Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.1999, Blaðsíða 22

kamál
LAUGARDAGUR 4. SEPTEMBER 1999
22
Konurnar gáfu sig fram
Dyrnar að kjall-
araíbúðinni
Saga Ingu komst fljótlega í blööin
I Frankfurt, en þau lýstu hinum
handtekna sem „kynlifsskrímsli".
Er málið var komið á almannavit-
orð fóru hinar kon-
urnar sem orðið
höfðu að þola mis-
þyrmingar Bemds
að gefa sig fram
hver á fætur annarri. Þeim var nú
óhætt að segja sögu sína.
Réttarhöldin yfir Bemd Lissen
stóðu lengi. Þar sögðu konumar
sögu sína. Fram kom að sumar
höfðu orðið fyrir svo slæmum
áverkúm að þær höfðu orðið að
leita til lýtalækna. Og ein kvenn-
anna lýsti nótt í kjallaraíbúðinni á
þann hátt að margir þeirra sem sátu
í réttarsalnum urðu nánast fyrir
áfalli.
Inga sagði meðal annars fyrir
réttinum: „Ég var svo illa leikin af
höggunum sem ég fékk um nóttina
að systir hans (Bemds) hefði ekki
þekkt mig.“
Hinn ákærði sat þegjándi meðal
réttarhöldin stóðu. Hann reyndi
ekki að verja sig en játaði heldur
ekki neitt. Hann brosti hins vegar
hæðnislega þegar saksóknarinn las
ákæraatriðin.
Bemd Lissen brosti þó ekki þegar
dómurinn var kveðinn upp. Hann
fékk fimmtán ára fangelsi. Við-
staddir ráku upp fagnaðaróp og
klöppuðu er þeir heyrðu dómsorðið.
Bernd og
Inga á góðri
stundu.
skammbyssu og lagt hlaupið að
enríi hennar. Hann hefði siðan
spennt gikkinn og tekið í hann. Eng-
in kúla hefði hins vegar verið í
byssunni, en skelfingin hefði gert
hana máttlausa. Hún hefði því ekki
geta barist gegn því þegar hann
nauðgaði henni.
Að öllu þessu loknu fór Bemd
með stúlkuna út í hvítan BMW-bíl
sem hann átti og ók henni á þann
stað þar sem hann hafði fundið
hana. Stúlkan fór ekki til lögregl-
unnar því hann sagði við hana að
það myndi leiða til þess að hann
leitaði hana uppi og dræpi hana.
Næsta fórnar-
lamb
Kvöldstarf
Þau Bernd og Inga voru gefin
saman hjá fógeta, því hann var frá-
skilinn. Hann sagðist hafa verið
kvæntur í sex ár, en fyrrverandi
kona hans, Martina, af þýsk-
spænskum ættum, hefði ekki getað
átt barn. Þetta og reyndar fleira
sagði Bernd hinni nýju eiginkonu
sinni, að eigin sögn til að leggja
áherslu á að hann vildi engu leyna
hana.
Bemd vann um daga við bílavið-
gerðir. En hann sagði Ingu að hann
vildi ekki að þau skorti neitt og því
hefði hann ákveðið að gerast plötu-
snúður í miðborginni fjögur kvöld í
viku. Inga gekk ekki úr skugga um
hvort það væri satt, því hún trúði
manni sínum. En hann fór ekki á
diskótek þessi kvöld. Þess í stað hélt
hann inn í skuggahverfi borgarinn-
ar í leit að ungum vændiskonum og
einmana konum sem þar voru á
ferð.
Hljóðeinangraður kjallari
Hávaxni, krúnurakaði maðurinn
sem Inga hafði hrifíst svo mikið af
við fyrstu kynni var ekki eins mjúk-
máll við þær konur sem hann
kynntist á kvöldin í vændiskvenna-
hverfinu. Hann fór með þær í kjall-
Tuttugu og átta ára
kona varð næst fyrir
barðinu á Bernd. Hún fór ekki held-
ur til lögreglunnar á eftir þótt hún
bæri greinileg merki þeirra mis-
þyrminga sem hún hafði orðið fyrir.
Fyrst fékk hún að
kenna á hafnaboltakylf-
unni. Síðan festi Bemd
rafmagnsvíra við nokkra
staði á líkama hennar og
hleypti straumi á. Þá bar
hann logandi vindlinga að
henni. Að lokum ki'afðist hann þess
að hún gerði „skriflega játningu"
þar sem fram kæmi að hún nyti
þess að láta pynta sig meðan hún
ætti kynmök. Konan neitaði því í
fyrstu, en gafst að lokum upp af ótta
við afleiðingar mótþróa. Hún gerði
tuttugu og fimm síðna ,játningu“.
Bernd sleppti henni en sagðist
myndu senda móður hennar plaggið
ef hún leitaði til lögreglunnar.
Alls pyntaði Bemd sjö konur á
skelfilegan máta áður en tókst að
fletta ofan af honum. Og það varð
kona hans, Inga, sem varð til þess
að hann var dreginn fyrir rétt.
Vildi fara á diskótekið
Kvöld eitt sagði Inga við mann
sinn að hana langaði til þess að fara
með honum á diskótekið þar sem
hann væri plötusnúður. Hann féllst
á það, en í staðinn fór hann með
hana niður í kjallarann og það var
fýrst þegar hann hafði lokað dyrun-
um að hún sá að hún var komin í
pyntingarklefa.
Hann byrjaði á að berja konu
sína með hafnaboltakylfunni. Síðan
misþyrmdi hann henni kerfísbund-
ið eins og fyrri fórnarlömbunum.
Inga sá nú að maðurinn sem henni
hafði fundist kærleiksríkur á heim-
ilinu var að sýna á sér nýtt andlit.
