Dagblaðið Vísir - DV - 23.10.1999, Blaðsíða 9

3L>V LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1999
%éttir>
Marinó Einarsson þykist vera heila- og taugaskurðlæknir í Ósló:
Lygalaupur með fortíð
- kynnir sig sem bróður Sigurbjörns Bárðarsonar á hestamótum erlendis
„Ég veit að þessi lyga-
laupur kynnir sig sem Mar-
inó Bárðarson á hestamót-
um erlendis og þykist vera
bróðir Sigurbjörns Báröar-
sonar. Fyrir bragöiö standa
honum allar dyr opnar og
guö má vita hvaö hann hef-
ur plataö marga útlendinga
í hestaviðskiptum, “ segir
Gunnar Sigtryggsson á Kvl-
arhóli í Ölfusi sem komiö
hefur upp um sviksemi
Marinós Einarssonar eins
og greint er frá á baksíöu
DV í dag. Marinó, sem
reyndar er Einarsson, hefur
sett fjölmarga íslenska
hrossabœndur í vanda og
skapaö þeim óþarfa snún-
inga og vinnu meö því aö
þykjast vera Guðmundur
Ólafsson, heila- og tauga-
skurðlœknir í Ósló, og pant-
aö hross fyrir endurþjálfun-
arsjúklinga í Noregi.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem
Marinó Einarsson villir á sér
heimildir og þykist vera annar en
hann er. í bókinni Sérstæð saka-
mál sem Jóhanna S. Sigþórsdóttir
blaðamaður
skráði fyrir Al-
menna bókafé-
lagið fyrir
nokkrum árum
er heill kafli
um svik og
pretti Marinós
sem í bókinni
er nefndur
Benedikt. Þar
er honum lýst
þannig:
Atti heiminn
„Vegna
óreglu sinnar
og þó fyrst og
körlum, tók upp skraf við fólk og
bauð því í glas. Þetta kvöld
settist hann við borð hjá
tveimur konum sem báð-
ar unnu hjá sama fyrir-
tækinu. Hann kynnti
sig með nafni skip-
stjóra á einum mesta •
aflatogara lands-
manna. Hann lét það
líka fylgja kynning-
unni að hann væri
sonur látins skip-
stjóra úr Vest-
mannaeyj-
um...Hann full-
yrti að hann
væri stóreigna-
maður, enda
ekki furða þar
sem hann
væri með
best laun-
uðu mönn-
um flot-
ans...Hann
greindi
henni
líka frá því
að líf hans hefði ekki
alltaf verið dans á rósum.
Máli sínu til stuðnings sagði hann
henni að hann hefði misst konu
sína á sviplegan hátt. Hafi hún
ekið bíl þeirra hjóna út í Vest-
mannaeyjahöfn og lítið barn þeirra
verið með í för. Hafi honum tekist
að bjarga barninu en konan hefði
farist.“
auk þess sem hann pantar toghlera
hjá þekktu fyrirtæki í Reykjavík.
Gengur svona lengi þar til allt
kemst upp og toghler-
arnir nær því
til-

kiini.
sÞokkt(
fara að rækta hross af fullum
krafti og ráða til sín fólk til að
sinna búinu á meðan hann væri til
sjós...Hann sagði heimilisfólkinu
undan og ofan af ævi sinni. Hann
gat þess eins og svo oft áður að
hann hefði missst konu sína í höfn-
ina í Vestmannaeyjum en
lítið barn þeirra
hefði

l/«„

'

tf***i* *****

og gengi nú við hækjur...Fleiri sög-
ur fara af kappanum fyrir austan
Qall þó ekki tengist þær allar
hrossabúskap. Eitt haustið réð
hann sig til dæmis sem grunn-
skólakennara í litlu kauptúni á
Suðurlandi. Hann þóttist vera
danskur maður og að sjálfsögðu
heita dönsku nafni. Hann sótti um
stöðu dönskukennara og fyrr en
varði hafði umsókn hans hlotið
náð fyrir augum starfsmanna skól-
ans og skólanefndarinnar. Þótti
skólayfirvöldum heldur hafa
hlaupið á snærið hjá sér að fá svo
færan mann til starfa.“
Gallinn var bara sé að Marinó
kunni lítið sem ekkert í dönsku,
litlu meira en börnin sem hann
átti að kenna eða eins og segir í
Sérstæðum sakamálum: „Mörgum
þótti mikið koma til þessa hressa
og káta Dana sem hafði lært ís-
lenskuna svona ljómandi vel þótt
hann væri ekki búinn að dvelja
hér á landi nema í stuttan tíma.

