Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.1999, Blaðsíða 20

J 24
Eins og
FIMMTUDAGUR 3. JUNI 1999
Maðurinn hefur lengi alið með sér þann draum
að geta flogið. Sumir láta þennan
draum verða að veruleika - ekki er þó átt við aðfljúga íflugvél heldur ísvifdreka.
• rife. A 4S| Ok áfc áSk áb á$| £&
Wr w tSF 'IV' ISr Wf ^lr '(|f ^f
# # • # •
• • • #
Tiltölulega lítil slysahætta
M
aðferðin er
að við-
komandi
fer með
e i n ¦
hverj-
u m
s e m ¦ "
getur
sagt
ennsla á svifdreka fer fram
með fleiri en ein-
um hætti. Sí-
g i 1 d a
<*»¦-
svifdrekinn hér á landi fór í loftið
við ísafjörð 1974. Svifdrekafélag
Reykjavíkur var svo stofnað 1978.
Svifdrekaflug byrjaði með látum í
útlöndum en slys hlutust oft af þeg-
ar menn fóru óundir-
búnir í loftið.
'jr „Segja má
gg
honum til
upp í afliðandi hlíð
á móti vindáttinni,
hleypur á móti vind-
inum og nær þannig smátt
og smátt tökum á svifdrekanum.
„Öhhur aðferð er að drekinn er sett-
ur í bönd og þá er hægt að æfa í
meiri vindi," segir Einar Eiríksson
hjá Svifdrekafélagi Reykjavíkur.
Reynt er að halda námskeið á
hverju vori. Yfirleitt tekur það nem-
anda hálft sumarið að komast í loft-
ið og fer það m.a. eftir því hve hepp-
inn hann er með veður. „Stundum
verða menn fleygir á einum mán-
uði."
Byrjað var að gera tilraunir meö
svifdreka í kringum 1966. Fyrsti
„Ég held að menn þurfi að vera svolítió
klikkaðir eða sérstakir til að fara
þetta. Þetta höfðar til tiltölulega fárra
en þeim mun sterkar þeirra sem á
annað borð fá bakteríuna."
DV-mynd GVA
hafi verið föst tök á þessu frá upp-
hafi og sæmilega gott skipulag á
kennslu- og æfingarmálum."
Einar hefur flogið í útlöndum í
um 3500 metra hæð og hér heima
hefur hann farið hæst í 2000 metra.
„Það fer eftir uppstreyminu hverju
sinni." Einar segir að það góða við
svifdrekann sé hvað hann flýgur
hægt. „Þess vegna er tiltölulega lítil
slysahætta."
Karlmenn eru í miklum meiri-
hluta þeirra sem stunda svifdreka-
flug. „Ég held að menn þurfi að vera
svolítið klikkaðir eða sérstakir til
að fara í þetta. Þetta höfðar til til-
tölulegra fárra en þeim mun
* sterkara þeirra sem á annað
j^ borð fá bakteríuna. Ég
ímynda mér að þessi
tilhugsun að fljúga
frjálst blundi í
mö rgum.
Draum-
urinn um flug-
ið hefur fylgt
manninum
lengi og þetta er
eitt birtingarform
hans. Þessi hug-
mynd, að fara upp á
fjall, spenna á sig væng og
stíga í loftið, er í rauninni stórkost-
leg fyrir þá sem á annað borð fíla
það."
-SJ
„Ég flaug á fjall f fyrsta skipti sem ég fór fram af fjalli. Ég hafði metið aðstæður
vitlaust en ég vissi ekki alveg hvað ég var að gera." DV-mynd Teitur
r
Arekstur við fjall
Sb !
£¦-, g hef alltaf haft mikinn áhuga
á flugi og fór mína fyrstu ferð í
i svifdreka fyrir um fimmtán
árum," segir Egill Stefánsson
járnsmiður. „Þetta var eiginlega það
eina sem ég hafði efni á að stunda en
það er ekki svo dýrt að stunda svif-
drekaflug. Hægt er að fá notaðan
dreka fyrir lítinn pening."
Egill fór ekki á námskeið í svif-
drekaflugi heldur æfði sig sjálfur.
