Dagblaðið Vísir - DV - 16.01.1999, Blaðsíða 22

LAUGARDAGUR 16. JANÚAR 1999 ■ 1~\Z'
★
22*
★
sakamál
r* ★
Það felldu fáir tár þegar Robert
Russell höfuðsmaður var rekinn úr
bandaríska flotanum árið 1988. Hann
var þá þijátíu og tveggja ára og að
mati sumra óvinsælasti yfirmaður á
Gulfþort-herstöðinni í Mississippi.
Hann þótti koma grimmilega fram við
undirmenn sína, vera óþjáll og ein-
strengingslegur í umgengni og þeir
sem þekktu best til hans sögðu hann
koma illa fram við konu sína.
Staða Russells í flotanum hélst
óbreytt þrátt fyrir ýmsar kvartanir en
svo gerðist það að hann var staðinn
að þjófnaði og ölvunarakstri. Þá var
hann umsvifalaust rekinn úr flotan-
um og skipað að hafa sig úr herstöð-
inni þegar næsta dag.
Russell átti ekki annarra kosta völ
en hlýða og þá var saga hans sem höf-
uðsmanns öll.
Disklingurinn
Flotinn tekur oft býsna hart á af-
brotum og brot Russells þóttu þess
eðlis að honum var ekki leyft að fara
á skrifstofu sína til að taka þar per-
sónulegar eigur eða skila af sér verk-
efhum. Þess í stað var William Kane
liðþjálfa fenginn sá starfi. Honum féll
verkefrúð ekki illa enda var hann í
hópi þeirra sem höfðu orðið fyrir
barðinu á Russell. Kane hafði þó ekki
reiknað með að það sem hann fyndi
þennan dag myndi verða til þess að
hann ætti um síöir eftir að koma við
sögu þess sem nefnt hefúr verið
„tölvumorðið".
Russell höfuðsmaður hafði ekki
haft mikið skipulag á skrifstofuhaldi
sínu. Kane kom því að verulegri
óreiðu á og í skrifborðinu. Þar var
skjalastafli og möppur um allt. Eitt
skar sig þó nokkuð úr því sem lá á
skrifborðinu. Það var disklingur.
Morðundirfaúningur?
Liðþjálfmn leit á merkimiða disk-
lingsins en hann sagði honum fátt. Er
hann hafði verið settrn- í tölvuna
mátti sjá ýmsar skrár. Kane leit á
hvert skjalið á fætur öðru en þau virt-
ust flest ef ekki öll tengjast flotanum.
En svo kom hann aö skjali með yfir-
skriftinni „Morð“. Lestur þess kom
liðþjálfanum mjög á óvart. I raun var
um að ræða forskrift að morði. Atrið-
in sem komið var að voru mörg og ná-
kvæmni oft mikil. Einn kaflinn hét
beinlínis „Forskrift að morði“. Þá
komu kaflar eins og „Hvemig losna á
við líkið“, „Hvemig kom á upp óhagg-
anlegri fjarvistarsönnun" og „Hvem-
ig þurrka á út sporin“. Að auki var
þama minnisatriði, „Fara í bókasaih-
ið og leita uppi morðaðferðir".
Kane var svo bmgðið yflr fundi sín-
um að hann fór til yfirmanns síns,
James Walters, og sýndi honum disk-
linginn. Walters fannst þó ekki
ástæða til að taka efhi hans alvarlega
og taldi að Kane væri að gera of mik-
ið úr fundinum. Virtist Walters líta á
efhið sem þátt í einhvers konar tölvu-
leik og setti hann í skúffu í skrifborði
sínu. Þar lá hann í heilt ár áður en
hann fannst og varð gagn í máli sem
höfðað var á hendur Russell en hann
hafði þá verið sakaður mn morð.
