Dagblaðið Vísir - DV - 12.06.1999, Blaðsíða 50

J=8 l/jfyndbönd
LAUGARDAGUR 12. JÚNÍ 1999 JL>V
>

The lce Storm

Áhrifamikið vetrardrama
Hjónakomin Ben (Kevin Kline) og Elena (Joan Allen) eiga í nokkrum erf-
iðleikum með samband sitt, og reyndar einnig samskiptin við táningana sína
Paul (Tobey Maguire) og Wendy (Christina Ricci). Bestu vinir hjónanna eru
þau Jim (Jamey Sheridan) og Janey (Sigoumey Weaver), ásamt sonum þeirra
Mikey (Elijah Wood) og Sandy (Adam Hann-Byrd). Sameiginleg vandræði
hjónanna kristallast í framhjáhaldi þeirra Ben og Janey og kynlífsleikjum
bama þeirra. Er líður á myndina stigmagnast dramatíkin í takt við vaxandi
veðurofsann. Handrit myndarinnar, sem James Schamus fékk verðlaun fyrir
í Cannes 1997, er geysivel útfært og leikstjóm Ang Lee fylgir því eftir af miklu
öryggi. Á ljóðrænan máta tekst að sameina hrifandi myndmálið tilfinninga-
lífi persóna sem frábær leikarahópur túlkar á framúrskarandi hátt. Sérstak-
lega ber að hrósa ungu leikurunum (sem reyndar hafa hlotið töluverða
reynslu) fyrir frammistöðu í mynd sem sekkur sér djúpt i sálarlíf þeirra, en
heimur ungmennanna speglast skemmtilega við heim hinna fullorðnu.
Ósanngjamt væri að taka hér einhverja fram yfir aðra, þvi myndin staðfest-
ir gömul sannindi. Kvikmyndir em samvinnuverkefni og hvergi má vera
veikur hlekkur við gerð þeirra. Það má svo aftur á móti vel vera að Ang Lee
sé mörgum öðrum færari í að virkja samstarfsmenn sína svo úr verði úrvals-
mynd á borð við The Ice Storm.
Útgefandi: Sam-Myndbönd. Leikstjóri: Ang Lee. Aðalhlutverk: Kevin Kline, Joan Allen
og Sigourney Weaver. Bandarísk, 1997. Lengd: 108 mín. Bönnuð innan 12 ára. -baen
Dobermann

Villimenn og vondar löggur
Dobermann er btjálæðislega svalur bankaræningi.
Hann er foringi gengis með einhver ýktustu viðrini
kvikmyndasögunnar. Lögregluyflrvöld era skiljanlega
lítið hrifin af framtaki hans, en hefur lítið orðið ágengt
í að klófesta hann. Því er kailaður til illræmdur lög-
reglumaður sem er kvalasjúkur hrotti og fúlmenni. Með-
an bófamir era bara túlkaðir sem villimenn er þessi lögga nánast illskan
holdi klædd (enda vinna bófamir auðvitað).
Þessi mynd er öll í hasarblaðastílnum og oft getur maður hreinlega séð
teikningamar fyrir sér ramma fyrir ramma. Ég flokka myndina sem grin-
mynd, enda varla hægt að sjá neitt annað út úr henni. Hún gerir út á ýktar
og litríkar persónur og yfirdrifln stílbrögð til að skapa töffaralega stemmn-
ingu. Kvikmyndavélin er á mikilli hreyfingu og kvikmyndatakan vel skipu-
lögð. Mikið er einnig lagt i allt útlit myndarinnar, sem er einna skásti þáttur
hennar. Persónumar era hins vegar það fráhrindandi að erfitt er að lifa sig
inn í þær. Þá er hasarinn og skotbardagamir ekki nógu flottir og samtölin
ekki nógu fyndin til að vekja neina hrifningu. Tchéki Karyo, sem var eftir-
minnilegur í Nikita, skapar ansi óhugnanlegt illmenni, en annars era þetta
lítið merkilegir leikarar.
Útgefandi: Myndform. Leikstjórl: Jan Kounen. Aðalhlutverk: Tchéki Karyo og
Vincent Cassel. Frönsk, 1997. Lengd: 100 mín. Bönnuð innan 16 ára. -PJ
Provocateur
o
skelfileg hörmung
Sook Hee (Jane March) er stúlka frá Norðui
sem missir foreldra sína og systur þegar bill
hafnar út í vatni. í atriði sem á bæði og vera lish
táknrænt sjáum við hana verða viðskila við fjc
una sem situr fóst i bílnum meðan Sook Hee kemst upp á yfirborðið. Þar tek-
ur ekki betra við því kommúnistastjómin gerir hana að sinni eign og þjálfar
hana til njósna og ódæðisverka. Sook Hee er komið fyrir hjá bandarískum
herforingja sem á táningsstrák og unga dóttur. Þau falla bæði fyrir henni og
hún þeim, sérstaklega dótturinni sem minnir hana á systurina sem hún
missti. Stóra spumingin er hvort hún velur fjölskylduna eða vondu
kommana í Kóreu. Ef ykkur þykir það spennandi spuming og svarið óvist
vorkenni ég ykkur ekki leiðindin sem fylgja þessari skaðræðismynd. Ég vara
ykkur að minnsta kosti hér með við þessari illa skrifuðu, leikstýrðu og leiknu
hörmung sem á ekkert erindi á íslenskan myndbandamarkað, þótt á kápu sé
lofað mynd sem engan svíki. Lesandi/áhorfandi góður, þú verður ekki svik-
inn af því að Provocateur svíki þig!
