Dagblaðið Vísir - DV - 25.10.1999, Blaðsíða 12

12
MÁNUDAGUR 25. OKTÓBER 1999
Spurningin
Hefurðu áhyggjur af Suður-
landsskjálftanum?
Jón Helgi Haraldsson kokkur:
Nei.
Gunnar Indriðason nemi: Nei,
engar áhyggjur.
Hlynur Einarsson nemi: Nei.
Andrés Guðjónsson nemi: Já, ég
hef áhyggjur af honum.
Lára Herborg Þorsteinsdóttir
nemi: Já, miklar.
Guðrún Vala Benediktsdóttir
sölufulltrúi: Nei, ekki mjög miklar.
Lesendur
Björgum Eyjabökkum,
fórnum Austfjörðum
Björgum Eyjabökkum, friðum þá fyrir öðru raski en jeppum og gæsaveiði-
mönnum, segir m.a. í bréfi Heigu. Frá Eyjabakkasvæðinu margumrædda.
Greinileg eru hjólförin í auðninni.
Helga Sigurjónsdóttir, Eski-
firði, skrifar:
Mikið getum við verið ánægð
með þá stefnu sem virkjunarmál
eru að taka og það án þess að við
höfum þurft að gera neitt nema
reka dálítið einhæfan áróður fyrir
friðun hálendis og Eyjabakka sem
að vísu eru mestmegnis sandur og
ógróðið land en sýnist afar fallegt ef
sýndar eru myndir af fjallatoppum
og stuðlabergi sem færu þó ekki
undir vatn.
Miklir hagsmunir og fjármunir
eru hér í húfl ef fólk vildi aðeins
koma auga á þá. Hækkun fasteigna-
verðs á Reykjavíkursvæðinu er t.d.
umtalsverð og eykst sífellt við meiri
eftirspum. Litlar tveggja eða
þriggja herbergja íbúðir í kjallara
eða í blokk í Reykjavík eru orðnar
dýrari en einbýli á Austfjörðum. Og
síðar, þegar við verðum búin að
stefna öllum Austfirðingum á
Reykjavíkursvæðið, eigum við víst
að byggja upp öfluga ferðamanna-
þjónustu á fjörðunum og sýna ferða-
mönnum „draugabæi" eins og í
henni Ameríku. Þið munið; gull-
grafarabæina í kúrekemyndunum.
Ferðamennimir gætu þá skropp-
ið á trukkum og skoðað Eyjabakk-
ana og „Ghosttown" á fjörðunum.
Þetta hljómar bara Mlega! Aldrei
hefur gengið jafnvel og nú að flæma
Austfirðinga suður. Jafnvel úr
landi. Hvergi hefur orðið eins mikil
fólksfækkun og er ekkert lát á. Hér
er fólk að selja hús sin á 50% af
bmnabótarmati og jafnvel lægra.
Aðrir skilja eignimar eftir, hirða
ekki um þær og taka stefnuna á góð-
ærið syðra.
Undanfarin ár hefur allt mögulegt
verið reynt til að fækka þessum
hræðum hér en margir hafa þráast
við og hokrað í þessum verðlausu
húskofum sínum í trausti þess að
ástandið batni. Loforðum um ein-
hvers konar stóriðju hefur enda
verið haldið á lofti í mörg ár.
Hvað hefur svo þetta fólk við stór-
iðju að gera? Þá yrði draumurinn
um mannlausa Austfirði að engu
orðinn. Nei, þannig má þetta ekki
fara. Nú verður að reka smiðshögg-
ið á fólksflóttann. Höldum áfram
einhliða áróðri, hrekjum Austfirð-
inga á brott. Björgum Eyjabökkum,
friðum þá fyrir öllu raski öðru en
jeppum og gæsaveiðimönnum og
háfleygum listaspírum. Með því
gleðjum við biskupshjarta og bæt-
um geð borgarstjóra Reykjavíkur.
