Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.1999, Blaðsíða 11
ÞRIÐJUDAGUR 27. APRIL 1999
íennmg
u
Umsjón
Aðalsteinn Ingólfsson
Falskar vonir
Vatnspóstar fyrir nýja
öld
Andrea Bocelli.
Hress á
flautu
Marilyn
Mead er
flautuleikari
frá Houston í
Texas. Hún er
nú búsett hér á
landi og kom
fram á tónleik-
um á Sóloni ís-
landus á mánu-
dagskvöldið. Á
efnisskránni
voru svo til ein-
göngu lög eftir
Thelonius
Monk. Monk er
einn af höfuð-
snillingum
djassins og sér-
stæður per-
sónuleiki í tón-
listinni, bæði
sem tónskáld
og píanóleikari.
Lög hans inni-
halda yfirleitt
alltaf eitthvað
óvænt eða
öðruvísi, hvort
sem það nú eru undarleg tónbil eða hendingar sem færast til í takt-
inum, og mörg þeirra eru núorðið á dagskrá djassleikara um allan
heim. Með Mead léku þeir Sigurður Flosason á altsaxófón, Kjartan
Valdimarsson á píanó, Gunnar Hrafnsson á kontrabassa og Birgir
Baldursson á trommur.
Eins og oft áður þá blés Sigurður Flosason hreint frábærlega á köfl-
um, og hrynsveitin var örugg í sínu hlutverki. Marilyn Mead er ágæt-
ur flautuleikari og hressilegur
------ persónuleiki og hvatti bæði
hljómsveitina og áheyrendur
áfram. Það má vel heyra að hún
--------;------------------------ á sínar tónlistarlegu rætur í
Arsæll Másson Öðru fn ðjasf’sPun'nn er ekki
________ ________________________ mjog hnitmiðaður eða markviss
á djassvísu, en þokkalega
áheyrilegur þrátt fyrir það. Hún blés einn rólegan mollblús eftir
sjálfa sig, Give Me a Break nefndi hún hann. Honum fylgdi sú saga
að hún hefði sett hann saman á spítala eftir að hafa fótbrotnað í Rod-
ney King óeirðunum í L.A. Persónuleiki hennar sá um að halda uppi
ágætri stemningu meðal áheyrenda og á hún eflaust eftir að setja
svip á tónlistarlíf bæjarins, ef marka má þessa tónleika.
Marilyn Mead.
Jass
Eins og alþjóð
er kunnugt hefur
Ólafur Ingi Jóns-
son, forvörður hjá
Morkinskinnu,
lagt á sig ómælda
- og ólaunaða -
vinnu við að upp-
lýsa inn eðli og
umfang lista-
verkafalsana, sem
á síðustu misser-
um hafa valdið fjölmörgum einstaklingum
fjártjóni og drepið í dróma íslenskan lista-
verkamarkað. Það er því allnokkur viður-
kenning á þessu brautryðjendastarfi Ólafs
Inga að fyrir skömmu ákvað menntamálaráð-
herra, Bjöm Bjarnason, að veita honum
styrk upp á kr. 500.000 til að standa straum af
hluta af útlögðum kostnaði hans vegna rann-
sóknar á „véfengdum listaverkum", eins og
það heitir í bréfi ráðuneytisins.
Magnus Andersson
heitir gítarleikari
sem hélt tónleika í
Norræna húsinu á
sumardaginn fyrsta. í
efnisskrá var hann
sagður einn fremsti
gítarleikari Svía og
tekið fram að hann
hefði vakið nokkra
athygli fyrir flutning
sinn á nútímatónlist.
Tónleikamir voru þó
í hefðbundnara lagi,
rúmlega helmingur
efnisskrárinnar eftir
suðræn tónskáld á
borð við Tarrega, Al-
beniz og Villa-Lobos.
Fyrst flutti Magnus
tilbrigði op. 107 eftir
Mauro Giuliani við
stef eftir Hándel. Fyr-
ir þá sem ekki vita
var Giuliani uppi á
árunum 1781-1829,
frægur ítalskiu- gitar-
leikari sem samdi
m.a. þrjá konserta
fyrir hljóðfæri sitt.
Tónsmíðar hans Magnus Andersson.
krefjast töluverðra til-
þrifa og tæknikunnáttu og verður að segjast
eins og er að flutningur Magnusar olli
nokkmm vonbrigðum. Manni datt helst í
hug að hann hefði ekki verið nógu duglegur
við að æfa skala upp á síðkastið, því hlaup
og annað „fingraspil“ var fremur ójafnt. í
þokkabót var dauft yfir túlkuninni og hefði
að ósekju mátt leika sterkar víðast hvar.
Næst á dagskrá vom tveir menúettar eftir
Femando Sor, og síðan Capriccio eftir Luigi
Legnani. Tæknilega hafði Magnus þessi verk
Tónlist
Jónas Sen
ágætlega á valdi sínu, þó enn skorti mikið á
léttleikann og snerpuna sem gjarnan ein-
kennir suðræna gítartónlist.
Klór og þrusk
Skemmtilegra var að heyra Reisswerck eft-
ir samtímatónskáldið Klaus K. Húbler, þó
tónsmíöin væri í sjálfu sér ekki ýkja merki-
leg, aðallega klór og þmsk, sem vom samt
tilbreyting frá lognmollunni. Því miður sveif
aftur á mann svefnhöfgi í Fantasiu
Dowlands sem á eftir kom, og er Nocturnal
eftir Benjamin Britten byrjaði skapaðist
hætta á algeru meðvitundarleysi. Þetta er
samt spennandi verk sem hljómar eins og
verið sé að leika af fingrum fram, en þó ein-
göngu ef einhverjar andstæður eru í túlkun-
inni.
Ekki batnaði ástandið eftir hlé. Lagrima,
Adelita og Recuerdos de La Alhambra eftir
Tarrega, og Sevilla eftir Albeniz em frægar
og vinsælar tónsmiðar sem kalla á áreynslu-
lausa tækni, lýríska fegurð og dramatískar
andstæður. Ekkert af þessu var til staðar í
leik Magnusar, sérstaklega var síðasta verk
Tarregas stíflað og var úkoman beinlinis
átakanleg.
Svipaða sögu var að segja um verkin sem
á eftir komu, Angelus Waltz eftir Bent Sören-
sen, og prelúdíu nr. 1 og etýöu nr. 11 eftir
Villa-Lobos. Passing Away eftir slóvenska
samtímatónskáldið Uros Rojko var á hinn
bóginn nokkuð frumlegt. Það einkenndist af
sifelldu tifi sem barst frá strengjum gítarsins
yfir á aðra hluta hans, en er á leið virkaði
úrvinnsla grannhugmyndanna ekki sann-
færandi, kannski vegna þess aö mónótónsk,
taktföst byrjunin gaf fyrirheit um ærandi há-
punkt sem aldrei kom. Hið sama má reynd-
ar segja um tónleikana í heild sinni, sem
vom ekki sæmandi þeim sem í efnisskrá
er kaflaður einn fremsti gitar-
leikari Svía. Nema auðvitað
að þar á bæ séu gítarleikarar
almennt ekki góðir.
Menntamálaráðuneytið
styrkir Ólaf Inga
I síðustu viku var
gert uppskátt um nið-
hrstöður í hug-
myndasamkeppni um
vatnspósta á al-
mannafæri, sem efnt
var til í tilefni af 90
ára afmæli Vatns-
veitu Reykjavíkur. Er
ætlunin að koma
þessum vatnspóstum
fyrir á fjölfórnum
stöðum í bænum, svo
og á göngu- og skokk-
leiðum Reykvíkinga,
og verður sá fyrsti vígður 16. júni 1999. 138
tillögur bárust í samkeppnina og voru fjórar
þeirra valdar til frekari útfærslu: Aqua-
Aqua-Vatn-Vatn eftir Kristinn E. Hrafnsson
(á mynd), Nykur eftir Þórð Hall, Vatnsstrók-
ur eftir Önnu Lísu Sigmarsdóttur og Matt-
hew Rohrbach og Vatnsveita eftir Kari Elise
Mobeck. Eftir ljósmyndum að dæma virðast
þær uppfylla flestai- þær kröfur sem gerðar
voru til þeirra, m.a. um frumleik, notagildi
og viðhald. Þó læðast að leikmanni efasemd-
ir um útfærslu á íðilfrumlegri tillögu Krist-
ins E. Hrafnssonar af upprúllaðri
garðslöngu, sem kemur óhjákvæmilega til
með að safha í sig vatni og snjó. Auk þess
verður bronssteypa af skærgulu plasti aldrei
nema svipur hjá upprunalegri tillögu, jafnvel
þótt bronsið verði gulhúðað. Þá er líka fyrir
bí hluti af efnisverkan bronsins sjálfs.
