Dagblaðið Vísir - DV - 06.03.1999, Blaðsíða 20

20
LAUGARDAGUR 6. MARS 1999
viðtal
Verk Bergs hafa fæðst með dætrum hans, Urði, sem varð fjögurra ára á
fimmtudaginn, og Áróru sem er sjö mánaða. „Það er svo skapandi að eign-
ast barn að það kemur yfir mann heilagur andi.“
Bergur Þór Ingólfsson, leikari og leikritaskáld:
„Lífið er eins og fermingarveisla. Andrúmsloftið er oft þrúgandi og maður finnur ekki sinn stað. Annað slagið kem-
ur þó fyrir að maður finnur hornið sitt þar sem hægt er að setjast niður og borða rjómakökuna og sötra kaffið.“
DV-mynd Hilmar Þór
þetta eðli eða vinna sig burtu frá því.“
Bergur sá sér ekki unnt að klára
stúdentspróf áður en hann hóf leiklist-
arferil sinn fyrir alvöru.
„Það er hluti af listamannaferlinum
að klára ekki framhaldsskóla. Ég fór í
alla íslenskuáfangana, heimspeki, alla
listaáfanga og íþróttir en hætti vana-
lega eftir tæpan hálfan vetur í raun-
greinunum. Ég væri hins vegar tilbú-
inn fyrir raungreinarnar núna.
Ég held að listamenn eigi eftir að
tryggja sig betur í sessi í skólakerfmu.
Eins og kerfið er núna týnast þeir ein-
hvers staðar á leiðinni sem rótlausir,
ábyrgðarlausir asnar vegna þess að
þeirra eðli hentar ekki kerfinu. Norm-
ið miðast ekki við þá. Þetta er ósköp
eðlilegt fólk innan síns geira en úti í
þjóðfélaginu er það í minnihluta-
hópi.“
Með kóngulóartendensa
Bergur hefur nokkra sérstöðu í
spunaþáttunum sem birtist í því að
hann grípur gjarnan til söngs og ríms
í tjáningu sinni. Af hverju verður allt
að söngleik hjá þér?
„Æ, þetta er bara galli. Fyrirgefðu,"
segir Bergm- auðmjúkur en glottandi.
„Þetta er ógeðslega gaman. Það er líka
þannig að ef fótboltamaður getur
hlaupið mjög hratt upp kantinn og
fengið stungusendingu þá gerir hann
það. Maður gerir það sem maður ger-
ir best og finnst skemmtilegast. Ég hef
ofsalega gaman af tónlist."
Þrátt fyrir að Bergur hafi mikið
yndi af tónlist segir hann að það hafi
aldrei hvarflað að sér að fara frekar í
söngnám.
„Ég er svo heppinn að leiklistin
inniheldur söng en ef ég hefði farið í
söng hefði ég kannski þurft að henda
leiklistinni. Þess vegna er svo gaman
að vera leikari, maður getur gert allt
sem mann langar til, snert á öllu sem
sálinni viðkemur... en líklega get ég
þó aldrei orðið ríkur.“
Söngleikur án söngva
Bergur greinir mér frá rímþörf
sinni, heilu óperunum sem fluttar eru
á heimili hans, og hve vel matreiðsla,
rím og söngur fara saman. í framhaldi
af því er eðlilegt að spyija: Yrkirðu?
„Ég hef ort marga vísuna skal ég
segja þér. Ég hef gert ógrynni af dæg-
urlagatextum. Sumir hafa verið fluttir
og hafa fengið mjög óvægna dóma hjá
gagnrýnendum Morgunblaðsins, enda
eru þetta ekki góðir textar, þetta eru
popptextar."
Auk lagsins um Ödda hveiti, sem
Fjallkonan flutti, hefur Bergur samið
tvo söngleiki. Annan samdi hann þeg-
ar hann var nítján ára og var hann
sýndur í grunnskólanum í Grindavík.
Verkið hét Kólíbalómí og gerði storm-
andi lukku. í vetur setti hann annað
verk sitt, Flugur, upp á heimaslóðun-
um. Það er mjög persónuleg saga á
bak við það verk.
„Það er svo skapandi að eignast
barn að það kemur yfir mann heilag-
ur andi. Fyrir fjórum árum byrjaði ég
að semja dægurlög þegar ég var úti að
labba með barnavagninn. Ég var kom-
inn með fimmtán lög og fór smám
saman að búa til samhengi milli text-
anna og persónur tóku að skapast í
kollinum á mér. Þannig mallaði þetta
þangað til yngri dóttir mín fæddist.
Þá byrjaði þetta að skýrast í kollinum
á mér og úr varð heill söngleikur.“
Bergur tók reyndar öll lögin úr
söngleiknum og setti hann upp sem
leikrit. Hann gengur enn með Flug-
urnar í höfðinu og er að skoöa hvem-
ig hann geti komið þeim á framfæri
við sem flesta. Hugsanlega verður út-
koman söngleikur þar sem hann leik-
ur sjálfur öll hlutverkin.
„Það þarf helst að gerast fljótlega
því að ég er orðinn svo gamall," segir
hinn þrítugi Bergur. „Ég finn að ég er
ekki alveg eins ungur og ég var.“
Annarra manna veislur
Hvernig gekk söngleikurinn í
Grindavík?
