Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1999, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 12. MARS 1999
Spurningin
Hvað finnst þér að gera ætti við Hót-
el Björk (fv. Hótel Hveragerði) nú
þegar það hefur lengi verið lokað?
(Spurt í Hveragerði)
Guðni Guðjónsson rafvirki: Það
ætti að rifa það.

Kári Michelsen vinnuvélastjóri:
Koma því endilega í rekstur aftur.
Sigrún Jónsdóttir, starfsmaður í
Eden: Það þarf að koma lífi í þetta
hótel. Þama ætti að vera alls kyns
félagsstarfsemi.
Kristjana Árnadóttir, vinnur hjá
Shell: Þama ætti að vera opið hús
og aðstaða fyrir alls kyns félags-
starfsemi fyrir unglinga.
Fjóla Baldursdóttir og Kristinn
Gíslason: Félag eldri borgara er á
hrakhólum með húsnæði. Þarna
ætti bærinn að setja upp ýmsa að-
stöðu tengda félagsstörfum þessa fé-
lags og annarra félaga í bænum.
Svala Karlsdóttir hjúkrunar-
fræðingur: Mér finnst að félög og
bæjaryfirvöld í Hveragerði ættu að
leggjast á eitt með aö kaupa hús-
næðið og gera úr því félagsmiðstöð.
Lesendur
Hellusala og mis-
brestur á útboði
Hellur eru áberandi þáttur í framkvæmdum Reykavíkurborgar á gangstéttum
og opinberum svæðum. - Hellulagning við Miðbakka á hafnarsvæðinu.
Jón Hákon Bjamason sölustjóri
skrifar:
í DV 2. febrúar sl. fór Víglundur
Þorsteinsson, foratjóri BM Vallár,
óviðurkvæmilegum orðum um rétt-
mætar athugasemdir Eyþórs Arn-
alds borgarfulltrúa, vegna kaupa
Reykjavíkurborgar á gangstéttar-
hellum. Af þessu tilefni vil ég gera
eftirfarandi athugasemdir:
Það er viötekin regla í lýðræðis-
ríkjum að stjómvöld vinni fyrir
opnum tjöldum. Frá þessu eru fáar
undantekningar, eins og þegar um
öryggis- eða lögreglumál er að ræða.
Þá gildir einnig sú regla að jafnræði
skuli vera á milli borgaranna gagn-
vart lögum og stjómsýslu.
Á höfuðborgarsvæðinu eru starf-
ræktar fjórar hellusteypur. Tilboða
hefur ekki verið leitaö í gangstéttar-
hellur í mög ár. BM Vallá hafur eitt
fyrirtækja fengið að selja heOur til
Reykjavíkurborgar. Aðrir hellusal-
ar hafa ekki komist að. Þetta er
ástæða réttmætrar aðfmnslu Ey-
þórs Amalds. Þarna hefur orðið á
misbrestur hjá Reykjavíkurborg. Þá
er upplýst að BM Vallá sé með
samning við Reykjavíkurborg sem
fæst ekki gefinn upp. Samningurinn
hefur verið endurnýjaður án útboða
ár eftir ár, eða frá árinu 1991.
Víglundur telur að það sé „barna-
legt“ að bjóða út hellukaup borgar-
innar,, þar sem enginn annar geti
sinnt þörfum hennar.
Víglundur fullyrðir að BM VaOá
hafi ákveðna sérvöru sem borgin
þarfnast, en aðrir ekki. Þetta er
rangt því að aðrir framleiðendur
hafa sambærúega vöru. Þess má
líka geta að það tekur mest leða 2
mánuði að fá hvaða hellu- eða sér-
vörumót sem er frá framleiðendum.
En að sjálfsögðu eru mót ekki keypt
nema kaupandi sé að vörunni. Ekki
fæst upplýst á hvaða verði heOum-
ar eru seldar Reykjavíkurborg og
þar á bæ hafa menn ekki haft fyrir
því að kynna sér verð annars staðar
með útboði.
Viglundur upplýsir að bein sala
BM Vallár til Reykjavíkurborgar sé
30-40 milljónir króna á ári. Þá er
ekki minnst á óbeina sölu til
Reykjavíkurborgar í gegnum út-
boðsverk, þar sem heOur frá BM
VaOá eru áskOdar. Ekki heldur um
hellukaup fyrirtækja borgarinnar,
eins og t.d. Reykjavíkurhafnar og
veitustofnana. Væri fróðlegt að fá
uppgefíð hjá Reykjavíkurborg eða
Víglundi hvað heOdar viðskiptin
hafa verið mikO við Reykjavíkur-
borg og stofnanir hennar, en það
ættu að vera auðfengnar upplýsing-
ar eftir að löggjöf um upplýsinga-
skyldu stjórnvalda tóku gOdi. Sé
markaðsstaða BM Vallár jafn sterk
og Víglundur telur, ætti hann að
fagna útboði á gangstéttarheOum
hjá Reykjavíkurborg.
