Dagblaðið Vísir - DV - 26.05.1999, Blaðsíða 15
MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 1999
15
Hver vann?
- leikmannsþankar að loknum kosningum
Við erum búin að
kjósa fulltrúa okkar
til setu á Alþingi
næstu fjögur ár og
höfum þar með afsal-
að okkar íhlutunar-
rétti um eigin mál
næstu Qögur árin.
Kosningaúrslitin urðu
þau sem búist var við
og búið var að ákveða
fyrir fram í óteljandi
skoðanakönnunum.
Allt eins og átti að
fara
Sitjandi ríkisstjóm,
sem skv. sömu skoð-
anakönnunum, naut
fylgis 67 af hundraði ..........
þjóðarinnar situr áfram; hvað
annað? Og að líkum munu sömu
ráðherramir sitja í sömu stólun-
um þó að það sé ekki alveg víst.
T.d. hefur verið rætt um að skipta
um heilbrigðisráðherra. Annað
væri varla heilbrigt. Svo bætast
tveir ráðherrar við vegna þess að
alþingismenn langar svo voða
mikið til að verða ráðherrar.
Hvers vegna skyldu þeir annars
hafa verið að sækjast eftir því að
komast á þing?
Allt fór þetta eins og það átti að
fara, enda var þess vandlega gætt
að í kosningabaráttunni væri ekki
tekist á um neitt sem máli skipti.
Vandlega hönnuð sviðsframkoma
forystumannanna réð úrslitum og
hún birtist i ýmsum myndum,
m.a. í því að halda sig baksviðs
framan af, til að skapa eftirvænt-
ingu, og birtast svo undir lokin í
líki hins alsjáandi og alltvitandi
foringja sem leiðir þegna sína í
höfh stöðugleikans þar sem rjóma-
logn alsældar ríkir meðan foring-
inn heldur í taumana.
Það var pissað svolítið á fisk-
veiðistjómun, einhverjir voru að
nöldra um kjör aldraðra og ör-
yrkja og einhverjir sögðu eitthvað
neikvætt um kjör einstæðra for-
eldra. Stórmál eins og gagna-
grunnurinn vom kæfð í þögn. Allt
í einu voru verstu fjandmenn ís-
lenskrar náttúru orðnir að nátt-
úruvemdarsinnum. Vegna slakrar
stöðu framsóknarmanna fengu
Kjallarinn
þeir að lofa þrem
milljörðum til bar-
áttu gegn eiturlyfj-
um. Hver er ekki á
móti eiturlyfjum? ís-
lenskum almenningi
var boðið upp í dans
eftir sömu gömlu
slögurunum og
venjulega og hann lét
leiða sig í dansinn
eins og venjulega.
Timburmennirnir
komu
Svo vom kosning-
amar búnar og allir
unnu eins og venju-
lega. Framsókn tap-
"“........ aði að visu þrem
þingsætum en íhaldið vann eitt svo
ríkisstjórnin hlaut stuðning meiri-
hluta þjóðarinnar og getiu- haldið
áfram að stjóma. Fyrir Framsókn
gæti það þýtt að lítið yrði eftir af
þeim flokki eftir næstu kosningar
en þá gætu þeir sem eftir em bara
sameinast íhaldinu í samræmi við
kenningar Hannesar Hólmsteins.
Enginn mundi sakna flokksins. En
timburmennirnir komu eftir kosn-
ingaballið. Fyrstu timburmennirn-
ir vom dómarar í Kjaradómi sem
Arni Björnsson
læknir
„En timburmennirnir komu eftir
kosningaballið. Fyrstu timbur■
mennirnir voru dómarar í Kjara-
dómi sem dæmdu hæst launuðu
embættismönnum landsins allt
að 30% launahækkun á kosninga■
daginn. Einhverjir hristu höfuðið
en þá bönkuðu bara fieiri timbur■
menn á.“
dæmdu hæst launuðu embættis-
mönnum landsins allt að 30%
launahækkun á kosningadaginn.
Einhverjir hristu höfuðið en þá
bönkuðu bara fleiri timburmenn á.
Forstjóri Þjóðhagsstofnunar og
seðlabankastjóri fóru að skaka
verðbólguhrossabrestinn, fram-
kvæmdastjóri Vinnuveitendasam-
bandsins tók undir, skók atvinnu-
leysishrossabrestinn og varaði
nýja stjóm við launahækkunum
með þar til heyrandi þenslu í rík-
____________, isútgjöldum. Yfir-
smiðurinn, sjálf-
ur forsætisráð-
herrann, hefur að
visu reynt að
berja í brestina
en þó látið skína í
það að ekki sé
varlegt að sóa of
miklu í velferðar-
kerfið. Hafi ein-
hverjir hinna
lægst launuðu, þ.
