Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.1999, Qupperneq 14

14

ÞRIÐJUDAGUR 13. APRÍL 1999
Sporin á fletinum taka smám saman á sig mynd. Þegar
upp er staðið er þessi mynd orðin að listaverki. Listamenn-
irnip sem hér er rætt við, segja þetta einungis áhugamál.
Hrafnhíldur og riddaramir sex
Afyrri öldum mátti á mörgum
íslenskum heimilum sjá for-
láta teppi sem skartaði sex
riddurum. Eitt slíkt hefur hangið
uppi í Þjóðminjasafiiinu. Teppið er
vinsælt enn þann dag í dag og marg-
ir sitja og sauma út eftirlíkingar.
Hrafnhildur Magnúsdóttir banka-
starfsmaður er í þeim hópi.
„Ég hef sjaldan gert handavinnu
sem mér finnst eins skemmti-
leg.“ Saumaskapurinn tók
nokkra mánuði þótt
Hrafn-
hildur
hafi oft
setið og
saumað á
því tíma-
bili en ára-
tugur er
liöinn síð-
an mynd
komst á
teppið. ís-
lenskara get-
ur teppið
varla verið
en það er
saumað með
gamla ís-
lenska kross-
sauminmn.
„Ég saumaði
teppið með
vissan vegg í
„Eg hef sjaldan
gert handavinnu
sem mér finnst
eins skemmti-
leg.“
einum ganginum á heimili mínu í
huga. Þegar það var tilbúið sá ég að
það passaði ekkert
á vegginn. Það
var því hengt
upp í stofu.“
Hrafnhildur seg-
ir að það skipti
engu máli
a ð a
tíll sé
r í k j -
*M|
andi á heimilum - riddarateppið
passi alls staðar. „Þetta er eins og
fallegt málverk."
Þegar riddarateppið var komið á
sinn stað hóf Hrafnhildur að sauma
enn stærra teppi sem kallast Ævi
Jesú. Það er saumað með sama
saumi og riddarateppið og í því eru
sömu litir. Hrafnhildur er ekki enn
búin með það teppi. Dóttir hennar
mun hins vegar hengja það upp hjá
sér þegar saumaskapnum lýkur.
Fyrir utan Ridd-
arateppið eru
tveir klukku-
strengir eina út-
saumaða handa-
vinnan sem
hangir uppi á
heimili Hrafn-
hildar.
„Það er gaman
að sauma út og
skemmtilegt að
sjá verkið verða
að einhverju í
höndunum á
manni. Mér
finnst svo gaman
að skapa eitt-
hvað.“
Hrafnildur á eftir
að skapa meira.
Hún á þrjú böm.
Eitt þeirra fær
Ævi Jesú. Hún á
eftir að
eitthvað
hin tvö.
-SJ
„Ég ætla bara að klára það sem ég á. Ég er ekki viss um að ég kaupi mér
neitt þegar ég er búin með þetta.“
Nálin í stað prjónanna
sauma
fyrir
nna Þórarinsdóttir gekk í
Húsmæðraskólann á Hall-
k ormsstað á fimmta áratugn-
um. Eins og aðrar tilvonandi hús-
freyjur lærði hún þar listina að
sauma út og prjóna - þar lærði hún
m.a. gobelinsaum og fomíslenskan
saum. Áhuginn á hannyröum
kviknaði innan veggja skólans. Hún
hafði þó saumað og prjónað fyrir
þann tíma.
Af saumaskapnum fmnst henni
mest heiilandi aö telja út. „Það er
mest spennandi að sjá hvemig þetta
skapast." Hún segist ekki halda að
eitthvert listamannseðli í sér brjót-
ist þá upp á yfirborðið. „Ég held að
þetta sé meira áhugi.“
Anna var með stórt heimili á
árum áður og vann í ræstingum í
tæp 40 ár samhliða því að
passa bamabörnin. Útsaum-
urinn lá því niðri
áratugum saman
þótt hún hafi bók-
staflega haft ýmis-
legt á prjónunum i
gegnum árin. Hvað prjónaskapinn
varðar prjónaði Anna m.a. peysur
fyrir ístex á sínum tíma. „I gamla
daga prjónaði ég stundum peysur
sem ég seldi í Rammagerðina og
Álafoss." Hún hætti því fyrir um 10
árum. „Það var svo mikið framboð."
Nálin tók hins vegar við af prjón-
unum fyrir rúmu ári þegar hún
hætti að passa bamabörnin. „Þá
byrjaði ég að klára púðana mína
sem ég er búin að eiga i yfir þrjátíu
ár. Þeir vom búnir að liggja niðri í
saumaborði.“ Anna hlær að þessu
framtaksleysi sínu. „Ég er núna að
sauma rósamynsturspúða." Púðinn
er einn af þeim sem legið höfðu í
saumaborðinu.
„Ég ætla bara að klára það sem ég
á. Ég er ekki viss um að ég kaupi
mér neitt þegar ég er búin með
þetta."
Anna er spurð hvað hún ætli að
gera við alla púðana þegar hún
verður búin með þá. „Ég veit það
ekki. Það hirðir þá einhver þegar
maður er horfinn." -SJ
Leikur með liti
Þær
Mr ristín Gylfadóttir var sjö ára
þegar móðir hennar kenndi
■ henni að pijóna. „Ég man eft-
ir henni alltaf með eitthvað í hönd-
unum. Hún var að sauma kjóla á
okkur sysfimiar og að prjóna peys-
ur á allan systkinahópinn.“
Kristín segist hafa verið heppin
með handmenntakennara í gmnn-
skóla. „Áhugi minn á hannyrðum
var aldrei drepinn niður, hvorki í
skólanum eða heima. Uppeldið var
líka þannig að ég sat aldrei aðgerða-
laus. Ég var annað hvort að lesa eða
með handavinnu."
Þótt Kristín hafi veriö iðin með
prjónana hefúr nálin líka heillað.
Henni finnst hönnun Kaffe Fassett
sérstaklega áhugaverð. Hún hefur
saumað mynd og púða sem er hönn-
un hans. Núna er hún með annan
púða eftir hann á milli handanna.
„Það sem heiUar mig við Fassett
er hvað hann getur leikið sér með
liti í sama mynstrinu. Þegar ég hef
pijónaö mynstur eftir hann verð ég
að halda áfram því mér finnst ég
verða að sjá hvemig næsti litur
„Það eru ekki mörg ár síðan fólki fannst hálf hallæris-
legt að vera að sauma út og prjóna. Núna er það hins
vegar svolítið inni á kortinu." DV-mynd Teitur
tíma. „Það er
nóg til að
ég fari
afslöpp-
uð í
rúmið."
H ú n
segir
að al-
menn-
ingur
s é
núna farinn að velta fyrir sér vinn-
unni á bak við útsaum og prjóna-
skap. „Það eru ekki mörg ár síðan
fólki fannst hálf
hallærislegt að
vera að sauma
út og prjóna.
Núna er það
hins vegar svo-
lítið inni á kort-
inu.“
-SJ
passar við þann lit sem ég er að
nota.“
Kristín vinnur vaktavinnu. Oft
þegar hún kemur heim um
miðnætti finnist
henni gott að setj-
ast niður með
h a n d a
vinnu í
u i
hálf-
B gjj