Útgefandi: Bergvik. Leikstjóri: Jim Donovan. Aðalhlutverk: Jane March, Stephen
Mendel og Bryn McAuley. Bandarísk, 1996. Lengd: 100 mín. Bönnuð innan 16.
-bæn
Ógnvænlega
When Trumpets Fade ★★★
Spielberg og Malick lúffa
Gleymið brelluvellunni í Steven Spielberg. Gleymið
tOgerðarlega menningarsnobbinu í Terence Malick. Það
er John Irvin sem á bestu seinnastríðsmynd ársins 1998,
HBO-sjónvarpsmyndina When Trumpets Fade.
Myndin segir frá raunum fótgönguliða í bandaríska
hemum í lítið þekktri orrastu í Hurtgen-skóginum í
Þýskalandi. David Manning er óbreyttur fótgönguliði
sem kemst einn lifs af úr sveit sinni eftir mOda bardaga.
Hinum hermönnunum er iOa við hann, því honum er skítsama um þá og hans
eina áhugamál er að lifa af. Það er þessi eigingjama sjálfsbjargarviðleitni
hans sem gerir gæfumuninn fyrir herdeOdina í bardögunum sem á eftir fylgja
og gerir hann að heldur óviðkunnanlegri stríðshetju.
Það er svosem ekkert geigvænlega sterkt drama í þessari sjónvarpsmynd,
en athyglisverð sagan virkar vel fyrir það hversu látlaus og blátt áfram frá-
sagnarmátinn er. Þá eru óvanalega góðir leikarar í myndinni, af sjónvarps-
mynd að vera. Ron Eldard er fremur freðfisklegur í aðalhlutverkinu, sem
smeOpassar einmitt fyrir hlutverkið. Þá er Martin Donovan frábær í hlut-
verki ráðvOlts kafteins. Aðrir góðir era m.a. Dwight Yoakam og Zak Orth.
Þetta er engin stórmynd, en þægdeg tdbreyting frá yfirdrifnum stríðsmynd-
um síðasta árs.
Útgefandi: Bergvík. Leikstjóri: John Irvin. Aðalhlutverk: Ron Eldard og Zak Orth.
Bandarísk, 1998. Lengd: 90 mín. Bönnuð innan 16 ára. -PJ
Bruce Willis er orðinn einhver
mesta hasarhetja heimsins núorðið
og hefur þar skotið vaxtarræktar-
tröllunum Amold Schwarzenegger
og Sylvester StaOone ref fyrir rass.
Hann hefur ekki
sömu líkamsburð-
ina og fyrirrenn-
arar hans, og er
m.a.s. svolítið
breiðleitur,
lítur svolítið ,
vörubílstjóra-
lega út. Éldri
hasarhetjum-
ar voru nánast
ósnertanlegir
eðaltöffarar, en
Bruce Willis er
ekki hræddur
við að líta jafnvel
út eins og bjálfi
stundum. Hann er
mannlegri hasar-
hetja, hetja sem ger-
ir mistök og lætur fara
dla með sig endrum og
eins. Þar að auki er Bruce
WOlis ekki bara hasarhetja,
heldur hefur hann sýnt fjö
hæfni sína í dramatískum
hlutverkum og rómantísk-
um, grínmyndum og
ævintýramynd-
eldram sínum tveggja ára gamaU og
ólst þar upp. Hann var mikdl gradari
á sínum yngri árum og lenti oft í því
að vera fleygt út úr samkvæmum
vegna framkomu sinnar. Svo fór
reyndar að hann var rekinn úr
skóla vegna óláta, en fékk að
útskrifast eftir að faðir
hans sigaði lögfræð-
ingi á skólayfirvöld.
Með fram skóla-
göngu sinni fór hann
að leika í skólaleik-
ritum og þróa með
sér leiklistarbakt-
eríuna. Árið 1977 fékk hann hlutverk
í Off-Broadway leiksýningunni Hea-
ven on Earth, og hætti þá námi.
