Dagblaðið Vísir - DV - 07.08.1999, Blaðsíða 16

Kristinn Sigmundsson tekur þátt í flutningi Mótettukórsins á h-moll messunni sem flutt verður í Hallgrímskirkju og Skálholtskirkju
inn stærsti tón-
listarviðburður
sumarsins er án
efa flutningur
Mótettukórsins
undir stjórn
Harðar Áskelssonar á h-moll
messu Bachs. Messan verður flutt
á tvennum tónleikum í næstu
viku; föstudaginn 13. ágúst í Skál-
holtsdómkirkju, klukkan 20.00, og
sunnudaginn 15. ágúst, klukkan
20.00, í Hallgrímskirkju. Flutning-
urinn I Hallgrímskirkju er liður í
dagskrá Kirkjulistarhátíðar 1999
og markar jafnframt upphaf há-
tíðahalda Reykjavíkurprófasts-
dæma í tilefni af 1000 ára kristni
á íslandi.
Mótettukórinn hefur fengið
Qóra einsöngvara til liðs við sig,
þau Kristin Sigmundsson, bassa,
Monicu Groop, alt, Gunnar Guð-
björnsson, tenór, og Þóru Einars-
dóttur, sópran, auk þrjátíu manna
kammersveitar. Að sögn Harðar
Áskelssonar er tilurðarsaga h-
moll messunnar óvenjulega flók-
in. Hún er samsafn þess besta
sem Bach samdi á æviferli sinum.
Hann var að dunda við h-moll
messuna fram á elliárin og var
hún gæluverkefni hans. Sjálfúr
heyrði hann hana aldrei flutta í
heild sinni vegna þess að hún var
ekki samin fyrir neitt tilefni held-
ur er hún samin fyrir listina. Hún
er sýning á þeim formgerðum
sem tónskáld á hans tímum og
fyrr voru að glíma við. Bach gríp-
ur til eldri vinnubragða og vitnar
líka í gregorsöng, þannig að heild
verksins markast af því hvað það
er samsett úr ólíkum þáttum.
„Þetta er ein af stærstu óratoríum
Bachs og samið við latneska
messutexta,“ segir Hörður, „og
hefur mikið af flottum kórum og
glæsilega hljómsveit. Þetta er
gríðarlega tilkommnikið verk og
margir eru þeirrar skoðunar að
það sé eitt af því merkilegasta
sem Bach skrifaði. Kórþátturinn
er mjög stór og fyrirferðarmikill,
sem og þrjátíu manna hljómsveit-
in sem í er fólk mjög víða að. Það
koma til liðs við okkur íslending-
ar sem búa erlendis og erlendir
hljóðfæraleikarar."
Hver er altsöngkonan, Monica
Groop?
„Monica er frá Finnlandi," seg-
ir Hörður. „Hún er, með fullri
virðingu fyrir okkar söngvurum,
stóra stjarnan. Hún hefur náð
hvað lengst á plötumarkaði er-
lendis. Monica er enn þá ung og
efnileg en engu að síður æðisleg
söngkona og Finnarnir skarta
henni gjcurian þegar þeir þurfa að
skarta sinu besta í menningu
sinni. Hún söng með okkur Jóla-
óratoríuna fyrir nokkrum árum
og vakti mikla athygli. Það er óra-
langt síðan Kristinn hefur sungið
hér og mikill fengur að fá hann og
svo er óhætt að segja að bæði
Þóra og Gunnar séu feikilega góð-
ir einsöngvarar, ekki síst i þess-
ari tónlist. Við erum því mjög
montin af þessum einsöngvara-
kvartett."
Það er orðið nokkuð um liðið
frá því að okkar ástsæli söngvari,
Kristinn Sigmundsson, hefur
sungið hér á landi. Þegar DV
hafði samband við hann og spurði
út í messuna sagði Kristinn:
„Þetta er með því flottasta sem ég
hef tekið þátt í. Ég söng h-moll
messuna fyrir nokkrum árum
með Jóni Stefánssyni og Lang-
holtskórnum í Háskólabíói og
hlakka mikið til að syngja hana
aftur.“
Hvernig skiptist verkið á milli
einsöngvaranna?
„í messunni eru ekki persónur
heldur fær hver og einn hluta af
textanum. Hún byrjar eins og
hefðbundin latnesk messa, kyrie,
gloria og trúarjátningin, endar á
friðarbæn og algert snilldarverk."
Er sumarið ekkert einkennileg-
ur tími til að flytja þetta verk?
„Nei, þetta er messa. Ef það
væri passía væri það undarlegt.
Það skemmtilega er að ég fer að
syngja þetta sama stykki í ísrael
seinna á árinu, um jólin. í staðinn
fyrir að flytja óratoríu flytja þeir
messu. Þeir hafa allt annan skiln-
ing á þessu en við.“
Kristinn hefur að undanfornu
dvalið í París þar sem hann hefur
sungið I Bastillunni þar sem hann
hefur reyndar starfað mikið und-
anfarin ár.
„Já, núna hef ég verið þar frá
því í maibyrjun. Ég er aldrei fast-
ur þar en það hittist þannig á að
ég var í tveimur uppfærslum í
röð, Don Giovanni og Don Carlos
svo ég var lengur en venjulega."
Hvað tekur svo við?
„Næst fer ég til Amsterdam og
verð þar fram á haustið, syng í
óperu eftir Glúck, Alceste, og
syng þar einn af þessum virðu-
legu æðstuprestum sem bassarnir
eru alltaf látnir syngja og eru í
næstum öllum óperum. Maður
verður líklega eins og biblíumynd
á sviðinu. Manni er bara stillt
upp á sviðinu og svo hreyfir mað-
ur sig sem minnst. Þessir æðstu-
prestar eru mjög auðveldir í leik.“
Eftir það fer Kristinn til Mont-
pelliére, þar sem hann syngur
hlutverk Gremins í Evgení Oneg-
in, og eftir það til Múnchen að
syngja í ítölsku stúlkimni í Alsír
eftir Rossini. „Þar fæ ég að syngja
á móti Agnesi Baltsa,“ segir Krist-
inn. „Hún er ein af þremur sem
hafa skarað fram úr í þessu hlut-
verki á öldinni, finnst mér. Þetta
verður í nóvember. Svo kem ég
heim og ætla að eyða öllum des-
embermánuði heima hjá mér,
fram á jóladag, þegar við fljúgum
til ísraels, og eyðum slðan alda-
mótunum í Tel Aviv.
Ég er búinn að vera svo mikið
að heiman undanfarið að ég
ákvað að bóka mig ekki í annað
en þetta í desember. Maður verð-
ur einhvern tímann að vera
heima hjá sér. Annars hefur þetta
ekki mikinn tilgang.“
Eftir að Kristinn kemur heim
frá ísrael eftir áramótin fáum við
íslendingar aftur að njóta þess að
heyra í honum á tónleikmn sem
margir eru líklega orðnir langeyg-
ir eftir. Þá kemur hann fram á
ljóðatónleikum með vini sínum,
Jónasi Ingimundarsyni, í Salnum
i Kópavogi og verða þeir tónleik-
ar í kringum þrettándann.