Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1999, Blaðsíða 16
16
fkygarðshomið
LAUGARDAGUR 25. SEPTEMBER 1999 JjV
Eru íþróttir mannskemmandi?
Fólk hefur verið
að hneykslast á öl-
æði KR-inga í tilefni
af íslandsmeist-
aratitlinum. Fólk
spyr: eru þetta menn-
irnir sem alltaf eru
að væla um peninga
frá skattborgurum
vegna þess að íþrótt-
ir hafi svo mikið for-
vamargildi? Þarna
kútveltast þeir blind
ösku þreifandi fullir
um allt Eiðistorgið
innan um blessuð
börnin stóreyg í KR-
peysunum sínum,
heilan dag og langt
fram á kvöld; þeir
selja öllum bjór að
vild án þess að nokk-
ur sé spurður um
aldur, og eru al-
mennt afar sterk fyr-
irmynd um það
hvemig maður hagar
sé í boltanum.
Forvamargildi:
hvernig getur lið sem
hefur krá fyrir sinn
aðalsamkomustað stært sig af því
að það sinni sérstöku forvarnar-
starfi?
Gott og vel. Þeir vora gripnir í
bólinu. Þeir sýndu fram á það með
óyggjandi hætti að íþróttir og
áfengi eiga alltaf samleið, hafa
alltaf átt og munu alltaf eiga.
Þannig er það um allan heim.
Hvers vegna halda menn að fót-
boltabullur láti svona illa? Vegna
þess að þeir eru blindfullir. Fót-
boltafyllerí er sérstakur kimi
karlamenningar, ein af löggiltum
afsökunum sem menn hafa til að
drekka sig fulla. Og fótboltaleikur
er bara sjó. í rauninni er enginn
eðlismunur á því að fara á fót-
boltaleik og fara á sjó á Broadway.
Það er verið að skemmta sér, það
er verið með markvissum hætti að
espa sjálfan sig upp, það er verið
að ölva sig. Og þeir sem nota
áfengi á annað borð til að hjálpa
sér við að ölvast, þeir nota það að
sjálfsögðu svo að um munar á fót-
boltaleik.
Svo er hitt að vísu allt annar
handleggur: hvers vegna ættu
íþróttir endilega að stuðla eitthvað
sérstaklega að þvi að fólk ofnoti
ekki áfengi?
Iþróttii- eru sennilega ekkert
sérstaklega mannbætandi, en þær
ættu samt ekki að vera mann-
skemmandi. Til þess bendir þó
önnur frétt sem upp kom eftir síð-
ustu umferð íslandsmótsins, og
öllu ískyggilegri en sú að KR-ingar
séu ölkærir. Samkvæmt blöðum
mun einn liðsmanna Víkinga í leik
þeirra við Fram hafa stundað það
allan leikinn að ausa svívirðingum
yflr einn Framara sem allar byggð-
ust á því að Framarinn væri dökk-
ur á hörund. Samkvæmt því sem
fram kemur í Morgunblaðinu
mun Víkingurinn hafa hagað sér
nánast eins og hann væri haldinn
illum öndum: ekki hafa iinnt því
að kalla Framarann þræl og nigg-
ara og öðrum slíkum ónefnum
sem andlausir menn finna gjarn-
an upp á, og þeim síðamefnda hafl
loks verið nóg boðið þegar fúk-
yrðaflaumurinn sem rann upp úr
hinum djöfulóða Víkingi tók að
beinast að móður Framarans, þá
sló hann til hans eins og sæmir
góðum syni. Og uppskar brott-
rekstur af velli en Víkingurinn,
samkvæmt frásögn í Morgunblað-
inu, mun hafa slegið lófum saman
við félaga sinn til að fagna þeim
árangri sem svo markvisst hafði
verið unnið að.
Rasismi, sú hugmynd að ein teg-
und af mönnum standi annarri
tegund af mönnum framar vegna
útlitseinkenna, verðskuldar ekki
að vera kall- ----------------------------
aður hug- ,
myndafræði. Forvamargildi: hvern-
Hann
miklu
Guðmundur Andri Thorsson
ig getur liö sem hefur
krá fyrir sinn aóal-
samkomustað stœrt
er
frem-
ur nokkurs
konar sálará-
stand, og æv-
inlega vanda-
mál þess sem . - , * T *
á við hann að sig af því að það sinm
stríða fremur „ , -
en þess sem serstoku forvamar-
hann beinist
að. Hér á Starjlí
landi hefur -----------------------------
annars en að rasismi herji einkum
á þá sem af einhverjum orsökum
eiga um sárt að binda.
