Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.1999, Blaðsíða 16

16
ennmg
MÁNUDAGUR 4. OKTÓBER 1999 DV
Ólíkir heimar
Samfélaginu á hverjum stað er í sjálfsvald
sett með hvaða hætti það býr að listinni. Á
öllum sviðum lista má finna hæfileikafólk
sem skortir aðstöðu til að blómstra. Sveitar-
félögin ættu fremur að reyna að krækja í
þetta fólk en t.d. stóriðjustarfsfólk sem flestir
virðast reiða sig á þegar efling byggðar er til
umræðu.
Það vantar ekki nema herslumuninn upp á
að Akureyri geti talist menningarbær með
stóru M-i. Bæjarbúar ættu bara að stíga
skrefið til fulls og efla menningarlífið svo
dugi. Það borgar sig örugglega. Ýmsar lista-
stofnanir virðast þrífast þar nokkuð vel en þó
hefur Listasafn bæjarins hingað til verið dá-
lítið eins og annars flokks í samanburði við
önnur söfn. Nú er lag að gera úrbætur því ný-
lega var ráðinn nýr forstöðumaður að safn-
inu.
Um næstu helgi lýkur þar sýningu á verk-
um tveggja ungra listamanna af ólíkum
uppruna sem eiga fátt sameiginlegt utan að
vera á svipuðu reki. Makoto Aida kemur frá
Japan en Hlynur Hallsson er Akur-
eyringur búsettur í Þýskalandi.
Myndgerðar
bælingar
Samkvæmt sýningarskrá eru jap-
anskir myndlistarmenn uppteknir af
tvennu, ameríkaníseringu og kyn-
lífsórum landa sinna en markviss
bæling í uppeldinu virðist m.a. skila
sér í kynferðislegum vandamálum
og öflugum klámiðnaði. Sér í lagi
munu karlmenn þar hafa áhuga á
unglingsstúlkum og margir ku nota
plastdúkkur til að fá útrás fyrir nið-
urbældar hvatir sínar. Aida sýnir
einmitt ljósmyndir af „niðurlægð-
um“ barbídúkkum í kynlifsathöfn-
um af ólíklegustu gerð, m.a. með
sprengjuflugvélarmódeli. Einnig
sýnir hann stórt málverk af
vinsælu amerísku kvik-
myndaskrímsli í samförum
við japanska stúlku og er
greinilega um hrottalega
nauðgun og limlestingar að
ræða.
Það er eðlilegt og nauðsyn-
legt að listamenn tjái sig um
frústrasjónir samfélagsins. Ekki get
ég þó sagt að ég hafi „hrifist" af
þessum verkum, mér þóttu þau
fremur fráhrindandi og sem betur
fer sé ég ekki að þau eigi beint er-
indi við okkur annað en að gefa
okkur innsýn í skugglegri kima
hinna kurteisu og duglegu Japana.
Barnalegar myndskreytingar Aida á
slagorðum þóttu mér mun áhuga-
verðari þó ekki skildi ég textann.
Börn eru oft hreinskilnari en hinir
fullorðnu og eiga skilaboð af hvaða
tagi sem er greiða leið til áhorfenda
með þessu móti.
Ein af myndskreytingum Aida á slagorði.
Myndlist
Áslaug Thorlacius
Hlynur Hallsson: Fjölskyldan. 1999.
Fæðing stjörnu fram-
kölluð
Hversdagsleikinn er viðfangsefni
Hlyns Hallssonar og um leið vinnur
hann nokkuð með uppruna sinn -
enda starfar hann í útlöndum. Fjöl-
skyldulífið er listaverk, fjölskyldunni
er stillt upp á listasafni, dagleg iðja
hennar er skráð í máli og myndum.
Allt er þar fallegt og gott en jafnframt
yfirborðslegt og fjarlægt.
Hinu persónulega og einstaklings-
bundna er gert hátt undir höfði. Ein-
staklingar af ýmsu þjóðerni segja frá
mikUvægu atriði í lífi sínu, hver á
sína tungu. Súlurit sýna niðurstöður
könnunar sem enn er í gangi um
þætti eins og hvert fólk langi til að
fara, hvað það borði o.s.frv. Listamaðurinn
dregur engar ályktanir og í raun segja verk-
in manni fátt annað en að misjafn sé smekk-
ur manna og sitt sýnist hverjum.
Það er margt gott í verkum Hlyns. Hann
fær fínar hugmyndir og útfærir þær vel. En
ég sakna þess að finna engar ástríður í þeim,
engan öldugang undir yfirborðinu. Það er
nefnilega ekki síst togstreitan á miUi þess
sem er og hins sem ekki er sem gerir lista-
verk gott.