Meiðyrðadómur afhjúpaður
Þorlákur skrifar:
Ekki mátti tæpara standa að
meiðyrðadómur sem tveir blaða-
menn Pressunnar sálugu hlutu fyr-
ir skrif um vafasöm málverk hjá
Gallerí Borg árið 1990 yrði afhjúpað-
ur. Það er einkennilegt með þennan
dóm yfir blaðamönnunum tveimur
að hann var aldrei mikið í umræð-
unni. Ekki einu sinni meðal koOega
blaðamannanna, eins og fram kem-
ur hjá öðrum blaðamannanna í dag-
blaði í vikunni.
Uppkveðinn dómur yfir blaða-
mönnum Pressunnar varð sam-
stundis eins konar vottorð fyrir þá
sem stunda málverkafals og inn-
flutning falsaðra málverka. Nú hafa
blaðamennirnir ákveðið að undir-
búa beiðni um endurupptöku
Pressumálsins svonefnda. Við ætt-
um að fagna því þegar menn þora
að krefjast endurupptöku á dómum
sem ekki hafa reynst sanngjamir og
oft beinlínis rangir. Hér er mikið
verk að vinna fyrir lögmannastétt-
ina í hinum ýmsu málum sem al-
menningur telur ganga í berhögg
við almenna skynsemi, að ekki sé
talað um þegar svikin komast upp
um síöir eins og í GaOeri Borgar-
málinu.
Sjonvarpiö flytur að óþorfu
slegið fyrir flutningskostnaði
Kjartan Ólafsson skrifar:
Nú er komið að þeim tímamótum
hjá Ríkissjónvarpinu að því er ætl-
aður staður í nýja Útvarpshúsinu
við Efstaleiti. Sjónvarpið skal flutt
og aOt kappað og klárt um eða upp
úr næstu áramótum, samkvæmt
viðtali við útvarpsstjóra sl. mánu-
dagskvöld. Ekki sýndist manni út-
varpsstjóri bera þess merki að hann
væri yfir sig glaður með framtakið,
af svip hans mátti frekar ráða
ógleði yfir tíðindunum. Og er það
nema von; það verður að slá lán fyr-
ir flutningnum - heOar 700 mOljón-
ir króna!
Þetta verðum við 1 nauðungará-
skriftinni að greiða tO viðbótar
áskriftinni hjá öOum sem gerast svo
þjónusta
allan sólarhringinn
Aðeins 39,90 minðtan
- eða hringið í síma
f^^GSO 5000
Hmijli kl. 14 og 16
Sjónvarpið; hirting á landsvfsu, óþarft og dýrt. -
Leyfum þvf að deyja í gamla húsnæðinu og sleppum
700 milljón króna lántökunni.
djarfir að kaupa sér sjónvarpskassa
tO áhorfs, oft á aOt annað en á Sjón-
varpið. Þannig getum við náð i ótal
sjónvarpsdagskrár erlendis frá með
móttökuloftneti utandyra, og aOt
okkur að kostnaðarlausu - á meðan
ríkið streitist á móti nútímanum og
skikkar landsmenn til undirgefni á
nauðungaráskriftinni.
Ráðamenn (ráðherrar, ríkisstjórn
og þingmenn) vita vel að Ríkissjón-
varpið er úrelt fyr-
irbæri. Fyrirbær-
inu má líkja við það
þegar t.d. roskin
hjón eru plötuð tO
að selja húsið sitt og
kaupa rándýra íbúð
í stóru blokkinni
þar sem „þjónust-
an“ er notuð sem
aðdráttarafl en lok-
um standa viðkom-
andi eftir snauö og
þjónustulaus og sjá
eftir öOu saman.
Slík er framkvæmd-
in hjá Ríkisútvarp-
inu, sérstaklega
Sjónvarpinu. Fólk
er blekkt til að
kyngja nauðsyn
þess að halda úti
sjónvarpsdagskrá. Sjónvarpið sé t.d.
öryggistæki. Sér er nú hvert örygg-
istækið!
Við skulum átta okkur á því að
Sjónvarpið er hirting á landsvísu.
Óþarft og dýrt. Það er því hreinn
óþarfi að flytja Sjónvarpið um set.
