Dagblaðið Vísir - DV - 03.06.1999, Blaðsíða 20

' 24
FIMMTUDAGUR 3. JÚNÍ 1999
M & ,4t
Eins og
u<? ^dta flogið. Sumir láta þennan
draum verða að veruleika - ekki er þó átt við aðfljúga íflugvél heldur í svifdreka.
• ••••••••••••••••••••
liltölulega lítil slysahætta
ennsla á svifdreka fer fram
með fleiri en ein-
um hætti. Sí-
g i 1 d a
h
aðferðin er
að við-
komandi
fer með
e i n
hverj-
u m
s e m
getur
sagt
upp i aflíðandi hlíð
á móti vindáttinni,
hleypur á móti vind-
inum og nær þannig smátt
og smátt tökum á svifdrekanum
„Önnur aðferð er að drekinn er sett-
ur í bönd og þá er hægt að æfa í
meiri vindi,“ segir Einar Eiríksson
hjá Svifdrekafélagi Reykjavíkur.
Reynt er að halda námskeið á
hverju vori. Yfirleitt tekur það nem-
anda hálft sumarið að komast í loft-
ið og fer það m.a. eftir því hve hepp-
inn hann er með veður. „Stundum
verða menn fleygir á einum mán-
uði.“
Byrjað var að gera tilraunir með
svifdreka í kringum 1966. Fyrsti
„Ég held að menn þurfi að vera svolitið
klikkaðir eða sérstakir til að fara í
þetta. Þetta höfðar til tiltölulega fárra
en þeim mun sterkar þeirra sem á
annað borð fá bakteríuna."
DV-mynd GVA
svifdrekinn hér á landi fór í loftið
við ísafjörð 1974. Svifdrekafélag
Reykjavíkur var svo stofnað 1978.
Svifdrekaflug byrjaði með látum í
útlöndum en slys hlutust oft af þeg-
ar menn fóru óundir-
búnir í loftið.
ma
hér
hafi verið fóst tök á þessu frá upp-
hafi og sæmilega gott skipulag á
kennslu- og æfingarmálum."
Einar hefur flogið í útlöndum í
um 3500 metra hæð og hér heima
hefur hann farið hæst i 2000 metra.
„Það fer eftir uppstreyminu hverju
sinni.“ Einar segir að það góða við
svifdrekann sé hvað hann flýgur
hægt. „Þess vegna er tiltölulega litil
slysahætta."
Karlmenn eru í miklum meiri-
hluta þeirra sem stunda svifdreka-
flug. „Ég held að menn þurfi að vera
svolítið klikkaðir eða sérstakir til
að fara í þetta. Þetta höfðar til til-
tölulegra fárra en þeim mun
sterkara þeirra sem á annað
borð fá bakteríuna. Ég
ímynda mér að þessi
tilhugsun að fljúga
frjálst blundi í
m ö r g u m .
Draum-
urinn um flug-
ið hefur fylgt
manninum
lengi og þetta er
eitt birtingarform
Þessi hug-
mynd, að fara upp á
fjall, spenna á sig væng og
stíga í loftið, er í rauninni stórkost-
leg fyrir þá sem á annað borð flla
það.“
-SJ
hans
„Ég flaug á fjall í fyrsta skipti sem ég fór fram af fjalli. Ég hafði metið aðstæður
vitlaust en ég vissi ekki alveg hvað ég var að gera.“ DV-mynd Teitur
Arekstur við fjall
Ég hef alltaf haft mikinn áhuga
á flugi og fór mína fyrstu ferð í
svifdreka fyrir um fimmtán
árum,“ segir Egill Stefánsson
járnsmiður. „Þetta var eiginlega það
eina sem ég hafði efni á að stunda en
það er ekki svo dýrt að stunda svif-
drekaflug. Hægt er að fá notaðan
dreka fyrir lítinn pening."
Egill fór ekki á námskeið í svif-
drekaflugi heldur æfði sig sjálfur.