á m. aldraðir og
öryrkjar, trúað
því að með endur-
kjöri ríkisstjórnarinnar kæmi
betri tíð með fleiri og betri blóm í
haganum ættu þeir að reyna að
hrista af sér timburmennina. Þeir
koma hvort eð er ekki til með að
hafa efni á afréttara. - En menn
verða víst að sætta sig við vítin ef
þeir hafa ekki vit á að varast þau.
Ámi Bjömsson
„Vandlega hönnuð sviðsframkoma forystumannanna réð úrslitum og hún birtist í ýmsum myndum ..." segir Árni
m.a. í greininni. Formenn stjórnmálaflokkanna bíða sjónvarpsupptöku.
Hamingjusamasta þjóðin
„Jæja, kona,“ sagði gamli mað-
urinn sem hraktist burt frá eyði-
þorpinu Þorskavík á Vestfjörðum
vegna kvótabrasks. „Okkar maður
hjá frjálslyndum náði kjöri. Ég á
von á því að það heyrist aldeilis
hátt í honum og Sverri á þingi.
Enda stefnan að leggja niður kvóta-
kerfið og hefja frjálsar veiðar. Svo
er líka allt annað hljóð í Davíð.
Hann og Halldór ætla að kippa
þessu öllu í liðinn með fiskveiði-
stjómunina og þá þurfum við ekki
að lifa í eymd og fátækt lengur
héma í henni Reykjavík með
grjónagraut í alla mata að siðu
Steingríms. Já, ég er bara ánægður
með þetta allt. Ekki hætta á að fjár-
málin fari úr böndunum, hvorki
hjá kotbúskap né þjóðarbúskap."
„Heyrðu, gamli minn,“ varð
konunni að orði og sló sér á lær.
„Þú fylgist ekki nógu vel með frek-
ar en endranær. Tókstu ekki eftir
því að þingmenn fengu 60 þúsund
króna launahækkun strax daginn
eftir kosningar og ráðherrar helm-
ingi meira? Svo fá þeir yflr 100% í
lífeyrissjóð á meðan almúginn fær
10%. En það er eins gott að vera
ekkert aö tala í prósentum á neinn
hátt því þá skilur enginn neitt í
neinu. Þetta var kjaradómur sem
kvað upp þennan úrskurð og það
eina sem við þurfum að stefna að
núna er að leggja öll verkalýðsfé-
lög niður og setja okkar mál í
hendur kjaradómi. Það er þá fyrst
sem verður gaman að lifa.“
Minnst 60 þúsund
króna hækkun
Og Þorskvíkingar fóra að leggja
höfuðið í bleyti. Fyrst þingmenn
fengu 60 þúsund krónur í hækkun
(sem þeir þóttust ekkert vita um
fyrir kosningar) þá
fengi allur almúg-
inn það líka, ef
ekki 120 þúsund
krónur eins og
ráðherrar. Meira
að segja hafði Dáv-
íð sagt fyrir 6
árum að fækka
þyrfti bæði þing-
mönnum og ráð-
herram en nú stóð
það alls ekki til
því nú átti að fjölga ráðherram og
heyrst hefði að þeir ættu jafnvel
ekki einu sinni að sitja á þingi
vegna anna og fá inn varaþingmenn
í staðinn. Þá þyrfti að
fjölga enn meira her-
bergjum hjá Alþingi
til þess að þingmenn
hefðu almennilega að-
stöðu til þess að gauka
að kúnnum sínum
sporslum. Hvað þá
annað sem þessi út-
þensla hefði í för með
sér í ferðalögum og
risnu. Davíð hafði
boðað stöðugleika í
kosningaslagnum eins
og háværasti trúboði
þótt reyndar hefði
hann ekki talað eins
hátt og þeirra er sið-
ur. Nei, fóðurlegur
var hann í alla staði
eins og góðum þjóð-
höföinga sæmir.
Já, það voru sko nógir peningar
í kassanum. Raunar hefur ekkert
heyrst um Vinnslustöðina síðan
fyrir kosningar en Árni Johnsen
sagði að í því dæmi kæmi fram í
raun hvemig kvótakerfið hefði
reynst. En það tók ekki langan
tíma að örlög Kaupfélags Þingey-
inga væru ráðin.
Hvað, verðbólga?
Það skyggði samt á þessar bolla-
leggingar Þorskflrðinganna að
strax eftir kosningar var Birgir ís-
leifur Gunnarsson seðlabanka-
stjóri allt í einu farinn að tala um
verðbólgu og að nú
þyrfti að spara. Al-
menningur eyddi allt
of miklu, það þyrfti
að grynnka á skuld-
um ríkisins og ríkið
þyrfti að veita aðhald.
Gat það verið að þeir
sem höfðu trúað Dav-
íð um að stöðugleik-
inn héldist bara ef
hann yrði kosinn
kæmust á kaldan
klakann?
