Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.1999, Blaðsíða 28

LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 1999 .. _
LAUGARDAGUR 24. JULI 1999
Trésmiðurinn á Óðali
Grétar Berndsen festi kaup á Óðali við
Austurvöll fyrir
nokkrum mánuðum.
Grétar er trésmiður
og starfaði áður sjálf-
stætt sem verktaki
við viðhald gamalla húsa auk aimennra
smíða. Hann er 26 ára.
Sveitarstjórinn á Club 7
Óiafur Arnfjörð Guðmundsson á og
rekur Ciub 7 við Hverfisgötu. Ólafur er
44 ára og var sveitar-
stjóri í Vesturbyggð
með aðsetur á Pat-
reksfirði, auk þess
sem hann var bæjar-
ritari í Ólafsvík. Hann er Samvinnu-
skólagenginn og hefur stundað sjómennsku.
Kokkurinn á Maxim
Ásgeir Davíðsson rak Hafnarkrána í
Hafnarstræti áður en hann breytti staðn-
um í Maxim. Ásgeir er
49 ára og hefur starf-
að sem bryti og mat-
sveinn hjá Landhelg-
isgæslunni. Auk þess
rak hann Næturgrillið
Reykjavík um
tíma og Skipperinn í Tryggvagötu.
Framsóknarmaðurinn á Clinton
Kristján Jósteinsson er 26 ára og starf- f
aði við veitingastaði fjölskyldu sinnar
áður en hann stofnaði Clinton í Fischer-
sundi. Jósteinn faðir
hans rekur LA Café
og er einn helsti
kosningasmali Fram-
sóknarflokksins.
Meðal föðurbræðra Kristjáns eru Guðmundur G. Þórar-
insson, fyrrverandi alþingismaður og Ómar Kristjánsson,
forstjóri Flugstöðvar Leifs Eiríkssonar.
Lögreglustjórasonurinn á Vegas
Haraldur Böðvarsson
er lögfræðingur og
hefur rekið Vegas við
Frakkastíg um árabil.
Hann er sonur Böðv-
ars Bragasonar, lögreglustjóra í Reykja-
vík.
Haraldur er 39 ára.
Fanginn á Þórscafé
Óiafur Már Jóhannesson er rafvirki að
mennt og hefur rekið Þórscafé við
Brautarholt. Áður átti
hann og rak mótor-
hjólaverslunina Gull-
sport í sömu götu,
um 8 ára skeið. Ólaf-
ur er 29 ára og situr nú í gæsluvarðhaldi
í tengslum við e-töflumálið sem upp kom og tengdist
nokkrum nektardansmeyjum.
Sendibílstjórinn á Bóhem
Guðjón Rúnar Sverrisson er frumkvöðull nektarsýninga í
Reykjavík og stofnaði Bóhem
við Grensásveg fyrir fimm
árum. Hann er 35 ára gamall
fyrrum sendibílstjóri og hefur
einnig lagt stund á innflutning
á fatnaði frá Taílandi. Guðjón
var einn þeirra sem stóðu að
innflutningi á sviknum Levi’s-gallabuxum fyrir nokkrum
árum og vakti þá þjóðarathygli.
KAJítAÍÍ
M£N

Asgeir Davíðsson með stúlkunum sínum á Maxím: - Þurfti að finna sér kvöldskemmtun því gestirnir á Hafnarkránni drukku á daginn.
„Ég er í forsvari fyrir félag sem á
húsnæðið þar sem Þórskaffi er. Ég er
ekki klámkóngur og vissulega er þetta
neikvætt fyrir húsið og eign okkar ef
satt er það sem sagt er um starfsem-
ina þar,“ segir Róbert Árni.
