Dagblaðið Vísir - DV - 23.01.1999, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1999 JjV
theygarðshornið
Já-já nei-nei og ætli ekki það og þó...
Hvaö er sá kjósandi aö hugsa
sem merkir í prófkjöri við Finn
Ingólfsson í fyrsta sæti og Ólaf Örn
Haraldsson í öðru sæti? Ég vil
virkja alls staðar og ég vil friða há-
lendið fyrir virkjunum. Ég tel lög-
formlegt umhverfismat á Fljóts-
dalsvirkjun nauðsynlegt og óþarft.
Ríkisstjómin ætti aö undirrita
Kyoto sáttmálann með lygara-
merki á tánum. Ég vil fá álver á
Reyðarfjörð og vil ekki
sjá það.
Það er svolítið erfitt
fyrir okkur hin að átta
okkur á þessu en það
sem Framsóknarmaður-
inn hugsar alltaf þegar
hann gerir eitthvað fyrir
flokkinn sinn er: jájá-
nei-nei.
binda bann við bamaþrælkun,
enda stríði slíkt bann gegn hefð-
bundnum hugsjónum íslenskrar
menningar um að allir skuli skaffa
um leið og þeir hafa aldur til, og
börn séu umfram allt ódýr vinnu-
kraftur.
Þar með ná þeir öllu í hús.
Hver er Framsóknarhugsjónin?
Stefnan? Að ná öllu í hús.
Og aðferðin? Ólafur Jóhannes-
hring sem lá síðan á atvinnulífi
landsmanna áratugum saman og
graðkaði í sig sparifé þeirra var
Framsóknarflokkurinn fyrst og
fremst hinn pólitíski armur þess-
ara samtaka, vettvangur til að auð-
velda aðgang að pólitískt stýrðu
bankakerfi og óvenju margbrotnu
sjóðakerfi þar sem gerðir voru
upptækir peningar sem almenn-
ingur átti og settir í hendur fjár-
glæframanna sem kölluðu sig
alltaf atvinnulífið í landinu. Frá
þvi að Framsóknarflokkurinn
sagði í verki skilið við samvinnu-
hugsjónimar einhvem tímann um
miðja öldina hefur hann umfram
allt verið bandalag tækifærissinna
og fyrirgreiðslumanna; bandalag
Því að einhvern veg-
inn er það alveg eftir
Framsóknarmönnum að
kjósa fyrst helsta per-
sónugerving landspjalla
og virkjanaæðis og stór-
iðju - og merkja að því
búnu við málsvara nátt-
úruvemdar. Og dæmi-
gert fyrir þennan
skringilega flokk að
einmitt þeir tveir menn
gera bandalag sem
ósammála virðast um öll
grundvallaratriði þegar
kemur að því að meta hvemig auð-
lindir landsins skuli nýttar. Og
hvern kjósa þeir svo í þriðja sæti
nema dyggan málsvara fjöskyld-
unnar og barnanna? Svo sem eins
og til mótvægis við það aö bjóða
okkur upp á félagsmálaráðherra
sem þverskallast hefur við að lög-
son vitnaði af snilld í sjálfan Guð
almáttugan fyrir mörgum árum:
Ræða þín sé já-já nei-nei. Betur
hefur Framsóknarstefnunni aldrei
verið lýst. Allar götur síðan Vil-
hjálmur Þór drap Samvinnuhug-
sjónina fyrir miðja öldina og Sam-
bandið breyttist í gráðugan auð-
atvinnustjórn-
málamanna
sem em hug-
sjónalausir á
óvenju blygð-
unarlausan
hátt.
******
Hugmynda-
fræðileg óheil-
indi Framsókn-
arflokksins
hafa um langan
aldur raglað is-
lensk stjóm-
mál. Sjálfstæð-
isflokkurinn er
að vísu all sér-
stæð blanda af
kristilegum
demókrata-
flokki á evr-
ópska vísu og svo aftur þjóðar-
flokki nýfrjálsrar nýlendu á
afríska eða indverska vísu - svolit-
ið eins og Kongressflokkurinn ind-
verski eða jafnvel Afríska þjóðar-
ráðið, eða þessir írsku flokkar með
nöfn sem ekki er nokkur vegur að
muna og stefnu sem þvi síður er
hægt að átta sig á. Samt veit mað-
ur nokk hvað sjálfstæðisstefnan
gengur út á. Maður veit hvað mað-
ur er að kjósa þegar maður merk-
ir x við D. Sterkan leiðtoga og fóð-
urlega handleiðslu sem maður
hlýðir þótt maður sé ósammála
öllu sem hann vill - hann á að
ráða, það er málið. Og á vinstri
væng hafa línur loks verið bless-
unarlega að skýrast. Jafnaðar-
menn em að sameinast í einni
fylkingu - Héðinn er loksins að
komast heim, líka Hannibal, Vil-
mundur og Jóhanna. Og þar
vinstra megin er
loksins verið að
stofna Alþýðu-
bandalagið; fá-
mennan og sér-
lundaðan flokk
sem kallar sig
grænan en
var að vísu æði
grár að sjá í
Sjónvarpinu á
flokksstofnunar-
fundinum þar
sem sjá mátti
mörg kunnugleg
andlit úr „Hreyf-
ingunni". Sá orð-
hagi maður
Tómas R. Einars-
son bassaleikari,
tónskáld og þýð-
andi hefur
reyndar sagt að
nýi græn-rauði
flokkurinn eigi að heita Heima-
stjómarflokkurinn og er því hér
með komið á framfæri.