Nei, það gat ekki
verið. Svo trúverðug-
ur hafði foringinn
verið að það lá við á
tímabili að Sjálfstæð-
isflokkurinn yrði ein-
ráður og þyrfti ekki
einu sinni Halldór í
nýrri Framsókn með sér. Það var
ekki fyrr en Davíð sló á puttana á
þjóðinni og fór að hrósa Halldóri
svo mjög að þjóðin áttaði sig og sá
að Framsókn yrði að vera með.
Þorskvíkingar vildu trúa því að
allt væri í góðu gengi. Engin fá-
tækt. Nú myndu öryrkjar og ellilíf-
eyrisþegar fá minnst 60 þúsund
króna hækkun ofan á sín lágu
laun. Auðvitað yrðu skattleysis-
mörk minnst 100 þúsund krónur. -
Og, eins og hefði komið fram í
skoðanakönnunum, eru íslending-
ar hamingjusamasta þjóð i heimi.
Ema V. Ingólfsdóttir
„Það skyggði samt á þessar bolla■
leggingar Þorskfirðinganna að
I strax eftir kosningar var Birgir ís-
leifur Gunnarsson seðlabanka-
stjóri allt í einu farinn að tala um
verðbólgu og að nú þyrfti að
spara.u
Kjallarinn
Erna V.
Ingólfsdóttir
hjúkrunarfræðingur
Með og
á móti
Niðurrif suðvesturveggs
við Alþingisgarðinn
Fríðaður veggur suðvestanvert við Al-
þingishúsið - frá árinu 1895 - hefur
verið rifinn niður vegna framkvæmda
við væntanlegan þjónustu- og þlng-
mannaskála. Vegginn á að reisa
a.m.k. að mestu leyti aftur. Menn eru
ekki á eitt sáttir um hvort elsti skrúð-
garður landsins, Aþingisgarðurinn, og
umgjörð hans muni haldast við þetta
rask. Heldur eru menn ekki sammála
um hvernig málið var kynnt.
Friörik Ólafsson,
skrifstofustjóri Al-
þingis.
Ekkert
vandamál
„Þegar um þetta mál hefur
verið fjallað hjá hlutaðeigandi
aðilum hefur þess verið gætt að
allra tilskilinna formskrafna
verði fullnægt um eðlilega með-
ferð á málinu. Ummæli um að
slíkt hafi ekki
verið
koma
því í
skjöldu.
aðilar sem
þarna eiga hlut
að máli hafa
fylgst náið með
og aðgætt með
hvaða hætti
framkvæmd-
irnar áttu að
gerast. Þó formleg leyfi hafi ekki
verið veitt hjá Húsfriðunamefnd
hefur verið fylgst með allan tím-
ann og menn gert sér grein fyrir
hvernig unnið hefur verið að
þessu. Veggurinn var tekinn nið-
ur stein fyrir stein, efiiinu ekíð á
brott og það sett í geymslu. Það
á ekki að vera neitt vandamál að
seija vegginn upp aftur. Það er á
hinn bóginn ljóst að ekki er
hægt að búa til neðanjarðarskála
í viðbyggingunni án þess taka
vegginn ofan af fyrst. Við fram-
kvæmdimar varð að fara niður
til hliðar. Það var nauðsynlegt
að framkvæma með þessum
hætti, annars hefði veggurinn
hrunið.“
Kemur á
óvart
„Þetta mál, áformin um að rifa
niður þennan vegg, átti að kynna
betur fyrir okkur í Húsafriðun-
arnefnd. Að visu stendur það til
bóta með kynningarfundi í dag (í
gær). Það sem ég hugsa fyrst og
frernst um er
að þessum
garði Tryggva
Gunnarssonar
landsbanka-
stjóra verði
ekki breytt.
Hann er út af
fyrir sig mjög
merkilegur og
fyrsti almenni
skrúðgarður-
inn sem gerður
var hér á landi. Niðurrif veggs-
ins kom á óvart en það stendur
til bóta. Það á að byggja hann
upp á ný í upphaflegri mynd. Oft
hafa hlutir verið teknir niður
sem hafa skemmst, endurbygg-
ing getur því verið í lagi.
Garöveggimir að austanverðu
við Templarasund og garðurinn
að sunnan era vandaðri en vegg-
urinn sem snýr í vestur. Það
leiðir af sér að ef Húsafriðunar-
nefnd leyfir þessa viðbyggingu,
þingmannaskálann, sem á að
tengjast Alþingishúsinu, verður
þessi veggur beint fyrir utan
glugga þeirrar byggingar. Það
leiðir af sér að einhver rof verða
á þeirri veggleið án þess að um
það hafi verið rætt sérstaklega.
Það kemur verulega á óvart að
suðurveggurinn hafi verið rif-
inn. Ég sé ekki ástæðuna fyrir
því.“ -Ótt
Magnús Skúlason,
framkvæmdastjóri
Húsafriðunarnofnd-