
í.;:
I
r;
I
1
I
I
I
I
1
Enn á ný eru
Myrkir músíkdagar
komnir á fulla ferð,
hin árlega upp-
skeruhátíð is-
lenskra tónskálda.
Á mánudagskvöld
spiluðu Sigrún Eð-
valdsdóttir og
Snorri Sigfús Birg-
isson undir merkj-
um hennar í Saln-
um verk eftir Misti
Þorkelsdóttur, Þórð
Magnússon, Finn
Torfa Stefánsson,
Atla Heimi Sveins-
son, Kjartan ÓMs-
son og Þorkel Sigur-
björnsson. Af þess-
um 6 verkum voru
þrír frumflutningar
og einn frumflutn-
ingur á íslandi.
Það er satt að
segja langt því frá
vandalaust að með-
taka og melta svo
mörg „ný“ verk á
einu kvöldi. Koma
svo heim með koll-
inn úttroðinn og
hálfúrbræddan af einskærri einbeitingu,
setjast niður og dæma verkin eftir eina
hlustun - sem mér hefur ávallt fundist
ósanngjarnt gagnvart tónskáldunum sem
lagt hafa ómælda vinnu í verkin og sál sína
að veði. Sá siður hefur þó verið stundaður í
aldaraðir og ótal verk sem við elskum í dag
voru jörðuð við frumflutning - og kannski
eru þau enn fleiri sem var hælt i hástert en
eru okkur löngu gleymd og grafin. (Hvað
getum við lært af þvi? Jú, aldrei taka mark
á gagnrýnendum!) En öll verkin sem þau
Sigrún og Snorri léku voru í meðfórum
þeirra hin áhugaverðustu og vel þess virði
að gefa sjéns í aðra hlustun.
Af einhverjum ástæðum hafði ég búist
við ljúfri og sicilienskri „Cesiliönu" eftir
Misti frá 1990 en að finna einhver tengsl þar
á miUi væri sennilega of langsótt. Verkið er
nosturslega samansett með skemmtilegum
Tónlist
Arndís Björk Ásgeirsdóttir
dansköflum í bland og var leikið af miklum
tilfinningahita. Þættir eftir Finn Torfa Stef-
ánsson var fyrsti frumflutningur kvöldsins.
Verkið er í tveimur köflum og gefur fögur
fyrirheit með ljúflegri byrjun og flæðandi
línu fiðlunnar en einhvém veginn missti ég
nú þráðinn þegar á leið þáttinn sem fyrir
mér virkaði heldur stefnulaus. Annar þátt-
urinn var mun áhugaverðari með skemmti-
legum hrynmótífum sem Sigrún og Snorri
léku sér að.
Þórður Magnússon er sennilega yngsta
tónskáldið sem á verk á hátíðinni. Hann
hefur á síðustu misserum stundað nám í
tónsmíðum í París
þar sem verkið Trois
pieces var samið á
síðasta ári. Þrír þætt-
ir verksins, sem eru
stuttir og hnitmiðaðir
og mynda saman
ágæta heild, voru sér-
lega vel fluttir. Helst
ber að nefna annan
þáttinn sem krefst ná-
kvæmrar samstilling-
ar flytjenda. THOR
eftir Atla Heimi
Sveinsson er samið
fyrir Thor Vilhjálms-
son og hafði aldrei
áður verið flutt í
frumgerð sinni. Atli
segir um verkið, sem
er í þremur stuttum
þáttum, að það sé
skrifað i augna-
bliksinnblæstri; verk-
ið er barn síns tíma
með strengjaplokki og
fifferíi og Snorra hálf-
an inni í hljóðfærinu
en útkoman varð hin
skemmtilegasta, sér-
staklega annar þáttur-
inn sem tónskálið seg-
ir að megi kalla skertsódans. Mónetta Kjart-
ans Ólafssonar var að sama skapi vel
flutt og marga virkilega fallega kafla
þar að finna sem hefði kannski
mátt gera meira við.
Síðust á efnisskránni var svo
G-svíta Þorkels Sigurbjörns-
sonar sem er orðin gamall
kunningi og gott dæmi um
verk sem verður betra og
betra við hverja hlustun -
enda var flutningurinn á
mánudagskvöldið hreint frá-
bær. Þau Sigrún og Snorri
eru úrvals listamenn og ná
einkar vel saman; það hlýtur
að vera draumur hvers tón-
skálds að fá verkin sín flutt eins
vel og þau gerðu á þessum tónleik-
um.