Leyfum því að deyja í gamla hús-
næðinu. Sleppum 700 miOjón króna
lántökunni. Hún er líka sennilega
yfirvarp fyrir eitthvað annað.
DV
Kaffihús í
dreifbýliö
Áslaug skrifar:
í allri umræðunni um dreifbýlið
og vanda þess við að halda fólkinu
heima í stað þess að flykkjast til
Reykjavíkur hefur það verið talið
eitt helsta verkefnið að þjappa
fólkinu saman i menningarhúsum,
leikhúsum eða öðrum samkomu-
stöðum. SvoköOuð menningarhús
eru þessar byggingar nefndar. En
er það þetta sem hugur fólks
stendur til? Er það hin svokallaða
menning eða list sem það er að
sækja til Reykjavíkur? Ég held
ekki. Mér finnst mun viturlegri
hugmyndin sem fram kom í Degi
sl. miðvikudag hjá Bimi Þorláks-
syni. Þar segir af þekktum at-
hafnamanni á Akureyri sem
stungið hafi upp á því að ríkis-
stjómin beitti sér fyrir uppbygg-
ingu kaffihúsa og bættri menn-
ingu þar. Ekki landsbyggðarmenn-
ingarhúsum.
Velgengni er
vandmeöfarin
Bjöm skrifar:
Mér finnst Anna Kristine Magn-
úsdóttir, sú annars ágæta útvarps-
kona, hafa lækkaö í áliti við flutn-
inginn frá Rás 2 yfir á Bylgjuna
með þátt sinn „MiOi mjalta og
messu“. Mér fannst hún allgrobb-
in í viðtali í 19 20 á Stöð 2 hjá Þor-
steini J. Líkt og hún hafi iOa þolað
velgengnina eftir að þátturinn
hennar mældist með mestu hlust-
unina. Líklegri finnst mér sú skýr-
ing á brotthvarfi hennar frá RÚV
að ekki hafi verið orðið við hærri
kaupkröfum hennar, frekar en að
henni hafi verið „bolað brott" með
athugasemdum við efnistök og við-
mælendaval. Sannleikurinn er sá
að Anna Kristine fékk þennan
hlustunartima á sunnudögum í
„arf“ frá Svavari heitnum Gests,
og hélt að vísu góðum dampi. En
velgengni er vandmeðfarin. Ég á
örugglega eftir að hlusta frekar á
„Svipmyndir" Áslaugar Dóru á
Rás 2 en Önnu á Bylgjunni, a.m.k.
fór Áslaug vel af stað með viðtal-
inu við sr. Sigurð Pálsson og hans
konu í fyrsta þættinum.
Tveir aftur-
batakommar
Jónas Sigurðsson skrifar:
Nú æOa tveir gamlir kommar,
forsetar PóOands og íslands, að
hittast og ræða um Nató. Ekki að
ráðast á Nató eins og í þá gömlu
góðu daga, heldur nú um framtíð
bandalagsins. ÞvUík peninga-
eyðsla! Eöa hvaða heilvita manni
dytti í hug að treysta þessum
tveimur persónum fyrir framtíð
Nató? Hvers vegna er verið að
eyöa skattpeningum okkar í slíka
viUeysu? Er nú ekki nóg komiö?
Smygliö
í Goöafossi
— rétt viðbrögð ToOgæslunnar
Hinrik skrifar:
Ég lýsi ánægju minni með við-
brögð ToOgæslunnar hér í Reykja-
vík vegna meints smygls í Goða-
fossi Eimskipafélagsins. Gæslu-
varðhald allrar áhafnarinnar var
rétt framhald á meöan játning lá
ekki fyrir um eignarhald hins
ólöglega farms. Undrandi aðstand-
endur verða ekki látnir eyðOeggja
svona umfangsmikið smygl, né
heldur talsmaður Eimskips sem
kaOar vinnubrögð tollgæslunnar
„undarleg". Hann telur að áhöfnin
hefði átt að hringja í skiparekstr-
ardeild Eimskips til aö segja
hvemig komið væri. Veit ekki
þessi starfskraftur Eimskips að
hér er um glæpsamlegt athæfi að
ræða? Auðvitað hefur áhöfnin ver-
ið tekin því traustataki strax að
hefta aðgang hennar að símtólum.
Nema hvað! En þeir sem gerast
svona stórtækir í smygli á vímu-
efnum yfirleitt, hversu auðveldara
er ekki fyrir þá að smygla öðrum
tegundum vímuefna. Er nema von
að ToOgæslan sé á varðbergi? Hún
á þakkir skUdar fyrir árveknina.