Aðvörunin
Kane liðþjálfi gat ekki hætt að
hugsa um disklinginn, jafhvel þótt
honum hefði verið sagt að hafa ekki
áhyggjur af skránni óvenjulegu. Hon-
um þótti líklegt að Russell hefði verið
að skipuleggja morö og því meira sem
hann íhugaði málið því sennilegra
þótti honum að höfuðsmaðurinn fyrr-
verandi hefði i huga að myrða konu
sína, Shirley. Kane hringdi því í hana
en Russells-hjónin bjuggu þá í útborg-
inni Alexandríu í Washington.
Bað hann hana að sýna aögát. Hún
tók aðvörunarorðunum kurteislega
og sagði Kane að þau væm vafalaust
sögö í góðum tilgangi en hann gengi
of langt.
Er hér var komið sögu Russells-
hjóna hafði Robert ekki enn fengið
starf. Kona hans var hins vegar kenn-
ari og hann lifði af tekjum hennar.
Nokknun vikum eftir að þau fóra frá
Gulfport fór hann að halda fram hjá
henni með nágrannakonu, Sandy
Flynt, sem var þá þrítug. Snemma
sumars 1988 áttu þau ástarfúndi í
íbúð Russells-hjónanna á morgnana.
Aðskilnaður
Eitt sinn kom Shirley óvænt heim
fyrir hádegi. Þá vora góð ráð dýr en
Robert tókst að koma Söndra inn í
skáp þar sem hún beið uns henni var
óhætt að koma út. Þótt ekkert kæmist
upp í það sinn leið ekki á löngu þar til
Shirley komst aö ótryggð manns síns.
Hún fluttist þá að heiman og til vina-
fólks. Viku síðar fór hún í heimsókn í
íbúö þeirra hjóna til að sækja eigur
sínar. Síðan hefur enginn séð hana.
Robert og Shirley Russell.
Robert Russell tilkynnti sjálfur
hvarf konu sinnar. Hann sagðist að
vísu hafa áhyggjur af því en taldi
S£unt ekki þann voða á ferðum sem
margir hefðu talið. Hann sagðist viss
um að kona sín hefði átt sér elskhuga.
Það væri ástæðan til hvarfsins. Hún
hefði einfaldlega hlaupist á brott með
honum og væri í felum.
í raun var mjög erfitt að sýna ffarn
á að höfuðsmaðurinn fyrrverandi
hefði rangt fyrir sér. Ástand hjóna-
bandsins var þannig eftir brottvísun
eiginmannsins úr flotanum að ekki
þótti ólíklegt aö eiginkonan hefði orð-
ið þreytt á manni sínum og leitað ann-
að.
Grunsemdir vakna
Alríkislögreglan, FBI, leitaði að
Shirley Russell mánuðum saman og
það gerði leyniþjónusta flotans
einnig. En sú umfangsmikla leit bar
engan árangur. En rannsókn málsins
var ekki eingöngu bundin viö leit.
Þeir sem að henni stóðu kynntu sér
sögu Roberts Russells og könnuöu fer-
il hans. Þeir reyndu meðal annars að
rekja spor hans dagana og vikmnar
áður en Shirley hvarf og smám sam-
an styrktist granur um að hann væri
ekki allur þar sem hann væri séður.
Ekkert hafði komið fram um
ótryggð Shirley. Enginn vissi til þess
að hún hefði verið manni sínum ótrú.
Þá hafði Russell ekki getað bent á
neixm sérstakan sem hún hefði staðiö
í nánu sambandi við.
Það sem öðra fremur varð til þess
að ýmsa rannsóknarmenn fór að
gruna að Robert hefði komið konu
sinni fyrir kattamef var tvennt. Hann
reyndist hafa keypt sér skammbyssu
tveimur dögum fyrir hvarfið og sömu-
leiðis leiddi rannsókn tæknimanna í
ljós að hann hafði gert hreint í litlu
herbergi í íbúðinni með efni sem fjar-
lægir öll ummerki eftir blóð.
