Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1999, Blaðsíða 16

16
enmng
MÁNUDAGUR 6. SEPTEMBER 1999 XjV
Inntökupróf í Mótettukórinn
Mótettukór Hallgrímskirkju er aö hefja
sitt átjánda starfsár. Verkefni vetrarins
tengjast margháttuðum hátíðahöldum árs-
ins 2000 þegar fagnað verður 1000 ára
kristni á íslandi, minnst 250 ára ártíðar
Jóhanns Sebastians Bachs og Reykjavík
verður ein af menningarborgum Evrópu.
Á starfsárinu tekur kór-
inn þátt í röð af við-
burðum tengdum
kristnihátíðinni, sem
lýkur með frumílutn-
ingi á nýrri óratóríu
eftir Hafliða Hallgríms-
son undir lok ársins
2000.1 heiðursskyni við
minningu Bachs mun
kórinn flytja kantötur í sérstökum kan-
tötuguðsþjónustum og Jóhannesarpassí-
una í dymbilviku. Árlegir jólatónleikar
verða haldnir í desember til styrktar tón-
listarlífi Hallgrímskirkju sem alltaf er í
vexti.
Mótettukór Hallgrímskirkju getur nú
bætt við sig fáeinum söngvurum. Inntöku-
próf verða dagana 7. og 8. september og er
umsækjendum bent á að skrá sig í Hall-
grímskirkju.
Mótettukór Hallgrímskirkju var stofnað-
Iur af stjórnanda sínum, Herði Áskelssyni,
árið 1982 og hefur frá upphafl verið einn af
helstu burðarásum í öflugu tónlistarlífi
Hallgrímskirkju. Kórinn er skipaður um
sextíu söngvurum á aldrinum 20-50 ára.
Hann kemur fram á 5-10 tónleikum á ári
og syngur við guðsþjónustur á helstu há-
tíðum kirkjuársins. Kórinn hefur sungið
| inn á marga hljónuliska og nýlega komu út
tveir hljómdiskar hjá útgáfufyrirtækinu
BIS í Svíþjóð með verkum eftir Jón Leifs
þar sem Mótettukórinn syngur með Sin-
fóníuhljómsveit íslands í þremur verkum,
Dettifossi, Minni íslands og Requiem.
Afmælisveisla Sigfúsar
Annað kvöld, kl. 20.30 eru fyrstu tónleikar í
áskriftarröð Tíbrár í Salnum í Kópavogi. Tón-
leikana ber upp á fæðing-
ardag tónskáldsins ást-
sæla og heiðursborgara
Kópavogsbæjar, Sigfúsar
Halldórssonar, og eru þeir
tileinkaðir minningu
hans.
Tónleikarnir eru í röð-
inni Við slaghörpuna og
þá vita allir áhugamenn
um tónlist að þar er Jónas
Ingimundarson í forsæti.
Með honum flytja söngv-
ararnir Sigrún Hjálmtýs-
dóttir og Bergþór Pálsson
ýmsar af þekktustu perl-
um Sigfúsar en auk þess
leika þau og syngja ýmis
| atriði úr söngleikjum eftir Andrew Lloyd-
Webber, Jerome Kern, Leonard Bernstein,
Jerry Herman og George Gershwin.
Nú þegar er uppselt á þessa tónleika annað
% kvöld og hefur verið ákveöiö að endurtaka þá
á fimmtudagskvöldið á sama tíma. Er eins gott
| að tryggja sér miða í tíma.
Þrjár ólíkar tónleikaraðir verða undir
merkjum Tíbrár í Salnum í vetur og er hægt
| að gerast áskrifandi að þeim hverri fyrir sig
eða öllum. Miðasala og sala áskriftarskírteina
fer fram í anddyri Salarins alla virka daga frá
kl. 9-16 og frá kl 19 tónleikadaga.
Leiðrétting
í viðtali við Stefán Baldursson sl. fóstudag
um verkefni Þjóðleikhússins í vetur var látið
að því liggja að Draumur á Jónsmessunótt
hefði ekki verið leikinn hér á landi af atvinnu-
leikurum síðan i Iðnó fyrir fjórtán árum. Þetta
er rangt þvi útskriftarnemar við Leiklistar-
skóla íslands settu upp verkið undir stjóm
Guðjóns Pedersens haustið 1993, eða fyrir sex
árum. Þetta var afar nýstárleg sýning, ekki
síst vegna þess að ýmis hlutverk sem venju-
lega eru leikin af körlum voru þar leikin af
konum vegna hlutfalla kynjanna í hópnum.
ITil dæmis var Bokki eftirminnilega leikinn af
Höllu Margréti Jóhannesdóttur og í stað fóður
á einum stað var móðirin kölluð til, myndar-
lega leikin (ef minnið bregst ekki) af Guðlaugu
Elísabetu Ólafsdóttur sem einnig lék Spóla af
miklum þrótti. Handverksmennirnir voru
reyndar allir leiknir af konum nema Kvistur
sem Hilmir Snær Guðnason lék.