„Það gekk frekar illa og ástæður
em ekki ljósar í huga mér. Þær gætu
verið margar. Kannski var það vegna
þess að ég er hluti af minnihlutahópi
og fólki finnst ég skrýtinn. Það gæti
verið. Kannski hafði fólk ekki tíma til
að sjá verkið.“
Finnst þér þú alltaf vera skrýtinn?
„Nei, mér finnst það yfirleitt ekki.
En ég á ekki heima alls staðar. Lifið
er eins og fermingarveisla. Andrúms-
loftið er oft þrúgandi og maður finn-
ur ekki sinn stað. Annað slagið kem-
ur þó fyrir að maður finnur hornið
sitt þar sem hægt er að setjast niður
og borða rjómakökuna og sötra kaff-
ið.“
Er þetta þá þin eigin fermingar-
veisla?
„Yfirleitt er þetta fermingarveisla
einhvers annars og það er fint því þá
þarf maður ekki að heilsa öllum,
opna pakkana og fá samviskubit yfir
því að muna ekki nöfnin á fólkinu
sem er að færa manni gjafir. Ég vildi
helst vera laus við það og vera bara í
annarra manna fermingarveislum."
-sm
„Alvarleikinn á ekki síöur viö mig
en grínió. Þaö er bara unglingurinn
í mér sem er alltaf aó sprella.
Spuninn, sprelliö og gríniö er ein-
hver œska sem leynist enn í mér. Meó
tímanum veröur maöur þroskaóur
húmoristi; þaö er allt annaó en
sprell. “
Bergur Þór Ingólfsson er einn af
skemmtilegustu leikurum okkar um
þessar mundir. Þau hlutverk sem
hann hefur fengist við hjá Þjóðleik-
húsinu eru yfirleitt á kómísku hlið-
inni þótt á því hafi verið gerðar und-
antekningar: ein í fyrra þegar Bergur
lék Hauk í Grandavegi 7 og önnur
sem kemur fyrir augu almennings um
næstu helgi þegar eitt stórkostlegasta
afrek íslenskra bókmennta verður
sett á svið. Þar er um að ræða leik-
gerö Sjálfstæðs fólks. í þeim verkum,
en sögunni er skipt upp í tvö verk,
leikur Bergur son Bjarts i Sumarhús-
um.
Ég settist niður með Bergi einn
seinnipartinn og ræddi við hann um
leiklistina og lífið á hlýju heimili
hans á meðan napur vindurinn hljóp
fram og til baka eftir Tryggvagötunni
og beið eftir því að ég kæmi aftur út
að leika.
Bikarinn lagður að veði
Hvemig leggst það í þig að leika
son Bjarts í Sjálfstæðu fólki?
„Það leggst vel í mig,“ segir Bergur.
„Ég leik alla synina, Nonna, Gvend og
Helga, í einum. Hann heitir Gvendur.
Helga er að mestu sleppt úr. Strákur-
inn heitir Gvendur en er Nonni að
mestu leyti en hefur skyldur Gvends.
Hlutverkið er mjög spennandi. í
sögunni standa synirnir fyrir sinn
eiginleikann hver og þegar þeim er
skellt saman er virkilega gaman að
fást við það.“
Auk þess að leika í Þjóðleikhúsinu
hefur Bergur verið áberandi í Sjón-
varpinu i þættinum Stutt í spunann
sem sýndur er á fóstudagskvöldum.
Spuninn er líka stundaður niðri í
Iðnó þar sem Bergur er í liði Spuna-
genanna í Frescabikamum í leikhús-
sporti. Með honum í liði em Halldóra
Geirharðsdóttir og Stefán Jónsson.
Næsta keppni er á mánudaginn.
„Leikhússport er mjög skemmti-
legt. Það er reyndar eins og sam-
kvæmisleikur og virðist ekki áhuga-
vert þegar sagt er frá þessu en þegar á
staðinn er komið er þetta ótrúlega
skemmtilegt."
En leikhússport reynit' ekki mikið
á dramatíkina:
„Við ætlum að hleypa dramatík inn
í spunann. Það er bara spurning um
að þora það. Kómík verður fyrst al-
vörukómík þegar hún er hrikalega al-
varleg. Öðru er hægt að hlæja að en
ekki meira. Við höfum einsett okkur
að gera hádramatískan spuna þótt það
kosti okkur það að við komumst ekki
áfram. Við leggjum Frescabikarinn að
veði.“
Minnihlutahópurinn
Bergur segir að hann hafi alltaf ætl-
að að verða leikari sem litill strákur í
Grindavík. Af hverju?
„Ég veit það ekki. Ég hef alltaf ver-
ið að leika. Frá því ég man eftir mér
hef ég troðið upp í afmælum og boð-
um af misjafnri þörf, stundum til þess
að láta taka eftir mér, en þegar ég er
ekki að troða upp hef ég mig ekki
mikið í frammi.
Þetta er bara þörfin til að gera eitt-
hvað og þetta eitthvaö er í mínu tilfelli
að leika. Þetta er ekki ósvipað því að
vera skáld og þurfa að skrifa. Er þetta
ekki eitthvert eðli? Ég held allavega
að það sé frekar eðli en áunnin þörf.
En svo er auðvitað hægt að læra á
Lífið er
ferminga
■■ 1
a
v>