Og umfram allt: Fórnum Austfjörð-
um.
Leyndardómurinn um kjarnorkuvopnin
- höldum honum fyrir okkur
Ingimar hringdi:
Enn er komið að umræðunni um
kjarnorkuvopn, hvort þau hafi ver-
ið hér á landi eða ekki. Umræðan
passar að vísu einmitt nú, þegar
fram undan er sögð samkoma hjá
nýja flokknum, Vinstri grænum.
Þar má áreiðanlega gera einhverja
ályktun um málið. Einkennilegast
finnst mér þó að talsmaður Sam-
fylkingarinnar, hún Margrét Frí-
mannsdóttir, þessi gæðakona sem
mér sýnist hún vera í hvívetna og
hlynnt þeim sem minna mega sin,
skuli þykjast vilja aflétta leyndinni
um kjamorkuvopnin á Keflavíkur-
flugvelli.
Verði leyndinni létt einmitt nú
verður aldrei hægt að taka þetta
mál upp aftur og það finnst mér
skaði því hér getur verið um eilífð-
armál að ræða sé haldið rétt á spöð-
unum. Ég segi þvi við þá sem eru að
krefjast allsherjar sannleika um
þessar sprengjur fyrir 40 árum eða
svo: látið af þessum kröfum, við
skulum heldur halda leyndardómn-
um fyrir okkur og trúa engu sem
okkur er sagt til eða frá um málið.
Allra síst ef það kemur erlendis frá.
Byggðastefna og búseta
- ævintýramennska meö Qármuni
Stefán Bjömsson skrifar:
Varla verður sagt um íslensk
stjómvöld í tímanna rás að þau hafl
ekki sinnt verkefnum sem tengjast
byggðaþróun, tilraunum til að leysa
dreifbýlisvandann svonefnda.
Byggðastofnun var eitt sinn helsta
skjólið sem hægt var að skjóta sér á
bak við þegar illa áraði á lands-
byggðinni sem oftar og menn fóm-
uðu höndum. Byggðastofnun úthlut-
aöi einfaldlega styrkjum eða veitti
lán til hinna og þessara verkefna á
landsbyggðinni og menn létu kyrrt
liggja í bili.
En síðar koma aðrar stofnanir
inn í myndina. Nú er það t.d. Iðn-
tæknistofnun sem hefur vinninginn
í skýrslugerðum. Hún hefur nú
kortlagt þau tækifæri sem tiltæk
em í upplýsingageiranum og koma
þar fram ekki færri en 211 verkefna-
hugmyndir sem svo em til orðnar
af hópi 60 manna víðs vegar úr þjóð-
Fyrst eru það greiðar samgöngur á landi og síðan atvinnutækifærin, ekki öf-
ugt, segir m.a. í bréfinu um byggðavandann.
líflnu eins og það heitir í fréttaupp-
slætti. Þetta verður auðvitað líka
látið heita gott í bili.
Það er heldur ekkert annað sem
kemur upp í hugann, hvorki frá
þessari stofnun né öðrum. Því það
verða ekki verkefni á sviði sím-
svörunar, úthringingarþjónustu,
yfirfærsluverkefna eða gagna-
skráningar - fyrir enn aðra
skýrslu sem bjarga dreifbýlisbú-
um hér á landi. Allt þetta er ekk-
ert annað en ævintýramennska
með fjármuni Islenskra skattborg-
ara.
Ekkert getur læknað byggða-
stefnuvandann annað en greiðari
samgöngur til helstu þéttbýlis-
svæðanna utan Reykjavíkur. Það
á bæði við um samgöngur til Vest-
fjarða og Austfjarða, sem eru í
ekki í neinu vegasambandi sem
kalla má því nafni í dag. Menn
skulu athuga það að atvinnuskil-
yrði koma ekki á undan samgöng-
unum. Fyrst eru það greiðar sam-
göngur á landi og síðan atvinnu-
tækifærin. Skýrsla Iðntæknistofn-
unar er gagnslaus nema hún taki
á þessum vanda einum allra fyrst.