Eitt kann Hlynur þó öðrum betur og það er
að markaðssetja sig sem listamann. Oft hef ég
undrast hversu vel hann hefur mjólkað sömu
verkin, sum hef ég séð hvað eftir annað og
fengið leið á þeim. Sömuleiðis þreyta mig aU-
ar þær bækur og skrár sem ég hef séð um
hann og verk hans (jafnvel skólaverk) með
textum „þekktra gagnrýnenda", svo upphöfn-
um að þeir bera sjálf verkin ofurliði. Mér
dettur í hug að ferill hans og ímynd sé sjálf-
stætt verk og kannski eina raunverulega
verkið hans. Verkin á sýningunum séu bara
óhjákvæmUegir þættir í stærsta gjörningn-
um. Ef svo er er hann óneitanlega góður, aUa-
vega hlýtur það að vera einhvern veginn
svona sem fæðing stjörnu er framköUuð.
Sýningarnar á Listasafninu á Akureyri
standa til og með 10. október. Safnið er opið
alla daga nema mánudaga kl. 14-18.
Blús og salsa
Willie Dixon var mikill blúsmeistari. Hljóð-
færi hans var kontrabassi en þekktastur er
hann þó líklega fyrir laga- og textasmíðar sín-
ar. Hver sem eitthvað hefur fylgst með sögu
blús- og rokktónlistar kannast við lög á borð •
við Spoonful, I Ain’t Superstitious, Crazy for
My Baby og I Just Want to Make Love to You.
Mætti nefna hér frægan flutning hljómsveit-
arinnar Cream á fyrstnefnda laginu og árið
1968 hljóðritaði gítarleikarinn kunni, Jeff
Beck, eftirminnUega útgáfu á I Ain’t Supers-
titious. Sá sem söng þá lagið var ungur og
efnilegur blússöngvari, Rod Stewart að nafni.
Hljómplötur
Ingvi Þór Kormáksson
Á safnplötunni The Songs of WUlie Dixon
eru söngvar Dixons í góðum höndum blús-
manna og tvær konur koma við sögu:
Deborah Coleman sem spilar betur á gitar en
hún syngur og Christine Ohlman sem er fin
blússöngkona. Meðal fleiri góðra gesta eru
Tab Benoit, Clarence „Gatemouth" Brown og
Ronnie Earl. Undirleikshljómsveitin stendur
sig vel undir forystu söngvarans og gítarleik-
arans Doug Wainoris og heldur stift í gamlar
heföir. Það er ekkert fariö út fyrir strangasta
ramma blústónlistarinnar svo að hreinrækt-
unarsinnar ættu að geta glaðst. Pistilskrifari
saknar þó í þessu safni sumra betri laga
Dixons, þar á meðal I Love the Life I Live.
Dansað á Kúbu
Hljómsveitin Cubanismo! er hugarfóstur
trompetleikarans Jesús Alemany, og meira
en hugarfóstur því að Reincarnación er
þriðji geisladiskur sveitarinnar. Þetta er
sannköUuð stórsveit, um það bil tuttugu
manns, og fer mest fyrir blásurum og áslátt-
arhljóðfæraleikurum. Fleiri en einn og
stundum fleiri en tveir söngvarar láta í sér
heyra. Efni disksins eru ýmis klassísk
kúbversk danslög en einnig fljóta með frum-
samin verk Jesúsar. Hljóðfæraleikur er aU-
ur fyrsta flokks og má nefna að bassa-
leikari Irakere, Carlos del Puerto, hljóp í
skarðið fyrir son sinn á þessum upptök-
um meðan Carlito (auðvitað) var að ná
sér i prófgráðu í bassaleik. Ignacio
„Nachito" Herrera sýnir hvernig salsapi-
anistar fara að og ekki er formaðurinn
neinn aukvisi á sitt instrúment.
Eitthvað hefur borið á umræðum um
ekta og óekta salsatónlist. Popptónlist er
þess eðlis að hún drekkur í sig áhrif úr aUs
konar tónlist og lagar að því miðjumoði sem
henni hentar. Útkoman getur oft verið
glæsileg en af og til er hún vond. Varla þarf
að taka fram aö salsadansarnir sem Cuban-
ismo! flytur, mambo, guaracha, descarga,
son, changúi og fleira, gerast varla meira
ekta.
The Songs of Willie Dixon
Telarc 1999
Cubanismo!
