Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.1999, Page 15

ÞRIÐJUDAGUR 13. APRÍL 1999
Aldís við stýrið í rútunni
sem hún ekur sumarlangt
með erlenda ferðamenn.
DV-mynd E.ÓI.
Aldís Aðalbjarnardóttir, leiðsögumaður og rútubílstjóri:
Starfið sameinar það skemmtilega í lífinu
Hvað fær konur til að söðla al-
gerlega um þegar komið er á
fullorðinsaldur? Tilveran hitti
þrjá kjarnorkukonur sem hver
um sig átti sér draum og lét
hann rætast.

.
hérrar“
ig hafði lengi dreymt um
að verða leiðsögumaður.
' Ég ólst upp við öll almenn
sveitastörf og finnst gaman aö
takast á við krefjandi verkefni. Með
leiðsögumennskunni tekst mér að
sameina allt sem mér finnst
skemmtilegast í lífinu: kennsluna,
áhuga á mannlegum samskiptum og
ástina á landinu okkar,“ segir Aldís
Aðalbjarnárdóttir sem síðastliðin
tvö ár hefur gert út rútu og ekið er-
lendum ferðamönnum vítt og breitt
um landið.
Aldís er grunnskólakennari og
stundar nám við HÍ. Fyrir nokkrmn
árum skellti hún sér í meiraprófið.
Þá var hún búin að ákveða að verða
leiðsögumaður og bílstjóri. Eitt
leiddi af öðru, hún stundaði nám i
Salzburg i Austurriki í eitt ár og
lauk síðan prófi í Leiðsögumanna-
skólanum. Að þvi loknu festi hún
kaup á tólf manna rútu og þá var
allt til reiðu að láta drauminn ræt-
ast.
„Það er mjög gaman að ferðast
með útlendinga um landið og upp-
lifa hvemig þeir skynja náttúmna.
Þjóðverjar eru stór hluti minna far-
þega og þeir em með afbrigðum vel
lesnir og hinir bestu farþegar. Ferð-
imar hafa gengið ljómandi vel og ég
er þegar farin að hlakka til sumars-
ins,“ segir Aldís.
Efins á svip
Aðspurð hvort ferðamönnunum
bregði ekki brún þegar þeir mæta
þessari finlegu konu og komast að
raun um að hún ætli að sjá um þá
að öllu leyti, segir Aldís: „Ég stríði
karlmönnunum stimdum á því i lok
ferðar að þeir hafi verið efins á svip
þegar ég hoppaði út úr bílnum
fyrsta morguninn. Þeir harðneita
því en em mjög hjálpsamir, t.d. við
Sigfríð Þórisdóttir:
Fertugsaldurinn tímamót hjá mörgum
Fyrstu þrjú árin voru ansi
strembin og ég fómaði launum
fyrir markaðssetningu. Sem bet-
ur fer gafst ég ekki upp því þetta er
gefandi og skemmtilegt starf. Potta-
galdrar vora stofnaðir frekar af tilvilj-
un sem púslast svo saman hárrétt
þegar litið er yfir farinn veg. Svo virð-
ist sem fertugsaldurinn séu tímamót
hjá mörgum. Ný
framtíð blasir
tækisins ná enn lengra aftur eða til
ársins 1989. „Ég hafði verið atvinnu-
laus í þrjá mánuði og það átti afar illa
við mig. Á þessum tíma var Kolaport-
ið að hefia starfsemi og mér datt í hug
að setja saman nokkrar kryddblöndur
og selja. Þetta vora gamlar formúlur
sem ég hafði
geymt með
sjálfri mér
við og spum-
ingin hvort
menn grípa
hana eða lalla
áfram sömu
götuna,“ segir
Sigfríð Þóris-
dóttir um
fyrstu
árin í
íyrir-
tæki
sem
hún
stothaði
fyrir si
árum.
Sig-
fríð
segir
þó tilurð
íyrir-