Á Akranesi bjó Marinó á hóteli og iifði hátt á kostnað heimamanna.
Vestmannaeyjar komu að góðum notum þegar Marinó Einarsson sló um sig
í Reykjavík og þóttist vera aflaskipstjóri á einum besta togara landsins.
búnir. Þá
flýtir Marinó sér
braut undir því yfirskyni að
hann sé að fara að snæða kvöld-
verð með sjávarútvegsráðherra.
Næst fréttist af Marinó Einars-
syni uppi á Skaga þar sem hann
heldur áfram að kynna sig sem
skipstjóra á afla-
skipinu frá Vest-
mannaeyjum. Bjó
hann á hótelher-
bergi og sló um sig
eins og fyrri dag-
inn um skeið áður
en Skagamenn
komust að hinu
sanna. Þá var hald-
ið vestur á firði en
nú var Marinó orð-
inn skipstjóri á
öðru aflaskipi en
bar sig alltaf jafn-
vel og alls staðar
féllu konurnar flat-
ar fyrir þessum
bráðhressa skip-
stjóra. Hann var í
stöðugu sambandi við skipasmíða-
stöð fyrir sunnan en þar unnu
menn myrkranna á milli við að
breyta hinu fræga aflaskipi hans í
rækjutogara. Var verkið langt
komið þegar upp komst um Mar-
Bóndi og dönskukennari
Nú skipti Marinó um stil, hætti
að vera aflaskipstjóri úr Eyjum og
sneri sér að hrossaviðskiptum á
Suðurlandi. Svo segir í bókinni
Sérstæð sakamál: „Hann kom víða
við og knúði dyra á mörgum
bóndabýlum í Árnessýslu. Eink-
um hélt hann sig þó við uppsveit-
irnar Skeið og Hreppa...Hann
kvaðst fyrr um daginn hafa gengið
endanlega frá kaupum á jörð aust-
ur í Holtum og nú ætlaði hann að
fremst vegna þess að undir áhrif-
um reyndi hann að slá um sig og
sýnast meiri en hann var hafði
hann nokkrum sinnum komist í
kast við lögin...Hann átti nefnilega
til að villa á sér heimildir svo um
munaði. Það gerði hann til að
ganga í augun á kvenfólki sem
hann renndi hýru auga til eins og
flestir aðrir ungir menn. Undir
vissum kringumstæðum reyndi
hann jafnframt að auðgast á kostn-
að annarra...Einu sinni sem oftar
var Benedikt staddur á einu veit-
ingahúsa borgarinnar. Hann hafði
verið ölvaður í rúma viku. Að
vanda lét hann eins og hann ætti
heiminn, vék sér að konum og
Kvöldverður með
sjávarútvegsráð-
herra
í bókinni er því síðan
lýst hvernig Marinó
heldur áfram að ljúga að
konunni og endar inni á
gafli hjá foreldrum
hennar. Þar er hann
aufúsugestur enda stór-
efnaður aflaskipstjóri af
fyrstu skúffu. Platar
hann föður stúlkunnar,
sem rak þjónustufyrir-
tæki fyrir sjávarútveg-
inn, til að hanna og gera
tillögur að nýju frysti-
kerfi í tiltekinn togara
Noregur
Trondheim
*
Stordal
Bergen #Ós!ó
Stordal í Noregi þar sem Marinó Einarsson býr nú ásamt konu og barni og
þykist vera heila- og taugaskurðlæknir f leit að íslenskum hestum.
bjargast giftusamlega. Það hefði
hins vegar aldrei náð sér að fullu
í litium kaupstað á Suðurlandi þóttist Marinó vera danskur og kenndi börnum dönsku
þótt hann kynni hana ekki.
Hann talaði bjagaða íslensku og
tókst svo vel upp með kokhljóðin
að vel gat fólk trúað því að hann
væri danskur.
Dæmdur
Marinó Einarsson hefur verið
dæmdur fyrir lygar sína og pretti
og var öllum ákærum á hendur
honum safnað saman í eina fyrir
nokkrum árum. Hlaut hann 10
mánaða fangelsi, þar af voru 7 skil-
orðsbundnir. Þá var hann síðar
dæmdur i 45 daga skilorðsbundið
fangelsi.
Nú býr Marinó Einarsson sem
sagt í Stordal norður af Bergen í
Noregi og þykist vera Guðmundur
Ólafsson, heila- og taugaskurð-
læknir i Ósló, eins og lesa má um í
frétt á baksíðu DV í dag. -EIR