Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1999, Blaðsíða 4

flutningar
MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 1999 JS3"V
Fólkið í flutningunum:
Hvernig er í
vinnunni?
Jóhann Bragi Egilsson, drátt-
arbílstjóri hjá ET, eða Einari
og Tryggva, var að taka upp
vel fullan og í það minnsta 22
tonna þungan gám af karfa
við Faxamarkaðinn.
„Það getur verið svolítið
þreytandi og leiðinlegt að
keyra svona stóra bfla hér
um miðbæinn. Það er voða
Irtið tillit tekið til okkar í allri
þessari umferð. Ég er þó ekki
búinn að vera í þessu nema
fjóra mánuði," sagði kapp-
innn og vippaði sér um borð í
trukkinn.
Einar Jónsson, lagermaður í
því allra helgasta hjá TVG-
Zimsen, sjálfri brennivíns-
geymslunni, var að lyfta stóru
vörubretti af áfengi efst úr
staflanum í geymslunni.
„Þetta er ágætt, við förum
varlega með brettin og það
kemur mjög sjaldan fyrir að
við missum eitthvað niður.
Við freistumst heldur ekkert
til að opna áfengiskassana
sem þó eru hér í stórum
stæðum, enda erum við að
vinna í þessu umhverfi allan
daginn,“ sagði Einar sem var
greinilega vanur að fást við
þessar viðkvæmu vörur.
Gunnlaug Gissurardóttir og
Auður Héðinsdóttir hjá Aðal-
fíutningum í Héðinsgötu:
„Við erum vanar þessu um-
hverfi og bflstjórarnir eru
ágætir. Þeir mega eiga það,
greyin, að þeir eru góðir við
okkur,“ sögðu þær einum
rómi og héldu áfram að
sortera farmskjöl fyrir bílana
sem áttu að leggja af stað
síðdegis út á land með full-
fermi af vörum.
Trukka- og rallökumaður á bak við skrifborð:
Ein og hálf ferð til tunglsins
- er vegalengdin sem Páll Halldórsson lagði að baki sem bílstjóri
Páll Halldórsson, sölu- og þjónustufulltrúi hjáVöruflutningamiðstöðinni.
Páll Halldórsson, sölu- og þjónustu-
fulltrúi hjá Vöruflutningamiðstöð-
inni, er trúlega þekktastur í dag fyrir
rallakstur sinn þar sem hann náði
sínum fyrsta íslandsmeistaratitli i
fyrra. Hann hefur þó talsvert komið
við stjóm heldur stærri farartækja,
því tvítugur að aldri, árið 1984, hóf
hann að aka flutningabil hjá Ármanni
Leifssyni í Bolungarvík. Þar ók hann
nær samfellt í sex ár og síðan aftur í
eitt og hálft ár.
„Það voru um níu hundmð þúsund
kílómetrar sem ég ók á þessum
árum,“ sagði Páll, en það samsvarar
nærri einni og hálfri ferð til tunglsins
(fjarlægð tungls frá jörðu er 384.400
km). Nú situr Páll á bak við skrifborð
og er að mestu hættur trukkaakstrin-
um.
„Þetta þótti erfitt á þessum ámm,
en það var enn erfiðara hjá þeim sem
voru á undan mér eins og Ármanni
Leifssyni, Gunnari Péturssyni og Eb-
enezer Þórarinssyni. Það tók þá
kannski vikuna að fara einn túr vest-
ur á firði.
Þróunin í þessari grein kemur eig-
inlega í tröppum. Fyrst eru það frum-
kvöðlamir, síðan við strákarnir sem
byrjuðum að keyra þegar vegurinn
opnaðist allt árið um kring. í dag er
þetta allt annað dæmi, vegir em betri
og bílarnir líka. Þá era vegalengdir
alltaf að styttast, t.d. með tilkomu
jarðganga. Á móti koma auknar kröf-
ur um örari flutninga um allt land.
Það er sama hvort staðurinn heitir
Seyðisfjöröur eða Súðavík, það eru
daglegar ferðir á þá alla.
Gat ekki treyst á neinn
nema sjálfan sig
Þegar ég byrjaði vom miklu færri
bílar á ferðinni. Maður varð bara að
stóla á sjálfan sig. Ef maður keyrði
t.d. út í kant og festist eða eitthvað
annað kom fyrir varð maður
kannski að bíða í nokkra daga þang-
að til næsti bíll kom sem gat dregið
mann upp. Það situr því trúlega
mest í minningunni hvað maður
var mikið einn í þessum ferðum og
gat ekki treyst á neinn nema sjálfan
sig. Þetta gaf manni auðvitað mikið
til að byggja á varðandi framhaldið.
Maður varð að hugsa vel um hvað
maður var að fara út í.
