Dagblaðið Vísir - DV - 21.08.1999, Blaðsíða 29

ID' LAUGARDAGUR 21. ÁGÚST 1999
f
helgarviðtalið
37
m
pslif

.
ur isnum
er frumstætt. Aðeins eitt vatnssalerni en fólk notast að öðru leyti við fötur.
bíða fallaskipta og straumurinn ræki
spöngina frá. Ég viðurkenni að ég var
orðinn háiíhræddur á tímabili. Það
snerist nú aðallega um að ég var
hræddur um að drepa strákinn en það
gerði minna tO hvað varðar sjálfan
mig,“ segir Siggi.
Þegar feðgamir könnuðu skemmd-
imar kom í ljós að skrúfúmar vom
ónýtar og brotnir flapsamir á síðum
hans.
Plastogís
Hann segir ótrúlegt hvað plastbátar
sleppi vel í ísnum ef miðað sé við stál-
skipin.
„Á því er þó sú eðlilega skýring að
plastið gefúr eftir en stálið rifnar þegar
skip lenda í samstuði, við ís. Eftir
klemmuna við borgarísjakann komust
við til baka inn til Nanortalik þar sem
skipt var um skrúfúr og dyttað að bátn-
um. Ég hafði eina borvél til þeirra hluta
og það dugði mér,“ segir Sigurður.
Þremur dögum síðar var enn haldið
af stað fyrir Hvarf
og þaðan áfram
norður úr.
Tankar
vom fyllt-
ir af olíu
og síðan
siglt
næstu
dag-
ana norður eftir. Ekkert var af sjókort-
um um borð en eitt GPS staðsetningar-
tæki.
Engin byggð er á suðausturströnd-
inni frá Prins Cristianssundi að Amma-
salik og stóð á endum að báturinn yrði
olíulaus.
„Ég hefði getað tekið olíu í Prins
Christianssundi en vildi ekki tefja mig
á því þar sem vertíðin var í hámarki
samkvæmt mínum upplýsingum. Við
sluppum á síðustu olíudropunum til
hafnar en þá hafði ég búist við því síð-
ustu 40 sjómílumar að verða olíulaus.
Það var ákveðinn léttir að vera kominn
þessa leið,“ segir hann en heimamenn á
Ammasaliksvæðinu er enn gapandi
yfirferðalaginu.
Meðan Sigurður var skipstjóri á ís-
lenskum toguram var hann þekktur
fyrir að brambolta við veiðar innan um
hafis. Gárungar sögðu að skipta hefði
þurft tvisvar um allt jám neðan við
sjólínu á þeim toguram sem hann
stjómaði. Hann viðurkennir að „lands-
ins fomi fjandi“ hafi alltaf heillað sig og
líklega orðið til að hann flutti til Græn-
lands. Hann segist aldrei hafa óttast
glímuna við ísinn enda hafi Leifúr Ei-
ríksson fengið á sig fleiri göt af
Grænlandsísnum en hann geti
munað.
„Maður getur alls staðar drep-
ist eins og menn vita. Ég hef alltaf
verið hrifinn af hafisnum ailar
Innfæddir bera mikla viröingu fyrir ísmanninum ógurlega. Hér er góðglaður
veiðimaður að spjalla við Sigga að morgni dags.
götur síðan ég var að berjast í is á Vest-
fjarðamiðum. Það er nánast daglegur
viðburður hjá mér að skipta um skrúf-
ur. Ég held að það sé sérstakt fyrirtæki
um þessa skrúfuframleiðslu fyrir mig,“
segir Siggi og hlær eins og hann eigi líf-
ið að leysa.
Einn með kokk
Síðan hann kom til þorpsins Kuumi-
it fyrir rúmu ári hefur gengið á ýmsu
í útgerðinni. Grálúðan var ekki í þeim
þykku lögum sem sögur hermdu en
eigi að síður hefur hann fiskað vel og
er aflahæstur á austurströndinni.
Sérlega hefur aflinn síðustu vikur
verið góður. Ekki er óal-
gengt að hann fái lúðu
á annan hvem
krók en jíÆHMÆ?-*
veiðam-
ar era tafsamar þar sem hann þarf að
veiða beituna fyrst og síðan beita lín-
una um borð í bátnum áður en hægt er
að hefjast handa við veiðamar. Siggi á
Leifi Eiríkssyni er einn um borð en
með grænlenskan kokk sem ekkert
kemur að veiðunum. Til samanburðar
era fjórir Grænlendingar á sambæri-
legum bát sem er lengur í hvemi veiði-
ferð og skilar mun minni afla á land.
„Vandinn hjá Grænlendingunum er
að halda sig við veiðamar. Sjái þeir
sel eða frétti af ná-
hval
era þeir horfnir með það sama og grá-
lúðan gleymist. Það virðist ekki skipta
þá máli þó vel fiskist og það hleypur
ekkert kapp í þá. Þeir era fýrst og
fremst með eðli veiðimannsins eða
fangarans, enda var það áður talið
kvennaverk að dorga eftir fiski. Hetj-
urnar vora þeir sem veiddu seli, hvali,
ísbimi eða fugla,“ segir hann.
Kokkurinn á Leifi er reyndar kven-
kyns og heitir Marta Qupiseiniat. Að-
spurður um hlutverk hennar hlær ís-
maðurinn ógurlegi eins og hann kall-
ast eftir að hafa dúkkað upp í Ang-
magsalikfirði síðasta sumar. „Hún
kokkar ofan í mig og sinnir einu og
öðra tilfallandi,“ segir hann með and-
köfúm.
Miklum sögum fer af kvennamálum
ísmannsins. Ófáar grænlenskar konur
era sagðar hafa haft náin kynni af hon-
um og era þá tilgreindar fleiri en ein
kynslóð. Sá orðrómur er í þorpunum
að fæmi hafi komist að en vildu og það
sé oftar en ekki von á fjöri þegar Leif-
ur Eiríksson birtist í þorpunum við
Ammassalikfjörð. Siggi þvertekur fyr-
ir að ræða þau mál og segir menn
gjaman ýkja.
„Ég þræti þó ekki fyrir að græn-
lenskar konur hafi tekið mér vel. Sú
saga var eitt sinn sögð fyrir vestan að
svo mikið væri af fiski að menn yrðu
að beita bak við stóran stein svo fisk-
urinn biti ekki á í höndunum á þeim.
Það er ekki fráleitt að það sé svipað
með konumar hér,“ segir hann.
Siggi frændi er ekkert á fórum frá
Grænlandi. í vetm- mun hann veiða
grálúðu í gegnum ís ásamt innfæddum
og þegar hafisinn gliðnar mun hann
taka til við veiðamar á nýjum Leifi Ei-
ríkssyni með fjöldann allan af vara-
skrúfum. Hann er einn örfárra íbúa
Kuumiit sem hafa sima og rennandi
vatn. ísmaðurinn gefur skit í farsíma
og vatnssalemi og segist vel geta notað
fótuna eins og aðrir á staðnum. Hann
segist geta hugsað sér að færa sig um
set og fara yfir á vesturströndina. Það
komi bara í ljós.
„Ég á heima á Grænlandi en ekki á
neinum sérstökum stað. Ég á einfald-
lega heima þar sem ég er staddur
hveiju sinni,“ segir Sigurður Péturs-
son. -rt
.: : :~:i'iifr i <j!,,.;£SsSÁ'f-
*
r'
I