„Þetta er ekki ólíkt myndverki
sem þú hengir upp á vegg
og býöur til sölu
Þórskafli á það sameiginlegt öllum
hinum stöðunum sex að aðaltekjulind
dansarana er kampavínssala og einka-
dans í lokuðum básum. Stúlkurnar fá
ekki föst laun og verða því að reiða
sig á gjafmildi gestanna eða eins og
lögreglustjórasonurinn í Vegas orðar
það: „Tekjur stúlknanna byggjast á
góðvild kúnnanna, hvað þeir eru til-
búnir til að borga fyrir vöruna. Þetta
er ekki ólíkt myndverki sem þú heng-
ir upp á vegg og býður til sölu. Verð-
ið getur rokkað til og frá. Stúlkurnar
koma hingað sem listamenn og starfa
sem verktakar hjá okkur. Þær greiða
flugfargjöld sín sjálfar, húsaleigu og
fæði. Þær eru nokkurs konar farrand-
verkamenn," segir Haraldur í Vegas.
Ásgeir Davíðsson, í Maxim í Hafnar-
stræti, lýsir kjörum nektardansmeyj-
anna svona:
„Ef stúlkunum er boðið upp á
kampavínsglas fá þær einn þriðja af
verði glassins en það er selt á 1.500
krónur. Svo er það einkadansinn. Hjá
mér kosta fimm mínúturnar þrjú þús-
und krónur og af því fæ ég sjálfur
þriðjung. Svo er það bara tippsið á
sviðinu," segir Ásgeir í Maxím, þar
sem áður var Hafnarkráin. „Ég fór út
í þetta vegna þess að ég var að leita að
starfsemi sem hægt var að reka á
kvöldin. Það var kvartað yfir starf-
semi Hafnarkrárinnar vegna þess að
gestirnir sem sóttu þann stað drukku
frekar um miðjan dag en á kvöldin.
Ég datt niður á nektardansinn og
kvarta ekki,“ segir Ásgeir í Maxím,
sem áður var bryti hjá Landhelgis-
gæslunni og einn fyrstur manna til að
Erlendu nektardansmeyjarnar og...
Klámkóngarnir
g kýs að orða það
sem svo að íslend-
ingar séu að koma
út úr skápnum á al-
þjóðavísu. Þjóðin
getur ekki til
lengdar slegið hausnum við stein-
inn og afneitað afþreyingarþjónustu
eins og nektardansi í Reykjavík
frekar en í London og Kaupmanna-
höfn,“ segir Haraldur Böðvarsson í
Vegas sem á hvað lengstan starfs-
aldur þeirra sem reka nektardans-
staði í Reykjavík. Haraldur er lög-
fræðingur og sonur Böðvars Braga-
sonar lögreglustjóra og hefur faðir
hans þurft að liða svo undan hefur
sviðið vegna starfsvettvangs sonar
síns. Undir orð Haraldar tekur fyrr-
verandi sveitarstjóri á Patreksfirði
sem hefur haslað sér völl á nektar-
sviðinu og kvartar ekki undan af-
komunni þó nektardansstaðirnir
séu orðnir sjö í Reykjavík: „Skýring
mín á fjölda staðanna er einfaldlega
sú að verið sé að svara eftirspurn
sem alltaf var til staðar en menn
höfðu ekki vit á að fullnægja," segir
sveitarstjórinn fyrrverandi, Ólafur
Arníjörð Guðmundsson, sem opnaði
Club seven við Hverfisgötu á dögun-
um og varð þar með sjöundi „klám-
kóngurinn“ í Reykjavík. „Mér er al-
veg sama þótt ég sé kallaður klám-
kóngur. Danir gáfust upp á að skil-
greina hugtakið klám um 1970 og
þetta særir mig alls ekki,“ segir
Ólafur Arnfjörð, sem mætir til
vinnu sinnar klukkan níu á hverj-
um morgni en lætur vera að sitja
yfir nöktum stúlkum sínum á kvöld-
in. Haraldur Böðvarsson í Vegas
neitar því hins vegar alfarið að
hann sé klámkóngur:
„Ég held að ég sé færari en
margir til að stjórna meðal-
stórum fyrirtækjum eftir þá
reynslu sem ég hef viðað að
mér hér ...“
„Ég mótmæli því að ég sé klám-
kóngur. Ég er aðeins starfsmaður
fyrirtækis sem rekur Vegas og ég tel
að það starf hafi alls ekki eyðilagt
atvinnumöguleika mína í framtíð-
inni nema síður sé. Ég held að ég sé
færari en margir til að stjóma með-
alstórum fyrirtækjum eftir þá
reynslu sem ég hef viðað að mér hér
tíg öll þau vandamál sem ég hef
þurft að kljást við,“ segir Haraldur í
Vegas sem hefur verið tiður gestur í
flestum fjölmiðlum um árabil vegna
alls kyns uppákoma; allt frá skatt-
rannsóknum til mannsláta. Reyndar
á Haraldur það sammerkt með öll-
um hinum klámkóngunum að bera
sig vel og kvarta ekki yfír afkom-
unni, enda virðist vera eftir ein-
hverju að slægjast eins og fram kom
í hörkulegu uppgjöri hans og Guð-
jóns Rúnars Sverrissonar þegar upp
úr slitnaði í samstarfi þeirra við
rekstur Bóhems við Grensásveg,
sem var fyrsti nektardansstaðurinn
í Reykjavík sem eitthvað kvað að.
