Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.1999, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 30. ÁGÚST 1999
Spurningin
Hvernig finnst þér frammi-
staða íslendinga á HM í
frjálsum íþróttum?
Ásta María Kristinsdóttir nudd-
ari: „Ég hef ekkert fylgst með þessu
móti og get ekkert sagt um það.“
Ingvar Haraldsson sauöfjárbóndi:
„Það er náttúrlega slæmt að Jón
Arnar veiktist en þetta var ágæt
frammistaða. Ég hef samt ekki séð
mikið af mótinu í sjónvarpinu."
Bjami Ómar Melsted nemi: „Mér
finnst þetta lélegt."
Maríanna Ósk Hölludóttir af-
greiðslumaður: „Ég veit það ekki
alveg. En mér finnst þetta ekkert
sérstaklega vel af sér vikið. Ég held
þau hljóti að geta gert betur.“
Þormar Þorbergsson konditor:
„Mér finnst hún ekki nógu góð. Is-
lendingar voru óheppnir að Jón
Arnar meiddist. Hann var okkar
stærsta von.“
Guðjón Bergur Jakobsson: „ís-
lendingar stóðu sig illa á mótinu. Ég
átti von á betri árangri, bjóst við
því að Jón Arnar yrði meðal þeirra
þriggja efstu."
Lesendur
Dauðasyndirnar
þrjár í akstri
- V' ■ ' -’ V
. -ú,- j*-.. : t;;?-

tíÉSiSllllSSSÉ
T

C * i ■s
Sennilega verða flest alvarlegustu slysin á Reykjanesbraut við framúrakst-
ur, jafnvel við góðar aðstæður, segir bréfritari m.a.
Jón Gröndal, kennari og umferð-
arfuHtrúi, skrifar:
Segja má að það séu 3 dauðasynd-
ir við akstur á
þjóðvegi með
bundnu slitlagi.
Þær eru hraðakst-
ur, framúrakstur
á 95-100 km hraða
og þar yfir og í
þriðja lagi mið-
línuakstur. Mun
ég nú fjalla um
hverja synd fyrir
sig. Syndir þessar eiga það allar
sameiginlegt að hafa valdið þorra
ljótustu umferðarslysa sem við sjá-
um eða að minnsta kosti átt þar
stóran hlut að.
Akstur eftir aðstæðum er aðals-
merki ökumanna. Aðstæður visa til
birtu, veðurs, ástands vega og öku-
manna ásamt annarri umferð. Mat
á aðstæðum er nokkuð sem lærist
með reynslunni að mestu leyti.
Minnkun hraða mun hiklaust
leiða til færri slysa og um leið færri
alvarlegra. Viðbragðstími minnkar,
áhrifin af aðgerðum okkar verða
öfgakenndari með meiri hraða.
Sennilega verða flest alvarlegustu
slysin á Reykjanesbraut við framúr-
akstur. Það jafngildir dauðaósk að
fara fram úr bílum sem keyra á
þægilegum 95-103 km hraða, jafnvel
við góðar aðstæður, þegar einhver
umferð er. Þeir sem helst stunda
þennan ósóma eru líka þeir sem
minnsta reynslu hafa, ungu öku-
mennirnir.
Nú tekur að dimma á kvöldin og
þá er til gömul þumalfingursregla,
nefnilega sú að fara ekki fram úr ef
þú sérð bæði framljós bíls sem kem-
ur á móti. Þá er hann kominn of ná-
lægt. Á meðan framljósin renna
saman er bíllinn nógu langt í burtu
til að skjótast fram úr. Ökumenn
verða líka að vera vakandi fyrir því
að hleypa fram úr, ekki síst öku-
menn stórra bíla.
Flestir ökumenn eru hræddir við
vegbrúnina, þá hlið bílsins sem þeir
sitja fjærst. Þannig finnst þeim þeir
vera öruggari við miðlinuna og oft
aka þeir eftir henni ef skyggni er
slæmt. Hvað gerist þegar 2 öku-
menn sem báðir hugsa svona mæt-
ast t.d. á Þingvallavegi.
Þá er bilið á milli þeirra, aðskiln-
aðurinn, um og undir 50 cm. Þá má
bíllinn ekkert rása. Sekúndubrot og
slysið gerist. Reynið að aka nær
vegbrúninni. Við getum í öllum til-
feilum á fólksbílum treyst henni. Á
Keflavíkurveginum eru oft hjólfór.
Ökumenn eiga að reyna að aka ekki
í þeim, sérstaklega þegar þau eru
full af vatni. Þá er um að ræða að
reyna að fara upp vinstra megin
nær miðlínu eða hægra megin þar
sem vegbrúnin er. Veljið heldur að
fara upp úr hægra megin við hjól-
fórin.
