Dagblaðið Vísir - DV - 11.05.1999, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 1999
Spurningin
Hver er uppáhalds-
flfkin þín?
Karen Shelton, 13 ára: Kani-gall-
inn sem ég er í.
Júlíana Einarsdóttir, 13 ára:
Anorakkurinn og gallabuxurnar
sem ég er í.
Rakel Ólafsdóttir, 13 ára: Galla-
buxumar sem ég er í.
Sigríður Þóra Kristinsdóttir, 13
ára: Buxumar sem ég er í.
Guðrún Jónadóttir, 13 ára: Þessar
svörtu buxur sem ég er í.
Orri Einarsson, 11 ára: Gallabux-
umar mínar.
Lesendur
Snorri Bjamason skrifar:
Evrópusamband-
ið eins og það
hefur komið mér
fyrir sjónir er
ekkert annað en
áframhald af því
sem á undan er
gengið. Stórveld-
ishugsunin lifir
enn góðu lífi. De
Gaulle var hershöfðingi í Afríku, en
síðast í útlagastjórn Frakka í
London. Þegar hann kom heim að
stríði loknu og Frakkar voru að
missa nýlendur sínar í Afríku og
Þýskaland, sá hann fyrir sér að nú
væri tækifæri fyrir Frakka að verða
forystuþjóð í evrópsku stórveldi,
sem komið væri á án þess að beita
hervaldi. Hann hóf því áróður fyrir
því að stofnuð yrðu Bandaríki Evr-
ópu. Þróunin var síðan eins og við
höfum fylgst með, að Þýskaland reis
úr öskustó fyrir bandarískt fé og er
nú voldugasta og auðugasta ríki Evr-
ópu og það fjölmennasta.
Evrópubandalagið var stofnað og
nú skyldi aðferðin vera sú að lofa
peningastyrkjum og fá þjóðimar til
að koma sjálfviljugar inn og láta
þær helst þurfa að sækja á og sækja
um inngöngu. Flestar þjóðirnar bitu
á agnið svo nú er stórveldið orðið
að veruleika og komið með eigin
gjaldmiðil.
Ég hef alltaf spáð því að þaö fari
fyrir ESB líkt og hjá Napóleon og
Hitler, að þegar það fer að sækja til
austurs verði það því að falli. Við
„Evrópusambandið eins og það hefur komið mér fyrir sjónir er ekkert ann-
að en áframhald af því sem á undan er gengið. Stórveldishugsunin lifir enn
góðu lífi.“
samþykktum illu heilli EES samn-
inginn með hjásetu þeirra Halldórs
Ásgrímssonar og Ingibjargar Sólrún-
ar Gísladóttur og afsöluðum okkur
þar með stórum hluta sjálfsákvörð-
unarréttar okkar.
Nú eru uppi háværar raddir um
að við eigum að sækja mn fulla aðild
og þó em ekki nema 55 ár síðan við
stofnuðum lýðveldið og fengum með
því fullan sjálfsákvörðunarrétt.
Væri ekki skynsamlegra að losa sig
úr þessum böndum? Ég vil ætla
mínu foðurlandi og minni þjóð veg-
legra hlutskipti en þetta.
Nú er komið svo nálægt aldamót-
um að ef við ætlum að standa við
þau fyrirheit sem við höfum gefið
okkur, þá verðum við að fara aö
taka á honum stóra okkar. Eitt
þeirra fyrirheita var „ísland án eit-
urlytja árið 2002“. Höfum við unnið
nógu vel að því? - Mér sýnast nóg
verkefni framundan, þótt við dok-
um við með umsókn að Evrópusam-
bandinu.
Hvað er Evrópu-
sambandið?
Sjúklmgar og sjúkraskýrslur:
Læknar neituðu um aðgang
Guðrún María Óskarsdóttir
skrifar:
Unnvörpum neituðu læknar og
sjúkrastofnanir sjúklingum um að-
gang að upplýsingum um þá sjálfa. í
dag koma þessir sömu menn fram á
sjónarsviðið og segja; sjúklingar
verða að eiga sínar upplýsingar.