„Svo var ég með eina litla kennslu-
bók." Æfingarleysið kom honum í
koll. „Ég flaug á fjall í fyrsta skipti
sem ég fór fram af fjalli. Ég hafði
metið aðstæður vitlaust en ég vissi
ekki alveg hvað ég var að gera." Eins
og gefur að skilja var lendingin
harkaleg. „Ég fékk heilahristing og
smágat á hausinn." Hann var samt
með hjálm. „Svo rifnuðu buxurnar
eiginlega alveg af og húðin flagnaði
af lærunum." Það tók hann heilt
sumar að komast yflr hræðsluna við
að fljúga sem lét á sér kræla eftir
áreksturinn við fjallið.
Egill segir svifdrekaflugið þess
virði þrátt fyrir að hafa lent í bylt-
unni. „Þetta er eins og i öllu öðru. Ef
maður veit ekki hvað maður er að
gera þá kemur eitthvað upp á."
í dag stekkur Egill oft fram af Úlf-
arsfelli og svífur þar í nágrenninu.
Hæst hefur Egill komist í um 1200
metra hæð.
„Þetta er rosalega gaman. Mig hef-
ur dreymt um að fljúga frá því ég
var smákrakki. Ég hef prófað sviffl-
ugur og tekið i flugvél en svifdreka-
flug er miklu skemmtilegra. Maður
er í miklu meiri snertingu við flugið.
I flugvél er eins og maður sirji í bíl
og hefur ekki eins mikla tilfmningu
fyrir fluginu." Egill er hins vegar
einn með drekanum og vindinum.
„Ég er líka miklu nær jörðinni en ef
ég væri í flugvél."
Hann hefur líka gaman af mótor-
hjólum og gefur þá í. -SJ
9Hi
Hæðin, adrena-
línið og spennan
Þegar Sveinbjórn Sveinbjörns-
son nemi var barn fór hann oft
með föður sínum út fyrir bæ-
inn, fylgdist með honum serja svif-
dreka sinn saman og sá hann síðan
fara í loftið og svífa í burtu. Svein-
bjöm yngri ákvað að þetta skyldi
hann prufa þegar hann yrði stór.
Hann fór fyrst i loftið fyrir tæpum
tveimur árum.
Hann segir að tilfinningin hefði ver-
ið rosaleg þegar hann fór í loftið í
fyrsta skipti eftir að hafa verið á nám-
skeiði. „Ég fór fram af Búrfelli sem er
hæsta og erfiðasta fjallið. Fyrst var ég
skelfmgu lostinn. Likaminn skalf all-
ur fyrstu tuttugu mínúturnar og lapp-
irnar eftir það. Þegar ég lenti sló hjart-
að 200-250 slög á minútu. Það var allt
á fullu." Hann var í sjöunda himni í
' langan tíma eftir að niður á jörðina
var komið. Hann hafði verið á flugi í
um einn og hálfan tíma.
„Það er hæðin, adrenalínið og
spennan sem ég er að sækjast eftir. Og
ævintýraþráin." Fyrir utan að ftjúga á
sumrin stundar Sveinbjörn skiðaí-
þróttina af kappi á veturna en hann er
í landsliðinu.
Svifdrekinn togar í Sveinbjófn þeg-
ar hann er á jórðu niðri. I fyrrasumar
fóru þeir 32 sinnum saman í flugferð.
Ferðirnar eru orðnar tæplega 20 þetta
sumarið.
Sveinbjörn finnur ekki lengur fyrir
hræðslu á fiugi. „Ég finn bara fyrir
ánægju og frelsistilfinnmgu." Hann
ætlar eitthvað um helgina en hann
veit ekki hvert. „Það fer eftir vindátt."
Fjórir staðir koma aðallega til greina:
SkálafeU, Úlfarsfell, Hafrafell og Blá-
fjöll. -SJ
I
„Fyrst var ég skelfingu lostinn. Líkaminn skalf allur fyrstu tuttugu mínúturnar og lappimar eftir það. Þegar ég lenti
sló hjartað 200-250 slög á mínútu." DV-mynd Teitur