Sýnum sérstaka aðgát nú þegar
aksturskilyrði versna. Verum örugg
í umferðinni, hægjum ferðina og
fækkum slysum.
Jón Gröndal.
Stuðmannaball á menningarnótt
Eydís Jónsdóttir skrifar:
Ég var á Stuðmannaballi sem
haldið var í Þjóðleikhúskjallaran-
um Menningamótt Reykjavíkur. Ég
tek fram að ég var mjög lítið undir
áhrifum áfengis og ég er ekki að
kvarta undan Stuðmönnum eða tón-
list þeirra. Þeir stóðu sig vel í alla
staði. Ég er hins vegar að láta i ljós
óánægju mína með það hvernig
hægt er að pakka fólki eins og síld í
tunnu inn á þessa ballstaði þar sem
einhver þekkt hljómsveit er að
leika. Mér virðist sem hér sé um
einbera peningagræðgi að ræða. -
Miðinn inn kostaði 1.800 krónur,
sem er svo sem ekki mikið, en safn-
ast þegar saman kemur og kaupa
verður veitingar á staðnum.
Ég gerði heiðarlega tilraun til að
fá mér snúning á gólfinu en á því
var ekki nokkur möguleiki, maður
sogaðist bara upp að sviðinu. Ég
datt oftar en einu sinni næstum því
á sviðið sjálft með höfuðið á undan
og rakst einnig utan í hátalarana.
Þama var hreinlega um örtröð að
ræða. Ég hafði verið þarna inni frá
kl. 3.00 til kl. 4.00 og það sem átti að
verða ánægjulegur endir á menn-
ingarnótt var orðinn leiðinlegur
endir. Þegar ég vaknaði daginn eft-
ir tók ég eftir stórum marblettum á
báðum fótum eftir þessar stimping-
ar við fólk, svið og hátalara.
Ég vil koma þeim tilmælum til
forráðamanna Þjóðleikshúskjallar-
ans og annarra dansstaða annað-
hvort að stækka dansgólfið eða -
það sem er enn betra - að hleypa
ekki svona mörgum inn á þessa
litlu dansstaði.
Samkynhneigð og kristindómur
„Hjónaband er fyrsta stofnunin sem komið var á fót
á jarðrfki. Það var upphaflega stofnað af Guði og var
heilög stofnun, ætluð manni og konu.“
Einar Ingvi Magnússon skrifar:
Fyrir kemur að fréttir birtast í
blöðum og tímaritum eða sjónvarpi
um „hjónabönd" samkynhneigðra.
Karlar eru að giftast körlum og kon-
ur kvænast konum. Þessar athafnir
fara orðið fram í kirkjum og prestar
þjóðkirkjunnar leggja blessun sína
yfir þessi sambönd.
Hjónaband er fyrsta stofnunin
sem komið var á fót á jarðríki. Það
var upphaflega stofnað af Guði og
var heilög stofnun, ætluð manni og
konu. Maður og kona í samfélagi
við Guð áttu að geta af sér böm til
viðhalds mannkyninu og í samfé-
lagi við Skaparann átti að koma á
legg ríki Guðs á jörð. Sú samtenging
getur af sér afkvæmi og er því sam-
kvæmt lögmáli lífsins. Þetta lögmál
þekkist víðar, t.d. í kenningunni um
Jang og Jing, plús og mínus og
frævla og frævur. Svo mætti lengi
telja.
„Hjónaband" tveggja karla eða
tveggja kvenna er því eitthvað sem
ekki er til. Það er gagnstætt náttúr-
unni. Samkynhneigð
hefur verið fordæmd
í heilagri ritningu
vegna þess að hún er
andstæð lögmáli
Guðs. Samkyn-
hneigð fjölgar ekki
mannkyninu því
ættleggir samkyn-
hneigðra deyja út og
er því óvirðing við
undangengnar kyn-
slóðir fólks með þær
hvatir.
Það sem kórónar
frjálslyndið í þjóðfé-
laginu og það stolt
að kallast upplýstur
nútímamaður er sú
afstaða sem vissir
prestar innan Þjóð-
kirkjunnar eru fam-
ir að taka til máls-
ins. Þeir vita að
Guðs orð fordæmir
samkynhneigð en
gefa þó slíkum sam-
böndum blessun sína. Prestar ættu
að þekkja syndugt eðli mannsins en
það er alrangt að ala á því. Þeir eiga
að hafa meðaumkun með söfnuði
sínum en aldrei á kostnað lifemis
hins trúrækna manns, né á grund-
vallar Biblíukenningar.