Fyrir augunum hafði hún óðan
Þau hittust á krá við höfnina í
Kiel í Slésvík-Holstein. Inga Reker
var tuttugu og fimm ára og bar á
borð í Gullna horninu. Hún hreifst
strax af hinum krúnurakaða, há-
vaxna gesti sem bað um drykk.
„Skallinn hafði afar mikil og nánast
óskiljanleg áhrif á mig,“ sagði hún
síðar. „Ég gat í raun ekki tekið aug-
un af honum og langaði mest til að
strjúka hann, en það gerir maður að
sjálfsögðu ekki við gest.“ Inga fékk
þó síðar tækifæri til þess að strjúka
krúnurakað höfuð Bernds Lissens,
því þau kynntust þetta sama kvöld.
Bjó í Frankfurt
„Þegar komið var að lokun settist
ég við borðið hjá hon-
um. Það geri ég ekki
venjulega, en hann '
var þá orðinn einn eft-
ir og mjög aðlaðandi.
Við ræddum saman
um heima og geima og
komumst meðal ann-
ars að þvi að við höfð-
um sama tónlist-
arsmekk. Þá þótti okk-
ur báðum gaman að
elda og höfðum sömu
áhugamál í frístund-
um. Það var alveg in-
dælt að kynnast hon-
um.“ Þannig lýsti Inga
upphafmu að sam-
bandi sem átti eftir að
verða afdrifarfkt fyrir
hana.
Bemd Lissen var í
helgarferð til Kiel þeg-
ar hann kynntist Ingu.
Hann sagðist búa í
Frankfurt og þangað
yrði hann að fara.
Hann væri bilavið-
gerðarmaður og byggi
hjá öldraðum foreldr-
um sínum.
Næsta mánudag
hringdi hann til Ingu
og sagði að heimferðin
hefði gengið vel. Og
eftir það leið ekki svo
dagur að þau ræddust
ekki við í síma. Hálf-
um mánuði eftir að þau
kynntust sagði Inga upp
starfi sínu og fór til Frankfurt. Hún
fór að búa með sínum heittelskaða
Bernd og eftir mánaðardvöl gengu
þau í hjónaband.
araíbúð sem hann hafði á leigu og
þar hófust pyntingar. Kjallarinn var
svo vel hljóðeinangraður að jafnvel
hæstu óp heyrðust ekki á ganginum
fyrir framan. Þar var að finna hand-
járn, kylfur, reipi og tengur. Þegar
hann hafði fengið konumar inn fyr-
ir byrjaði hann á því að rota þær
með hafnaboltakylfu. Þegar þær
komu til meðvitundar fóru þær að
æpa því þær sáu sér til skelfingar
að þær héngu allsnaktar í bjálka í
loftinu.
Bemd fór nú að gefa þeim kjafts-
högg með krepptum hnefanum, en
fyrir kom að hann fann til og þá
greip hann það sem hendi var næst,
hafnaboltakylfuna eða þá bjór-
flösku. En hún varð þó að vera full.
Frásögn þessarar stúlku
var á þá leið aö hana hefði svim-
að eftir að vera slegin með flösk-
unni. Kvalari hennar hefði hins
vegar beðið þar til hún hefði jafnað
sig, eins og til þess að vera viss um
að hún næði fullri meðvitund áður
en hann héldi áfram pyntingunum.
Hún hefði orðið að finna sársauk-
ann.
Stúlkan sagðist hafa æpt hástöf-
um, en enginn hefði
komið sér til hjálpar, og
það var auðskilið síðar
þegar könnun leiddi í
Ijós að hljóðeinangranin
góð að bókstaflega ekkert heyrðist
úr kjallaraíbúðinni.
Næsta pyntingartækið var, að
sögn stúlkunnar, úðadós. Bernd
þrýsti henni inn á milli læra
stúlkunnar og ýtti á úðarann. Hún
æpti, en þá sagði hann: „Hættu
þessu. Þér finnst það bara gott.“
var
IMauðgunin
Næst losaði kvalarinn hnútana á
reipinu sem festi stúlkuna við bjálk-
ann. Hún féll á gólfið. í nokkur
augnablik sagðist hún hafa vonast
til aö nú fengi hún að fara, en þá
hefði hún verið neydd til þess að
leggjast upp á sófa. Hún hefði barist
á móti en þá hefði Bemd tekið fram
Og
eitt fórnarlamba sinna sló hann svo
fast með einni slíkri að hún brotn-
aði og innihaldið rann niður nakinn
líkamann.
nærri. Henni var kalt og hún vissi
ekki hvar í borginni hún var. En
hún hafði ekki legið þarna lengi
þegar að bar byggingaverkamann.
Hann hringdi þegar í stað á sjúkra-
bíl.
Áverkar Ingu vora hættulegir.
Rif hafði brotnað og gengið inn í
annað lungað. Það hafði leitt til þess
að blæddi úr munni hennar en það
hafði Brend talið merki um að hún
ætti skammt eftir ólifað. Hann hafði
því farið með hana á byggingarlóð-
ina þar sem hann taldi að henni
myndi blæða út um nóttina.
Aðgerð fór fram og lífi Ingu var
bjargað. Og klukkutíma eftir að hún
gat farið að tala hafði lögreglan
handtekið Bemd Lissen.

mann, en enginn heyrði óp hennar
frekar en óp fyrri fómarlamba. Um
hríð hékk hún í reipi sem fest var í
bjálkann í loftinu, en svo missti hún
meðvitund.
Á byggingarlóð
Það var kominn dagur þegar Inga
vaknaði til meðvitundar. Hún sá að
hún lá á byggingarlóð en enginn var
Tvö andht