Það var ófyrirgefanlegur feill að gleyma
þessari frábæru sýningu en þó er hér með
reynt að biðjast afsökunar.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir
Byssurekki eftir Helga Hjaltalín Eyjólfsson. Verk eftir Ingu Ragnarsdóttur.
Er höggmyndin dauð?
Undanfarið hafa geisað hamfaraveður í
vatnsglösum myndlistarumræðunnar sem
hófust með málverkasýningu austur í Ölfusi
sem í þykjustunni átti að verja málverkið
fyrir þeim sem áttu að vilja það feigt. Grun-
ar mig þó að eitthvað annað hafl legið að
baki enda spurningin hvort málverkið sé
dautt fyrir löngu úrelt og flestum ljóst að það
lifði tuttugustu öldina af. Mér er hins vegar
spurn af hverju aldrei er spurt hvemig ástatt
sé um önnur listform, t.d. skúlptúrinn. Lík-
lega gilda þó um hann sömu lögmál og mál-
verk og allt annað, nefnilega að það fari eftir
efnum og aðstæðum í hvert sinn. Það sem á
erindi við einhvem lifir, hitt er svo gott sem
dautt sem ekki hreyfir við neinum.
BlóÚið og beinin
í Listasafni ASÍ við Freyjugötu standa yfir
tvær skúlptúrsýningar, sýning Ingu Ragnars-
dóttur, „Broti“, og sýning Helga Hjaltalín
Eyjólfssonar, „Kjöraðstæður". Þau tvö eru
ötul um þessar mundir því bæði eru sömu-
leiðis þátttakendur í sýningunni Firma ‘99.
Efnið með sína merkingu óg möguleika
virðist vera Ingu hugleikið, t.d. sýnir hún
glerkassa með tlokkuðu sorpi í Sorpu við
Ánanaust á Firmasýningunni. í skúlptúra
sína í Ásmundarsal notar hún hefðbundið ís-
lenskt byggingarefni, bámjárn og timbur, og
ýmislegt í formi þeirra minnir á húshluta,
kverkar, kvisti, þrep og þök. Verkin þrjú á
ganginum skírskota meira til útlensks veru-
leika en þau em gerð úr stúkkmarmara sem
mikið mun vera um sunnar í álfunni.
Þannig hafa þessi verk sterkar tengingar
við raunveruleikann þó ekki sé um að ræða
raunsæi, enda búið að brengla samhengið á
milli forms og efnis þrátt fyrir að það tvennt
tilheyri sama merkingarsviði. í sjálfu sér
gengur þetta upp og sömuleiðis er úrvinnsla
verkanna óaðfinnanleg, bæði form og frá-
gangur. Sýningin sem slík segir mér hins
vegar afar lítið og þykir mér yfirbragð henn-
ar nokkuð blóðlaust og beinhreinsað.
Myndlist
Áslaug Thorlacius
Skúlptúr um skúlptúr frá ...
Tréskúlptúrar Helga eru ekki ósvipaðir
að því leyti að þeir hafa lítið notagildi en
minna á ýmsa nytjahluti: stýri úr bíl og
allrahanda hirslur og statíf. Einn virðist þó
vera nýtilegur, byssurekkinn sem hægt er
að kaupa í metratali, sem um leið er lang-
besta verkið því hann vekur hjá manni
ýmsar spurningar, t.d. um fáránleika þess
að þurfa marga metra. Að öðru leyti snýst
sýningin mest um fagmennsku og í raun
þykja mér báðar þessar sýningar bera sterk
merki um þær sjálfhverfu og óspennandi
leiðindaógöngur sem hefðbundinn nú-
tímaskúlptúr getur ratað í.
Oft hefur mér þótt Helgi takast á við mik-
ilvægari hluti. Kannski yfirsést mér eitt-
hvað, enda_er hann svo dulur um eigin
meiningar að áhorfandinn hefur ekkert
hald í upplýsingum frá honum. Það er eng-
inn að tala um að listamaðurinn ljúki upp
sínum innstu dýflissum en oft má opna
glugga með einu orði.
Líflegar skrýtlur
Sýningu Hallgríms Helgasonar í Gallerí
oneoone, More Tales of Grim, er hins vegar
gaman að skoða. Hallgrimur er ekki bara
góður teiknari og meinfyndinn heldur gefur
sú staðreynd að hann blandar eigin persónu
inn í figúru sína, Grim, skrýtlum hans dýpt
sem hefur teiknimyndir hans yfir venjulegar
myndasögur.
Hver veit nema Grim sé að skoða skúlptúr
í myndinni Museum ‘99. Alla vega hittir
hann naglann á höfuðið þegar hann lætur
safnvörðinn segja: „Please! Do not touch the
artwork!!! Og Grim ansar: „But it does not
touch me.“
Sýning Helga Hjaltalíns og Ingu stendur til
12. september og er opin alla daga nema
mánudaga, kl. 14-18.