DV
Heimskringlan
skiptir um þjóðerni
Þórhallur skrifar:
Nú emm við íslendingar að
missa af einni mestu gersemi bók-
menntanna sem við höfum þó stát-
að af að tilheyrði okkur. Norðmenn
eru búnir að gefa út nýja
Heimskringlu sem þeir segja að til-
heyri norskum þjóðargersemum í
bókmenntum. Álveg sama þótt
Snorri Sturluson, höfundurinn, sé
fæddur á íslandi. Norskur skal
hann vera samt. Við erum í þann
veginn að missa Leif Eiríksson í
hendur ýmist Norðmanna eða Svía,
allt eftir því hvernig Bandaríkja-
menn „fila“ Leif. Nú ríður á að okk-
ar menn spjari sig. Ég legg til að
forseti íslands stígi á stokk og gefi
út eina allsherjar yfirlýsingu á sem
flestum tungumálum um að Snorri,
Leifur og fleiri sem prýða mega
stolt okkai- séu íslenskir og ekkert
annað.
Sparisjóðirnir svari
Óskar Sigurðsson hringdi:
Eftir mikið fjaðrafok út af sölu
sparisjóðanna á hlut þeirra í Fjár-
festingarbanka atvinnulífsins er
maður að vísu ekki miklu nær
hvað þama er eiginlega að gerast.
Mér finnst persónulega að spari-
sjóðsstjóri SPRON skuldi okkur,
misfróðum lesendum og hlustend-
um ffétta, ítarlegar skýringar. Sam-
kvæmt frétt í DV sl. fimmtudag seg-
ist hann ekki vilja tjá sig um spurn-
ingar þær sem formaður einkavæð-
ingamefhdar hefur sett fram. Það
ætti hann þó að gera sem allra fyrst
þvi það gæti hreinsað svæðið í at-
burðarásinni talsvert. En hann vill
kannski ekki tjá sig í miðri viku.
Toppmenn í þjóðlífinu hér hafa
haft þann sið að tjá sig einungis um
viðamikil mál rétt fyrir helgi svo
aö þeir eigi helgina fría ef svo má
að orði komast. En eftir svari er þó
beðið því það getur skipt sköpum í
málinu.
Hækkun
lágmarkslauna
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Lágmarkslaun ættu að vera á bil-
inu 150 til 200 þúsund krónur. Þaö
er furðulegt að heyra fulltrúa VSÍ
tala um að laun geti hugsanlega
hækkað um 3-4%. Þessir vitringar
sem hafa mánaðarlaun á bilinu
þetta t.d. 400-600 þúsund krónur
ættu að spyrja sjálfa sig hvemig
þeim detti í hug að hægt sé að
halda fólki á núverandi láglaunum
áfram. Við heyrum um að menn
hafi 2 milljónir króna á mánuði eða
meira og mikill Jööldi manna er
með laun á bilinu frá einni milljón
og þar yfir. Ég og margir aðrir fá
útborgað í kringum 100 þúsundin,
og það í umtöluðu góðæri. Það góð-
æri þekkjum viö ekki. En sé góðæri
í atvinnurekstri og viðskiptum ætti
að vera hægt að greiða miklu hærri
laun til alls almennings. ASÍ verð-
ur því að gera kröfú um lágmarks-
laun sem ekki séu lægri en 150-200
þúsund kr.
Carl I. Hagen og
flóttafólkið
Einar Ólafsson skrifar:
Það var dapurlegt að lesa á bls. 4
í DV 21. ágúst ráð Carls I. Hagens,
formanns norska Framfaraflokks-
ins, til íslendinga í málum nýbúa:
„Lokið á flóttafólkið meðan tími er
til.“ Vissulega er ástæða til að
sækja góð ráð varöandi málefni ný-
búa og flóttamanna en hvað gengur
DV til að reyna að sækja þau ráð til
Hagens og hans flokks í Noregi?
Þessi flokkur hefur kynt undir for-
dóma gagnvart nýbúum og flótta-
mönnum árum saman og er í raun
einn hluti vandamálsins í Noregi.
Ég mælist ekki til ritskoðunar en ef
við ætlum að forðast vandamál
varðandi nýbúa og flóttafólk er í
það minnsta ráð að vera ekki að
hlaupa eftir liði á borð við Hagen og
flokk hans. Hins vegar vil ég benda
á samtökin Antirasistisk Senter í
Noregi sem hafa barist lengi gegn
fordómum og gætu ábyggilega ráðið
okkur heilt. En það er kannski ekki
nógu spennandi?