Upp úr því stofnaði Haraldur, ásamt
öðrum, Vegas við Frakkastíg en
Guðjón Rúnar sat áfram í Bóhem:
„Ég hef heimsótt umba minn
í Eistlandi og ég get fullyrt að
hann er ekki hluti af rúss-
nesku mafíunni."
„Ég er frumkvöðullinn í þessum
bransa og Haraldur byijaði að vinna
hjá mér,“ segir Guðjón í Bóhem sem
er fyrrverandi sendibUstjóri og hefur
haldið út í fimm ár. „Núna er ég með
10 stúlkur, flestar frá austantjalds-
löndunum og þær búa aUar saman í
íbúð á minum vegum úti í bæ. Ég er í
sambandi við góðan umboðsmann
nektardansmeyja í Éistlandi og það er
hann sem skaffar mér stúlkurnar,"
segir Guðjón, sem prýddi síður dag-
blaðanna þegar hann flutti inn svikn-
ar Levi’s-gallabuxur frá TaUandi fyrir
nokkrum misserum. Sjálfur segist
Guðjón tala af reynslu þegar hann
mótmælir staðhæfingu eins þekktasta
fíkniefnasala landsins sem hefur sagt
að rússneska mafian standi að baki
útflutningi á flestum nektardansmeyj-
um frá austantjaldslöndunum og
flkniefni og skítugir peningar fylgi
með. „Ég hef heimsótt umba minn í
Eistlandi og ég get staðhæft að hann
er ekki hluti af rússnesku mafíunni.
Þetta er huggulegasti maður sem
berst ekki mikið á og ég veit reyndar
að hann forðast rússnesku mafíuna
frekar en hitt. Fíkniefni eru aUs stað-
ar og þá líka á nektarstöðunum og það
verður ekki hjá því komist að misjafn
sauður slæðist inn í þessi viðskipti
eins og nýleg dæmi sanna,“ segir Guð-
jón, og er þá að vísa tU Ólafs Más Jó-
hannessonar, sem rekið hefur Þórs-
kaffl í Brautarholti. Ólafur Már situr
enn í gæsluvarðhaldi í e-töflumálinu
svonefnda sem kennt hefur verið við
Þórskaffl og nektardansmeyjar þar.
