Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.1999, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 1999
Spurningin
Notar þú Internetið?
Magnús Arthúrsson, starfar hjá
Olíudreifingu: Annaö slagið.
Engilbert Friöþjófsson, vinnur
hjá Pizzahúsinu: Já, mikið.
Berglind Jónsdóttir, vinnur í
Hagkaupi: Já, stundum.
Ásdís Jóhannsdóttir, vinnur í Ný-
kaupi: Já, stundum.
Björg Long ræstitæknir: Nei,
aldrei.
Emilía Ruth Ragnarsdóttir, 10
ára: Nei, ekki svo mikið.
Lesendur
Ríkið, það
Einar Einarsson skrifar:
Þá hefur Þórarni V. Þórarinssyni
loks tekist það sem bæjarrómur
sagði fyrir ári síðan - þ.e.a.s. að
gera sjálfan sig að forstjóra Lands-
símans, þó án þess að geta komið
Guðmundi Björnssyni fyrir hjá
öðru ríkisfyrirtæki eða -stofnun.
Það er sérstök ástæða til að óska
Þórarni til hamingju með að hafa
komið þessum afar sérstöku skipu-
lagsbreytingum i gegn hjá Lands-
símanum. Það er nefnilega ekki á
hverjum degi sem stjórnarformaður
fyrirtækis tekur við forstjórastöðu
og fráfarandi forstjóri er engu að
síður ráðinn ráðgjafi fyrirtækisins.
Til hvers var þá verið að skipta út
forstjóranum ef hann á svo að vera
ráðgjafi fyrirtækisins? Er hann þá
nógu góður fyrir fyrirtækið? En
verðandi forstjóri er bestur, það vit-
um við sem sjáum hann í blöðunum
og í sjónvarpsviðtölunum. Þar er á
ferðinni maður sem er frægur og
fær. Talsmaöur vinnuveitenda sem
verður talsmaður ríkisins. Frjáls-
hyggjumaður sem verður ríkis-
starfsmaður.
Og nú á heldur betur að láta í sér
heyra þegar einhver gagnrýnir
Landssímann, fyrirtækið hans Þór-
arins. Þá verður bæði farið hörðum
orðúm um viðkomandi í flölmiðlum
og ráðherrum og öörum mektar-
Guðmundur Björnsson, ráðgjafi
Landssímans hf.
mönnum skrifuð bréf til að lýsa
frati. Frati á viðkomandi sem vinn-
ur vinnu sína eins og lög og reglur
gera ráð fyrir - Samkeppnisstofnun,
Tal, Íslandssíma og alla sem eru
vondir við Landssímann og Þórar-
in. Og það verður forvitnilegt að sjá
hvort hinn frjálshyggjumaðurinn og
fyrrum blaðamaður Morgunblaðs-
er ég
Þórarinn V. Þórarinsson, forstjóri
Landssímans hf.
ins, verði skyndilega settur út í
hom. Þessi ungi upplýsingafulltrúi
sem hefur ósjaldan gert sjálfan sig
og Landssímann að athlægi í fjöl-
miðlum. Kannski Þórarinn taki
sjálfkrafa viðtölin í sínar hendur?
Þórarinn því að hann er maðurinn
sem hægt er að treysta á. Ríkið, það
er Þórarinn.
Hræðileg örlög mann-
vinarins Elíasar
Seiður skrifar:
Mannvinurinn Elías eða ílæas
eins og þeir útlendingar sem hafa
unnið hér kölluðu hann, er dáinn,
hann var tíu ára gamall er hann lét
lífið. Saga Elíasar er skemmmtileg
framan af og lýsir því hvernig við
íslendingar getum verið yndislegir
þegar sá gállinn er á okkur.
Elías var köttur sem bjó á verbúð
á Patreksfirði, verbúðin er tveggja
hæða og þetta var veröld Elíasar.
Ekki eins lítil veröld og maður gæti
fyrst haldið, því þarna kynntist
hann fólki frá Færeyjum, Portúgal,
Suður-Afríku, írlandi, Englandi,
Póllandi og mörgum öðmm löndum.
Elías bjó þama og það fólk sem
kom og lifði þar með honum hugs-
aði um hann. Til skiptis bjó hann á
neðri hæð eða efri, ár og ár í einu
og Elías var elskaður; „ílæas, vott a
vonderfúl katt“, heyrði maður er á
hann var minnst.
Þá kemur að örlögum Elíasar. Nú
fyrir stuttu féll hann fyrir hendi
manns, Pólverja sem hafði búið á
Patreksfirði í tvö ár í mesta lagi.
Hann, í reiðiskasti og mikið truflað-
ur að mínu mati, drepur Elías,
mannvin aldarinnar. Elías, sem
gælt hafði við fólk alls staðar af
þessari jörð og aldrei gert manna
mun, skildi hvert eitt einasta tungu-
mál sem talað var í hans húsum, féll
fyrir hendi útlendings. Gestgjafinn
mikli, orðinn gamall köttur og vit-
ur.
Þá kemur að þvi. Enginn átti
hann, en allir áttu hann samt, mik-
il reiði, grátur og gnístan tanna,
hver átti að kæra fólið? Enginn
kærði fólið, mEmnvinurinn Elías féll
fyrir manni sem í krafti mannkyns-
ins drepur það sem fer í taugarnar
á honum.
Ég er reiður, íslendingi er launuð
gestrisnin, malið og sleikjurnar
með lífláti og enginn getur gert
neitt því enginn átti Elías, hann var
allra. Morð, rán og morð, viö vorum
rænd mannvininum mikla með
þessu morði, morðinginn sleppur,
og SVEI.