Erlendis hafa komið upp tilvik
þar sem hvítir leikmenn hafa not-
fært sér þess háttar spennu til að
ná sér niðri á sér betri knatt-
spyrnumanni, eins og augljóslega
gerðist hér í tilviki Víkingsins og
Framarans. Þar hefúr yfirleitt ver-
--------------- ið tekið strangt
á slíku. Hér
uppskar hins
vegar árás-
armaðurinn
brottrekstur,
þess sem ofsótt-
ur var. Sjálfsagt
er að dómstóll
KSÍ kanni betur
þetta mál og
refsi leikmann-
inum með ein-
hverjum hætti.
Þótt svo bless-
unarlega hafi
þessi sérstaka tegund af heimsku
verið blessunarlega staðbundin
fram til þessa. Þótt maður heyri af
og til að íslendingar séu óttalegir
rasistar er það sennilega mjög orð-
um aukið og ekkert sem bendir til
tekist til að liðið tapaði og féll nið-
ur um deild þá er sjálfsagt að leik-
manninum verði refsað enn frekar
til þess að menn hugsi sig um
tvisvar áður en þeir upphefja slík
lúabrögð.
dagur í lífi
Norðurljósin dönsuðu dátt í dalnum
Sigrún Hjálmtýsdóttir
söngkona á annríkt
þessa dagana þar sem
hún er með tónleikaröó
vítt og breitt, ásamt
Bergþóri Pálssyni, auk
þess að syngja í veisl-
um, kirkjum og viö
ýmis önnur tœkifœri.
Föstudagurinn var
einn af þessum rólegu
dögum.
„Alló, ottna auja“ (Halló, opna
auga) vora orðin sem rufu morg-
undrauma fostudagsins. Sú stutta
á heimilinu er orðin skilningsrík
og hóaði ekki í mömmu fyrr en um
10.30. Það kom sér vel, því tónleik-
ar gærkvöldsins sátu svolítið í
manni. Eiginmaðurinn, Keli minn,
var heima þennan morgun og
hafði haft hemil á henni.
Ég fór upp í eldhús og rauk að
kaffikönnunni að vanda. Melkorka
aðstoðaði mömmu við að setja
franskar rúllur í hárið og sungum
við saman á meðan. Það kom svo í
hlut Kela að fara með þá stuttu í
pössun, því ég var að brenna á
tíma (eins og vanalega). Brunaði
úr sveitinni í Bústaðakirkju til að
æfa fyrir jarðarfor Jóhannesar sér-
fróða Jónassonar löggu. Söng aríu
Rúsölku til Mánans. Að athöfn lok-
inni fór ég i lífselixírinn minn,
leikflmi. Þar næ ég að hlaða batt-
eríin og fæ mikla út-
rás. Þá var rokið heim
og Melkorka sótt í
leiðinni úr pössun.
Nú hafði ég bara
klukkutíma til að gera
mig flna og koma mér
út á Seltjarnarnes til
að syngja í afmæli
mikils athafnamanns.
Dæturnar tóku
við börnum og
búi
Eldri stelpurnar
okkar, Salóme og Val-
dís, voru komnar
heim úr skólanum og
tóku við bami og búi
og þvoðu þvott og
tóku til.
Ég þotin út til Önnu
Guðnýjar meðleikara
míns og bauðst hún til
að keyra í kvöld. Um-
ferðin hafði nú þyngst
og fóstudagsstressið í
hámarki. Við sungum
fyrir mannhafið í
veislunni úti á Nesi;
þeir þyrftu að koma
píanóinu í stand i fé-
lagsheimilinu þar á
bæ!
Við „sveitakonurn-
ar“ áttum smástund á
milli stríða og fengum
okkur að snæða á
„Næstu grösum," létt og svoooo...
gott, alveg mátulegt í maga söngv-
ara. Öll borð vora upptekin en
ungur, sænskur trésmiður, sem
hafði unnið á íslandi síðastliðna
þrjá mánuði og fengið lambakjöt í
öll mál, leyfði okkur að setjast hjá
sér.
Fimmtán þúsund
kaloríur
Næst lá leið okkar upp í Tónó í
Skipholtinu, hvar Anna kennir og
hefur aðgang að. Þar höfðum við
fataskipti og snurfusuðum okkur
fyrir næstu uppákomu. í Sóknar-
salnum vora tæplega 200 norrænir
bamalæknar og sérfræðingar og
var létt yfir öllu, mikil gleði og
fógnuður.
Ein af þjónustustúlkunum kenn-
ir mér leikfimi og þegar við Anna
höfðum lokið okkar dagskrá kom
frú Magga kennari glaðbeitt með
desert kvöldsins, forláta
súkkulaðiköku og sagði að við yrð-
um að fá okkur sneið. Fimmtán
þúsund kaloríur þar! Ég kem því
til með að búa í leikfimisalnum í
næstu viku.
Við fóram áleiðis heim, sælar og
sveittar, í sveitakyrrðina.
Þegar heim kom vora dæturnar
gengnar til náða en eiginmaðurinn
beið min með næturpasta og rauð-
vin - og norðurljósin dönsuðu dátt
í dalnum.