Áður en Ólafur Már hóf að reka nekt-
ardanstaðinn í Brautarholti rak hann
og átti mótorhjólaverslunina GuU-
sport í sömu götu um átta ára skeið og
er lýst sem svölum töffara sem lætur
sér fátt fyrir brjósti brenna. Hann er
rafvirki að mennt og Svandís, sambýl-
iskona hans, er ein fárra íslenskra
kvenna sem dansað hafa nektardans í
atvinnuskyni í Reykjavík. Saman
reka þau að auki verslunina 4-play
við Hverfisgötu sem sérhæflr sig í
kynferðislega örvandi undirfatnaði
fyrir bæði kynin. Á meðan Ólafur
Már situr í fangelsi sér Einar Ármann
Harðarson um rekstur Þórskaffls:
„Við erum yfirleitt með 10 stelpur í
vinnu hjá okkur og seljum inn á 500
krónur en þá fylgir líka einn stór bjór
með,“ segir Einar og neitar því ekki
að eitthvað hafl dregið úr viðskiptun-
um eftir að rekstrarstjórinn var settur
bak við lás og slá. Eigandi húsnæðis-
ins þar sem nektarstaðurinn Þórskaffi
er rekinn er Róbert Árni Hreiðarson
lögmaður og hann hefur áhyggjur af
eign sinni:
senda ham-
borgara í
heimahús á
höfuðborgar-
svæðinu að
næturlagi
gegn
greiðslu. „Ég
sendi stelp-
urnar mína ekki
út í bæ til að
dansa. í samningum okkar er kveðið
skýrt á um hvað má og má ekki. Ég
vil ekki vændi og ég vil ekki flkniefni.
Ég vil nektardans, kampavín og pen-
inga,“ segir Ásgeir í Maxím. Hjá Guð-
jóni í Bóhem við Grensásveg er aftur
á móti hægt að panta sér stúlku heim:
„Ég leigi stúlkur út í einkasam-
kvæmi á 25 þúsund krónur fyrir
hverjar tíu mínútur og þá fylgir dyra-
vörður alltaf með,“ segir Guðjón í Bó-
hem, sem eins og Ásgeir í Maxím sel-
ur einkadans í lokuðum klefa á fimm
þúsund krónur. „Það er þó algengara
að við séum að taka flmmtán þúsund
fyrir 20 mínútumar hér í Bóhem.
„Varð að finna eitthvað sem
sameinaði það að vera hljóð-
látt og draga til sín fáa gesti“
í Clinton í Fischersundi ræður
Kristján Jósteinsson ríkjum. Hann
hefur átt hvað mest undir högg að
sækja af klámkóngunum sjö að und-
anfórnu, vegna mótmæla íbúa í
Grjótaþorpi sem meðal annars stað-
Haraldur Böðvarsson við súluna í Vegas sem er að verða einn frægasta súia í Reykjavík - að öndvegissúlum Ingólfs
meðtöldum. DV-mynd E.ÓI.
hæfa að gestir hans frói sér í húsa-
görðum í hverflnu að loknum nekt-
arsýningum. Kristján er alinn upp í
veitingarekstri Jósteins Kristjáns-
sonar, fóður sins í LA Café, sem
einmitt er til húsa beint fyrir ofan
Vegas við Frakkastíg. Kristján í
Clinton er aðeins 26 ára og segist
hafa hrakist út í nektardansinn af
illri nauðsyn:
„Ég byrjaði að reka stað fyrir
ungt fólk hér í Fischersundi en
vegna mótmæla frá nágrönnum
vegna hávaða varð ég að flnna eitt-
hvað sem sameinaði það að vera
hljóðlátt og draga til sin fáa gesti.
Niðurstaðan varð nektarklúbburinn
Clinton en samt fæ ég ekki að vera
í friði. Ég er með tólf til flmmtán
stelpur sem ég verð að skipta út á 28
daga fresti vegna landvistarlaga og
sel inn fyrir þúsund krónur. Svo er
það vínsalan sem stendur undir
rekstrinum," segir Kristján Jó-
steinsson. Svipaða sögu hefur jafn-
aldri Kristjáns, Grétar Bemdsen, að
segja en hann hefur nýverið fest
kaup á nektarstaðnum Óðali við
Austurvöll. Staðinn keypti hann af
Garðari Kjartanssyni, sem lengi var
kenndur við Sportval, íþróttavöru-
verslun sem hann rak ásamt fjöl-
skyldu sinni.
