Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1999, Blaðsíða 4

DV
Vetrarsport

ísklifur er fyrir hraustmenni:
ársaukafullt,
ógnvekjandi
og skítkalt
en Iftið um alvarleg slys
Ein af þeim íþróttagreinum sem
stundaðar eru á veturna er ísklifur.
Þeir sem stunda þessa íþrótt eru flest-
ir ungir menn frá 20 til 40 ára. En
hvað fær fólk til þess að klifra í ísi-
lögðum, snarbröttum klettum I níst-
ingskulda.
Þeim fjölgar stöðugt sem stunda
fsklifur. Flestir iðkendur koma úr
björgunarsveitum sem eðli málsins
samkvæmt þurfa að ráða mannafla
sem getur athafnað sig við hrikalegar
aðstæður að vetrarlagi. Þá stunda
þessa fþrótt félagar Islenska alpa-
klúbbsins. Einn þeirra sem stunda
ísklifur af fullum krafti er (var Freyr
Finnbogason sem byrjaði á ísklifri því
fyrir 5 árum. Auk þess að vera í ísklifri
á veturna heldur hann sér í formi á
sumrin með því að stunda hefðbundið
klettaklifur.
„Isklifur er oft á tíðum sársauka-
fullt, ógnvekjandi og oft verður manni
skítkalt. En eitthvað fær mann til þess

'm':

'v-í."
imm

ískiifur á jöklum landsins yfir sumar-
tímann segir Ivar að ísklifur á jöklum
sé ekki nema fyrir kennslu fyrir byrj-
endur og það sé ekki eiginlegur hluti
af sportinu. Ivar bendir fólki sem vill
byrja að stunda þessa íþrótt á að hafa
samband við Islenska alpaklúbbinn,
þar eru námskeið fyrir byrjendur í
ísklifri sem og öðrum klifuríþróttum.
Einnig geta menn gengið í björgunar-
sveitirnar því ísklifur er oft hluti af
byrjendanámskeiðum hjá þeim. „Þeg-
ar maður er að fara í ísklifur er mjög
mikilvægt að vera í góðu líkamlegu
formi og einnig verða öryggisatriðin
að vera á hreinu, ísklifur er einnig
töluverð „græju"iþrótt þannig að ef
maður ætlar að stunda þetta af ein-
hverju viti verður maður að eiga tölu-
vert mikið að búnaði."
„Annars er ísland alveg frábært
land til þess að stunda ísklifur og
það er hægt að klifra í ís nánast
hvar sem er á landinu."
Háskaleg íþrótt
Það hættulegasta við þessa íþrótt er
niðurleiðin en einnig geta snjóflóð
verið mjög skæð hérlendis. „I klifrinu
sjálfu gerir maður sér það mikla grein
fyrir áhættunni að slysin verða sjaldn-
MIÐVKUDAGUR 10. FEBRÚAR 1999
ast á leiðinni upp," segir (var. En þrátt
fyrir að ísklifur sé mjög háskaleg íþrótt
þá er furðulítið um slys og minnist Ivar
þess ekki að neinn hafi látist við ísklif-
ur hérlendis. „Nokkur slys voru þó á
síðasta ári en þar á undan liðu tvö ár
án slysa við klifrið. Ef um er að ræða
slys er oftast um að ræða beinbrot en
það alvarlegasta við slysin er að oft
getur verið erfitt að koma hjálp við
sökum staðsetningar," segir Ivar. Þó
ekki sé keppt í þessari íþrótt hérlendis
hefur einn (slendingur reynt fyrir sér
og náði hann ágætisárangri, fjórða
sæti í keppni þar sem sterkustu ísklifr-
arar heims sýndu getu sína. Þegar
keppt er eru byggðir veggir með þar
til gerðum búnaði og felst stigagjöfin I
þvl að gefið er fyrir tækni, hraða og
hversu mörg högg eru notuð með
ísöxunum og svo líka hversu hátt
menn komast. Ivar segir þó að hinn al-
menni Isklifrari sé ekki að þessu til
þess að keppa, heldur sé það persónu-
legur árangur sem skipti meira máli.
Þegar kaupa þarf búnað er hægt að
fara í allar helstu útilífsbúðir landsins.
Búnaðurinn sem þarf til þess að
stunda þessa íþrótt er frekar dýr en
Ivar telur að hægt sé að komast af
með búnað upp á hundrað þúsund
krónur. En það er þó hægt að byrja án
þess að kaupa allt dótið strax. Ivar vill
taka fram að stelpur séu meira en vel-
komnar I ísklifrið.
Þelamerkursveiflan:
Svig á gönguskíðum
Þelamerkursveifla er upprunin í
Telemarkfylki í Noregi. íþróttin er
aðallega stunduð í Skandinavíu og
Bandaríkjunum. Einn þeirra fáu er
stunda þessa íþrótt hérlendis er
Rúnar Óli Karlsson, en hann komst I
kynni við þessa íþróttagrein fyrir
u.þ.b fimm árum. Norskur skíða-
kennari var þá staddur hérlendis og
kynnti Rúnar og félaga hans fyrir
Þelamerkursveiflunni.
„Iþróttin var við það að deyja út
þegar Bandaríkjamenn tóku hana
upp aftur með betrumbættum bún-
aði. Við ástundun hennar er maður I
gönguskíðabindingum en rennir sér
niður hlíðarnar líkt og gert er á svig-
skíðum. Líkamsbeitingin er þó allt
öðruvísi ," segir Rúnar.
Hann segist hafa stundað bæði
svigskíði og snjóbretti en Þelamerk-
ursveiflan hafi ýtt öllu öðru til hlið-
ar. Fjöldi þeirra er stunda þessa
íþrótt er að færast ( vöxt og Islenski
alpaklúbburinn er með námskeið
fyrir þá sem langar að spreyta sig á
Þelamerkursveiflunni. Rúnar segist
þó ekki þora að skjóta á tölu þeirra
sem að stunda þessa íþrótt á Islandi
enda sé íþróttin að lifna við eftir að
hafa nær horfið algjörlega. Iþróttin
var uppgvötuð um 1868, en það
gerðist með frægu atviki á Ólympíu-
leikunum í Osló það ár er Sondre
Norheim keppti í skíðastökki, en
hann lenti með svokölluðum „Tele-
mark" beygjum. Nokkrir byrjuðu þá
að stunda Þelamerkursveifluna en
fljótlega gleymdist hún þó nær al-
veg. Iþróttin hefur verið hér á landi (
um tíu ár en hefur ekki náð miklum
vinsældum þó svo að hún sé að ná
sér að einhverju leyti á strik.
-þt
að gera þetta aftur og aftur, lík-
lega er það einhver „adrenal-
in"fíkn sem og náttúrufegurðin
sem dregur mann í þetta," segir
Ivar.
Helstu leiðirnar sem farnar eru
til að stunda ísklifur eru í Esj-
unni.
„Annars er Island alveg frá-
bært land til þess að stunda
ísklifur og það er hægt að klifra
í fs nánast hvar sem er á landinu
svo lengi sem til þess viðrar,"
segir ívar.
Isklifur er eins og nafnið gefur
til kynna vetrarsport og hefst
tímabilið í lok nóvember gjarnan
með því að farið er inn á hálend-
ið upp af Þórisjökli. Síðan nær
tímabilið fram yfir páska. Að-
spurður hvort ekki sé stundað
ivar Freyr Finnbogason byrjaði i ísklifri fyrir 5 árum en auk þess að vera í því á
veturna heldur hann sér í formi á sumrin með því að stunda hefðbundið kletta-
klifur.