Sjö dauðasyndir Sinfóníunnar
Sinfóníuhljómsveit íslands hlaut menning-
arverðlaun DV í ár og á komandi starfsári
heldur hún upp á 50 ára afmæli sitt. Á árum
áður var undantekning ef húsfyllir var á Sin-
fóníutónleikum og almennt var litið á unn-
endur klassískrar tónlistar sem sérvitringa.
Börn sem voguðu sér á tónleika með Sinfón-
íunni voru lögð í einelti í skólum og klassísk
tónlist i útvarpinu var kölluð sinfóníugarg og
kirkjugarösmúsik. En í dag telst tO tíðinda ef
það er ekki húsfyllir á sinfóníutónleikum og
stundum komast færri að en vOja. Sinfónían
er líka í stöðugri framfor, undanfarið hefur
hún meira að segja verið að hasla sér völl er-
lendis sem fjögurra stjörnu hljómsveit, og
geisladiskar með henni hafa almennt fengið
mjög góða dóma í virtum tónlistartímaritum.
Tónlist
Jónas Sen
Nú má ekki halda að Sinfónían sé fullkom-
in. Hún er misgóð frá degi til dags og hljóm-
sveitarstjóra til hljómsveitarstjóra. Það sem
hefur þó helst háð henni er tvennt; hún var
lengi vel of fámenn og svo er hljómburöurinn
í heimkynnum hennar, Háskólabíói, alls ekki
nógu góður. En Alþingi samþykkti í fyrra
fjölgun hljómsveitarinnar, úr 72 og hálfum
hljóðfæraleikara upp í 76, og svo er bara að
vona að stórt og veglegt tónlistarhús rísi í
Reykjavík þar sem Sinfónían muni hljóma
eins og best verður á kosið.
Meiri nútímatónlist
Það fyrsta sem maður tekur eftir þegar
gluggað er í vetrardagskrá Sinfóníunnar er
Aðalhljómsveitarstjóri Sinfóníuhljómsveitar
íslands: Rico Saccani.
að það er búið að taka tónskáld vetrarins af
lífi. í nokkur ár var höfð sú regla að eitt ís-
lenskt tónskáld væri tónskáld vetrarins og
gat maður þá fengið nokkuð góða mynd af til-
teknu tóiiskáldi með því að kynnast ólíkum
verkum þess. Síðast var Atli Heimir Sveins-
son tónskáld vetrarins og kannski vakti
hann bara svona mikla lukku meðal áheyr-
enda að enginn þorir að toppa hann. ís-
lenskri nútímatónlist verða þó gerð einhver
skO í vetur, t.d. verður frumfluttur flautu-
konsert eftir Hauk Tómasson og Óratóría eft-
ir Þorkel Sigmbjörnsson; einnig má benda á
að þó íslensk nútímatónlist sé kannski ekki
sérlega áberandi þá er meira um erlenda nú-
timatónlist en oft áður og er það kærkomin
nýbreytni.
Starfsár Sinfóníunnar byrjar með tónleika-
ferð um Norðurland en fyrstu áskriftartón-
leikamir verða 16. september. Þá verða með-
al annars Dauðasyndirnar sjö eftir Kurt
Wedl á efnisskránni. Margt annað sþennandi
verður á Sinfóníutónleikum í vetur, t.d. verð-
ur flutt hið óviðjafnanlega snOldarverk Beet-
hovens, níunda sinfónían, og það ekki í Hall-
grimskirkju eins og síðast, sem betur fer.
Sjálf Aida Verdis verður svo í Laugardals-
höUinni og ef hún tekst eins prýðOega og óp-
eruupfærsla Sinfóníunnar í fyrra ætti fólk að
verða sér út um miða hið bráðasta. Ennfrem-
ur er tdhlökkun að heyra sinfóníu nr. 3 eftir
Mahler á afmælistónleikum hljómsveitarinn-
ar 9. mars en þetta risaverk er fyrir hljóm-
sveit, kvennakór, bamakór og altsöngkonu.
Altsöngkonan verður Barbara Deaver sem
gámngar kalla Barböru Dívu.
í léttari kantinum má nefna píanókonsert
nr. 1 eftir Tchaikovsky með kóreanska píanó-
leikaranum Kun Woo Paik, óperettu- og söng-
leikjakvöld með Bergþóri Pálssyni og Hönnu
Dóru Sturludóttur og Myndir á sýningu eftir
Mussorgski, sjálfsagt í hljómsveitarbúningi
Ravels. Ennfremur verður að geta þess að
Vínartónleikarnir verða að þessu sinni ekki
í Laugardalshöllinni heldur í Háskólabíói.
Margir verða ömgglega ánægðir með það.
Að lokum skal fomkvikmyndafíklum bent
á að Borgarljósin eftir Chaplin verða sýnd
aftur við undirleik Sinfóníunnar og líka ann-
að sndldarverk Chaplins, The Kid & The Idle
Class. Það verður því greindega eitthvað við
allra hæfi á tónleikum Sinfóníunnar í vetur
svo nú er bara að tryggja sér almenndegt
sæti í Háskólabíói og sitja sem fastast.