List í spilavíti?
Almennt er umsjónarmaður menningar-
síðu þeirrar skoðunar að manninum sé gott
að hafa umhverfis sig fagra
hluti, myndverk og ar.naö
sér til augnayndis. Hins
vegar ber maðurinn
einnig nokkra ábyrgð
gagnvart þessum sömu
hlutum, myndverkum og
sjálfu markmiði allrar
listsköpunar. Eitthvað
samræmi, formrænt
eða hugmyndalegt, þarf
að vera milli lista-
verka og þess umhverf-
sem þeim er búið. Það gengur til
dæmis ekki að sýna myndverk sem þarfnast
gaumgæfilegrar skoðunar og umþóttunar á
háannatíma í Kringlunni. Lengi vel var líka
hlálegt að sjá styttu af sæfaranum mikla,
Þorfinni karlsefni, horfa fránum augum yfir
andamergðina á Tjörninni. Góðu heilli er nú
búið að koma Þorfinni fyrir við dvalarheim-
ili aldraðra sæfara, þar sem hann horfir í átt
til Ameríku.
Sömuleiöis verður að setja spumingar-
merki við þá ákvörðun tveggja listakvenna,
Erlu Axels og Gerðar Gunnarsdóttur (mynd),
að lána myndverk til skreytingar á nýjum
spilasal Háskóla íslands við Skólavörðustíg.
Með varkum sínum eru þær að ljá starfsemi
sem er í rauninni aöeins fremur ómerkilegt
peningaplokk, (og er þarna að auki í óþökk
nágranna), menningarlegt yfirbragð.
ítalskar
ballöður
Andrea Bocelli heitir geðslegur ítalskur tenórsöngvari sem fengið
hefur töluverðan meðbyr i heimalandi sínu á undanfórnum misser-
um og ekki að ósekju; röddin er þýð og þjál, minnir á köflum á hljóð-
færi Titos heitins Schipa. Ólíklegt er samt að ópemaðdáendur muni
nokkurn tímann sjá þennan ágæta söngvara á sviði þar sem hann
hefúr verið blindur frá fæðingu.
Þess í stað hefur Bocelli verið duglegur að taka upp tónlist af
ýmsu tagi, trúarlega tónlist og ítölsk þjóðlög sem sennilega gefa ekki
viðhlítandi hugmynd um sönghæfileika hans.
Hins vegar ætti þátttaka hans i nýrri upptöku á La Boheme með
Zubin Metha að skera úr um þá hæfileika.
Sogno (Draumur) heitir ný geislaplata Bocellis fyrir dægurlaga-
_______________________________________ markaðinn en slíkar plöt-
Geislaplötur
Aðalsteinn Ingólfsson
ur era nú orðnar liður í
markaðssetningu sér-
hvers stórsöngvara. Þá er
til siðs að fá hjáróma
poppsöngvara til að
syngja með honum eitt
eða tvö lög. Hér em það
Céline Dion og Eros Ramazotti sem krydda sönginn með Bocelli,
hver á sinn máta, en einnig portúgalska /odo-söngkonan Dulce
Pontes, sem er langtum best þessara gestasöngvara.
Ég veit ekki hvort Bocelli muni eignast marga aðdáendur hér á
landi út á þessa geislaplötu. Til þess em tónsmíðarnar einfaldlega of
klisjukenndar og ekki bæta hans eigin tónsmíðar úr skák. 3-4 lög á
plötunni, til að mynda Canto della terra og Un Canto, munu senni-
lega hugnast þeim sem „fíla“ ítalskar ballöður. Öðmm skal bent á
að kynna
sér aðra
„létta“
plötu með
Bocelli, Vi-
aggio Itali-
ano, þar
sem hann
syngur með
rússnesk-
um kór og
hljómsveit.
Andrea
Bocelli -
Sogno,
Polydor 547
222-2
Umboð
á íslandi:
SKÍFAM