En nú í fyrsta skipti í mörg ár er
þó að minnsta kosti hægt að velja
um skýra stefnu á vinstri væng. Ef
Samfylkingarfólkið stillir sig um
að tala eins og það hafi í hyggju að
leggja niður góðærið gæti því tek-
ist að búa til mjög vænlegan val-
kost, einkum fyrir Reykvíkinga á
þessum tímum þegar við búum við
ríkisstjórn sem er óvenju fjand-
samleg borginni okkar - Fram-
sóknarmenn vegna sögulegrar
hefðar og Sjálfstæðismenn vegna
heiftar forsætisráðherra sem vill
refsa borgarbúum fyrir stuðning
við Reykjavíkurlistann og mun ef
að líkum lætur - og hann fær
brautargengi í kosningunum -
flytja Stjómamáðið til Kópavogs.
dagur í lífi
Vekjaraklukkan hringdi klukkan 7.00
og ég stangaðist fram úr rúminu. Leit í
spegil og fannst ég hafa breyst í Gilitrutt
yfir nóttina. Fór fram og leitaði að sígar-
ettum. Fann engar og fór og leitaði mér
að stubbum í ruslinu. Fann nokkra hálf-
reykta stubba og þá fór landið að rísa.
Kveikti á útvarpinu og hlustaði á þennan
yndislega morgunþátt Lönu Kolbrúnar
Eddudóttur. Lét renna í bað og reyndi að
flikka upp á andlitið á mér á meðan ég
hlustaði á Mozart og kom mér í andlegt
jafnvægi fyrir útvarpsviðtal á Klassík fm.
Sem ég er að komast upp í listrænar hæð-
ir kemur vinkona mín frá Bosniu sem býr
hjá mér og hundskammar mig fyrir að
hafa drukkið alla mjólkina hennar. Ég sat
svolítið og hugsaði hvort ég ætti að verða
reið en mundi þá allt í einu eftir þeim
hörmungum sem á henni og fjölskyldu
hennar höfðu dunið og ákvað að fara frek-
ar í bað. Druslaði mér siöan niður í Aðal-
stræti 6 og þá kom í ljós að ég var degi of
snemma. Ég harðneitaði því og sagðist
hafa skrifað þetta í bókina mína, sem
reyndar var bölvuð lygi, og þeir gáfu sig
með reisn og tóku við mig viðtalið sem
fjallaði um leikritið sem ég er að setja
upp þessa dagana niðri í Iðnó á vegum
Hvundagsleikhússins og heitir Frú Klein.
Síðan fór ég niður í Iðnó og þar voru
sem betur fer allir í skellandi góðu skapi
svo æfingin gekk bara nokkuð vel og við
kvöddumst þar klukkan tvö. Þá mundi ég
allt í einu eftir mjólkinni og keypti mér
rúgbrauð og ost sem ég hef lifað á síðustu
viku, að ógleymdum sígarettum. Síðan fór
Inga Bjarnason segir frá degi í lífi leikstjóra vikuna fyrir frumsýningu.
ég heim til mín íhugaði þar í tuttugu og
fjórar mínútur eins og ég geri vanalega,
tók símann úr sambandi og þá birtist Mar-
grét Ákadóttir sem einmitt leikur frú
Klein og litlu seinna voða sætur blaöa-
maður frá Morgunblaðinu. Við kjöftuðum
hann í kaf og drukk-
um mikið kaffi og ég
held að hann hafi ver-
ið feginn að sleppa frá
okkur. Þá vorum við
orðnar svo úrvinda að
við lögðumst sín í
hvort rúmið og sváf-
um þar. Ég las að vísu
svolítíð fyrst í kaþ-
ólsku bænabókinni en
Margrét sofnaði strax.
Síðan rifum við okkur
á lappir, drifum okk-
ur niður í Iðnó þar
sem var allsherjar
rennsli og komu
nokkrir góðir vinir
okkar og horfðu á. Við
spekúleruðum svolítið
í ljósum, ég og Alfreð
Sturla Böðvarsson,
Ijósahönnuðurinn
okkar. Skiptum á
milli okkar því lítil-
ræði sem eftir var af
verkum, góður vinur
minn keyrði mig heim
og ég fór í rúmið
klukkan hálfeitt og
hugsaði með mér eins
og ég hef gert síðast-
DV-mynd E.ÓI. liðnar 30-40 sýningar
sem ég hef sett upp:
Þetta ætla ég aldrei að gera aftur og nú er
ég hætt! Og sofnaði svo...