Reincarnación
Rykodisc 1998
I
|

Fyrirlestrar og námskeið
I dag kl. 12.30 flytur Þorvaldur Þorsteins-
son fyrirlestur í Listaháskóla íslands í
Laugarnesi, stofu 024. Þorvaldur segir frá
nýjum verkum og er fyrirlesturinn í tengsl-
um við yfirlitssýningu á verkum hans sem
nú stendur yfir i Gerðubergi. Þorvaldur er
svo umsvifalaust horfinn af landi
brott og þarf víða að koma við,
því um þessar mundir standa
yfir sýningar á verkum hans í
Galerie Nemo í Kiel og Badischer
Kunstverein í Karlsruhe og þar
að auki í Kaupmannahöfn.
Á miðvikudaginn flytur Erla
Þórarinsdóttir fyrirlestur í LHÍ í
Skipholti, stofu 113, kl. 12.30.
Erla mun fjalla um eigin verk og myndlist-
arferil.
Ragna Ingimundardóttir byrjar að kenna
grundvaflaratriði gifsmótagerðar í kvöld.
Nemendur móta lágmyndh' eða hluti úr leir
og taka af þeim gifsmót. Kennsla fer fram í
LHÍ í Laugarnesi, mánudaga og fimmtudaga
til 14. október kl. 18-22.
Hannes Lárusson myndlistarmaður verð-
ur með námskeið í mótun í tré á morgun og
fimmtudag kl. 19-22 og um næstu helgi.
Lögð verður áhersla á notkun handverk-
færa og léttra rafmagnsverkfæra. Æskilegt
er að nemendur hafi nokkum bakgrunn í að
vinna í tré. Kennt verður í MHÍ í Laugar-
nesi.
Soffía í IS-Kunst
Soffia Sæmundsdóttir sýnir um þessar
mundir í galleríi IS-
Kunst í Ósló olíuverk
sem hún málaði í Gunn-
arshúsi á Skriðu-
klaustri í Fljótsdal í
vor. Sýningin nefnist
Dalbúarnir og á mynd-
unum má sjá einkenni-
legt fólk á ferð um
dulúðugt landslag, há fjöll og yfirskyggða
dali. Sýningin stendur til 14. október.
Sannar sögur
Það er vordagur á Tanga og verið að jarð-
setja elsta íbúa þorpsins. Anna heldur heim
úr kirkjugarðinum til þess að undirbúa erfi-
drykkju eftir ömmu sína. í stofunum í Val-
höll birtist tengdafjölskyldan úr Ásgarði,
bræðurnir Magnús, Sveinn og Pétur, Sveina
gamla móðir þeirra og svilkonumar Katrín
og Tobba. Börn Önnu, Hermann og Dídí,
fara sinna ferða og skáldið Svanur laumast
inn í húsið en veigrar sér við að setjast inn
í stofuna hjá alþýðunni. Fyrir utan stofu-
gluggann er Tómas Jónsson á vappi og
draugar hins liðna skjóta upp kollinum þeg-
ar síst skyldi.
Aðdáendur Guðbergs Bergssonar kannast
hér við upphafið á Það sefur í djúpinu en sú
saga og hinar tvær í þríleiknum, Hermann
og Dídí og Það rís úr djúpinu sem komu
fyrst út á árunum 1973-6, koma í haust út
saman í endurskoðaðri gerð höfundar und-
ir heitinu Sannar sögur. Þær mynda eitt
samfellt verk, sögu íslenskrar alþýðu á tím-
um hermangs og græðgi, andlegs doða og
niðurlægingar. En jafnframt færir snilling-
urinn Guðbergur lesendum sínum heillandi
sögu um frelsandi mátt orðanna, hugarór-
anna og skáldskaparins. Sögurnar hafa
lengi verið ófáanlegar og verða gleðiefni
nýjum aðdáendum Guðbergs. Forlagið gefur
út.
Þess má einnig geta að á sunnudagsmorgn-
um í október verður þáttaröð um Guðberg á
rás 1 undir heitinu „Loki er minn guð“. Þar
verður meðal annars farið með Guðbergi á
bernskuslóðir hans í Grindavík í leit að þeim
andblæ sem skáldævisögumar og fleiri verk
hans varðveita í orðum. Eiríkur
Guðmundssqn bókmenntafræð-
ingur sér um þættina og ræðir við
Guðberg um skáldskapinn og
hugmyndimar og ferill hans er
rakinn með aðstoð góðs fólks.
Fyrsti þátturinn verður fluttur á
sunnudaginn kemur, 10. október,
kl. 10.15. Þeir verða endurteknir á
miðvikudögum.
Loks má hnýta hér aftan við að Svanurinn,
sem kom út 1991 og hlaut íslensku bók-
menntaverðlaunin, kemur út á Ítalíu innan
skamms og verður það tíunda erlenda útgáf-
an á þeirri bók. Eins og menn minnast buðu
Bandaríkjamenn í kvikmyndaréttinn að
henni en Guðbergur neitaði.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttlr