Dagblaðið Vísir - DV - 18.09.1999, Blaðsíða 26

LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1999 JjV
26 %taðan ertu?
augarvatn
Hverageröi
'Selfoss

DV
Gúmmískórnir komu
stjóm-
málamað-
urinn: Tony Blair.
Uppáhaldssjónvarpsþáttur:
Horíi lítiö á sjónvarp.
Leiðinlegasta auglýsingin: j
Pass, vil ekki vera kvikindis-1
leg.
Leiðinlegasta kvikmyndin:|
Tin Cup, ömurleg.
Sætasti sjónvarpsmaður-J
inn: Þorsteinn Joð á Stöö 2.
Uppáhaldsskemmtistaður:
Kaffi Ozio.
Besta „pikköpp“-línan: „Þú
ert með fallegustu rithönd
sem ég hef séð.“
Hvað ætlar þú að verða þeg-
ar þú verður stór: Flugfreyja
og eiga mitt eigið fyrirtæki.
Eitthvað að lokum: Ég
hlakka til að koma heim og
sjá útkomuna á þessu.
Ólafur Örn Haraldsson ólst upp í skólasamfélaginu á Laugarvatni:
miklu en þetta sýnir hugarfarið,
virðinguna fyrir lífinu og um-
hverfmu.“
Þótti ekki aimennt fýsilegra á
þessum tíma að þeysa um á átta
gata tryllitæki með brilljantin í
hári og kók og prins í kjöltunni en
að klyíja sig tjaldi og viðlegubún-
aði og hafast við á fjöllum?
„Ég held það. Þau voru í öllu
falli miklir frumkvöðlar í þess
háttar lengri gönguferðum með
tjald þegar það þótti nokkur sér-
viska að standa í þess háttar.
Ferðalög voru stöðugt til umræðu
á heimilinu. Faðir minn ritaði
meðal annars talsvert fyrir Ferða-
félagið, árbækur og ýmsar grein-
ar. Landið, sagan, íslenskt mál og
menning var það sem ég ólst upp
við á Laugarvatni, staðurinn sjálf-
ur og foreldrar mínir sáu til þess.“
Túkall fyrir síma-
þjónustu
Heldur þú að það hafi verið mik-
ill munur að alast upp á Laugar-
vatni samanborið við Reykjavík?
„Já, að sjálfsögðu en samt ekki
eins mikill munur og er núna á
Reykjavík og stað sambærilegum
við Laugarvatn. Reykjavík var
ekki stórborg eins og nú en samt
sem áður var munurinn mikill.
Þarna var engin verslun, allar vör-
ur voru pantaðar og komu með
mjólkurbílnum næsta eða
þarnæsta dag. Þannig að það var
Bryndís Björg
Einarsdóttir
fegurðardís:
Bryndís er annar fulltrúa
íslands í keppninni um titil-
inn „Ungfrú Norðurlönd":
Fullt nafn: Bryndís Björg
Einarsdóttir.
Fæðingardagur og ár: 17.
janúar 1979.
Maki: Sigmar Vilhjálmsson.
Böm: Engin, ekki strax.
Skemmtilegast: Að hafa það
notalegt með vinum, fjöl-
skyldu og kærasta.
Leiðinlegast: Að þurfa að
vinna þegar ég er þreytt og að
* horfa á leiðinlega bíómyndir.
Uppáhaldsmatur: Soðin ýsa
með kartöflum og smjöri en
mexíkanskur, tacó og slíkt,
sem spari.
Uppáhaldsdrykkur: Diet-
Coke og undanrenna (ekki
saman þó!).
Fal-
Ólafur Örn, hinn skeleggi þing-
maður Framsóknarflokksins, hef-
ur gengið yfir Grænlandsjökul og
Suðurpólinn og gengur nú ákveðið
fram í umræðunni um virkjana-
mál á Austurlandi enda mikiÚ úti-
vistarmaður og náttúruunnandi.
Hann er þingmaður Reykvíkinga,
fæddur á Njálsgötunni en rekur
upprunann hins vegar á austari
slóðir:
„Ég fluttist að Laugarvatni þeg-
ar ég var þriggja ára og ólst þar
upp. Foreldrar mínir, Haraldur
Matthiasson og Kristín Sigríður
Ólafsdóttir, fóru að kenna við
Menntaskólann að Laugarvatni og
þangað komu þau með börn og
búslóð árið 1951.“
Tuskaðist við nemendur
Hverjar eru fyrstu minningar
þínar frá Laugarvatni?
„Þær eru frá fyrsta húsinu sem
við bjuggum í, nemendahúsinu
Björk, sem var gamalt bárujárnsk-
lætt timburhús. Þar bjuggum við
ásamt nemendunum fýrstu fjögur
árin eða allt þar til foreldrar mín-
ir byggðu sér hús, Stöng, þar sem
þau búa ennþá. Fyrsta veturinn í
Björkinni bjuggum við í öðrum
enda hússins við hlið annarrar
fjölskyldu og nemendurnir í hin-
um endanum. Við systkinin vor-
um fjögur, öll barnung, og þrengsl-
in voru mikil. Fyrstu minningar
mínar snúast flestar um leiki á
ganginum á heimavistinni innan
um nemenduma."
Sættu þeir ekki lagi að hrekkja
afkvæmi lærimeistarans?
„Nei, nei. Ég þvældist alltaf mik-
ið sem strákur með nemendunum
á Laugarvatni. Ætli ég hafi ekki
verið það sem kallað er atorku-
ekkert hægt að máta gúmmískóna
- maður var bara með númerið
nokkurn veginn á hreinu og tók
því sem að höndum bar og með
bílnum kom!
Þarna var símstöð og maður fór
fljótlega að vinna sér inn aura með
því að hlaupa og sækja fólk í sím-
ann, túkall fyrir hvert skipti.
Laugarvatn var bara eins og önn-
ur þorp - íslenskt dreifbýlismenn-
ing - fyrir utan þetta „frjóa“ um-
hverfi því þarna voru fimm skólar
og mörg hundruð unglingar í
heimavist. Þetta var mjög sérstakt
samfélag og maður naut þess.
Það er líka áhugavert að velta
fyrir sér aðstöðu unglinganna sem
dvöldust þarna frá hausti til vors,
sum voru þarna sjö vetur, byrjuðu
13 ára í gagnfræðaskóla og klár-
uðu menntaskólann tvítug. Þau
borðuðu alltaf í mötuneyti,
bjuggu alltaf með öðrum á heima-
vistinni og einkalífið var nánast
ekkert. Þetta hlýtur að hafa reynst
mörgum óhörðnuðum táningnum
erfitt, fjarri foreldrum og fjöl-
skyldu. Á þessum tíma var hug-
takið einelti ekki þekkt og von-
andi hefur ekki mikið verið um
það þarna. En það er nokkuð víst
að margt tárið hefur fallið á kodda
eftir að ljósin voru slökkt."
Ólafur Örn vinnur nú hörðum
höndum að bók um leiðangur
hans, sonar hans, Haraldar Amar;
og Ingólfs Bjamasonar á Suðurpól-
inn. Hvenær má búast við að hún
líti dagsins ljós?
„Ég er að vonast til að bókin
komi út fyrir jólin,“ segir Ólafur
að lokum og beinir huganum aftur
til Suöurs.
-fln
leg-
asta
mann-
eskjan
(fyrir utan
maka): Ert þú ekki nokkuð
sætur? Annars era það Keanu
Reeves og Brad Pitt.
Fallegasta röddin: Bergþór
Pálsson og Pavarotti.
Uppáhaldslíkamshluti: Fal-
legir fótleggir, á körlum og
konum.
Hlynnt(ur) eða andvíg(ur)
ríkisstjórninni: Það er alltaf
margt sem má betur fara en
ég er frekar hlutlaus.
Með hvaða teiknimynda-
persónu myndir þú vilja
eyða nótt: Batman - rúnta á
sportbílnum.
Uppáhaldsleikari: Sean
Connery.
Uppáhaldstónlistarmaður:
Enginn sérstakur, Madonna
hefur verið góð upp á síðkast-
ið. Ég er alæta á tónlist - þó
ekki þungarokk.
Sætasti
Þingvallavatn
samt barn. Þeir höfðu gaman af að
mana mig upp í alls konar glæfra-
skap.“
Manstu eftir einhverju sér-
stöku?
„Ja, það er nú ekki allt eftir haf-
andi,“ segir Ólafur og kímir. „Þeir
fengu mig til dæmis til að klifra
hingað og þangað, utan á húsum
og þess háttar. Svo man ég eftir
því að hafa verið kominn út á mitt
Laugarvatn á bílslöngu sem ég
hafði fléttað snæri innan í og sett
þar mottu. Þessu reri ég um vatn-
ið og þurfti reyndar enga áskorun
til þess. En ég tuskaðist við nem-
heim eða neitt þess háttar. Eitt af
því glæfralegasta sem við gerðum
var hið svokallaða jakahlaup, sem
fór fram á vatninu þegar voraði og
leysingar hófust. Það var náttúr-
lega háskaleikur en þessi einstaki
staður bauð upp á svo marga
möguleika til leikja: busl og báta-
ferðir á vatninu, skautasport á
veturna; heita vatnið og svo auð-
vitað fjallið sem togaði í mig frá
fyrstu tíð. Þetta var mjög fjöl-
breytilegt og gott umhverfi að al-
ast upp í.“
Hlúð að blómi
Haraldur, faðir Ólafs, er doktor í
íslensku, mikill náttúruunnandi
og göngugarptn- og móðir hans
ekki síöur. Er hugsanlega eitt-
hvert göngugen í ættinni?
„Já, ábyggilega en uppeldið
gerði einnig sitt. Móðir mín er-
mikill áhugamaður inn plöntur og
garðyrkju og hlúir að gróðri hvar
sem hún sér hann. Einu sinni
voru þau á göngu kringum Lang-
jökul og þar sá mamma geldinga-
hnapp í Hallmundarhrauni sem
var aðkrepptur vegna uppblásturs.
Hún stoppaði og hlúði að blóminu.
Það hefur nú kannski ekki breytt
endur og lét þá spana mig upp í
ýmis konar ævintýri. Það reyndist
þeim ábyggilega yfirleitt auðvelt!"
Og hver voru svo viðbrögð for-
eldranna?
„Þau voru góð og jákvæð. Ég
ólst upp við mikið frjálsræði eins
og mörg börn á þessum tíma, sem
ég held að sé bömum nauðsynlegt
ásamt hæfllegum aga. Þannig
lærði maður töluvert mikið að
bjarga sér. Ég man aldrei eftir því
að hafa verið sóttur, sagt að koma
með mjólkurbílnum
- og göngugenið með móðurmjólkinni