Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1999, Qupperneq 10

10
FIMMTUDAGUR 18. MARS 1999
Spurningin
Hvaöa árstími þykir þér
skemmtiiegastur?
(Spurt á Suðurnesjum)
Ragnar Bogi Petersen verslunar-
maður: Mér þykir vorið skemmti-
legast. Þá fara blómin og allur gróð-
ur að vaxa og það hlýnar í veðri.
Bergur Reynisson verslunarmað-
ur: Vorið því þá fara dömurnar að
fara í bikiní. Þá verður líka hægt að
spila fótbolta utanhúss.
Jóhann Gunnar Stefánsson versl-
unarmaður: Ég er hrifnastur af
haustinu því þá byrjar rjúpna- og
gæsavertíðin. Síðan er veðrið oft
gott og haustlitimir fjölbreytilegir.
Guðni Pálsson verslunarmaður:
Mér finnst sumarið og haustið
skemmtilegust því þá hitnar í veðri.
Þá er líka hægt að ferðast meira og
ég stefni á að gera meira af því að
fara á fjöll í sumar.
Ásdis Sigurðardóttir verslunar-
maður: Sumarið er skemmtilegast.
Þá er hægt að fara meira á hestbak og
vera meira úti, þó mér þyki vanta
meira af gróðri héma á Suðumesjum.
Málfríður Baldvinsdóttir hár-
greiðslumeistari: Sumarið er
skemmtilegast því þá er svo bjart og
oftast hlýrra og betra veður.
Lesendur
Verðbréfahrun
- og hvað svo?
Bréfritari telur að umskipti á fjármagnsmarkaði hér leiði til þess að sparnað-
ur í bönkum og hvers konar innlánsstofnunum verði bjargvættur almenn-
ings.
Einar Jóhannsson skrifar:
Versnandi afkoma ýmissa stór-
fyrirtækja hér á landi em merki
þess að ekki er vænlegt fyrir hina
almennu fjárfesta - og þá á ég við al-
menning sem vill kaupa hlutabréf í
stað þess að spara samkvæmt gamla
hættinum - að sanka að sér miklu
af bréfum í þessum fyrirtækjum. Af-
koma sjávarútvegsfyrirtækja mun
frekar fara versnandi en hitt á
næstu árum ef spár ganga eftir um
afkomu þessara fyrirtækja. Umrótið
hjá Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna
og slök afkoma síðustu tveggja ára
segir manni að gengi hlutabréfa þar
innanborðs sé alltof hátt skráð því
afkoman stendur ekki undir mark-
aðsverðinu. Og miðað við umsvifin
þar hefði afkoman átt að vera mun
betri. - Og þegar ekki blæs byrlegar
hjá móðurfyrirtæki sjávariðnaðar-
ins, ef svo má kalla SH, þá er ekki
við því að búast að menn hlaupi eft-
ir hlutabréfum í öðrum og smærri
einingum í þessum markaðsgeira.
Umbrotin hjá Aðalverktökum
lofa heldur ekki góðu um framhald-
ið. Hvað sem líður góðæri og þrýst-
ingi á meiri byggingarframkvæmd-
ir hér á þéttbýlissvæðinu sýnist
mér að eftirspum eftir lóðum verði
ekki eins mikil og margir ætla.
Vatnsmýrarsvæðið við og í kring-
um Reykjavíkurflugvöll þar sem
væntanlega verður byggt að ekki
löngum tíma liðnum (því flugvallar-
endurbætur verða ekki inni í mynd-
inni hjá næsta samgönguráðherra,
sem betur fer) mun anna eftirspurn
eftir íbúðum um langan tíma. Það
er því sýnd veiði en ekki gefin að
horfa til verðbréfaeignar í bygging-
arbransanum með tilliti til stórauk-
inna byggingarframkvæmda vítt og
breitt á þéttbýlasta svæðinu hér
sunnanlands.
Ég spái því og hef fyrir mér tal
mér fróðari manna að verðbréfa-
markaðurinn kunni að skaðast
verulega innan skamms, jafnvel svo
að hrun verði. Hvað gera menn þá?
Eg tel líklegast að þau umskipti
leiði til þess að sparnaður í bönkum
og hvers konar innlánsstofnunum
verði bjargvættur almennings. Það
er líka hinn heilbrigði háttur sem
enn tíðkast víðast hvar í hinum
vestræna heimi. Það verður líka
vænlegasti kosturinn fyrir okkur ís-
lendinga verði skipt um gjaldmiðil.
En það er næsta mál á dagskrá í ís-
lenskum efnahagsmálum og um leið
það brýnasta.
Slysafréttir og órétt-
mæt gagnrýni
- svar við lesendabréfi 11. mars
Heiðrún Rósa Sverrisdóttir skrifar:
Slys eru alltaf alvarlegur hlutur
og óþarfi að lita öðruvísi á þau. í út-
varpsfrétt nýlega kl. 16.00 segir að
refaskytta sé mikið slösuð og kl.
19.00 að maðurinn hafi fengið hagla-
skot í gegnum hægra hné. Þetta
kallar Ari (bréfritari í DV 11. mars
sl.) nauðaómerkilegar slysafréttir
og vill ekki heyra. Ég verð að segja
að ég vil frekar búa i þjóðfélagi sem
lætur sig varða svona atburði held-
ur en þar sem slys þurfa að vera dá-
lítið krassandi, helst dauðaslys til
að vera talin frétt.
Slysið varð þannig að refaskytt-
an, sem er bóndi, rann á svelli,
missti byssuna og haglaskot hljóp í
gegn um hné hans. Hann komst við
illan leik ofan af fjalli, 9 km leið, á
vélsleða, með fótinn dinglandi við
sig og hefði skotið farið í gegn um
slagæðar aðeins aftar í hnénu væri
hann líklega ekki til frásagnar.
Hann var svo heppinn að ná þyrlu-
sveitinni sem var þarna við æfingar
og var að tygja sig til brottfarar.
Óvíst er hvort hann muni nokkurn
tíma geta beygt þetta hné framar.
Tófan slapp hins vegar og spurn-
ing hvort hún muni nú éta lömbin
hans með góðri lyst næsta vor. Það
gera nefnilega litlu sætu tófumar og
ég minni á að refa- og minkaskyttur
em ekki að leika sér eins og t.d. ég
þegar ég fer á rjúpnaveiðar heldur
era þær að verja búfénað sinn og
náttúruna.
Það era ekki alltaf snyrtilegar að-
farir hjá tófunni eða minknum og
þeir sem hafa séð dýrbitna kind eða
rústir æðarvarps líta kannski öðr-
um augum á þessi rándýr en aðrir.
Það er góður siður að afla sér upp-
lýsinga áður en fullyrt er um hluti
og ekki er verra að hlusta vel á þær
fréttir sem maður ætlar að gagn-
rýna.
Verslunin í landinu
Enn í dag eru bændur ófrjálsir menn, bundn-
ir við risavaxið batterí Búnaðarsambands-
ins, segir m.a. í bréfinu.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Verslun í landinu er samofin
byggðasögu íslendinga. Landnáms-
menn hafa áreiðanlega stundað ein-
hvers konar viðskipti sín á milli
sem flokka má undir þessa starf-
semi. Verslunarsagan er, finnst
mér, dálítið skrautleg á köflum. Á
tímum einokunarinnar var til að
mynda ekki óalgengt að fólk væri
neytt til að kaupa sér soðninguna í
ákveðinni verslun á ákveðnum stað.
En má ekki segja sömu sögu um
kaupfélögin hvaö bændur áhrærir?
Bændurnir leggja inn lömb sín til
slátrunar á haustin og taka and-
virði dilkanna út i nærliggjandi
kaupfélagi. Þetta gerðist vitanlega á
tímum kaupfélaganna sem
nú er búið að leggja af að
stærstum hluta. Enn í dag
eru bændur liggur mér við
að segja ófrjálsir menn,
bundnir við risavaxið batt-
erí, Búnaðarsambandið,
sem á móti stillir ríkisvald-
inu upp við vegg. r
Á okkar tíð er verðlag
frjálst sem á móti hefur leitt
til byltingar á sviði verð-
lagsmála. Undantekningin
frá þessu eru einokunarfyr-
irtækin sem starfa í land-
inu. Þessi fyrirtæki hafa
undantekningalaust staðið
sig illa. Og þótt þjónustan
sé oft ágæt er dýrt að nota
þau. Og það snýr beint að
fólkinu, neytendunum. Menn geta
nú spurt sig hvort um algjöran við-
snúning sé að ræða á viðskiptasvið-
inu eða hvort enn sé verslunin æði
skrautleg á köflum.
DV
Háskóli á Akureyri
Drifa hringdi:
Ráðamenn á Akureyri hugsa ekki
dæmið til enda þegar þeir fagna bygg-
ingaframkvæmdum við Háskólann í
bænum. Þótt ekki sé nema bara með
tilliti til launa þeirra sem starfa í
byggingaframkvæmdum á Akureyri
og eru mun lægri en þeirra fyrir
sunnan og reyndar um allt land. Aðal-
atriðið er þó hitt að Háskólinn á Ak-
ureyri er ekki framtíðarmúsik fyrir
einn eða neinn í bænum yfirleitt.
Þessi stofnun gefur nákvæmlega ekk-
ert af sér fyrir bæjarfélagið. Hér fyrir
norðan er hið mesta basl á flestu, eng-
inn iðnaður eftir og flest horfið til
annarra byggðakjarna. Þessum 414
milljónum sem áætlaðar eru í bygg-
ingu 2. áfanga Háskólans er á glæ
kastað líkt og í menningarhúsin sem
lofað er til landsbyggðarinnar. Allt
ómagafyrirtæki en ekki til afrakstrar
fyrir nokkra sálu. Eins og þau vantar
þó svo sárlega til að halda fólkinu í
byggðunum.
Valtað yfir
aðgerðina
Þórarinn hringdi:
Ekki verður annað séð af aðgerð
lögreglu og tollgæslu vegna smygl-
vamings í Goðafossi og gæsluvarð-
halds áhafnarinnar en að búið sé að
valta yfir aðgerðina. Dómsvaldið er
þarna líkt og oft áður óvinur almenn-
ings sem vill harðar aðgerðir gegn
smyglurum á vímuefnum hvers kon-
ar. Satt að segja er óvitað hve mikill
hluti vímuefna, þ.m.t. eiturlyfi og dóp
svokallað kemur með skipum hingað
til lands. Það er ekkert auðveldara en
að stinga á sig vímuefnum í töfluformi
eða öðru og fara með í land. Það er
ekki leitað á skipshöfn er þeir fara frá
borði á meðan skip stendur hér við.
Það var rétt af lögreglu að kæra úr-
skurð dómara í Héraðsdómi.
Ekkert um
Kaupmannahöfn
K.S. skrifar:
Nýlega fékk ég fjóra ferðabæklinga
á söluskrifstofu Flugleiða við Lauga-
veg. Allir bæklingamir voru hver öðr-
um betri. Ég saknaði þess hins vegar,
að hvergi var orð um borgina fógru
við Sundið, Kaupmannahöfn. Þetta
finnst mér furðulegt. í þessum frá-
bæra bæklingi í fyrra, Út í heim, voru
Kaupmannahafnar og hótelum þar
gerð mjög góð skil. Nú er þessu ekki
að heilsa. Þetta hlýt ég að flokka und-
ir meiriháttar vanrækslu.
Vilja ekki „raskið"
Friðrik skrifar:
Maður fer nú að þreytast að heyra
um þessi snjóflóð á ísafirði og annars
staðar í nágrenninu. Yfirvöld virðast
ekki hafa erindi sem erfiði í þeirri
viðleitni að firra fólk óþægindum
vegna hugsanlegra flóða, og frekar
vill fólk dvelja um kyrrt í húsum sín-
um, þótt þau séu sýnilega ekki annað
en flóðamatur i næsta flóði en að
rýma húsin. Það er mikið „rask“ að
rýma húsin segja menn þarna vestra
og vilja bara sofa á sínu græna þar til
yfir lýkur. Auðvitað er það mikið
rask að flytja fimm manna fjölskyldu
i hvert sinn sem rýma þarf húsin
vegna flóðahættu. En þarna vill fólkið
búa og eiga hættuna yfir höfði sér.
Sumir vilja hugsanlega ekki að menn
skipti sér af einu eða neinu, heldur
ekki almannavörnum!
Sviladeilan og
skafmiðinn
Unnur skrifar:
Mér finnst svilamir fræknu sem
héldu upp á afmæli sitt sameiginlega
og deildu öllum kostnaði nema skaf-
miðanum fræga sem bíllinn vannst út
á, vera það hlægilegasta sem fréttir
hafa fjallað um það sem af er árinu.
Svilinn sem „svindlaði" og seldi bíl-
inn og var búinn að eyða stórum
hluta andvirðisins er ljóst dæmi um
íslendinginn sem ekki má áskotnast
fé fyrr en hann hefur eytt því. Já,
„þessir íslendingúr", segi ég nú bara
eins og sú pólska í Spaugstofunni. Já,
hún ætti að sýna okkur afmæli svil-
anna og skafmiðann fræga í ljósi fá-
ránleikans.