Sýningunni „80/90 Speglar
samtímans" í Listasafni íslands
lýkur á sunnudaginn. Þar eru til
sýnis valin verk frá síðustu
tveimur áratugum úr eigu Museet
for samtidskunst í Ósló, og er
áhersla lögð á umskiptin sem
hafa átt sér stað í myndlistinni á
þeim tíma. Aldrei hafa áður verið
saman komin hér á landi verk eft-
ir jafnmarga heimsþekkta mynd-
listarmenn úr samtímanum og á
þessari sýningu sem gefúr víð-
tæka mynd af fjölbreytileika sam-
tímalistarinnar.
Margir listamennirnir beita
ljósmyndatækni, meðal annars
Andres Serrano sem á meðfylgj-
andi mynd. Hún
heitir „Nomads
(Bertha)" eða
Hirðingjar
(Bertha) og fegrar
skemmtilega við-
fangsefni sitt.
„Upphafning og
minnisvarðastell-
ing hennar dregrn-
fram ákveðin lík-
indi með „Bert-
hu“ og portrettum
þjóðhöfðingja,"
sagði Anna Sigríð-
ur Einarsdóttir í
umsögn um sýn-
inguna í DV.
Á sýningunni
er einnig fjöldi
rýmisverka og
málverka sem
mörg hver eru
verulega áhrifa-
mikil og spyrja
nærgöngulla
spurninga um
hvað felst í því að
vera nútímamað-
ur í lok þessa ár-
þúsunds.
Listasafn ís-
Flökkukonunni Berthu er stillt upp eins og þjóð- lands er opið kl.
höfðingja á mynd Serranos. Hún er ein fjölmargra 11-17 alla daga
verka á sýningunni Speglum samtímans sem nú er nema mánudaga.
að Ijúka í Listasafni íslands.
Leifur í Boston
„Ég reyni á hverjum tónleikum að hafa með
tónskáld frá landi þar sem okkur dettur ekki í
hug að nokkur tónlist þrífist. Ég meina, hvað
vitum við um tónlist í Júgóslavíu, Montenegro
eða íslandi?"
' Sá sem þannig spyr í viðtali við Boston Her-
ald er Gunther Schuller, tónskáld og hljóm-
sveitarstjóri, sem á sunnu-
daginn var stjórnaði Pro
Arte Chamber Orchestra
þegar hún flutti verkið „A
Kypros" eftir Leif Þórarins-
son í Sanders-leikhúsinu í
Boston í Bandaríkjunum.
„Fólk fer yfirleitt að flissa
þegar ég segist hafa verið að
stjórna á íslandi," bætir Schuuer vio, „og neia-
ur að þar sé ekkert nema eldfjöll og jöklar, en í
raun og veru er gróskumikil menning þar.“
í umsögn um tónleikana í The Boston Globe
á mánudag segir Richard Dyer að verk Leifs sé
ástarjátning til eyjarinnar Kýpur og samið und-
ir áhrifum 12. aldar veggmálverka sem hann
skoðaði þar. „Verkið er tært og vefur þess gagn-
sær svo að af ber,“ segir hann, „tónlistin ber
vott um góða tækni, ímyndunarafl, fjölbreytta
hæfileika og þrótt. Tónn þess virðist brúa tvo
afar ólika menningarheima. Það stefnir á
áfangastað af einbeitni en býr einnig yfir suð-
rænni hlýju og gnótt, jafnvel ástríöu." Og Dyer
er svo ánægður með verkið og flutninginn að
hann langar til að heyra meira eftir Leif.
íslenska
einsöngslagið erlendis
Hinn einstæði náttúrukraftur sem ber heitið
Judith Gans birtir í nýju hefti bandaríska
tímaritsins The Joumal of Singing langa
grein um íslenska einsöngslagið með
dæmum - eina ítarlegustu gi'ein sem
komið hefur á prenti um þetta fyr-
irbæri. Þar drepur hún á sögu Is-
lands, tungumálið og skáldskap-
arlistina en meginefni greinar-
innar er um tónskáldin og lögin
þeirra. The Joumal of Singing er
eina fræðiritið sinnar tegundar í
Bandaríkjunum og nýtur mikill-
ar virðingar. Því er dreift í um
það bil 6000 eintökum sem flest
fara til söngkennara og prófessora í
tónlist.
Næsta verkefni Judithar er að fá
birt á nótum úrval af íslenskum ein-
söngslögum í Bandaríkjunum ásamt þýð-
ingum á ljóðunum og hljóðritunum á fslenska
textanum. En það næsta sem við fáum beinlín-
is að heyra til hennar er hljómdiskur sem hún
tók upp með Jónasi Ingimundarsyni á síðasta
ári og er væntanlegur á markað í apríl í vor.
Uppskeruhátíð hafin