Þjóðhetjur
heimsins
Vilhjálmur Alfreðsson skrif-
ar:
Það er ekki oft í þessum heimi
að réttlæti og þakklæti fara sam-
an. Það gerðist þó sannarlega
fyrir nokkru þegar samtökin
Læknar án landamæra fengu
friðarverðlaun nóbels. Þessir
læknar og starfslið þeirra eru
hvorki meira né minna en þjóð-
hetjur heimsins. Um það ættu
flestir að geta verið sammála.
Verður engin
Þjóðarsál?
Þórður Sigurðsson sendi þess-
ar línur:
Ég er ekki enn farinn að heyra
í þættinum Þjóðarsál á Rás tvö
hjá Ríkisútvarpinu og er þó
komin í gang svokölluð vetrar-
dagskrá hjá stofnuninni. Þjóð-
arsálin er einn sá þáttur sem að-
allega endurspeglaði skoðanir al-
mennings og á ég þá við almenn-
ing í þess orðs fyllstu merkingu.
Maður gat hringt inn skoðun
sína á mönnum og málefnum liö-
andi stundar og þótt þetta væri
ekki nema um hálftími var það
sú s'tundin sem maður taldi sig
eiga sjálfur vegna þess að þetta
var óritskoðað að mestu. Ég spyr
þvi: Verður kannski engin Þjóð-
arsál?
Lesendasíða DV hafði sam-
band við Rás 2 og spurðist fyrir
um málið. Þar var því svarað til
að enn hefði ekki verið fyllilega
ákveðið hvort af þættinum yrði,
hann væri enn til umræðu, en
þrengsli í dagskránni stæðu enn
í vegi, hvemig sem málinu
lyktaði endanlega.
Klifað á
kjarnavopnum
Ámi Einarsson hringdi:
Þaö ætlar ekki af landanum
að ganga, hann (eða þeir þsuma
á Alþingi) er ekki í rónni fyrr
en hann finnur eitthvert gam-
alt deilumál til að taka upp til
að endurflytja og teygja og toga
daglangt og jafnvel dag eftir
dag. Þannig hefur vikan sem
nú er að líða verið hrein hörm-
ung á Jjósvakamiðlunum sem
hafa klifað á málinu: kjarn-
orkusprengjur eða ekki kjarn-
orkusprengjur á Keflavíkur-
flugvelli einhvem tíma fyrir
um 40 árum. Er þetta fólk eðli-
legt? Gott var að fá Skjá einn í
gang. Þar var ekki dvalið við
þessa endaleysu. Stuttar en
snarpar fréttir og létt og
skemmtileg dagskrá á eftir.
Stjómmálamenn; blessaðir
hættið þessu gagnslausa tuði
um kjamorkuna. Vitiö þið ekki
að nú er komið að vetninu, „há
effun" RÚV og öllu hinu ríkis-
draslinu?
Sjómannaaf-
sláttur á frysti-
togara
Pétur hringdi:
Eftir lestur fréttar í DV um
frystitogarana sem slást um
mesta aflaverðmæti íslandssög-
unnar kom upp í hugann þessi
sjómannaafsláttur sem er eins
og hver önnur ölmusa til sjó-
manna með milljónatekjur á
ári. Skyldi þá sjómennina á
Amari HU eða Baldvini Þor-
steinssyni EA muna mikið um
að halda sínum sjómannaaf-
slætti? Hvers vegna er nú verið
að halda í svona reglur eins og
sjómannaafslátturinn er sem
gera sjómönnum meiri skaða
en gagn? Allir vita sem er að
sjómannaafslátturinn vekur
einungis öfund annarra launa-
manna í garð sjómanna og á
ógnartekjum þeirra. Er það
ekki afar skiljanlegt?