Ekki skaust þó ferillinn af stað
með miklum hvelli og Bruce WOlis
fékk lítið að gera í leiklistinni næstu
árin, lítd hlutverk i leikritum og aug-
lýsingum af og td. Hann gat ekki
framfleytt sér með leiklistinni og
vann m.a. sem öryggisvörður og bar-
þjónn. Loks fékk hann aðalhlutverk í
stórri leiksýningu árið 1984 í leikrit-
inu Fool for Love, og var síðan valinn
úr hópi 3000 leikara í hlutverk einka-
spæjarans David Addison í róman-
um
Æskuárin
Bruce
WiUis fædd-
ist árið
1955 í
banda-
rískri her-
stöð í Vest-
ur-Þýska-
landi, en
flutti til
New
Jersey
með for-
Color of Night:
Bruce Willis og Jean March.
tísku gamanþáttunum
Moonlighting, og lék þar á
móti CybOl Shepherd.
Þrátt fyrir stöðugar erj-
; ur aðalleikaranna og
höfundar þáttanna voru
þeir mjög vinsælir þau
fjögur ár sem þeir voru
á dagskrá.
11 ára hjónaband
með Demi Moore
Árið 1987 giftist
Brace WOlis leikkon-
unni Demi Moore, en
þau áttu bæði eftir að
verða að stórstjömum
á tíunda áratugnum.
Þau hafa verið eitt af
langlífustu stjörnupör-
unum í HoOywood þrátt
fyrir stöðugar æsifréttir
um framhjáhöld, sam-
kynhneigð, nektar-
myndir o.fl. Það var svo
loksins í júní í fyrra sem
þau tOkynntu um skilnað eft-
ir 11 ára hjónaband. Þau eiga
þrjár dætur saman.
Moonlighting opnaði Brace
Klassisk myndbönd The Bad and the Beautiful (1952) J§| ★★★
Að tjaldabaki í Hollywood
Kvikmyndin hefst á því að fram-
leiðandinn Jonathan Shields (Kirk
Douglas) reynir að ná sambandi við
þrjá fyrrverandi samstarfsmanna
sinna. Forvitni áhorfandans er
fljótt vakin því enginn þeirra viO
neitt með hann hafa og ljóst má
vera að mikið hefur gengið á. For-
vitninni verður fljótt svalað því
brátt tekur sá fyrsti aö segja frá
kynnum sínum og Shields og síðan
koU af kolli.
Leikstjórinn Fred Amiel (Barry
Sullivan) átti frjótt samstarf með
honum og átti heiðurinn af mynd-
inni sem gerði Shields stóran en
hann launaði honum greiðann með
því að láta öðrum eftir að leikstýra
henni. Shields gerði Georgiu Lorri-
son (Lana Turner) að stórstjörnu
með því að notfæra sér ást hennar
en sveik hana síðan að lokinni
frumsýningu. Rithöfundinn James
Lee Bartlow (Dick PoweU) dró Shi-
elds síðan til Hollywood og varð
óbeint valdur að dauða eiginkonu
hans. Engu að síður eiga þau öU
frama sinn að þakka framleiðand-
anum miskunnarlausa.
Myndir sem skoða lífið að tjalda-
baki í HoUywood hafa notið nokk-
urra vinsælda i Hollywood að und-
anfórnu og má kannski rekja þá
þróun aftur tU The Player (1992, Ro-
bert Altman). Slíkar kvikmyndir
eiga sér þó lengri forsögu líkt og
The Bad and the Beautiful (1952)
gefur til kynna en hún fjallar bæði
á dramatískan og hæðnislegan
máta um glamúr-lífið og valdabrölt-
ið upp stjörnustigann. Hún má sín
þó lítils í samanburði við sniUdar-
verkið Sunset Boulevard (1950,
Billy Wilder), sem mætti telja bestu
spegilmynd Hollywood. The Bad
and the Beautiful minnir reyndar
einnig nokkuð á annað stórvirki,
Citizen Kane (1941, Orson WeUes),
en framganga Shields í kvikmynda-
heiminum er nokkuð lík ferli borg-
ara Kane í blaðabransanum.
Leikstjóri The Bad and the
Beautiful var þó heldur enginn
smákarl. Þótt Vincente Minellis
(1903-1986) sé helst minnst fyrir
söngleiki á borð við An American
in Paris (1951) og Gigi (1958), sem
báðir unnu óskarsverðlaun fyrir
bestu mynd, kom hann víðar við.
Hin heillandi titlaða The Bad and
the Beautiful er ágætt dæmi um það
(vann fimm óskarsverðlaun), sem
reyndar minnir á köflum á æviferU
leikstjórans (t.d. skildi hann ári fyr-
ir gerð hennar við Judy Garland, en
áður eignuðust þau dótturina Lizu
Minelli). Líklega er þó best að fara
varlega í að slá einhverju fostu um
slík tengsl, en ljóst má vera að leik-
stjórinn þekkir til í Hollywood að
tjaldabaki.
Fæst í Vídeóhöllinni. Leikstjóri:
Vincente Minelli. Aðalhlutverk:
Lana Turner, Kirk Douglas, Walter
Pidgeon og Dick Powell. Banda-
rísk, 1952. Lengd: 113 min.
-Björn Æ. Norðfjörð