Hvilík og önnur eins þversögn í
málflutningi flnnst VEirt í okkar fá-
menna landi.
Þarf vísindasamfélagið íslenska
ekki að gangast undir siðferðilegt
próf í þessu sambandi? Ég tel það
fyllilega koma til greina, og reyndar
held ég að mjög margir telji nú þeg-
ar að vísindasamfélagið, eða Muti
þess er andmælir títtnefndum
gagnagrunni hástöfum, hafi nú þeg-
ar fallið algjörlega á hinu siðferði-
lega prófi.
Hið sama á við um alþingismenn
þá er setja sig gegn þvi að þjóðin fái
að vita hvað íslenska heilbrigðis-
kerfið framkvæmir, og hverju nú-
verandi framkvæmdir áorki í bar-
áttunni við að bæta heilsu lands-
manna fyrir almannafé. En al-
mannafé þetta telst vera útgjalda-
frekasti málaflokkur þjóðarinnar,
eðli málsins samkvæmt. Og sem
dæmi höfum við eytt 700 milljónum
af almannafé í geðdeyfðarlyfið
Prozac, án sýnilegs árangurs enn
sem komið er. Einnig hvað varðar
innlagnir á þessu sviði.
Þar kann að vísu að vera um að
kenna handavinnu Tryggingastofn-
unar við endurskoðun lyfseðla, en
stofhunin hefur t.d. viðurkennt (eða
forstjóri hennar), að hafa óvart end-
urgreitt kostnað af tannfyllingum,
Alltaf versnar miðbær Reykjavíkur
íbúi í kvosinni skrifar:
Það ætlar ekki af okkur íslend-
Auð lóð við Lækjargötu. Allt í óvissu um frekari framkvæmdir.
hreysum er haldið við með minnstu
endurbótum eða þau flutt mUli
gatna, og eru eins og augnatóftir í
blindum manni.
Nú síðast er það Lækjargatan í
næsta nágrenni við mig og mína sem
verður fyrir barðinu á, ja, ég vil
segja prökkurum, sem kría lóð út úr
borginni en selja hana svo aftur og
nú liggur ekkert fyrir hvort þarna
veröur yfirleitt byggt á þessu ári.
Umhverfið er ömurlegt og setur ljót-
an svip á þennan hluta miðbæjarins.
Það er með ólíkindum hve mið-
bærinn í Reykjavík hefur lengi sætt
óvinsemd og mætt afgangi hjá borg-
aryfirvöldum. Að vísu sæta þau sí-
fellt þrýstingi frá samgönguyfir-
völdum um að viðhalda flugumferð
yfir borginni. En það er sama , á
þessum málum verður að taka og
næstu borgarstjómarkosningar
munu snúast að mestu um gjörbylt-
ingu á umhverfi og skipulagi
kvosarinnar og eldri hverfanna þar
vestur úr. allt vestur að Hringbraut.
ingum að ganga hvað varðar endur-
bætur á höfuðborginni. Víst em
blettir og blettir sem við getum
hrósað okkur af, einkum í nýrri
hverfunum þar sem bæði götur og
hús eru í flnu ásigkomulagi, enda
talsvert ekið með erlenda ferða-
langa þangað tO að sýna þeim að-
stæður í nyrstu höfuðborg heims-
byggðarinnar.
