Dagblaðið Vísir - DV - 07.09.1999, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 7. SEPTEMBER 1999
15
Hm!

Hallmar bregður á
leik með Erró árla
morguns.
DV-mynd Hilmar Þór
allar
Á meðan flestir sofa
svefni hinna réttlátu eru
hundaeigendur komnir
á ról og famir að viðra
hunda sína. Tilveran
vaknaði snemma í síð-
ustu viku og slóst í hóp-
inn með þremur árrísul-
um hundaeigendum.
Hallmar Sigurðsson og hundurinn Erró:
Förum oftast
á sömu slóíir
Við erum vanafastir og fórum oft-
ast á sömu slóðir. Við göngum
um götumar hér í Þingholtunum og
höfum fyrir fastan sið að staldra við
í Einarsgarði. Það er afskaplega
gott að byrja daginn á gönguferð og
koma sér í form fyrir daginn," seg-
ir Hallmar Sigurðsson leikstjóri
sem á hverjum morgni viðrar hund-
inn sinn, Erró, með göngutúr um
Þingholtin.
„Auðvitað er maður misfrískur
og jafnvel illa upplagður suma daga.
Ég er hins vegar alltaf fljótur að
gleyma því þegar við erum komnir
út undir bert loft og famir að spáss-
era um bæinn. Ég nýt göngutúr-
anna alltaf betur og betur en ég
man þá tíð þegar Erró var enn
hvolpur að þá vaknaði hann gjarna
um fimmleytið á morgnana. Það gat
reynt á mann en auðvitað þýddi
ekkert að segja honum að biða og
maður varð að drífa sig á fætur. En
það er eins með hvolpa og ungböm-
in; þau læra smám saman að sofa á
nóttunni og nú eram við yfirleitt
komnir á ról á svipuðum tíma
morguns. Erró er þolinmóður að

%
"
fis §m

'
-
endann ef eg ætla í hesthus siðar
um daginn því þá fær Erró næga út-
rás. Það fellur þó aldrei úr dagur
enda má ekki undir nokkram kring-
umstæðum bregðast trausti hunds-
ins. Gönguferðirnar eru hressandi
og skemmtileg afþreying fyrir okk-
ur báða,“ segir Hallmar Sigurðsson
leikstjóri.
-aþ
.
eðlisfari og ef morgunferðin dregst
á langinn hjá mér finnst mér hann
frekar verða hissa en óþreyjufull-
ur.“
Hallmar segir lengd göngutúr-
anna misjafna enda ráði hann ferð-
inni í þeim efnum. „Hundum líður
best ef húsbóndinn stjórnar og
þannig höfum við það. Gönguferð-
imar eru stundum styttri í annan
Jóna Theódóra viðrar hundana á hverjum morgni:
að þýðir ekkert annað en að
standa sig ef maður á hunda á
annað borð. Þess vegna kæmi aldrei
til greina að sleppa því að fara út
með þá að morgni. Veðrið er auka-
atriði og alltaf hægt að klæða sig
vel,“ segir Jóna Theódóra Viðars-
dóttir, sem er með þrjá írska setter-
hunda á heimili sínu.
Morgungangan er fastur liður í
heimilislífi Jónu og eiginmanns
hennar. Lengd ferðanna ræðst þó af
hafi kannski verið svolítið syfjuð í
upphafi. Það gleymist á stundinni
og fyrir mér er þetta aldrei kvöð
heldur endalaus ánægja,“ segir
Jóna Theódóra Viðarsdóttir hunda-
eigandi. -aþ
Margrét og Guðrún Jóna með Ástu Sóllilju, Ronju og Bensa.
DV-mynd Pjetur
Margrát Andrésdóttir viðrar hunda sína snemma morguns:
Ekkert betra en göngu-
ferð í morgunkyrrðinni
að er auðvelt að verða háður því
að fara út snemma morguns og
viðra sjálfan sig og hundana. Fyrir
mér er þessi útivera afar mikilvæg
enda ekki hægt að hugsa sér neitt
betra en að ganga um Fossvoginn í
morgunkyrrðinni; og skiptir engu máli
hvaða árstíð er. Ég sakna þess alltaf þá
morgna sem ég verð af einhverjum or-
sökum að láta öðrum eftir að fara út
með hundana," segir Margrét Andrés-
dóttir, sem er búsett í Fossvoginum
ásamt fjölskyldu sinni og hundunum
Ástu Sóllilju, Ronju og Bensa.
„Gönguferðirnar eru breytilegar hjá
okkur; stundum verða þær að vera í
styttri kantinum en þegar tími er rúm-
ur fórum við upp að Rauðavatni
snemma morguns. Þar er mikið sama
fólkið með hunda sína og við höfum
eignast marga góða félaga á ferðum
okkar þar.“
Margrét segir alla í fjölskyldunni
taka jafnan þátt í að annast hundana
og oftar en ekki bjóðist fleiri en einn
til að taka að sér gönguferðina. „Hund-
arnir treysta á okkur og ég man ekki
eftir til þess að morgungöngu hafi
nokkru sinni verið sleppt. Það er mik-
il vinna í kringum þessar skepnur en
þeir veita okkur líka ómælda ánægju.
Ég er viss um enginn í fjölskyldunni
gæti hugsað sér lífið án hundanna.
Þeir eru svo miklir fjölskylduvinir og
yndislegir félagar í alla staði,“ segir
Margrét. -aþ
Darri, Ztorny og Aristo tilbúnir að fara í morgungöngu með eiganda sínum,
Jónu Theódóru Viðarsdóttur. DV-mynd Pjetur
því hversu miklar annir era hjá
þeim hjónum hverju sinni.
„Á virkum dögum föram við í
styttri ferðir en þeim mun lengri
um helgar. Hundamir skynja þetta
fullkomlega og þeir eru alltaf
óþreyjufullir á laugardagsmorgn-
um. Þeir vita sem er að þá er
göngutúrinn lengri.“
Jóna er búsett í Selásnum og því
stutt í ósnortna náttúra. Hún getur
því leyft sér þann munað að leyfa
hundunum að hlaupa frjálsum þeg-
ar hún er komin út úr hverfinu.
„Það er alltaf best að geta sleppt
þeim, þótt ekki sé nema stutta
stund og við gerum það eins oft og
kostur er. Um helgar förum við
gjama upp að Rauðavatni þar sem
þeim finnst gaman að hlaupa,“ seg-
ir Jóna.
Morgunstund með hundunum er
einn besti tími dagsins að mati
Jónu. „Mér finnst ég hafa svo gott
af þessu sjálf. Kyrrðin er svo nota-
leg og ég kem alltaf endurnærð
heim i morgunmat, jafnvel þótt ég
Upp
Aldrei kvöð heldur endalaus ánægja