Ákæran
I ágúst 1989 var máhð komið á það
stig að framkomin gögn vora send
saksóknaraembættinu. Starfsmönn-
um þess þóttu líkumar á að Robert
Russell hefði ráðið konu sína af dög-
um það miklar að rétt væri að gefa út
ákæra á hendur honum. Málið kom
síðan fyrir rétt í mars 1990. Verjandi
hans tíndi til allt það sem hann gat
skjólstæðingi sínum til hagsbóta.
Sjálfur svaraði sakbomingurinn
spumingum í fjóra daga. Hélt hann
því þá enn ffam að kona sín væri á
lífi. Virtist hann sigurviss og var ekki
að sjá að hann hefði mikinn beyg af
refsilögum sem gerðu ráð fyrir því að
dæma mætti þann sem sakfelldur yrði
Vitnisburður sem skipti
sköpum
Móðir ákærða, Patricia Russell,
staðfesti sögu sonar síns um að þau
mæðgin hefðu verið að semja saka-
málasögu. Er hún var að því spurð
hvar handritið, eða drög aö því, væri
að fmna svaraöi hún því th að það
hefði því miður glatast Fyrir mistök
hefði það lent í raslafótu.
Veijandi Russells gerði sitt besta
en loks leiddi saksóknari fram vitni'
sem átti eftir að valda þáttaskilum í
málinu.
Vitnið var Sandra Flynt, konan
sem hafði gerst ástkona Roberts
Russells og komið til fúnda við hann í
íbúð hjónanna árdegis þegar Shirley
var viö kennslu.
Það ríkti þögn í réttarsalnum þegar
Sandra kom í vitnastúkuna. Og hún
hafði ekki sagt margt áður en við-
staddir sannfærðust um að örlög sak-
bomingsins væra ráðin.
„Hann sagöi mér að hann ætlaði að
ryðja Shirley úr vegi,“ sagði Sandra,
„en hann myndi fara þannig að því að
Húsið í Alexandríu, útborg Washington.
Sandra Flynt.
hann kynni að hafa beitt annarri að-
ferð en hann hefði haft í huga þá.
Dómurinn
„Hvað ertu að gera mér?“ hrópaði
Russell í réttarsalnum þegar Sandra
Flynt lét þessi orð falla. Örvæntingin
í svip hans leyndi sér ekki. „Hvemig
geturöu komið með allai- þessar lyg-
ar?“
Niðurstaða réttarhaldanna var nú
óumflýjanleg. Höfúðsmaðurinn fyrr-
verandi var dæmdur í ævilangt fang-
elsi og sérstaklega tekið frcun að hann
yrði að sitja inni þar til ævi hans væri
á enda.
Disklingurinn, sem var nú orðinn
fréttaefiii, átti eftir að koma meira viö
sögu. Að loknum réttarhöldunum var
hann seldur útgáfufyrirtæki sem not-
aði hann sem efni í sakamálasögu.
í máli af þessu tagi til lífláts í raf-
magnsstólnum.
Aðspurður um disklinginn, sem
hafði nú fundist á ný og lá fýrir sem
réttargagn, sagði Russell að ástæða
þess að hann hefði safnað saman efiii
af þessu tagi á hann væri sú að hann
hefði verið aö semja sakamálasögu
með móður sinni.
í heilan dag var Russell spurður
um ritstörf sín, enda þótti efrii disk-
lingsins gefa tilefiii til margra hug-
leiðinga því „sakamálasagan" átti að
fjalla um morð á eiginkonu yfirmanns
í flotanum.
það kæmist
ekki upp.
Hann sagð-
ist annað
hvort ætla
að sprengja
hana í loft
upp þannig
að ætla
mætti að
hún hefði
orðið fóm-
arlamb
hryðju-
verka- /
manna,
ellegar að
hann
myndi gefa henni eitur.“
Sandra sagðist í fyrstu hafa haldið
að honum væri ekki alvara en síðan
hefði hún sannfærst um að hann hefði
gert alvöra úr hugmynd sinni, þó
Tölvumorð