Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1999, Qupperneq 28

28 Qikamál
LAUGARDAGUR 13. MARS 1999
fari mínu, því hann afklæddist ró-
lega og lagðist á rúmið. Ég fór svo
að strjúka búk mannsins sem hafði
nauðgað dóttur minni og hendumar
sem höfðu kyrkt hana. Ég lagði mig
alla um að fúllnægja þörfum hans
til þess að fá vald yfir honum."
Eleni tókst það. Þegar hann var
að klæða sig sagði hann að stúlkur
sem „kjöftuðu frá“ fengju að kenna
á því. Þannig hefði farið um unga
stúlku sem hann og félagar hans
hefðu nauðgað. Hún hefði hótað að
fara til lögreglunnar. Þá hefðu þeir
sprautað heróini í hana og sent
hana yfir í annan heim.
„Löggan hreyfir ekki við svona
málum,“ sagði Savas. „Nauðgun og
morð fara oft sarnan," bætti hann
svo við brosandi. Síðan lagði hann
umsamda upphæð á borðið, kleip
Eleni í rassinn og fór.
Ráttlæti
Eleni fór til rannsóknarlögregl-
unnar með hljóðupptöku af játningu
Savas. Til öryggis sendi hún afrit af
upptökunni til gríska stórblaðsins
Ethnos. Hún óttaðist að lögreglan
reyndi enn að skjóta sér undan því
að taka málið föstum tökum þvi
orðrómur gekk um að fikniefnsalar
hefðu suma innan lögreglunnar á
sinu bandi.
Saksóknarinn í Saloniki, Petros
Raptosolous, fékk upptökuna í
hendur og hlustaði á það sem Eleni
hafði að segja. Niðurstaðan af því og
lögreglurannsókn, sem hófst eftir að
Pilarinos lögreglufulltrúi fékk of-
anígjöf, varð sú að „kötturinn“ og
félagar hans voru kærðir fyrir
nauðgun og morð. Málflutningur
hefur ekki farið fram enn en víst
þykir að mannanna bíði langur
fangelsisdómur eftir réttarhöld sem
heQast siðar á þessu ári.
Eftirmálinn
Eleni Fotiadou er orðin þjóðhetja
í Grikklandi. Henni er fagnað eins
og væri hún þátttakandi í gömlum
grískum harmleik.
Hún seldi sig á götunum til þess
að geta upplýst morð dóttur sínnar
og komið því til leiðar að þeir seku
fengju refsingu. Það þykir hetjudáð
sem muni ekki gleymast í bráð.
Móðirin sem gerðist
vændiskona
r“L'nnin af
iru-
nni
Enginn vissi
neitt
Faðir Evu, Stavros,
rak lítið iðnfyrirtæki
en móðirin var iðn-
verkakona. Þau hjón
höfðu lifað fábrotnu
lífi með þremur dætr-
um sem þau höfðu
eignast. Engan grun-
aði að Eva væri fíkill
og þegar það spurðist
út hvemig lífi hennar
lauk þótti það ekki að-
eins dapurlegt heldur
skömm fyrir fjölskyld-
una. Málgefnar konur
vom fljótar að breiða „Kötturinn" sem hét í raun Savas Chatziyannidis.
út söguna um örlög
Evu í næstu þorpum.
Þegar bíllinn með kistuna nálgað-
ist kirkjugarðinn fylltust augu El-
eni af támm. Og áður en kistan var
látin síga í jörðina kraup hún við
hana. Að grískum sið hafði hún beð-
ið um að láta opna kistuna svo hún
gæti gefið dóttur sinni „síðasta
kossinn". Þegar Eleni beygði sig
yfir hina látnu dóttur sína tók hún
eftir rauðum blettum á hálsi henn-
ar, rétt eins og hún hefði verið
kyrkt. Þá sá hún að tennur höfðu
verið slegnar úr henni og marblett-
ir vora á hand- og fótleggjum.
Eleni fór að svima og gat vart
staðið í fætuma, því henni var ljóst
að dóttir hennar hafði verið beitt of-
beldi áður en hún dó. Ýmsir við-
staddra tóku eftir að ekki var allt
með felldu, gengu að kistunni og
sáu þá hvernig líkið leit út.
Fór á diskótek
Peni, sautján ára systir Evu, var
sú síðasta í fjölskyldunni
sem sá hana á lífi. Það var 10.
júni. Þá höfðu hún og vinkona
hennar hitt Evu á aðalgötunni í
Saloniki. Þær höfðu fengið sér
kökubita saman á veitingahúsi og
talað um ný dægurlög. Mjög hlýtt
var í veðri og áður en þær skildu
bað Eva þjóninn um vatnsglas því
hún sagðist vera þyrst. Þá bar hún
engin merki þess að vera undir
áhrifum fikniefna frekar en
endranær.
Miðað við gríska siði var Eva
mjög nútímaleg. Hún umgekkst
unga menn frjálslega og þegar hún
kvaddi systur sína, Peni, og við-
konu hennar sagðist hún ætla á
diskótek.
Það kvöld kom Eva ekki heim, og
næstu þrjá daga spurðist ekkert til
hennar. En fyrir hádegi sunnudag-
inn 14. júlí, þegar Eleni var að búast
til að fara tU kirkju, hringdi maður
hennar, Stavros, og sagði að Eva
væri dáin og líkið væri í líkhúsi.
Dánarorsök ekki dregin
íefa
Lögreglan skýrði foreldrunum
svo frá að lík Evu hefði fundist á
byggingarsvæði. Við hlið þess hefði
fundist sprauta og í henni hefðu
verið leifar af heróínskammti. Ljóst
Eleni Fotiadou í gervi vændiskon-
unnar með viðskiptavini.
Honum var hins vegar sagt að á því
væri eðlileg skýring því Eva hefði
dottið í vímu.
Þegar Eleni sá blettina þar sem
hún stóð yfir opinni kistu dóttur
sinnar útfarardaginn vöknuðu með
henni miklar grunsemdir.
Fljótlega eftir jarðarförina fór
hún að umgangast fikla og spyrja
hvort þeir hefðu þekkt dóttur henn-
ar. Enginn þeirra kannaöist við
hana. Það styrkti enn gruninn um
að Eva hefði verið myrt.
Símhringingin
Eleni fór til lögreglunnar og sagð-
ist hafa rökstuddan grun um að
málið hefði ekki fengið þá athygli
sem þörf hefði verið á. Nikolas
Pilatinos lögreglufulltrúi svaraði
því þá til að hann gæti vel skilið
sorg hennar en í þessu máli væri
ekki hægt að gera meira. Það væri
ekki nýtt að foreldrar fikla neituðu
að trúa því hvernig komið væri fyr-
ir bömum þeirra.
Miðvikudaginn 19. júlí var Eleni
ein heima þegar síminn hringdi.
Þegar hún svaraði sagði ungur mað-
ur sem vildi ekki segja til nafns: „Ég
veit hver myrti dóttur þína. Þaö er
fikniefnasali sem gengur undir
nafninu Gattissios. Hann og félagar
hans í genginu nauðguðu Evu fyrir
aftan gömlu jámbrautarstöðina. Á
eftir myrtu þeir hana og sprautuðu
heróíni í líkið svo lögreglan héldi að
hún hefði dáið af of stórum
skammti."
Leitin hefst
Daginn eftir fór Eleni til einka-
spæjarans Stratos Barkirtziz
og bað hann að finna Gatissios,
en það var þó aðeins það nafn sem
hann gekk undir meðal fíkla, því
orðið þýðir „köttur“. Einkaspæjar-
anum leist illa á verkefnið. Hann
kvaðst óvanur málum af þessu tagi
og þar að auki væru fíkniefnasalar í
Saloniki hættulegir menn.
Eftir þennan fund ákvað Eleni að
taka málið í sínar eigin hendur.
Hún fékk sér ljósrauða hárkollu og
stuttpils. Síðan fór hún að venja
komur sínar í vændishverfið í
Saloniki á kvöldin. Til öryggis bað
hún Barkirtziz einkaspæjara að
hafa auga með sér úr fjarlægð ef
hún skyldi lenda í lífsháska. Þegar
Eleni hafði vanið komur sínar í
hverfið um hríð kynntist hún Litsu,
stúlku vann fjármagnaði fíkn sína
með vændi.
9. október trúði Litsa Eleni fyrir
því að „kötturinn" héti Savas
Chatziyannidis. „Hann er mjög
hættulegur," sagði Litsa. „Haltu þig
frá honum því hann er samvisku-
laus morðingi." Litsa gaf Eleni síð-
an nöfnin á þeim sem vom í gengi
„kattarins".
Eleni skömmu eftir morð dóttur hennar.
„Ég skalf af ótta
við að ég gæti ekki
leynt hatrinu á
honum,“ sagði El-
eni síðar er hún
lýsti því hvernig
það var að fara í
rúmið með mann-
inum sem hún
taldi víst að heföi
myrt dóttur sína.
„En hann virtist
ekki taka eftir
neinu óvenjulegu í
Kirkjúklukkurnar hringdu í litla
þorpinu rétt utan við Saloniki í
Grikklandi þann 17. júní í fyrra.
Jarðsetja átti tvítuga konu, Evu
Fotiadou. Þorpsbúar í sorgarklæð-
um hvísluðu dapurlega sín á milli
að Eva hefði dáið af of stómm
skammti af fíkniefni. Flestir þeirra
höfðu þekkt hana frá því hún var
lítil stúlka. Hún var
fædd í þorpinu, rétt
eins og hin fiörutíu og
fiögurra ára gamla
móðir hennar, Eleni
Fotiadou.
væri að Eva hefði dáið af því að
sprauta sig með of stóram skammti.
Þetta kom Fotiadou-fiölskyldunni í
opna skjöldu því ekkert hafði
nokkra sinni komið fram sem benti
til þess að Eva væri háð fíkniefnum.
Stavros, faðir Evu, tók eftir blett-
um á líkinu þegar hann kom til að
staðfesta að það væri af dóttur hans.
Eva Fotiadou.
Krossinn vísbending
Eleni fór nú að fylgjast með
Savas. Og dag einn sá hún systur
hans. Hún var með kross um háls-
inn sem Eva hafði átt. Þá var Eleni
ljóst að morðinginn hlaut að vera sá
sem ungi maðurinn, sem hafði
hringt án þess að segja til nafns,
hafði sagt.
Eleni hélt áfram að lifa hinu tvö-
falda lífi sínu. Á daginn var hún
iðnverkakona en á kvöldin reyndi
hún að komast að því í gervi vænd-
iskonu hvar og hvernig hún gæti
komist í kynni við „köttinn“.
Þann 25. nóvember, fimm mánuð-
um eftir að Eva dó, hitti hún hann á
krá við höfnina. í fyrstu fannst
henni hann Ijótur og heimskur að
sjá. Mest langaði hana til að ráðast
á hann en í þess í
stað gekk hún til
hans og sagði:
„Gefurðu í glas,
myndarlegi mað-
ur?“
Það gerði hann.
Þau töluðu saman
og hann tók boði
hennar um að fara
í rúmið með hon-
um gegn greiðslu.
Þau fóru á ódýrt
hótel
þar sem Eleni
hafði herbergi á
leigu. Undir rúm-
inu var upptöku-
tæki.