En það er verra með miðborgina,
kjarnann sjálfan, þar sem allt ætti
raunar að vera hvítþvegið og sópað,
marmari i gangstéttum og skínandi
gluggasamstæður verslana og stofn-
ana áberandi. En það hefur ekki
einu sinni mátt byggja nema eins
konar kofa vegna flugumferðar tO
og frá Vatnsmýrinni og öOum
fl^»Æ\ þjónusta
allan
nóttinn til
Reykjavíkur
Sólveig Vagnsdóttir hringdi:
Ég sem hef búið hér á Þingeyri
áratugum saman hef fylgst vel
með búsetuferlinu frá þessum
landshluta. Fólksflóttinn heldur
sífeUt áfram héðan. Ég get ekki
kennt ríkisstjóm (þessari eða öðr-
um) um þann fólksflótta. Heldur
ekki atvinnuleysi. Það er í lág-
marki ef nokkurt. Hér búa t.d. 70
Pólverjar sem hafa tekiö við inn-
lendu vinnuafli að hluta, því fólk
flýr aöalatvinnuveginn. Ástæða
fólksflóttans er einfaldlega sú að
Reykjavík dregur fólk til sín, hún
hefur það aðdráttarafl sem þessir
staðir hér hafa ekki. FóUdð lang-
ar tU Reykjavíkur, það flýr ein-
angrunina, samgönguleysið og til-
breytingarleysið, skort á fjöl-
breytni í störfum og afþreyingu.
Við skulum líta raunsætt á málin.
Fyrr verður heldur aldrei stefnu-
breyting.
Holóttur vegur
viðLoft-
leiðahótel
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Það er furðulegt að gatnamála-
yfirvöld skuli vera sofandi yfir
lagfæringum á götum og vegar-
spottum sem eru raunverulega í
alfaraleið. Þannig hefur vegurinn
í kringum Hótel Loftleiðir og
Flugmálastjórn verið illfær og
holóttur mjög. Smá lagfæring var
gerð í fyrra en nú eru þar djúpar
holur. Þarna er leiðinleg land-
kynning og alveg óþörf. Erlendir
ferðamenn eru þama mikið á ferli
og koma að hótelinu við þessar
aðstæður. Vonandi tekur embætti
gatnamálastjóra við sér og lagfær-
ir ökuleiðir þarna.
Strá salti
í sárin
Liverpool-aðdáandi skrifar:
Mér varð næstum öOum lokið er
ég sá íþróttagrein í DV fimmtud. 6.
þ.m. en þar var skrifað um „um-
deOt atvik“ í leik Liverpool og
Man. Ufd. miðvikudaginn áður.
Þetta svokaOaða „umdeilda" atvik
átti sér stað þegar Denis Irwin,
hinn leikreyndi vinstri bakvöröur
Man. Utd. og írska landsliðsins tO
margra ára, sparkaði boltanum í
bm-tu í þeirri einu von að græða
einhverjar sekúndur á klukku
dómarans. Dómari leiksis, David
Ellaray, brást rétt við og gaf leik-
manni annaö gula spjaldið sitt og
þar með rautt spjald. Ekki veit ég
hvaðan blaðamaður DV fær það út
að brottreksturinn hafi „valdið
nokkram deOum“ sem fær mann
tO að hugsa hvort eigi ekki að
breyta reglunum í fótboltanum!
Eigum við þá ekki bara að endur-
skrifa reglumar eftir höfði Alex
Ferguson, framkvæmdastj. Man.
Utd., og annarra Man. Utd.-aðdá-
enda, því að þeir eru þeir einu sem
settu út á reglur alþjóða
knattapymusambandsins í þessu
tOviki. Era Man. Utd.-aðdáendur
strax famir að örvænta eftir að
fyrsti bikarinn hvarf úr höndum
þeirra á „Mekka" fótboltans sl.
miðvikudagskvöld?
Aumt stand
hjá öryrkjum
Steindór Einarsson skrifar:
Mér finnst undarlegt ef öryrkj-
ar eða eUilífeyrisþegar hafa ein-
ungis nokkm- þúsund krónur um-
fram skattleysismörkin að þá
skuli dregið af þeim. Þessu fóUti
veitir ekki af þessum pening-
um.Væri nær að hækka skatta
hjá fyrirtækjum sem hafa tugi og
hundrað miUjóna króna í gróða á
ári? Það er skömm að því að níð-
ast á öryrkjum og eUilifeyrisþeg-
um. Og svo má það ekkert vinna
því þá fer megnið aftur í skattinn.
Ég kalla þetta aumt ástand hjá ör-
yrkjum og öldruðum.