„Þær sækjast eftir að koma
hingað og vilja helst ekki fara
aftur“
„Óðal er komið í fastar skorður
og stúlkurnar sem koma til okkar
segja að aðstaðan hér sé með því
besta sem þær þekkja. Þær sækjast
eftir að koma hingað til lands og
vilja helst ekki fara,“ segir Grétar
sem hefur sér til aðstoðar enn einn
„fréttamatinn" úr fjölmiðlunum,
Vikar Arnórson í Eðalvínum. Vikar
komst í fréttirnar þegar hann var
tekinn, ásamt félaga sínum, með
stera í Bandaríkjunum og kastað í
fangelsi. Kvartaði hann sáran yfir
vistinni þar eins og lesendur DV
kynntust á sínum tíma. „Við erum í
mjög góðum samböndum varðandi
dansarana. Garðar skildi eftir sig
gott bú og á því byggjum við,“ segir
Grétar, sem er smiður og fékkst við
viðhald gamalla húsa áður en hann
sneri sér að rekstri Óðals. „Mig
langaði bara að breyta til og prófa
eitthvað nýtt. Flóknara er það
ekki.“
Á nektarstöðunum sjö í Reykja-
vík starfa nú um eitt hundrað dans-
arar öll kvöld vikunnar. Stúlkurnr
setja ekki aðeins svip sinn á nætur-
lífið heldur einnig bæjarbraginn um
miðjan dag þegar þær spranga um í
Nýkaupum með appelsínur og ban-
ana, léttstígar og í öllu fasi ólikar
reykvískum húsmæðrum. Þær eru
einnig á Akureyri og væntanlegar
til Keflavíkur. Yfirvöld hafa horn í
síðu nektarstaðanna og al-
mannarómur telur sig ekki ljúga
upp á þá vændi og fíkniefnaverslun.
Dagblaðið Dagur segir íslendinga
vera orðna „hluthafa í sóðaskap" í
leiðara og vitnar í Sameinuðu þjóð-
irnar sem hafa reiknað út að hálf
milljón kvenna í Evrópu sjái fyrir
sér með nektardansi. Aðrir sakna
þess að geta ekki fengið að horfa á
fallegan, erótískan dans í huggulegu
umhverfi, þangað sem hjón geta
horfið, báðum aðilum til ánægju,
örvunar og tilbreytingar. Ólafur
Arnfjörð, fyrrum sveitarstjóri og
eigandi Club seven, segir þó að hlut-
fall kvenna meðal gesta sé stígandi:
„í fyrstu voru þetta nær eingöngu
karlmenn sem komu til okkar. Nú
sýnast mér hlutföllin vera 80 pró-
sent karlar, 20 prósent konur og
konunum íjölgar stöðugt.
„Borgarstjórinn í Reykjavík
heldur að það gildi einhver
önnur lög á Frakkastíg en f
annars staðar í landinu"
I
Haraldur Böðvarsson í Vegas hef- ■
ur mestar áhyggjur af því að kerfið
sé að bregða fæti fyrir atvinnugrein j
sem starfi samkvæmt lögum og svo j
sé komið í ofsóknum á hendur sér
og fyrirtæki sínu að hann hafi þurft
að ráða her lögmanna í vinnu til að
bjarga þvi sem bjargað verður:
„Borgarstjórinn í Reykjavík held-
ur að það gildi einhver önnur lög á
Frakkastíg en annars staðar í land-
inu ef marka skal framkomu Ingi-
bjargar Sólrúnar í garð okkar. Hún
hefur reynt allt til að stöðva rekstur
okkar þó það hafi ekki gengið enn.
Ég veit hins vegar að ástæða of-
sókna hennar á hendur okkar er
einfaldlega sú að vinkona hennar
bjó hér í húsinu þar sem við erum
með Vegas og henni ætlaði hún að
reyna að hjálpa. Borgarstjóranum í
Reykjavík vil ég aftur á móti benda
á að þriðja frægasta súla í Reykja-
vík er einmitt til húsa í Vegas og sú
súla fer bráðum að verða jafnfræg
og öndvegissúlur Ingólfs," segir
Haraldur Böðvarsson.
-EIR •.