Ljót er þessi litla saga og vonandi
kemur svona aldrei fyrir aftur en
Elías var alltof stórkostlegur til þess
að morðið á honum yrði þagað til
gleymsku.
600-kall kostar að skila
ríkinu eign sinni
Jón Guðmundsson í Keflavík
hringdi:
Það hagar svo til hjá mér að ég er
með gamlan bíl og ætla annað hvort
að selja hann, trúlega í varahluti,
eða farga honum. Ég tek hann þess
vegna af númerum og tryggingu. Ég
fór í Bifreiðaeftirlitið héma í Kefla-
vík þar sem vel var tekiö á móti
mér.
Þar var mér tjáð að ég þyrfti að
borga 600 krónur í geymslugjald fyr-
ir númeraplöturnar. Ég vildi nú
vita fyrir hvað ég væri að borga og
var sagt að embættið væri með
stærðarherbergi til að geyma núm-
er. Auðvitað fannst mér þetta gjald
ÍUÉ^IiMIM þjónusta
allan sólarhringinn
ROflllls J J| JU lllinUi«in
- eða hringið í síma
^0^50 5000
HfHlli kl. 14 og 16
Bílnúmeraplötur - þegar þeim er skilað til eigandans þarf að borga 600 krónur
í „húsaleigu". Einn furðuskatturinn sem fjármálaráðuneytið hefur fundið upp.
einkennilegt. I fyrsta lagi er það há
húsaleiga fyrir lítið pláss - en auk
þess vill svo til að ég á ekki bílnúm-
erin. Ég bauðst til að hýsa bílnúm-
erin en þvi tilboði var hafnað.
Stúlkan varð að segja mér að hún
gæti ekkert aö þessu gert, hún yrði
að innheimta gjaldið. Starfsfólk var
nokkuð á sama máli og ég um að
þetta gjald væri vanhugsað. Það á
ekki að vera hægt að skattleggja
fólk fyrir að skila númeri til eigand-
ans, ríkisins.
Auövitað er þetta skattlagning,
ein af mörgum dulbúnum skattlagn-
ingum í þjóðfélaginu, það er ekki
hægt að hreyfa sig fyrir slíku. Ef
dulbúnir skattar eru lagðir ofan á
opinber gjöld kemur í ljós hvað við
borgum mikið.
Lögreglan
brýtur lög á
forræðis-
manni
Ungur faðir í Reykjavík
hringdi:
„Við erum með sameiginlega
forsjá dóttur okkar, ég og móðir
hennar. Um daginn fóru þær
utan og konan fékk vegabréf
handa dótturinni. I vegabréfa-
deild löggunnar var henni sagt
að hún þyrfti ein að skrifa und-
ir umsóknina. Mér fannst þetta
skrýtið þegar ég frétti af þessu,
hringdi í sýslumann og var sagt
að þegar vegabréf væru gefin út
sæju þeir á tölvunni dvalarstað
barns, en ekkert um forsjár-
menn þess, málið væri að emb-
ættin verði að sýna mannlegheit
og trúa fólki.
Mér finnst þetta ekki góð
embættismennska og lét það í
ljós á þennan hátt og fékk að
launum sýnishorn af hroka
embættismannsins. Reynslan
sýnir að svona á ekki að vinna
hlutina, auðvitað átti ég líka að
kvitta undir, og hefði gert það
með glöðu geði. Milli mín og
þeirra mæðgnanna er ágætt
samkomulag. En þetta býöur
upp á að fólk laumist úr landi
með börnin, eins og dæmi
sanna, án þess að sátt sé um
flutning milli forræðisaðilanna.
Vegalögreglan verður að láta sjá
sig úti á vegunum.
Hvaö er
vegalögregl-
an aö hugsa?
GG skrifar:
Umferðin milli Reykjavíkur
og Hveragerðis eftir hádegi á
sunnudag var með ólíkindum
mikil, nánast bíll við bfi, rétt
eins og á Laugavegi. Þarna voru
örfáir sem ítrekað voru í fram-
úrakstri, eins og það þýddi nú
lítið. Þarna var greitt ekið. Lög-
reglan getur sannarlega unnið
fyrir kaupinu sínu á þessum
þjóðvegi sem öðrum, ef hún yfir-
leitt nennir aö vinna vinnuna
sína. Hvað er vegalögreglan ann-
ars að hugsa. Það veitir ekki af
að vera á vettvangi og halda aft-
ur af ökuníðingunum sem á
ferðinni eru. Einn þeirra kom á
skrjóð sínum rétt fyrir ofan
Skíðaskálann og ruddist milli
míns bfis og annars sem kom á
móti, þar sem þrenging er á veg-
inum. Það var ekki stór aðskiln-
aður mfili bílanna þriggja.
Ekki fleiri
þýskar, takk!
Sjónvarpsglápandi hringdi og
leist illa á:
Kvikmyndin Okkar maður,
þýsk spennumynd, eins og hún
var kynnt, fannst mér vægast sagt
fila samsett. Myndir af þessu tagi
hafa verið áður frá Þýskalandi.
Mér er tjáð að RÚV hafi komist í
einhverja kistu fulla af þess kon-
ar góðgæti og hyggist demba
þessu yfir þá sem enn horfa á
stöðina. Það er mikið metnaðar-
leysi sem þarf til að taka slíkar
myndir til sýninga í stað þess að
hafna þeim. Við sem greiðum há
gjöld af sjónvarpsdagskrá RÚV
eigum rétt á að fólk vandi sig í
vali efnis, það viröist ekki gert.