í þá daga skipti það mann þó
engu máli hvar maður var staddur,
eða hvort maður tepptist á Hólma-
vík eða annars staðar. Nú eru við-
horfin önnur, enda er maður kom-
inn með fjölskyldu til að hugsa um.“
Breytt umhverfi
Hér áður fyrr áttu trukkabílstjór-
ar sér ákveðna samastaði í Reykja-
vík. Múlakaffi var mjög vinsæll
staður og þar hittust menn og
ræddu um bUa, vín og konur. Skála-
fell var líka vinsælt, en nú er þessi
þáttur í trukkamenningunni að
mestu aflagður. í dag er helst að
hitta trukkabUstjóra í matsal stöðv-
anna í Reykjavík, eins og hjá Vöm-
flutningamiðstöðinni í hádeginu.
Þangaö koma þeir flestir tU að
borða og þá era kannski upp í 60 bU-
stjórar i salnum í einu. Síðdegis
þegar bUarnir em að leggja í hann
er líka oft mikið um að vera og líf í
tuskunum.
Næturverðir veganna
„í dag likjum við þessu starfi jafn-
vel við næturvörslu," segir PáU.
„Menn eru að mæta í vinnu á mUli
þijú og fimm eftir hádegi og keyra
svo í sina átta til tiu tíma og fara þá
að sofa aftur. Meira að segja á lengri
leiðunum, þar sem menn keyra
kannski yfir 300 kílómetra að kvöldi,
lesta bílstjóramir ekki einu sinni bU-
ana sína sjálfir. Þeir mega það hrein-
lega ekki, það eru komnar svo
strangar reglur, eins og svoköUuð
vökulög. Starf trukkabílstjórans hef-
ur þvi breyst heUmikið og mesti
sjarminn farinn af því, eins og sumir
segja.
Eflaust er þetta mun mannvænna
en áður var, en á móti kemur að
maður gerir ekkert annað en keyra
bílinn. Bílstjórarnir eru eiginlega
aldrei í sambandi við kúnnana. Það
er samt mikiU félagsskapur á miUi
bUstjóra þó það hafi líka breyst með
tilkomu farsímanna. Nú heyrast
menn ekki i gegnum talstöðvamar í
eins miklum mæli og áður. Nú tala
bara tveir og tveir saman í gegnum
GSM.
Það em þó ákveðnir staðir við
þjððveginn þar sem bUstjórar stoppa
til að fá sér að borða og spjaUa sam-
an. Hyman í Borgamesi er mjög vin-
sæl enda er aðkoman fyrir trukkana
þar mjög góð. Þetta er Uka miðsvæð-
is og þaðan tvístrast bUstjóramir,
vestur, norður og suður. Norðan-
mennimir stoppa líka mikið í Staðar-
skála í Hrútafirði en Ferstikla í Hval-
firði er alveg dottin út - það fara aU-
ir um göngin. Ferstikla var kvöld-
matarstaður bílstjóranna áður en
Hvalfjarðargöngin komu. Það þótti
temmUegt að stoppa þar þegar lagt
var af stað úr Reykjavík um klukkan
fimm eða hálfsex. Þá stoppuðu menn
kannski aftur í kvöldkaffi í Staðar-
skála áður en haldið var af stað að
nýju út í nóttina. Á hverju ári er
haldin árshátíð flutningabústjóra af
öUu landinu þar sem saman koma
um 300 manns. Bara á þessari stöð
em t.d. 110 bílstjórar.
GSM í stað Gufuness
Talstöðin eða Gufunesradíóið er
nánast búið að vera sem samskipta-
tæki trukkabílstjóra. Áður fyrr þurftu
menn að kaUa í Gufunesradíó tU að
panta samtal við konuna og þá gátu
aUir hlustað á, hvort sem menn voru
fyrir austan, norðan, sunnan eða vest-
an. Þá vora oft margir í loftinu í einu.
Nú em það bara „gemsarnir". Sumir
bUstjórar, eins og á ísafjarðarleiðinni,
em þó með CB-talstöðvar sem draga
stutt en notaðar era tU að spjaUa sam-
an t.d. í ófærð og þá spara menn sím-
ann á meðan. En það er mikið talað í
GSM-símann í dag og reikningamir
geta verið háir,“ segir PáU sem er nær
alveg hættur að keyra trukkana en
grípur þó inn í ef á þarf að halda.
Þannig handleggsbrotnaði einn bU-
stjóri í fyrra og PaUi vippaði sér þá
bara um borð og keyrði bUa á ákvörð-
unarstað austur á firði. „Ég hef voða
gaman af þessu, en ég held að ég
myndi þó ekki nenna að starfa við
þetta í dag,“ sagði PáU HaUdórsson
skömmu áður en hann lagði af stað í
úrslitarallkeppni sumarsins, ásamt
aðstoðarbUstjóranum Jóhannesi Jó-
hannessyni. -HKr.
I—---------------:--------:----s--
Páll Halldórsson rallökumaður ásamt aðstoðarbílstjóra sínum í rallinu, Jó-
hanni Jóhannessyni.
Reykjavíkurhöfn
<.--------------------->■
Öflug viðskipta- og þjónustumiðstöð