Dagblaðið Vísir - DV - 06.03.1999, Blaðsíða 12

12
viðtal
LAUGARDAGUR 6. MARS 1999
*
Islendingar eru færir um að flytja
út list eins og þeir geta flutt út
fisk, en ég held að það sé ekki nægi-
lega mikil meðvitund um það í þjóðfé-
laginu," segir Snædís Þorleifsdóttir,
framkvæmdastjóri I.C. Art. Fyrirtæk-
ið stundar viðskipti með íslenska list
og listiðnað - að stærstum hluta
myndlist - og herjar á Bandaríkja-
markað.
„Við erum að hoppa inn í 21. öldina
og við viljum benda fólki á hversu
mikil verðmæti eru í listum. Lista-
verkaviðskipti um allan heim nema
milljörðum dollara á ári hverju. ís-
lenskt listafólk hefur verið feimið við
að selja sig, og þá er ég líka að tala um
fólk sem er útskrifað úr myndlistar-
skóla og iðkar frambærilega list.
Tækifærin eru mjög fá hér heima,“
segir Snædís.
Sendu tíu þúsund
boðskort
Fyrsta sýning á vegum I.C. Art var
sett upp í Los Angeles í haust og þá
voru sýndir tveir af þeim ellefu lista-
mönnum sem eru á skrá hjá umboðs-
skrifstofunni. Það eru engir aukvisar,
og helsta má nefna Helga Þorgils Frið-
jónsson, Kristínu Gunnlaugsdóttur,
Georg Guðna, Huldu Hákon, Jón Ósk-
ar og Brynhildi Þorgeirsdóttur. Færri
hafa komist á skrá en vilja og að sögn
Snædísar gerir umboðið miklar kröf-
ur til listamannanna.
Hver er svo staðan hjá I.C. Art I dag
- eftir sýninguna í Los Angeles? Seld-
ist eitthvað?
„Það var mjög skemmtilegt að
standa í þessu. Við höfðum ofsalega
nauman tíma til þess að setja sýning-
una upp, en það var gert á fjórum vik-
um. Við sendum þó út tíu þúsund
boðskort, kynntum okkur eins vel og
við gátum á þessum stutta tíma og
troðfylltum húsið, það voru 400
manns sem mættu við opnunina. Sal-
an verður hins vegar alltaf trúnaðar-
mál á milli mín og þeirra sem ég er að
selja fyrir. Okkur gekk þó vel og ég er
mjög ánægð, sérstaklega með þær nor-
rænu stofnanir sem við höfum komist
í kynni viö. Þama kom formleg beiðni
frá mjög öflugri stofnun og háskóla
um samstarf við okkur fyrir aldaraf-
mælið árið 2000. Þeir buðu okkur að
setja upp mjög stóra myndlistarsýn-
ingu á Kaliforníuströndinni og ég á
von á því að sýna allan minn hóp þar
í lok apríl. Ég get líka lofað því að við
munum verða í samstarfi við þessa
menn á næsta ári.“
Eigið gallerí og samn-
ingar við Reykjanesbæ
„Hlutirnir hafa tekið aðra stefnu en
við ætluðum í upphafi, en samt þróast
í rétta átt,“ segir Snædís. Við settumst
niður eftir sýninguna úti til þess að
ræða hvað hefði verið gott við hana
og hvað slæmt. Við komumst fljótt að
þeirri niðurstöðu að eina vitið væri
að opna eigið gallerí úti í Los Angeles,
fyrst og fremst kostnaðarins vegna.
Það auðveldar okkur líka alla mark-
aðssetningu, því eins og gefur að
skilja er auðveldara að kortleggja okk-
ur ef við höfum einn fastan punkt í
borginni til umráða."
Stefnan hjá I.C. Art er að opna gall-
eríið eigi síðar en í vor, en áður hafði
ætlunin verið að halda aðeins farand-
sýningar. Snædís segir að þau hafi
fólk í vinnu við að leita grimmt að
húsnæði, því þau séu mjög kröfuhörð.
„Það eru tveir staðir í Los Angeles
sem koma til greina. Annars vegar
Santa Monica Beach, en hún er að
þróast yfir í að vera mikil galleríborg,
og hins vegar Beverly Hills, rótgróin
borg þar sem kaupgeta er mikil. Ég
hef enn ekki fundið draumahúsnæðið,
en sé fyrir mér reglubundnar sýning-
ar á íslenskri list, einkasýningar,
samsýningar og jafnvel erlenda gesti.
Samstarf við norrænar þjóðir er ekki
útilokað og alltaf er að bætast i hóp-
inn. Þetta er að verða eitt af öflugustu
samstarfsverkefnum sem við höfum
séð,“ segir Snædis.
Veltust um í kerfi
Reykjavíkurborgar
„Áhugi íslenskra fyrirtækja - og ís-
lendinga almennt - á að hjálpa okkur
að hrinda þessu af stað gerir mig mjög
stolta. Reykjanesbær er fyrsti opin-
beri aðilinn sem kemur til móts við
okkur með margvislegri aðstoð. Yfir-
völd Reykjanesbæjar vilja líka í sam-
vinnu við okkur flytja út listamenn
frá Suðurnesjum og að því höfum við
verið að vinna í nokkrar vikur. Ég hef
hitt tvo listamenn á þeirra vegum sem
til stendur að við sýnum í okkar gall-
eríi, þó ekki sé tímabært að segja
hverjir þessir tveir listamenn eru.“
En Reykjavíkurborg, hefur hún
ekki stutt ykkur?
„Við kynntum okkar mál innan
Reykjavíkurborgar á síðasta ári. Við
fórum meðal annars fyrir menningar-
nefnd og veltumst um í kerfmu í sex
mánuði. Við gáfumst upp og höfum
enn ekki reynt aftur, en að sjálfsögðu
viljum við fá Reykjavíkurborg með
okkur í þetta verkefni, enda mjög
erfitt að sniðganga Reykjavík í land-
kynningu erlendis. Það er ef til vill
bara tímaspursmál hvenær borgin
gengur til liðs við I.C. Art.“
Flytja einnig út
skartgripi
Ekki er það einungis myndlist sem
I.C. Art hefur á sínum snærum, held-
ur voru að bætast í hópinn þrír gull-
smiðir: Lára á Skólavörðustíg, Tíma-
djásn i Grímsbæ og Þóra Sigurþórs-
dóttir. „Við reynum að halda okkar
háa standard og sjáum fram á að
flytja út töluvert magn af íslenskum
skartgripum fyrir apríllok," segir
Snædís.
„I.C. Art hefur nokkurn veginn
haldið sig við sama hóp listamanna
frá byrjun, og stefnan var alltaf að
hafa fáa listamenn til þess að byrja
með og geta gert eitthvað fyrir þá.
Vonir standa til að við getum opnað
dyrnar aftiu- fyrir listamönnum á
þessu ári og jafnvel flutt út aðra ell-
efu. Það er á stefnuskránni síðla
árs.“
Snædís segir að Bandaríkjamark-
aður sé rosalega stór og algerlega
ókannaðui- af hálfu íslendinga. Hún
segist þó taka eitt skref í einu: „Við
eigum heimboð víða í Bandaríkjun-
um. Það nægir í bili.“
-þhs