„Svo var ég með eina litla kennslu-
bók.“ Æflngarleysið kom honum í
koll. „Ég flaug á fjall í fyrsta skipti
sem ég fór fram af fjalli. Ég hafði
metið aðstæður vitlaust en ég vissi
ekki alveg hvað ég var að gera.“ Eins
og gefur að skilja var lendingin
harkaleg. „Ég fékk heilahristing og
smágat á hausinn." Hann var samt
með hjálm. „Svo rifnuðu buxurnar
eiginlega alveg af og húðin flagnaði
af lærunum." Það tók hann heilt
sumar að komast yfir hræðsluna við
að fljúga sem lét á sér kræla eftir
áreksturinn við fjallið.
Egill segir svifdrekaflugið þess
virði þrátt fyrir að hafa lent í bylt-
unni. „Þetta er eins og i öllu öðru. Ef
maður veit ekki hvað maður er að
gera þá kemur eitthvað upp á.“
í dag stekkur Egill oft fram af Úlf-
arsfelli og svífur þar í nágrenninu.
Hæst hefur Egill komist í um 1200
metra hæð.
„Þetta er rosalega gaman. Mig hef-
ur dreymt um að fljúga frá því ég
var smákrakki. Ég hef prófað sviffl-
ugur og tekið í flugvél en svifdreka-
flug er miklu skemmtilegra. Maður
er í miklu meiri snertingu við flugið.
í flugvél er eins og maður sitji í bíl
og hefur ekki eins mikla tilfinningu
fyrir fluginu." Egill er hins vegar
einn með drekanum og vindinum.
„Ég er líka miklu nær jörðinni en ef
ég væri í flugvél.“
Hann hefur líka gaman af mótor-
hjólum og gefur þá í. -SJ
Hæðin, adrena-
línið og spennan
gs^ egar Sveinbjöm Sveinbjöms-
'Jjj son nemi var bam fór hann oft
™ ’ með föður sínum út fyrir bæ-
inn, fylgdist með honum setja svif-
dreka sinn saman og sá hann síðan
fara í loftið og svífa í burtu. Svein-
bjöm yngri ákvað að þetta skyldi
hann prufa þegar hann yrði stór.
Hann fór fyrst i loftið fyrir tæpum
tveimur árum.
Hann segir að tilflnningin hefði ver-
y ið rosaleg þegar hann fór í loftið í
fyrsta skipti eftir að hafa verið á nám-
skeiði. „Ég fór fram af Búrfelli sem er
hæsta og erfiðasta fjallið. Fyrst var ég
skelfingu lostinn. Líkaminn skalf all-
ur fyrstu tuttugu mínútumar og lapp-
imar eftir það. Þegar ég lenti sló hjart-
að 200-250 slög á mínútu. Það var allt
á fullu." Hann var í sjöunda himni í
langan tíma eftir að niður á jörðina
var komið. Hann hafði verið á flugi í
um einn og hálfan tíma.
„Það er hæðin, adrenalínið og
spennan sem ég er að sækjast eftir. Og
ævintýraþráin.“ Fyrir utan að fljúga á
sumrin stundar Sveinbjörn skíðaí-
þróttina af kappi á vetuma en hann er
í landsliðinu.
Svifdrekinn togar í Sveinbjöm þeg-
ar hann er á jörðu niðri. í fyrrasumar
fóra þeir 32 sinnum saman í flugferð.
Ferðimar em orðnar tæplega 20 þetta
smnarið.
Sveinbjöm finnur ekki lengur fyrir
hræðslu á flugi. „Ég fmn bara fýrir
ánægju og frelsistilfinningu." Hann
ætlar eitthvað um helgina en hann
veit ekki hvert. „Það fer eftir vindátt."
Fjórir staðir koma aðallega til greina:
Skálafell, Úlfarsfell, Hafrafell og Blá-
flöU. -SJ
„Fyrst var ég skelfingu lostinn. Líkaminn skalf allur fyrstu tuttugu mínúturnar og lappirnar eftir það. Þegar ég lenti
sló hjartað 200-250 slög á mínútu." DV-mynd Teitur