Sigfríð á kafi í
kryddframleiðsl-
unni ásamt starfs-
konu sinni, Jónínu G.
Haraldsdóttur.
frá því
ég rak
veit-
ingahús nokkrum árum áður. Við-
brögðin vora jákvæð og ég fylltist
auknu sjálfstrausti. Skömmu seinna
hóf ég nám í iðnrekstrarfræðum í
Tækniskólanum og lauk prófi þaðan
árið 1993.“
Sigfrið segist ekki gefa mikið fyrir
klisjur um hvort hvort konur stjómi
fyrirtækjum öðravísi en karlar.
„Simone de Beauvoir sagði að konur
fæddust ekki konur heldur yrðu að
konum. Þessu er ég fyllilega sammála
því ég fæddist maður og er enn mað-
ur. Samfélagið kann að líta á mig sem
konu en ég manneskja. Meginrök að
baki sjálfstæði maimeskjunnar era
rökhugsun og hugsanlega þurfa
konur að tileinka sér meiri rök-
hugsun án þess þó að sleppa tak-
inu á þroskaðri innsæisvitund
sinni. Rökhugsun leiðir til
abstrakthugsunar við þann vit-
undarskilning og þá fyrst getur
einstaklingurinn orðið full-
meðvitaður um sjálf-
stæði sitt og and-
legt frelsi,“ seg-
ir pottagaldra-
konan Sigfríð
Þórisdóttir.
-aþ
að hlaða kerruna."
Aldís leggur mikla áherslu á að
ferðamennirnir, sem hún kallar
reyndar alltaf „gesti“, njóti ferðar-
innar sem best. Á kvöldin tekur
hún gjaman fram nikkuna og leikur
fyrir þá íslenska tónlist. „Ég kenni
þeim alltaf eitt lag og einn íslenskan
dans. Mér finnst mikilvægt að þeir
fái fullkomna tilfinningu fyrir landi
og þjóð,“ segir Aldís Aðalbjamar-
dóttir, leiðsögumaður og rútubíl-
stjóri.
-aþ
Ragna S. Óskarsdóttir verslunareigandi:
Hafði lengi dreymt um
að opna verslun
raumurinn um að eiga
i barnafataverslun hafði
blundað með mér í fjölda-
mörg ár. Ég hafði unnið í bamafata-
verslun og fannst það skemmtilegt
starf. Ég vissi samt aldrei hvenær
eða hvort ég myndi láta verða af
þessu,“ segir Ragna S. Óskarsdóttir,
eigandi barnafataverslunarinnar
Krilisins.
Fyrir tveimur árum átti Ragna
von á bami og sá þá að
nú væri tækifærið
til að breyta til. Á
þeim tíma var ^
hún i góðri stöðu
sem skólastjóri ->
Viðskipta- og v J
tölvuskólans en
ákvað að segja starf-
inu lausu.
„Tíminn í skólan-
um var í alla
staði mjög
góður en
starfinu
fylgdi gríðar-
legt álag. Ég
var orðin
þreytt á
vinnuálag-
inu og
langaði að
breyta til.
Þar sem ég
var hvort sem
var á leið í fæð-
ingarorlof
ákvað ég að
láta slag
standa og
náði mér i um
boð fyrir bamafot.
Eitt leiddi af öðru
og ég opnaði verslun
ina nokkru síðar. Son-
urinn fór snemma að
fylgja mér í vinnuna en
þrátt fyrir að starfinu fylgi stundum
álag þá finnst mér miklu meiri
kyrrð í því sem ég er að gera núna,“
segir Ragna.
Rögnu fæddist síðan dóttir i októ-
ber og hún segir ganga ágætlega að
samræma fjölskyldulífið verslunar-
rekstrinum. „Það er voðalega gam-
an að vera í starfi þar sem fjölskyld-
an getrn- verið með, fyrir utan hvað
það er gaman að vinna við hluti
sem maður trúir
á,“ segir
Ragna S.
Óskarsdótt-