Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.1999, Blaðsíða 16
CYAN MAGENTA
16
ÞRIÐJUDAGUR 13. APRÍL 1999
■^GÍfem
m ■
o
»
Á
mótorfáki
Þegar sólin hækkar á lofti
dusta mótorhjólaáhuga-
menn rykið afmótorfák-
unum, sem legið hafa í
híði yfir vetrarmánuðina.
Þetta sama fólk fer þá úr
hefðbundnum vinnufötum
en fer í staðinn í svarta
leðurgalla og setur á sig
fráum
hjálm. Þá þekkir enginn
þingmanninn, kaupmann-
inn...
Siv Friðleifsdóttir alþingismaður:
Siv er glæsileg þegar
hún er komin í leður-
skrúðann, en hún
segir leðrið lífsnauð-
synlegt þegar ekið er
á mótorhjóli.
DV-mynd ÞÖK
Það er
alltaf
gott þeg-
ar vorið kemur og
þaö styttist í að maður geti notað
mótorhjólið. Ég fer af stað þegar það
er orðið
hlýtt í veðri.
Mér finnst ekk-
ert gamar. i
vondu veðri og það
er kaldara en margur
heldur að þeysa um á
mótorhjóli,“ sagði þingmað-
urinn Siv Friðleifsdóttir þegar Til-
veran heimsótti hana á dögunum.
orhjólin eru
eins konar fjöl-
skyldusport hjá Siv, því
systkinahópurinn, tveir bræður
og tvær systur, eru öll með vélhjóla-
próf. „Þetta er sennilega dálítið sér-
stakt hjá okkur að vera fjögur systk-
ini með mótorhjólapróf, en ég og
Ingunn Mai systir mín eigum hjólið
saman,“ segir Siv.
Mótorhjólið er fyrst og fremst frí-
stundagaman hjá Siv, en hún viður-
kennir að hún hafi nokkrum sinn-
Með blómvönd frá þing-
flokknum í bakpoka
segir leðrið lífsnauðsynlegt þegar
ekið er á mótorhjóli. „Leðrið
bjargar miklu; bæði hvað varðar
kulda og ekki síst slysahættu. I
starfi mínu sem sjúkraþjálfari hef
ég í gegnum tíðina meðhöndlað
marga eftir vélhjólaslys. Fólk
verður að vera þess meðvitað að
það getur verið hættulegt að ferð-
ast á vélhjóli og ég reyni alltcif að
fara varlega," segir Siv.
Þegar Siv er beðin að rifja upp
skemmtilega sögu í sambandi við
mótorhjólið, segir hún fyrst koma
upp í hugann atvik sem átti sér
stað i fyrra. „Ögmundur Jónasson
var að fagna fimmtugsafmælinu
sínu og ég ákvað að fara á hjólinu
í veisluna. Ég setti blómvönd frá
þingflokki framsóknarmanna í
bakpoka og lagði af stað. Það var
svolítið fyndið að þegar ég tók af
mér hjálminn og heilsaði afmælis-
barninu, sem þekkti mig strax, tók
ég eftir því að Ólafur G. Einars-
son, forseti þingsins, sem stóð við
hlið Ögmundar, horfði skringilega
á mig. Hann virtist ekki þekkja
mig í þessari múnderingu og það
var ekki fyrr en ég sagði: Blessað-
ur, þetta er Siv, að hann kveikti á
perunni og fór að hlæja,“ segir Siv
Friðleifsdóttir.
-aþ
um farið á hjólinu niöur í þing og í
ráðuneytin á fundi - og auðvitað
vakiö athygli kollega sinna. „Það
sem heillar mig helst við mótor-
hjólið er frelsið
s e m
þaö
veitir manni
og krafturinn sem maður finnur í
tækinu. Ég hef gaman af því að ferð-
ast á því á góðviðrisdögum. Það er
allt önnur og skemmtilegri tilfinn-
ing að sitja á hjóli miðað við það að
vera inni í bíl. Maður sér hlutina í
annarri vídd.“
Virtist ekki þekkja mig
Siv er glæsileg þegar hún er
komin í leðurskrúðann, en hún
Þorsteinn Hjaltason fólkvangsvörður:
Ekkert sem truflar
orsteinn Hjaltason, fólk-
vangsvörður í Bláfjöllum,
þeysist um á snjósleðum og
skíðum á vetuma. Á vorin dustar
hann rykið af Suzuki Intruder mót-
orhjólinu sínu sem hann keypti í
fyrravor. „Draumurinn um að
kaupa hjól hafði blundað lengi í
mér,“ segir Þorsteinn. Hjólið, sem
er svart og grænt, er 1500 cc.
Hann segir að sérstök tilfinning
vakni þegar hann þeysist um á vél-
knúna mótorfáknum úti á landi.
„Þetta er eithvert frjálsræði. Mað-
ur er einn í sínum hugarheimi og
það er ekkert sem truflar. Ég losna
líka við spennu ef hún er fyrir
hendi. Ef ég hjóla hins vegar í
bænum er ég ákaflega upptekinn
við umferðina því það má aldrei af
henni líta.“
Þótt Þorsteinn hafi ekki keypt
mótorhjól fyrr en í fyrravor hefur
hann haft próf á slíkan farkost í
um 40 ár. „Ég vann til margra ára
á bílaverkstæði lögreglunnar og sá
mikið um viðhald og viðgerðir á
mótorhjólunum í flotanum. Þá
lærði ég á mótorhjól."
Þorsteinn hefur viðrað hjólið
tvisvar sinnum á þessu vori. Lok-
aö var í fjöllunum annan í páskum
og þá notaði hann tækifærið og
sýndi sig og hjólið í Reykjavík og
nágrenni. Ferðimar eru þó stund-
um lengri. í fyrrasumar fór hann
hringinn í kringum landið auk
þess að fara aðra ferðir á Snæfells-
nes og út á Reykjanes. Hann býst
við að fara aftur hringinn í sumar.
Konan hans situr stundum aftan
á og eru þau þá bæði í réttu göllun-
um - í leðursamfestingum og með
hjálma. „Ég hef afskaplega mikla
ánægju af þessu.“
Þorsteinn kemst á eftirlaun eftir
fjögur ár. „Ég vona að ég verði þá
svo frískur að ég geti leikið mér
meira. Ég á svo mörg áhugamál,“
segir fjallkóngurinn. Fyrir utan að
sitja á mótorfákinum fer hann
mikið í ferðalög og stundar fjall-
göngm-. -SJ